Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Resistance of dehydrogenases, catalase, urease and plants to soil contamination with zinc

100%

Borowik A. , Wyszkowska J. , Kucharski M. , Kucharski J.

|

nr 4

EN

Pot trials on growing plants were conducted in order to determine the resistance of dehydrogenases, catalase and urease as well as the plants themselves to soil contamination with zinc. The experimental variables were: the type of soil (loamy sand and sandy loam), degree of soil pollution with zinc from 0 to 600 mg Zn2+ kg-1 d.m., and plant species (oat, spring rape and yellow lupine). Samples of soil were tested to determine the activity of dehydrogenases, catalase and urease as well as its physicochemical properties. Based on the enzymatic activity of soil and the dry matter of harvested plants, the resistance of enzymes and each of the crops was determined to excessive amounts of zinc in soil with different grain-size distribution. It was concluded that zinc contamination significantly inhibited the activity of dehydrogenases, catalase and urease. With respect to their sensitivity to zinc, the enzymes were arranged in the following order: dehydrogenases > urease > catalase. The plant species and grain-size distribution of soil determined the resistance of the enzymes to zinc pollution. Dehydrogenases were most resistant to zinc in soil cropped with oat, urease – in soil under spring rape and catalase – in soil sown with yellow lupine. Dehydrogenases and urease were more resistant to the adverse influence of zinc in sandy loam than in loamy sand, contrary to catalase, which was less vulnerable in loamy sand than in sandy loam. Tolerance of plants to zinc pollution proved to be a species-specific characteristic. Yellow lupine was most sensitive to excess zinc in soil, while oat was most resistant to the said contamination out of the three examined plant species.

PL

W badaniach wegetacyjnych wazonowych, których celem było określenie oporności dehydrogenaz, katalazy i ureazy oraz roślin na zanieczyszczenie gleby cynkiem, czynnikami zmiennymi w doświadczeniu były: rodzaj utworu glebowego (piasek gliniasty i glina piaszczysta), stopień zanieczyszczenia gleby cynkiem (od 0 do 600 mg Zn2+ kg-1 s.m. gleby) oraz gatunek uprawianej rośliny (owies, rzepak jary i łubin żółty). W próbkach gleby określono aktywność dehydrogenaz, katalazy i ureazy oraz właściwości fizykochemiczne. Na podstawie aktywności enzymów oraz plonu suchej masy roślin określono oporność enzymów oraz poszczególnych gatunków roślin na nadmierne ilości cynku w glebach o zróżnicowanym składzie granulometrycznym. Stwierdzono, że zanieczyszczenie cynkiem hamuje istotnie aktywność dehydrogenaz, ureazy i katalazy. Enzymy pod względem wrażliwości na cynk uszeregowano następująco: dehydrogenazy > ureaza > katalaza. Gatunek roślin oraz skład granulometryczny gleby determinował oporność enzymów na zanieczyszczenie cynkiem. Dehydrogenazy najbardziej oporne na negatywne działanie cynku były w glebie pod uprawą owsa, ureaza – rzepaku jarego, a katalaza – łubinu żółtego. Dehydrogenazy i ureaza są bardziej oporne na działanie cynku w glinie piaszczystej niż w piasku gliniastym, a katalaza odwrotnie – bardziej oporna w piasku gliniastym niż w glinie piaszczystej. Wrażliwość roślin na zanieczyszczenie cynkiem okazała się być cechą gatunkową. Spośród badanych roślin najbardziej wrażliwy na nadmiar cynku w glebie był łubin żółty, a najmniej – owies.

2

Reakcja promieniowców na zakwaszenie gleby

100%

Wyszkowska J. , Borowik A. , Kucharski J. , Kucharski M.

|

nr 2

3

Różnorodność drobnoustrojów funkcją uwilgotnienia gleb

100%

Borowik A. , Wyszkowska J. , Kucharski M.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2011

|

tom 567

PL

Wykonano doświadczenie laboratoryjne, które miało na celu określenie wpływu stanu uwilgotnienia gleby na liczebność i różnorodność drobnoustrojów. Czynnikami zmiennymi były: 1) rodzaj utworu glebowego: piasek słabogliniasty (1 gleba), piasek gliniasty (2 gleby), glina piaszczysta (3 gleby), pył gliniasty (1 gleba); 2) wilgotność gleby: powietrznie sucha, 20%, 40% i 60% mpw; 3) czas inkubacji gleby w tygodniach: 4, 16. Stwierdzono, że poziom uwilgotnienia testowanych utworów glebowych wywierał istotny wpływ na różnorodność badanych drobnoustrojów. W większym zakresie zmieniał różnorodność grzybów i bakterii organotroficznych niż promieniowców. Średnie wyniki wyliczone dla poszczególnych grup drobnoustrojów wskazują, że różnorodność bakterii organotroficznych i grzybów była większa w glebach powietrznie suchych niż w glebach uwilgotnionych, natomiast - promieniowców odwrotnie, nieco większa w glebach uwilgotnionych w zakresie 20%-40% mpw niż w powietrznie suchych. Optymalną wilgotnością, abstrahując od różnorodności, dla rozwoju promieniowców okazała się wilgotność gleb na poziomie 40% mpw, natomiast dla bakterii - 20% w glebach lżejszych i 40% w glebach cięższych. Grzyby najliczniej występowały w pyle gliniastym uwilgotnionym na poziomie 20% mpw, w glinie piaszczystej o wilgotności 40% mpw, w piasku gliniastym o uwilgotnieniu 60% mpw i w piasku słabogliniastym - 40%-60% mpw.

EN

Laboratory experiment was conducted to determine the effect of soil moisture on microbial counts and diversity. The experimental variables were: 1) soil type: slightly loamy sand (1 soil type), loamy sand (2 soil types), sandy loam (3 soil types), silt loam (1 soil type); 2) soil moisture content: air-dried, 20%, 40%, 60% maximum water-holding capacity; 3) time of soil incubation (weeks): 4, 16. Soil moisture content had a significant effect on the diversity of microbial communities. The diversity of fungi and organotrophic bacteria was affected by soil moisture to a higher degree than the diversity of actinomycetes. On average, the diversity of organotrophic bacteria and fungi was higher in air-dried soils than in soils with higher moisture levels, whereas the diversity of actinomycetes was somewhat higher in soils with moisture content of 20-40% maximum water-holding capacity, than in air-dried soils. Apart from diversity, the optimum soil moisture content for the growth of actinomycetes was 40% maximum water-holding capacity, and for the growth of organotrophic bacteria - 20% and 40% maximum water-holding capacity in lighter and heavier soils, respectively. Fungi were present in greatest abundance in silt loam with moisture content of 20% maximum water-holding capacity, in sandy loam with moisture content of 40% maximum water-holding capacity, in loamy sand with moisture content of 60% maximum water-holding capacity, and in slightly loamy sand with moisture content of 40-60% maximum water-holding capacity.

4

Biological effects of L-tryptophan and the vaccine azotobakteryna in soil

100%

Wyszkowska J. , Kucharski J. , Borowik A.

|

tom Vol. 58, nr 4

238--241

EN

The objective of this study has been to determine the effect of L-tryptophan on the biological properties of soil. The influence of L-tryptophan, a precursor of auxins, was tested in a pot experiment. Another aim has been to check whether it is possible to enhance the effect of L-tryptophan by increasing the pool of soil-borne Azotobacter spp. bacteria. The experiments were performed on samples of eutrophic brown soil developed from loamy sand of the pHKCl equal to 6.9. Portions of soil weighing 3.2 kg were placed in pots. The research comprised two series: with and without the vaccine Azotobakteryna added to soil. L-tryptophan was applied in the following doses: 0; 0.5; 5; 50 and mg kg-1 of soil. Onion was the tested plant. The results have demonstrated that L-tryptophan significantly affected the growth and development of onion. It had positive influence on the microbiological and biochemical properties of soil. L-tryptophan raised counts of the following bacteria: oligotrophic and their endospores, copiotrophic and their endospores, ammonifying, nitrogen-immobilizing, Azotobacter, and cellulolytic cells, as well as actinomycetes and fungi. It also stimulated the activity of dehydrogenases, urease, acid and alkaline phosphatase. In contrast, it decreased the counts of Arthrobacter and Pseudomonas. The vaccine Azotobakteryna increased the counts of such bacteria as Azotobacter, oligotrophs and their endospores, copiotrophs and their endospores, nitrogen-fixing bacteria, Arthrobacter, Pseudomonas, actinomycetes and fungi. The vaccine stimulated the activity of urease, but lowered the counts of ammonifying and cellulolytic bacteria as well as the activity of dehydrogenases.

PL

Celem badań było określenie wpływu L-tryptofanu na biologiczne właściwości gleby. Działanie tego prekursora auksyn testowano w doświadczeniu wazonowym. Sprawdzano możliwość wzmocnienia efektywności L-tryptofanu poprzez zwiększenie w glebie puli bakterii z rodzaju Azotobacter. Badania wykonano w próbkach gleby brunatnej eutroficznej typowej wytworzonej z piasku gliniastego (loamy sand) o pHKCl 6,9. W wazonach umieszczono po 3,2 kg gleby. Badania obejmowały dwie serie: bez i z dodatkiem do gleby szczepionki Azotobakteryny. L-tryptofan stosowano w następującej ilości: 0; 0.5; 5 i 50 mg kg-1 gleby. Rośliną doświadczalną była cebula. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że L-tryptofan istotnie wpływał na wzrost i rozwój cebuli. Korzystnie oddziaływał na mikrobiologiczne i biochemiczne właściwości gleby. Zwiększał liczebność bakterii oligotroficznych i ich form przetrwalnych, kopiotroficznych i ich form przetrwalnych, amonifikacyjnych, immobilizujących azot, Azotobacter, celulolitycznych, promieniowców i grzybów oraz aktywność dehydrogenaz, ureazy, fosfatazy kwaśnej i fosfatazy alkalicznej, a zmniejszał - Arthrobacter i Pseudomonas. Azotobakteryna zwiększała liczebność bakterii: Azotobacter, oligotroficznych i ich form przetrwalnych, kopiotroficznych i ich form przetrwalnych, immobilizujących azot Arthrobacter, Pseudomonas, promieniowców i grzybów oraz stymulowała aktywność ureazy a zmniejszała liczebność bakterii amonifikacyjnych i celulolitycznych i aktywność dehydrogenaz.

5

Response of fungi, beta-glucosidase, and arylsulfatase to soil contamination by Alister Grande 190 OD, Fuego 500 SC, and Lumax 537.5 SE herbicides

88%

Bacmaga M. , Wyszkowska J. , Borowik A. , Tomkiel M. , Kucharski J.

|

nr 1

EN

This paper describes the response of fungi as well as β-glucosidase and arylsulfatase to soil contamination with the herbicides Alister Grande 190 OD, Fuego 500 SC, and Lumax 537.5 SE in the following doses: 1 – recommended dose, and doses 20-, 40-, 80-, and 160-fold higher than the recommended one. A laboratory experiment in three replicates was conducted on sandy loam of the pHKCl – 7.0. The results have indicated that counts of fungi increased under the influence of excessive quantities of the tested herbicides. Irrespective of herbicide type, EP decreased while CD increased at higher contamination doses. With respect to the enzymes, the herbicides were observed to have exerted a negative effect on the activity of arylsulfatase, which was verified by the negative correlation coefficients. However, the activity of β-glucosidase increased after the soil had been enriched with excessive amounts of the herbicides. The RS index for the activity of the enzymes varied, but reached the highest value in soil with Alister Grande 190 OD for both β-glucosidase (0.953) and arylsulfatase (0.567). The contamination of soil with the herbicides caused lasting changes in sandy loam, but the recovery of the enzyme β-glucosidase was faster (the average RL ranged from 0.458 to 0.889). The index of resilience for arylsulfatase was negative, which proves that the adverse effect of all the herbicides on this enzyme was growing.