Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Migracja w świat online a realizacja założeń hipotezy kontaktu w dobie pandemii COVID-19

100%

Zakrzewska-Olędzka D.

|

2020

|

nr 3(129)

168-183

PL

Współczesny, zglobalizowany świat wymaga od wielu osób nieustannego przemieszczania się pomiędzy obszarami nie tylko geograficznymi, ale również kulturowymi, a często funkcjonowania w wielu z nich równocześnie. Przedstawiciele różnych kręgów kulturowych, wyznaniowych, narodowych czy etnicznych spotykają się na co dzień w ramach procesu edukacji, realizacji zadań zawodowych lub spędzania czasu wolnego. Sprawne poruszanie się w takim środowisku wymaga wysoko rozwiniętych kompetencji międzykulturowych, a budowa tolerancyjnego społeczeństwa związana jest z przełamywaniem zakorzenionych w tradycji stereotypów i uprzedzeń. Przez długi czas znaczny odsetek działań ukierunkowanych na nawiązywanie relacji i współpracy między osobami pochodzącymi z różnych kręgów kulturowych był oparty na założeniach hipotezy kontaktu, której istotą jest osobiste spotkanie, wymiana doświadczeń i weryfikacja przekonań. Takie podejście znajduje odzwierciedlenie m.in. w europejskich programach wspierania mobilności młodzieżowej i akademickiej, takich jak Erasmus+. Obecnie, w dobie ograniczenia możliwości przemieszczania spowodowanego pandemią wirusa SARS-CoV-2 większość aktywności w ramach systemów edukacji w całej Europie jest realizowana w formie zdalnej. Kontakt zapośredniczony przez nowe technologie bardzo często pozbawiony jest lub znacznie ogranicza możliwość odbioru niewerbalnych elementów komunikacji takich jak mimika twarzy, mowa ciała, proksemika czy też czynniki paralingwistyczne. Celem niniejszego artykułu jest podjęcie refleksji nad skutecznością działań opartych na hipotezie kontaktu w przypadku kontaktu na odległość oraz potrzebą poszukiwania nowych, alternatywnych rozwiązań w tym zakresie. Punktem wyjścia do niej jest analiza korzyści z realizacji działań opartych na kontakcie bezpośrednim, na przykładzie zaangażowania studentów programu Erasmus+ w działania z zakresu edukacji międzykulturowej w szkole podstawowej, a z drugiej strony trudności obserwowane w projektach międzynarodowych, w których kontakt między uczestnikami ze względu na wprowadzone ograniczenia musi być zapośredniczony przez media.

EN

The modern, globalized world require from many persons to be in constant movement between not only geographical areas but also cultural circles. Representatives of various cultural, religious, national or ethnic groups meet on a daily basis as part of the education process, professional tasks or free time. Efficient functioning in such an environment is not possible without extended intercultural competences and creating open and tolerant society goes along with the need of breaking, rooted in tradition, stereotypes and prejudices. For a long time, a significant percentage of activities aimed at establishing relationships and cooperation between people from different cultures was based on the assumptions of the contact hypothesis, the essence of which is personal contact, exchange of experiences and verification of beliefs. This approach is reflected, inter alia, in in the European Erasmus + programs to support youth and academic mobility. Currently in the era of limitation of the possibility of movement caused by the SARS-CoV-2 coronavirus pandemic, most activities within education systems throughout Europe are carried out remotely. Contact mediated by new technologies very often lacks or significantly reduces the possibility of receiving non-verbal elements of communication, such as facial expressions, body language, proxemics or paralinguistic factors. The purpose of this article is to reflect on the effectiveness of actions based on the contact hypothesis in the case of distance contact and the need to search for new, alternative solutions in this regard. The starting point will consist of analysis of the benefits from implementing activities based on direct contact, on the example of the involvement of Erasmus+ program students in activities in the field of intercultural education in primary school. On the other hand, the difficulties observed in international projects, in which contact between participants due to the introduced restrictions must be mediated by the media will be described.

2

Korczakowskie metody partycypacyjnej pracy z dziećmi i aktualność ich zastosowania w edukacji międzykulturowej

63%

Markowska-Manista U. , Zakrzewska-Olędzka D.

Edukacja Międzykulturowa

|

2019

|

tom 10

|

nr 1

241-253

EN

In the text, the authors present the methods of participatory work with children applied in the Orphans’ Home by Janusz Korczak – a Jewish-Polish educator, doctor, writer and children’s rights activist. Attention is drawn to the possibility of applying Korczak’s methods in the contemporary world – particularly in intercultural work with children in difficult conditions of their functioning, in the era of increased migration and growing social inequalities. The text refers to aspects of children’s rights, their agency and participation as part of the educational approach initiated by Korczak. It is an approach based on the values of respect for the child and cooperation in partnership with the child.

PL

W artykule autorki przedstawiają metody pracy partycypacyjnej z dziećmi w Domu Sierot, wykorzystywane przez Janusza Korczaka – żydowsko-polskiego pedagoga, lekarza, pisarza i działacza praw dziecka. Zwracają uwagę na możliwości zastosowania metod Korczaka we współczesnym świecie – zwłaszcza w pracy międzykulturowej z dziećmi w trudnych warunkach ich funkcjonowania, w okresie wzmożonych ruchów migracyjnych i pogłębiających się nierówności społecznych. Odwołują się do aspektów praw dziecka, ich aktywności i uczestnictwa w ramach podejścia edukacyjnego zainicjowanego przez Korczaka. Jest to podejście oparte na wartościach szacunku dla dziecka i współpracy w partnerstwie z dzieckiem.

3

Refleksje nad zastosowaniem korczakowskich metod partycypacyjnej pracy z dziećmi w obozach dla uchodźców

63%

Markowska-Manista U. , Zakrzewska-Olędzka D.

Problemy Wczesnej Edukacji

|

2019

|

tom 45

|

nr 2

72-80

EN

The aim of the article is to outline the specifics of places and spaces – refugee camps and centers, where children constitute the majority. Through reference to activities implemented there and oriented towards children, we discuss their problematic character connected with e.g. the absence of participatory, rights-based approach (art. 12 CRC) that serves children’s emancipation and equality. In the second part of the article, we propose the implementation of Janusz Korczak’s methods – solutions for participatory work with children (“underprivileged” groups), which seem both timeless and universal. An ethical and contextual adaptation or inspiration based on Korczak’s methods in work designed for backgrounds connected with children remaining in closed and semi-closed systems, provides a chance for children’s basic participation in decision-making in matters that concern their lives. At the same time, it is an opportunity to learn children’s opinions and an expression of respect for the child as a per-son who functions here and now, in the place and space of his or her temporary stay – a refugee camp, where an international protection system for children and adults is far from effective.