Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Dialdehyde starch of low degree of oxidation and its derivatives

100%

Para A. , Karolczyk-Kostuch S. , Hajdon T. , Tomasik P.

nr 2

Oxidation of potato starch (PS) to dialdehyde starch (DAS) with simultaneous electrochemical recovery of periodate oxidant was studied. Increase in the degree of oxidation (DO) of DAS up to 13% was paralleled with increasing up the dose of iodate (V) up to 20%. At constant reaction time further doses of iodate (V) resulted in only small increase in DO. At constant dose of the oxidant DO of DAS was almost linear in time. At pH of the reaction medium close to neutral insoluble DAS was produced whereas soluble product was formed at pH between 2 and 5. Regardless of DO and pH, the reaction yield reached 80-90%. DAS was reacted into DAS dioxime, dihydrazone, diphenylhydrazone, disemicarbazone and dithiosemicarbazone. Their aqueous solubility and water binding capacity were determined. Based on these properties strong inter- and intra-molecular interactions with the involvement of introduced functional groups were postulated. Thermal behaviour of these derivatives was also studied.

Badano utlenianie skrobi ziemniaczanej do skrobi dialdehydowej z równoczesną regeneracją jodanu (VII). Stopień utlenienia do 13% wzrastał wraz z ilością dodawanego jodanu (V) aż do 20%. Przy stałym czasie reakcji dalsze porcje jodanu tylko nieznacznie podnosiły stopień utlenienia. Przy stałej ilości stosowanego jodanu stopień utlenienia niemal liniowo wzrastał z upływem czasu. Przy niemal obojętnym odczynie środowiska reakcji powstawała nierozpuszczalna skrobia dialdehydowa. Przy pH 2 do 5 powstawał produkt rozpuszczalny. Bez względu na stopień utlenienia i pH środowiska reakcji wydajności reakcji sięgały 80 do 90%. Skrobia dialdehydowa tworzyła pochodne z hydroksyloaminą, hydrazyną, fenylohydrazyną, semikarbazydem i tiosemikarbazydem. Otrzymano jej dioksymy, dihydrążony, difenylohydrążony, disemikarbazony i ditiosemikarbazony. Oznaczono ich rozpuszczalność w wodzie i wodochłonność. W oparciu o wyniki tych pomiarów zakłada się w tych związkach mocne oddziaływania wewnątrz- i międzycząsteczkowe z udziałem wprowadzonych grup funkcyjnych.

Selected novel materials from polysaccharides

63%

Fiedorowicz M. , Kapuśniak J. , Karolczyk-Kostuch S. , Khachatryan G. , Kowalski S. , Para A. , Sikora M. , Staroszczyk H.

Polimery

2006

tom T. 51, nr 7-8

517-523

Blending of starch with some polysaccharide gums can provide complexes improving flow behavior and textural properties of starch pastes. Either deep freezing and thawing or controlled soaking of starch granules in water improves their surface sorption and is making them effective natural microcapsules. The efficient microencapsulation can also be achieved by a rapid microwave heating of granular starch in suspension of the compounds microencapsulation of which is attempted. The microwave heating of starch blended with generated in situ Mg(HSO4)2 as well as Na2SeO3 or Na2SeO4 provided a wasteless, solid state esterification of starch. Magnesium salts of starch sulphate are potential plasticizers for hydraulic binders, and selenated starch can be considered as a source of bioacceptable selenium for yeast and other organisms. The oxidation of starch with periodate with electrochemical recovery of periodate provided an easy access to dialdehyde starch. It was transformed into starch dialdehyde dihydrazone, dioxime, disemicarbazone, and dithiosemicarbazone. These derivatives bind numerous metal ions forming complexes. Dialdehyde starch disemicarbazone applied to a soil contaminated with heavy metals inhibited heavy metal uptake by maize grown on that soil.

Mieszanie skrobi z wybranymi gumami polisacharydowymi [wzory (I)-(V)] prowadzi do powstania kompleksów polepszających płynięcie i teksturę kleików skrobiowych (rys. 1-4). Głębokie zamrażanie i rozmrażanie lub kontrolowane pęcznienie ziarenek skrobiowych w wodzie polepsza ich właściwości sorpcyjne i pozwala wykorzystywać je jako naturalne mikrokapsułki (tabela 1, rys. 5 i 6). Efektywne mikrokapsułkowanie można też osiągnąć przez szybkie ogrzanie ziarenek skrobiowych w zawiesinie związku, który zamierza się mikrokapsułkować (rys. 7). Mikrofalowe ogrzewanie skrobi z generowanym in situ Mg(HSO4)2 jak również z Na2SeO3 i Na2SeO4 prowadzi do jej bezodpadowego zestryfikowania [wzory (V) i (VI)]. Reakcje przebiegają w fazie stałej. Sól magnezowa siarczanu skrobi jest potencjalnym plastyfikatorem zapraw hydraulicznych, a selenowane skrobie mogą być źródłem przyswajalnego selenu dla drożdży i innych organizmów. Utlenianie skrobi perjodanami z równoczesną elektrochemiczną regeneracją perjodanu prowadzi do prostego otrzymania skrobi dialdehydowej, którą następnie przekształca się w dihydrazon, dioksym, disemikarbazon i ditiosemikarbazon. Te pochodne skrobi dialdehydowej tworzą kompleksy wiążąc jony metali ciężkich wychwytywane z roztworów wodnych.