Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
Naltrexone is an opioid receptor antagonist used in the management of alcohol dependence. There is a hypothesis that ghrelin, hungerstimulating peptide, could take part in the central effects of alcohol and also act as a peripheral marker of long-term ethanol consumption. The aim of this study was to assess the effect of naltrexone on ghrelin plasma level in the model of alcoholism. The study was performed using male Wistar alcohol preferring (PR) and nonpreferring (NP) rats. Naltrexone (0.1 mg/kg, i.p.), was administered to rats for 28 consecutive days. Peripheral blood was collected three times (preliminary, after preference period, and after naltrexone treatment) and the acetylated ghrelin and total ghrelin concentrations in plasma were measured using ELISA method. It was observed that chronic alcohol intake in PR animals led to decrease concentrations of both, active and total ghrelin in comparison to NP rats. After naltrexone administration the increase of active and total ghrelin levels were found in PR rats which corresponded with naltrexone lowering of alcohol consumption. Concluding, ghrelin could be of value as a possible indicator of antialcoholic activities of drugs shown by the lowering of alcohol intake.
PL
W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie farmakoterapią zwiększającą skuteczność leczenia uzależnienia alkoholowego. Pojawienie się możliwości wykorzystania środków pochodzenia roślinnego, które mają zdolność obniżenia chęci picia alkoholu wydaje się obiecujące. Wiadomo, że podawanie wyciągu z korzenia ołownika łatkowatego Pueraria lobata (Willd) Ohwi, Fabaceae (kudzu) może zmniejszać spożycie alkoholu u gryzoni mających skłonność do etanolu. Opublikowano także pracę, w której stwierdzono, że wyciąg z Puerariae radix może być użyteczny w leczeniu pacjentów pijących alkohol „w sposób szkodliwy” (tzw. heavy drinkers). Należy jednak podkreślić, że mechanizmy biochemiczne i farmakologiczne leżące u podstaw działania kudzu są na razie nieznane. Wiadomo, że zawarte w nim izoflawonoidy mogą zmniejszać objawy neurotoksycznego działania alkoholu w hipokampie i mają właściwości Mechanizmy przeciwalkoholowego działania wyciągu z korzenia Pueraria lobata (kudzu). Współczesne poglądy neuroprotekcyjne prowadzące do zahamowania następstw doświadczalnie wywołanej ischemii. Dlatego uzasadnione są poszukiwania zmierzające do wyjaśnienia istoty działania tej rośliny na ośrodkowy układ nerwowy.
EN
Recently, a concern for the use of pharmacotherapy in order to improve the effectiveness of alcoholism treatment has been increasing. Therefore, the interest has raised in findings in medicinal herbs effective in reducing alcohol intake. It is known that Pueraria lobata (Willd) Ohwi, Fabaceae, is involved in reducing alcohol intake in experimental animals. There is also a report that the extract from Puerariae radix (kudzu) may be a useful adjunct for pharmacotherapy in heavy drinkers. However, although the activity of kudzu is clearly beneficial for ethanol-treated rats, the mechanisms at the pharmacological and biochemical level still needs to be elucidated. Moreover, kudzu can lower symptoms of neurotoxic activity of ethanol in hippocampus and possesses neuroprotective effects against cerebral ischemia. Therefore, further investigation of the interactions between kudzu and ethanol in central nervous system seems to be appropriate.
EN
Introduction: Blood brain barrier and multidrug resistance phenomenon are subjects of many investigations. Mainly, because of their functions in protecting the central nervous system (CNS) by blocking the delivery of toxic substances to the brain. This special function has some disadvantages, like drug delivery to the brain in neurodegenerative diseases. Objective: The aim of this study was to examine how natural and synthetic substances affect the expression levels of genes (Mdr1a, Mdr1b, Mrp1, Mrp2, Oatp1a4, Oatp1a5 and Oatp1c1) that encode transporters in the blood-brain barrier. Methods: cDNA was synthesized from total RNA isolated from rat hippocampus. The expression level of genes was determined using real-time PCR (RT-PCR) method. Results: Our findings showed that verapamil, as a synthetic substance, caused the greatest reduction of mRNA level of genes studied. The standardized extract of Curcuma longa reduced the expression level for Mrp1 and Mrp2, whereas the increase of mRNA level was observed for Mdr1b, Oatp1a5 and Oatp1c1. Conclusions: These results suggests that herbal extracts may play an important role in overcoming the blood brain barrier during pharmacotherapy
EN
The aim of this study was to investigate the influence of standardized crude aqueous Epilobium angustifolium L. extract [100 mg/kg/day, p.o.] on the expression level of SRC kinase mRNA - a representatives of non-genomics xenobiotics signaling pathway in prostate ventral lobes of testosterone-induced, castrated rats. We have shown that in all analyzed groups induced by testosterone an elevation of SRC kinase mRNA transcription was observed, in comparison to control animals (not receiving the testosterone), (p<0.05). Finasteride in rats induced by testosterone caused the strongest inhibition of SRC mRNA transcription (p<0.05). In rats receiving testosterone and the plant extract a ca. 90% decrease of mRNA level was observed vs. testosterone-induced animals (p<0.05), while in testosterone-induced animals receiving concomitantly E. angustifolium extract and finasteride the observed reduction reached 87.3% (p<0.05). We did not observed, however, any positive feedback between studied plant extract and finasteride in the inhibitory activity (p<0.05). Further experimental studies should be performed in order to the understanding the molecular basis of interactions, the efficacy and safety of tested plant extract.
PL
Celem pracy było zbadanie wpływu standaryzowanego ekstraktu z ziela Epilobium angustifolium L. [100 mg/kg/dzień, p.o.] na poziom transkrypcji mRNA kinazy SRC - przedstawiciela androgenozależnego, niegenomowego szlaku sygnalizacji komórkowej w brzusznym płacie prostat indukowanych hormonalnie, kastrowanych szczurów. We wszystkich grupach szczurów indukowanych testosteronem zaobserowaliśmy wzrost liczby transkryptów kinazy SRC, w porównaniu do zwierząt kontrolnych (p<0.05). U szczurów indukowanych hormonalnie finasteryd wykazał najsilniejsze właściwości hamujące transkrypcję mRNA (p<0.05). U zwierząt otrzymujących testosteron wraz z wyciągiem z E. angutifolium stwierdziliśmy obniżenie liczby badanych transkryptów o blisko 90%, w porownaniu ze zwierzętami z grupy kontrolnej, indukowanymi testosteronem (p<0.05). U szczurów otrzymujących jednocześnie testosteron i ekstrakt roślinny łącznie z finasterydem redukcja poziomu mRNA kinazy SRC sięgała 87.3% (p<0.05). Nie zaobserwowaliśmy dodatniego sprzężenia w inhibicji transkrypcji badanego mRNA u szczurów otrzymujących badany ekstrakt wraz z finasterydem (p<0.05). Istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań zmierzających do wyjaśnienia molekularnego podłoża interakcji, mechanizmu działania oraz skuteczności badanego wciągu roślinnego.
EN
Callus tissues from Rhodiola rosea L., a plant popular in traditional Russian and Asian medicine, treated with biosynthesis precursors of salidroside (p-tyrosol) and rosavins (cinnamic alcohol), were tested on the animals for the pharmacological activities of the extracts. Authors investigated the behavioural activity using locomotor activity and the motor coordination test. A single administration of extract from the callus tissue non treated with precursors resulted in stimulant effects on rats. The extract enriched in rosavins (after biotransformation) showed the inhibition of activity of tested animals. The more detailed studies concerning the exact nature of the effects especially after chronic administration are needed.
PL
Badano tkanki kalusowe uzyskane in vitro z różeńca górskiego (Rhodiola rosea L.), rośliny tradycyjnie stosowanej w medycynie dalekowschodniej. Materiał roślinny poddawany był procesowi biotransformacji poprzez dodatek do pożywek wzrostowych prekursorów biosyntezy: p-tyrozolu (prekursora salidrozydu) i alkoholu cynamonowego (prekursora rozawin). Badano aktywność behawioralną ekstraktów otrzymanych z kalusa poddanego biotransformacji, stosując testy na szczurach na aktywność motoryczną i koordynację ruchową. Ekstrakt z kalusa nie poddanego biotransformacji po jednorazowym podaniu działał stymulująco w zastosowanych testach, natomiast wyciąg z kalusa o zawartości rozawin zwiększonej po biotransformacji działał hamująco na aktywność badanych zwierząt. Konieczne są dalsze badania wyjaśniające działanie wyciągów z tkanek kalusowych R. rosea, szczególnie po długotrwałym podawaniu.
EN
In recent years, the search for potential neuroprotective properties of salidroside and its ability to influence the activity of nervous system become the subject of intense studies of many research groups. None of these studies, however, include an attempt to determine the effect of salidroside on the course of alcohol tolerance in vivo. The aim of this study was to investigate the ability of salidroside to inhibit the development of alcohol tolerance in rats, determining whether the effect of its action may occur in a dose-dependent manner, reducing both metabolic and central tolerance without affecting body temperature in control rats. Male Wistar rats were injected daily with ethanol at a dose of 3 g/kg for 9 consecutive days to produce ethanol tolerance. Salidroside in two doses (4.5 mg/kg and 45 mg/kg b.w.) or vehiculum was administered orally. On the 1st, 3rd, 5th and 8th day a hypothermic effect of ethanol was measured, while the loss of righting reflex procedure was performed on the 2nd, 4th, 6th and 7th day. On the 9th day rats were treated with salidroside, sacrificed 1 h after ethanol injections and blood was collected for blood-ethanol concentration measurement. Salidroside at a dose of 45 mg/kg inhibited the development of tolerance to hypothermic and sedative effects of ethanol, whereas insignificant elevation of blood-ethanol concentration was observed. The dose of 4.5 mg/kg b.w. had minimal effect, only small inhibition of tolerance to hypothermic action was observed. Salidroside affected neither body mass growth nor body temperature in non-alcoholic (control) rats.Results of the study indicate that salidroside at a dose of 45 mg/kg inhibited the development of tolerance to the hypothermic effect of ethanol. Observed inhibition of tolerance to the sedative effect of ethanol seems to be associated with salidroside influence on the central nervous system. A comprehensive explanation of the abovementioned observations requires further pharmacological and pharmacodynamic studies.
PL
W ostatnich latach poszukiwanie potencjalnych właściwości neuroprotekcyjnych salidrozydu i jego zdolności do wpływania na aktywność układu nerwowego stało się przedmiotem intensywnych badań wielu grup naukowców. Żadne z tych badań nie obejmowało jednak próby określenia działania tego związku na przebieg tolerancji alkoholowej in vivo. Celem doświadczenia była ocena zdolności salidrozydu do hamowania rozwoju tolerancji na alkohol u szczurów oraz ustalenie czy efekt jego działania może wystąpić w sposób zależny od dawki, czy może znosić tolerancję metaboliczną i centralną bez wpływu na temperaturę ciała u zwierząt. Samcom szczurów szczepu Wistar codziennie podawano etanol w dawce 3 g/kg m.c. i.p. przez 9 kolejnych dni w celu uzyskania tolerancji jego obecności. Salidrozyd w dwóch dawkach (4,5 mg/kg i 45 mg/ kg m.c.) lub vehiculum podawano i.g. W kolejnych dniach mierzono hipotermiczny efekt działania etanolu oraz utratę odruchu utrzymania postawy ciała. Ostatniego dnia po dekapitacji zwierząt pobrano krew w celu pomiaru stężenia we krwi etanolu. Salidrozyd w dawce 45 mg/kg hamował rozwój tolerancji objawiający się hipotermią i uspokajającym działaniem etanolu, podczas gdy obserwowano nieznaczne zwiększenie stężenia etanolu we krwi. Dawka 4,5 mg/kg m.c. wykazała minimalny efekt, obserwowano jedynie niewielkie zahamowanie tolerancji na działanie hipotermiczne. Salidrozyd nie wpływał ani na przyrost masy ciała ani na temperaturę ciała u szczurów nie otrzymujących alkoholu (kontrolnych). W badanym układzie doświadczalnym z wykorzystaniem eksperymentalnego modelu tolerancji potwierdzono hamujący wpływ salidrozydu w dawce 45 mg/kg m.c. na rozwój tego procesu. Hamowanie tolerancji działania sedacyjnego etanolu wydaje się być związane z wpływem salidrozydu na ośrodkowy układ nerwowy. Kompleksowe wyjaśnienie powyższych obserwacji wymaga dalszych badań farmakologicznych i farmakodynamicznych.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.