PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Idylla - katastrofa - transcendencja. Trzy utwory na wiolonczelę i fortepian op. 11 (1914) Antona Weberna: próba hermeneutyki
100%
Trzęsiok M.
Aspekty Muzyki
|
2019
|
nr 9
133-151
PL
Dwie przełomowe monografie poświęcone życiu i twórczości Antona Weberna (H. i R. Moldenhauer, 1978; J. Johnson 1999) wprowadziły zasadniczą rewizję do tradycyjnego obrazu muzyki tego kompozytora. Okazuje się, że wprowadzone przez niego nowatorskie rozwiązania techniczne i formalne miały także aspekt symboliczny, związany z jednej strony z zainteresowaniami religijno-mistycznymi (Goethe, Swedenborg, Jone), za drugiej zaś - z przeżyciami autobiograficznymi (formatywne doświadczenia związane ze śmiercią matki i poczuciem jej bezcielesnej obecności). Idąc tropem wytyczonym przez Johnsona (hermeneutyka Sześciu utworów na orkiestrę op. 6, odwołująca się m.in. do niepublikowanego dramatu Weberna pt. Zmarły [Tot]) i Harveya (hermeneutyka pieśni O sanftes Glühn der Berge), niniejszy artykuł proponuje rozważyć Trzy utwory na wiolonczelę i fortepian op. 11 w świetle Webernowskiej symboliki mistycznej. Okazuje się, że cykl ten można postrzegać jako skondensowaną narrację symboliczną, która z grubsza odpowiada programowi Sześciu utworów na orkiestrę: oto w świat młodzieńczej idylli wkracza śmierć, która wszakże nie zrywa więzi ze zmarłym, lecz przenosi się ją w inny wymiar, który tym samym odkrywa. Na narrację taką składa się szereg aspektów: harmonika (aluzje do „pastoralnej” tonacji D-dur i „requialnej” d-moll), topika (z aluzjami do siciliany i marsza), barwa, rejestr i artykulacja (np. wysokie flażolety wiolonczeli, puentujące ten cykl, są typowym dla Weberna symbolem sfery anielskiej).
2
Content available Szczeliny czasu
100%
Trzęsiok M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2024
|
tom 344
|
nr 1-2
306-309
EN
The article is a review of Dariusz Czaja’s book Szczeliny czasu (2023). In particular, the object of reflection is Czaja’s “method”, i.e. the principle of complementary juxtaposition: first, of works of art, and second, of the past and the present. Thanks to this approach, Czaja’s essays are situated on the border of science and poetry, evoking by their very form those layers of time described by Czaja, unexpected returns of the past (undermining today’s idolatry of present time). The author of the review also suggests some ideas on how Czaja’s “compulsively anthropological” (read: concrete) attitude could be set in a solid theoretical framework. To this end, he invokes Rupert Sheldrake’s theory of morphic resonance and Bernardo Kastrup’s concept of analytical idealism.
PL
Artykuł jest recenzją książki Dariusza Czai "Szczeliny czasu" (Kraków 2023). Przedmiotem refleksji jest zwłaszcza "metoda" Czai, czyli zasada dopełniającego zestawienia: po pierwsze - dzieł różnych sztuk, po drugie - dawności i współczesności. Dzięki takiemu ujęciu eseje Czai sytuują się na granicy nauki i poezji, ewokując samą swą formą owe opisywan przez Czaję nawarstwienia czasu, nieoczekiwane powroty przeszłości (podważające dzisiejszą idolatrię czasu teraźniejszego). Autor recenzji podsuwa też pomysły, w jaki sposób "nałogowo antropologiczne" (czytaj: konkretne) nastawienie Czai można by osadzić w solidnej ramie teoretycznej. Przywołuje w tym celu teorię rezonansu morifcznego Ruperta Sheldrake'a oraz koncepcję idealizmu analitycznego Bernardo Kastrupa.    
3
Content available Muzyczna wizja Wiecznego Miasta. Tryptyk rzymski Ottorina Respighiego
100%
Trzęsiok M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2023
|
tom 342
|
nr 3
35-39
EN
Roman Triptych by Ottorino Respighi (1879–1936) is a musical impression of the Eternal City: each of the tone poems – Fountains of Rome (1916), Pines of Rome (1924), and Roman Festivals (1928) – contains four part-images evocatively described in a literary commentary contained in the score. The object of musical meditation involves not solely the monuments and views of Rome, but also the town’s history (including episodes of antiquity and the Middle Ages) as well as urban folklore. This dazzling musical vision, characteristic for its masterly instrumentation, is entwined with dilemmas from the Respighi epoch. The composer belongs to the so-called generazione dell’ottanta, i.e. a formation of composers striving towards a renaissance of Italian instrumental music and hence opposing the degeneration which, in their opinion, affected European music under the impact of the expressive subjectivism of German compositions. Certain aspects of the role which they ascribed to Italy were concurrent with Fascist conceptions. An assessment of Respighi’s actual ideological involvement, however, remains an open question – his aesthetic attitude assumed shape prior to 1922 and the composer did not take a stand regarding political issues.
PL
Tryptyk rzymski Ottorina Respighiego (1879-1936) jest muzyczną wizją Wiecznego Miasta: każdy z wchodzących w jego skład poematów symfonicznych – Fontanny rzymskie (1916), Pinie rzymskie (1924) i Uroczystości rzymskie (1928) – zawiera cztery części-obrazy, sugestywnie opisane w komentarzu autorskim zamieszczonym w partyturze. Przedmiotem muzycznej medytacji są nie tylko zabytki i widoki Rzymu, ale także jego historia (w tym epizody starożytne i średniowieczne) oraz folklor miejski. Ta olśniewająca wizja muzyczna, cechująca się mistrzostwem instrumentacji, splata się z dylematami epoki Respighiego. Kompozytor ten należy to tzw. generazione d’ottanta, czyli formacji kompozytorów, którzy dążyli do odrodzenia włoskiej muzyki instrumentalnej, a tym samym przeciwstawiali się degeneracji, która ich zdaniem dotknęła muzykę europejską pod wpływem ekspresywnego subiektywizmu muzyki niemieckiej. Rola, jaką przypisywali Włochom, była w kilku aspektach zbieżna z ideami faszystowskimi. Ocena rzeczywistego zaangażowania ideowego Respighiego pozostaje jednak problemem otwartym – jego postawa estetyczna wykrystalizowała się przed rokiem 1922, a kompozytor nie zajmował stanowiska w kwestiach politycznych.
4
Content available Claude Debussy. A Grammar of Imagination
100%
Trzęsiok M.
Interdisciplinary Studies in Musicology
|
2008
|
nr 7
171-184
PL
.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.