Najczęściej, ludzie pracujący w obszarze ciekłych/stałych dwufazowych pośrednich czynników chłodniczych generalnie a lodu binarnego w szczególności są przekonani, że rozwiązanie z wykorzystaniem takich czynników jest alternatywą w stosunku do systemów wykorzystujących jednofazowe pośrednie czynniki robocze (ciecze) i, że to może być również odpowiednia opcja, kiedy zamienia się systemy bezpośredniego rozprężania. Rzeczywiście, wiele zalet lodu binarnego jest dobrze znanych [1]: redukcja bezpośrednich i pośrednich skutków działania gazu cieplarnianego, redukcja ilości czynnika chłodniczego w instalacji, zmniejszenie wielkości instalacji chłodniczej dzięki magazynowaniu energii, sieci dystrybucyjne z mniejszymi średnicami rur, optymalne zarządzanie energią, zwiększenie wydajności chłodniczej. Co zatem powstrzymuje rozwój w sektorze lodu binarnego? Artykuł ten opisuje problemy, raporty i niektóre komentarze optymalne z punktu widzenia różnych krajów, a jego celem jest otwarcie dyskusji z nadzieją, że zostaną udzielone dalsze odpowiedzi: niektóre z tych odpowiedzi już wypłynęły i były prezentowane w czasie 7 Konferencji o Materiałach Zmieniających Fazę oraz Binarnych w Dinan, we Francji, w dniach 13-15 września 2006 roku. Ostatnie osiągnięcia uzyskane w Austrii, Francji i Japonii (w obszarze klimatyzacji) są rozważane na końcu tego artykułu w celu ilustracji aktualnego rozwoju w obszarze tej technologii.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.