This paper dwells upon Kamala Markandaya’s construction of motherhood in postindependence rural India as depicted in her 1955 novel, “Nectar in a Sieve”. Caught between changing times, between colonial and postcolonial paradigms, perennial traditions and shifting values, different world views and cultural systems, Markandaya’s main character finds solace and strength in her philosophy of hope and endurance
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.