Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Celem pracy były badania nad autolizą mięsa wieprzowego normalnego i wadliwego (PSE i DFD), chłodzonego i przechowywanego w temperaturze 277 K (4°C), ze szczególnym uwzględnieniem fragmentu zmian dojrzewalniczych - glikogenolizy. Badano próby mięśnia najdłuższego grzbietu pochodzące z 225 półtusz wieprzowych reprezentujących w równym stopniu 3 grupy jakościowe mięsa. Wykazano istotne różnice w szybkości rozpadu glikogenu w badanym materiale doświadczalnym. Ilość metabolitu glikogenu - kwasu mlekowego wzrastała pro-porcjonalnie do spadku glikogenu. Degradacja glikogenu do kwasu mlekowego odbywała się w stosunku stechiometrycznym.
PL
Przedmiotem badań było określenie przebiegu autolizy mięsa normalnego i wadliwego, mrożonego skroplonym dwutlenkiem węgla, po uprzednim schłodzeniu w warunkach przemysłowych, i składowanego 6 i 12 miesięcy w temperaturze - 28°C. Aby uzyskać szybkie obniżenie temperatury mięsa po uboju, składowaniu poddano mięśnie naj dłuższe grzbietu, wypreparowane z tuszy. Zamrożenie mięsa z zastosowaniem dwutlenku węgla i składowanie przez 6 i 12 miesięcy nie powstrzymało procesu glikolizy. Stwierdzono również konwersję stechiometryczną degradacji glikogenu do kwasu mlekowego. Utrzymująca się znaczna ilość glikogenu w mięsie PSE podczas długotrwałego przechowywania w temperaturze - 28°C sprawiła, że wadliwe mięso PSE podczas składowania wykazało wzrost kwasowości. Mięso DFD składowane po 12 miesiącach miało jaśniejszą barwę. Ogólnie można stwierdzić, że 12-miesięczne składowanie mięsa mrożonego z zastosowaniem skroplonego dwutlenku węgla nie pogorszyło jego cech funkcjonalnych.
PL
Tworzeniu ras lub linii świń o wysokim udziale masy mięśniowej nie towarzyszyła dbałość o jakość mięsa, w efekcie czego obserwuje się zjawisko występowania miopatii stresowych. Wrażliwość świń na stres jest wadą metaboliczną, która prowadzi do wytworze-nia mięsa o obniżonej jakości. Miopatie stresowe są schorzeniami mięśni, których bezpośrednią przyczyną są uwarun-kowania genetyczne, wywołane nie sprzyjającymi czynnikami środowiskowymi, tj. stresorami. Bodźcami wyzwalającymi miopatie są stresory związane z nietypowym, w porównaniu z dotychczasowym życiem zwierzęcia, postępowaniem podczas obrotu przedubojowego i uboju zwierząt a zwłaszcza przedubojowego oszałamiania. i w następstwie wrażenie wzrokowe bladej barwy mięsa. Zmiany PSE najczęściej dotyczą najbardziej wartościowych partii mięśni, w których udział jasnych włókien jest szczególnie duży. Według Prosta, prawie 30% mięsa uzyskiwanego z tusz świń pochodzących z nowoczesnych ferm hodowlanych odznacza się nietypową strukturą mięśni, a także niewłaściwymi cechami funkcjonalnymi oraz niepełną wartością użytkową. Uwaga mięsoznawców i hodowców zwrócona jest obecnie na ograniczenie wpływu czynników stresogennych, między innymi na produkowanie ras i typów użytkowych odpornych na stres oraz elimi-nowanie obecności czynników stresujących w obrocie zwierzętami.
12
Content available Czynniki warunkujące barwę mięsa
45%
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.