Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Epidemic and the Individual: Renaissance Understandings of the Plague in View of Modern Experiences

100%

Blum P. R.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2020

|

tom 11

|

nr 3

53-68

EN

Epidemics are a challenge to individualism. While we tend to think of illnesses in terms of personal suffering and choices, plagues affect communities and societies over long times. Epidemics turn the perspective to the collective, the transcendent, and the external, and fear, therapy and care become universal, rather than individual. These are the lessons we can gather from Renaissance philosophers’ theories of epidemics. Marsilio Ficino (1433–1499) gave “Advice against the pestilence” by emphasizing the harmony of body with the environment (air and the planets). Girolamo Fracastoro (1477–1553) produced the first description of “Syphilis,” both scientifically and poetically. He invented the name for that contagion. He saw sexual activity as one of the typical behaviors among fellow humans. Care for one’s health requires respect for the others; and blaming others (as in ‘French disease’) is useless. Jean Fernel (1497–1558) called for strictly medical research into epidemics; at the same time, he acknowledged the insufficiency of data; hence the title of his book De abditis rerum causis (“The hidden causes”). Thus, he explained the irrational behavior of populations and some scholars. The task is to live with uncertainty and to contain epidemics by containing the unknown.

PL

Epidemia a jednostka: renesansowe rozumienie plag z perspektywy nowoczesnych doświadczeń Epidemie są wyzwaniem dla indywidualizmu. Chociaż myślimy o chorobach w kategoriach osobistego cierpienia i wyborów, plagi od dawna dotykają wspólnot i społeczności. Epidemie zwracają perspektywę na zbiorowość, transcendencję i to, co zewnętrzne, a strach, terapia i opieka stają się bardziej uniwersalne niż indywidualne. Oto wnioski, które możemy wyciągnąć z teorii epidemii filozofów renesansu. Marsilio Ficino (1433–1499) udzielił „Rady przeciwko zarazie” (Consilio contro la pestilenzia), podkreślając harmonię ciała ze środowiskiem (powietrze i planety). Girolamo Fracastoro (1477–1553) stworzył pierwszy opis kiły (syfilisu) zarówno pod względem naukowym, jak i poetyckim (Syphilis sive de morbo gallico). Wymyślił nazwę dla tej dolegliwości. Postrzegał aktywność seksualną jako jedno z typowych zachowań międzyludzkich. Troska o zdrowie wymaga szacunku dla innych, a obwinianie innych (jak w przypadku „choroby francuskiej”) jest bezużyteczne. Jean Fernel (1497-1558) wezwał do ściśle medycznych badań epidemii, jednocześnie przyznając, że dane są niewystarczające, stąd tytuł jego książki De abditis rerum causis („Ukryte przyczyny”). W ten sposób wyjaśnił irracjonalne zachowanie populacji i niektórych uczonych. Zadaniem jest przeżycie w niepewności i powstrzymanie epidemii poprzez powstrzymanie nieznanego.

2

“I Felt So Tall Within”: Anthropology in Slave Narratives

100%

Blum P. R.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2013

|

tom 4

|

nr 2

021-040

XX

“What does it mean to be human in the face of slavery?” I will examine three autobiographical documents from African-American slaves of the 18th/19th century (Sojourner Truth, Victoria Albert, and Frederick Douglass) and ask: do they allow for new insight into anthropology? Slaves are able to be human in the face of physical and ideological denial of their humanity. Humans can separate their bodily conditions from themselves. Deprivations of all kinds show, paradoxically, what is essential to human beings: in this study, religion, name, and resistance. I will also show to what extent René Girard’s anthropology applies to the structure of slavery.

3

Robots, Slaves, and the Paradox of the Human Condition in Isaac Asimov’s Robot Stories

100%

Blum P. R.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2016

|

tom 7

|

nr 3

5-24

PL

Robotników i roboty łączy ze sobą intencja do posłuszeństwa rozkazom, która jest powodem mojej propozycji analizy kilku opowieści o robotach autorstwa Isaaca Asimova. Realizowanie programu w trakcie wykrywania i rozwiązywania problemów oraz wypełniania zadanych instrukcji – to wszystko czyni robota doskonałym niewolnikiem. Trzy Prawa Robotyki Asimova stanowią formalny warunek możliwości pracy w społeczeństwie utrzymującym roboty, tak samo jak niewolnicze prawa w koloniach brytyjskich Ameryki miały zapewnić utrzymanie efektywności niewolnictwa poprzez zamknięcie niewolników w miejscach ich pracy. Poprzez ustanowienie struktury rozkazu potrzebnej w utrzymywaniu i demontowaniu pracującego systemu androidy Asimova objawiają niemożliwość obydwu – robotów i niewolników. Trzy Prawa i ich konsekwencja, czyli gwarancja ochrony, rozkazu i operacji, prawdopodobnie nie mogą działać wobec podmiotów będących oddzielnie panami lub niewolnikami. Te Prawa są paradoksalnym zestawieniem w konsekwencji czego niewolnictwo staje się niemożliwe z punktu widzenia logiki.

XX

Slaves and robots have in common that they are intended to obey orders. Therefore I suggest taking a close look at some of Isaac Asimov’s robot stories. Executing a program while detecting and overcoming problems and acting towards fulfillment of given instructions—all this makes a robot a perfect slave. In the same way as slave laws in the British Colonies in America were intended to keep slavery effective by confining slaves in their place, so are Asimov’s Three Laws of Robotics the formal condition for the workability of a robot holding society. Asimov’s androids reveal the implicit impossibility of both robots and slaves by establishing the command structure that would be needed to keep the system working and then disassembling this structure. The Three Laws, as they are meant to guarantee protection, command, and operation, cannot possibly work with separate master/slave subjects. They are a paradoxical juxtaposition. And consequently, slavery is logically impossible.