Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Przewodnik po snach

100%

Kostyra K.

|

nr 104 Esej, found footage, film montażowy

253-257

PL

Recenzja książki Magdaleny Kempnej-Pieniążek i Przemysława Pieniążka „Inny/Obcy. Transnarodowe i transgresyjne motywy w twórczości Petera Weira” (2017). W pierwszej polskiej monografii poświęconej Peterowi Weirowi autorzy proponują całościowe odczytanie dorobku australijskiego reżysera przez pryzmat zróżnicowanego charakteru, jaki w jego filmach przybierają zmagania z tym, co inne, obce, niepojęte. W recenzji książki Karolina Kostyra rozwija spostrzeżenia autorów, dostarczając kolejnych argumentów za proponowanym przez Kempną-Pieniążek i Pieniążka ujęciem Weira jako reżysera zmagającego się z różnicą kulturową i dostrzegającego w zjawiskach, które z perspektywy zachodniego oglądu mogą jawić się jako irracjonalne, właściwą im racjonalność, nie pozbawiając przy tym analizowanych filmów zawartych w nich niedopowiedzeń i tajemnic.

EN

Review of the book by Magdalena Kempna-Pieniążek and Przemysław Pieniążek „Inny/Obcy. Transnarodowe i transgresyjne motywy w twórczości Petera Weira” [„Different/Other. Transnational and Transgressive Motives in the Works of Peter Weir”] (2017). In the first Polish monograph devoted to Peter Weir, the authors propose a holistic reading of the Australian director’s achievements through the prism of a diverse character of the struggle with what is different, foreign, incomprehensible present in his films. In the review of the book, Karolina Kostyra develops the authors’ observations, providing further arguments Kempna-Pieniążek and Pieniążek proposed approach to Weir as a director struggling with cultural difference and perceiving in phenomena, that from the perspective of Western view may appear as irrational, their proper rationality, not depriving the analysed films of the incompleteness and secrets contained in them.

2

Okna pamięci – filmowy krajobraz nostalgiczny

100%

Kostyra K.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2017

|

nr 9(4)

53-61

PL

W artykule przedstawiam trzy strategie, za pomocą których konstruowany jest krajobraz filmu nostalgicznego. Za jego cechę konstytutywną uznaję obecność zabiegu zapośredniczenia między tym, co obecne, a tym, co utracone. Wyprowadzając z literatury przedmiotu poświęconej nostalgii odmienne teoretyzacje tego zjawiska, zauważam, że w filmie nostalgiczna estetyzacja realizuje się nader często za pośrednictwem funkcji okna. W oparciu o wybrane przykłady filmu nostalgicznego, wyróżniam trzy sposoby, w jakich funkcja ta się przejawia. Nazywam je metaforycznie oknem–gablotą muzealną, oknem–zakurzoną szybę i oknem–portalem.

EN

In my article I present three strategies, in which landscape of nostalgia film is constructed. The main characteristic of this kind of landscape is mechanism of mediation between subject and object of loss. Starting from theories of nostalgia, I notice that aesthetics of nostalgia film is often produced by window figure. By referring to chosen examples of nostalgia film, I distinguish three main strategies, in which window figure is used as mediator between the present and the past. I metaphorically call them window–museum case, dusty windowpane and window–portal.

3

Amerykański horror dziecięcy pod kuratelą dorosłych

100%

Kostyra K.

Kwartalnik Filmowy

|

2023

|

nr 121 Kino i młoda widownia

58-77

PL

Artykuł dotyczy amerykańskiego horroru dziecięcego rozpatrywanego w relacji do młodej publiczności oraz dorosłych: krytyków, rodziców, pełnoletnich widzów. Widownia horroru kinowego lat 80. i seriali telewizyjnych lat 90. została tu scharakteryzowana w kontekście przynależności do określonej grupy wiekowej (tweens, tj. prawie nastolatki) oraz specyficznego wizerunku i typu konsumpcji popkultury (Gary Cross pisał w tym względzie żartobliwie o „niegrzecznych” dzieciach gremlinach). Obecność dorosłych w dyskursie na temat horroru dziecięcego została w tek- ście potraktowana jako twórcza przeszkoda, z jaką mierzą się twórcy tej formuły, którzy byli wielokrotnie narażeni na nieprzychylność dorosłych komentatorów. Tekst wpisuje się w rozwijający się na gruncie zachodnim nurt badań nad horrorem dziecięcym. W szerszym ujęciu natomiast lokuje się w kręgu zainteresowań najnowszej refleksji filmoznawczej skupionej na „odzyskiwaniu” dziedzictwa amerykańskiego kina popularnego lat 80. jako kina dowartościowującego dziecięcość i sprawczość dzieci.

EN

The article concerns American children’s horror in relation to the young audience and to the adults: film critics, parents, and mature viewers. The audience of 1980s films and 1990s TV series is characterized as belonging to a particular age group (tweens, that is: almost teenagers) and representing a specific type of pop culture consumption (Gary Cross wittily described modern kids as “naughty” gremlin-like children). The presence of adults in the discourse on children’s horror is treated in the article as a creative obstacle. Children’s horror has repeatedly met with disfavour among adult commentators. The article is an attempt to enter the current of children’s horror research. More broadly, however, it falls within the scope of recent developments in film studies, focused on ‘recovering’ the heritage of the American popular cinema of the 1980s as a cinema that values childhood and supports children’s agency.