Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ciecz robocza na osnowie wody morskiej

Zima Grzegorz, Kasza Piotr, Jasiński Bartłomiej, Błaż Sławomir, Uliasz Małgorzata

Nafta-Gaz

|

2024

|

R. 80, nr 5

259--268

PL

Wykonywanie prac rekonstrukcyjnych na odwiertach związane jest z zastosowaniem specjalnych cieczy roboczych. Do ich sporządzania mogą być używane roztwory wodne jednej lub kilku soli i solanki złożowe z dodatkiem środków chemicznych. Zastosowanie roztworów soli wiąże się z dodatkowymi kosztami sporządzania cieczy roboczych. Ciecz robocza zatłaczana do odwiertu powinna charakteryzować się takimi właściwościami, aby w kontakcie ze skałą zbiornikową nie wpływała negatywnie na jej przepuszczalność. Natomiast dotychczasowe doświadczenia przemysłowe i badania laboratoryjne wykazały, że wykorzystanie do sporządzania cieczy solanek złożowych często negatywnie wpływa na właściwości zbiornikowe skał ze względu na obecność w nich jonów, które powodują wytrącanie trudno rozpuszczalnych związków. Zatłaczanie do odwiertu solanek zawierających zanieczyszczenia mechaniczne, których źródłem mogą być woda, sól, cząstki ilaste, krzemionka, a także niedokładnie wyczyszczone systemy urządzeń do ich sporządzania i zatłaczania, wiąże się z ryzykiem kolmatowania przestrzeni porowej skał zbiornikowych w strefie przyodwiertowej. Wykorzystanie do przygotowania cieczy roboczych wody morskiej przyczyni się do ograniczenia kosztów zabiegów rekonstrukcji. W artykule przedstawiono wyniki badań laboratoryjnych nad opracowaniem składów cieczy roboczych sporządzonych na osnowie wody morskiej pobranej z Bałtyku. W pierwszym etapie dokonano doboru środków chemicznych do sporządzania cieczy roboczych na osnowie wody morskiej zapewniających uzyskanie stabilnych parametrów reologicznych i filtracji w warunkach otworopodobnych oraz odpowiedniego poziomu inhibicji hydratacji skał. Przy wyborze kierowano się kompatybilnością zastosowanych środków z wodą morską, gdyż nie powinny one powodować pogorszenia właściwości skał zbiornikowych. Wykonano również badania kompatybilności opracowanych cieczy z solanką złożową pobraną z odwiertu na szelfie Morza Bałtyckiego. Zapewnienie właściwego poziomu inhibicji przy minimalnej gęstości wymagało precyzyjnego doboru odpowiednich środków chemicznych, które umożliwiły dodatkowo uzyskanie odpowiednich parametrów reologicznych i filtracji. Na podstawie przeprowadzonych badań zaproponowano skład cieczy roboczej na osnowie wody morskiej do zastosowania podczas rekonstrukcji odwiertów.

EN

Performing reconstruction work on wells involves the use of special completion fluids. They can be prepared using aqueous solutions of one or more salts and formation brine with the addition of chemicals. The use of salt solutions involves additional costs of preparing working fluids. The working fluid injected into the well should have properties that, upon contact with reservoir rock, do not adversely affect its permeability. However, previous industrial experience and laboratory tests have shown that the use of formation brines to prepare completion fluids often negatively affects the reservoir properties of rocks due to the presence of ions in them, which cause the precipitation of insoluble compounds. Injecting brines containing mechanical impurities into the well, the source of which may be water, salt, clay particles, silica, as well as imprecisely cleaned systems of equipment for their preparation and injection, is associated with the risk of clogging the pore space of reservoir rocks in the near-wellbore zone. The use of seawater to prepare completion fluids will help reduce the costs of workover operations. The article presents the results of laboratory research on the development of compositions of workover fluids prepared on the basis of seawater taken from the Baltic Sea. In the first stage, chemicals were selected for the preparation of seawater-based working fluids, ensuring stable rheological and filtration parameters in borehole conditions and an appropriate level of rock hydration inhibition. The selection was guided by the compatibility of the agents used with seawater, which should not damage of the properties of reservoir rocks. Compatibility tests of the developed fluids with formation brine collected from a well on the Baltic Sea shelf were also carried out. Ensuring the appropriate level of inhibition at a minimum density required the precise selection of chemicals, which additionally enabled obtaining appropriate rheological and filtration parameters. Based on the conducted research, the composition of the working fluid based on seawater was proposed for use during workover operations.

2

Study on seawater scrubbing for SO2 removal from ship's power plant exhaust gas

Ma Yiping, Xu Leping, Su Penghao, Feng Daolun, Yang Kailiang

Environment Protection Engineering

|

2020

|

Vol. 46, nr 1

31--47

EN

The mechanism of SO2 absorption in seawater is investigated, and the experiment was carried out accordingly. Emphasis is on applications of seawater scrubbing of ship’s power plant exhaust gas containing SO2. The formulated model is used to predict the influence of various parameters on both pH of tailwater and seawater desulfurization capability, e.g., the partial pressure of SO2, the partial pressure of CO2, tailwater temperature, pH and alkalinity of seawater. Experiment results indicated that the seawater desulfurization capacity increases with both increasing partial pressure of SO2, pH and alkalinity and decreasing partial pressure of CO2 and temperature. The study shows the desulfurization capacity of seawater with 3.5% salinity is approximately twice that of freshwater. Different scenarios in which the required absorbent supply rate for a given SO2 removal efficiency are studied. It is observed a 97% removal efficiency, corresponding to meeting the SOx limits in the SOx emission control areas (SECA) while operating on a heavy fuel oil containing sulfur 3.5 wt. %, requires a minimum water supply rate of 0.0407–0.0683 m3/kWh, depending mainly on the water composition in terms of alkalinity and salinity. Such data are important in assessing the operation cost of the water scrubbing system.

3

Experimental investigation of seawater scrubbing of SO2 in turbulent contact absorbers and spray absorbers

Ma Yiping, Xu Leping, Zhou Junfeng, Yang Kailiang, Li Guoxiang

Environment Protection Engineering

|

2019

|

Vol. 45, nr 3

39--53

EN

The SOx emissions of the marine engine are regulated by international maritime conventions. In this paper, the effect of various parameters, including SO2 partial pressure, liquid to gas ratio (L/G), alkalinity and pH, was investigated by seawater scrubbing experiment in a turbulent contact absorber (TCA) and a spray absorber (SA) on a laboratory scale. The experimental data showed that the desulfurization efficiency of TCA was mainly dependent on the value of L/G and irrelevant to the changing way of L/G; the appropriate L/G of TCA was 2.3 dm3/m3 and pH of effluent water was 2.4–2.8 at the L/G of 1.1–2.8 dm3/m3. Comparatively, the desulfurization efficiency of increasing liquid flow rate was better than that of decreasing gas flow rate in the SA experiment. At the gas velocity of 1.58 m/s and L/G of 2.3 dm3/m3, the desulfurization efficiencies and drop pressures of TCA and SA were 75.9% and 42.4%, 690 and 260 Pa, respectively. The results indicate that TCA chosen as an absorber is likely to be a competitive desulfurization technique for controlling marine diesel emission.

4

Comparative analysis of the effect of vernonia amygdaline on subsea transmission pipeline

Samson N., Nwaoha T. C., Emmanuel U. O.

Journal of Mechanical and Energy Engineering

|

2018

|

Vol. 2, No 4

269--276

EN

Subsea transmission pipelines (STP) are designed to transport liquids, gases or solid/liquid mixtures over some distances. STP are buried underground or submerged in water for transportation of natural oil and gas (O&G) products. A Vernonia amygdalina (VA) solution is prepared to act as an inhibitor. The specimens are kept in a workable state. Steps are taken to prepare each specimen. All cuts and sheared edges were ground out to prevent them from becoming sites for preferential attack. The finishing of the specimen surface with grit abrasive paper (sand paper) and rinsing of the specimens in distilled water are carried out. Then, degreasing of specimen in acetone and air-dried are carried out. Upon drying, the specimens are immediately weighed to obtain their initial weights. Twelve specimens are used for the test as follows: 6 Aluminum (Al); and 6 mild steel (MS) samples. With a 2M concentration of VA solution, the MS and Al samples are immersed in different plastic containers containing 400ml of seawater with pH value of 7.25 with no (0%) inhibitor added to it. A 5% (400ml) of the VA solution is poured into the measuring cylinder for each sample-Al and MS. The specimens are suspended by the strings and completely immersed in the different percentage test media. The same procedure is carried out for each of the different percentages (i.e. 10%, 15%, 20%, and 25%) and a total of 12 solutions are set up. The seawater used has 7.25 pH. At the end of every week (168 hours), the specimens are removed from the corrosive media. Observation and recording of appearance of the specimen, noting sites are done to analyze the effect of the VA solution on the AL and MS used for the STP. Values are obtained and graphs plotted on weight loss (WL) and corrosion rate (CR) versus the time. It is observed that the VA solution has different effect on the STP at different time and percentage of the VA solution introduced into the environment of the pipe. It was also observed that optimum inhibition of coupons is obtained between 15-25% of VA solution during the first four weeks of testing. At the fifth week, the inhibitor was gradually losing its effectiveness. This means that more inhibitor needs to be added at regular intervals in order to sustain the effectiveness of the inhibitor.

5

Properties of the Baltic crude oil in the oil-in-water emulsion form : excitation-emission spectra

Baszanowska E., Otremba Z.

Journal of KONES

|

2018

|

Vol. 25, No. 1

7--14

EN

Due to the fact that marine environment contamination by oil substances are not uncommon, it is necessary to improve the ability of determine their origin. Therefore, research on the possibility of recognizing the type of oil using its individual characteristic manifested in the processes of fluorescence excitation has been undertaken. Oil pollutants present in seawater mainly coming from ship drives, tankers, pipelines or sea bottom seeps, moreover oil leaks from offshore extraction equipment also are possible. For this reason, the crude oil extracted from the Baltic Sea deposit in the Polish Maritime Areas has been chosen for tests. Fluorescence properties of water containing small amounts of oil (concentrations from 5.59 to 55.4 ppm) in the form of oil-in-water emulsion were tested. Individual samples were assigned matrices of fluorescent values for different wavelengths, while excited by monochromatic light also for different wavelengths. The obtained matrices were visualized as a contour maps and 3D charts. For considered concentrations of crude oil dispersed in water, the wavelength-independent fluorescence maximum was determined. Obtained result indicates that in the studied wavelength range, the total fluorescence intensity is proportional to the oil concentration only for the lowest oil concentrations. The analysis of the objective parameter of the difference between the shapes of spectra indicates the similarity of the spectral shape for the lowest oil concentrations. These results are the methodological suggestion, that for the purpose of identifying the type of oil dispersed in water, spectra should be determined for sequences of different dilutions, until the excitation-emission spectra shapes become independent from the oil concentration.

6

Ecological safety of the Baltic Sea in the aspects of corrosive reprocessing of containers with toxic warfare agents

Fabisiak J., Jurczak W., Szubrycht G., Zaremba M.

Journal of KONBiN

|

2018

|

No. 45

27--44

EN

Issue of Corrosion of chemical ammunition dumped in Baltic Sea after WW2 is actual because of recent accidents involving contamination of fish, burns of fishermen and uncautious beach – goers by substances released from chemical ammunition show the need of taking counteractions. This poses a question, if extraction of these dangerous cartridges is possible in safe way without unsealing containers and releasing chemical measures into the environment. The aim of this paper is to examine corrosion rate of chemical munitions materials (in mm/year). This rate allows valuation of time period in which chemical containers remain sealed. In addition paper presents analysis of possibility of safe extraction of chemical ammunition without environment contamination.

PL

Problem korozji amunicji chemicznej zatopionej w morzach po II-giej wojnie światowej, szczególnie w Morzu Bałtyckim jest aktualny. Liczne przypadki skażeń ryb, poparzeń rybaków i nieostrożnych plażowiczów substancjami wydostającymi się z zatopionej chemicznej amunicji dowodzą, że potrzebne jest przeciwdziałanie. Jednym z ważniejszych elementów jest wyznaczenie szybkości roztwarzania korozyjnego materiałów zastosowanych na konstrukcje pojemników z BŚT (beczek i pocisków). Wyniki badań zawartych w artykule dotyczą szybkości korozji (w mm/rok) tych materiałów. Szybkość roztwarzania korozyjnego daje możliwość szacowania czasokresu utrzymania szczelności (trwałości) tych konstrukcji. Jednocześnie, celem prowadzonych badań jest ocena możliwości bezpiecznego wydobycia amunicji z BŚT zatopionej w Morzu Bałtyckim bez skażenia środowiska.

7

Influence of seawater absorption on retention of mechanical properties of nano-TiO2 embedded glass fiber reinforced epoxy polymer matrix composites

Nayak R. K., Ray B. C.

Archives of Civil and Mechanical Engineering

|

2018

|

Vol. 18, no. 4

1597--1607

EN

Nano-fillers are embedded with epoxy polymer matrix of glass fiber reinforced polymer (GFRP) composites to enhance the mechanical properties. In the present investigation, the nano-TiO2 particles of different concentrations was mixed with the epoxy polymer matrix to improve the mechanical properties. GFRP nano-composites fabricated by hand lay-up method and subsequently immersed in a seawater bath at 70 °C for 40 days. The seawater diffusivity, flexural, and interlaminar shear strength of the composites were evaluated and compared between themselves. The result revealed that with the addition of 0.1 wt.% of the nano-TiO2 particles into the epoxy polymer matrix, seawater diffusivity improved by 15%. However, flexural and interlaminar shear strength of seawater aged nanocomposites is increased by 15% and 23% respectively. The fractured surface of the broken samples has been analyzed through field emission scanning electron microscope (FESEM) to establish the structure–property co-relationship.

8

Zaczyny cementowe i cementowo-lateksowe sporządzane na bazie wody morskiej

Rzepka M.

Nafta-Gaz

|

2017

|

R. 73, nr 4

250--256

PL

W ostatnich latach coraz częściej w technologii cementacyjnej wykorzystywane są mieszaniny wiążące oparte na cieczach o różnym zasoleniu. Ma to związek z faktem, iż w wielu wypadkach konieczne jest użycie zmineralizowanej wody zarobowej, zawierającej znaczne ilości rozpuszczonych soli. Dotyczy to np. wierceń prowadzonych na platformach wiertniczych, w których jako ciecz zarobową można wykorzystać wodę morską. Woda morska jest powszechnie stosowana na wielu platformach wiertniczych, zwłaszcza w Zatoce Meksykańskiej, okolicach Alaski, Zatoce Perskiej i na Morzu Północnym. W literaturze [13] można znaleźć informacje, że woda morska jest odpowiednia do przygotowania zaczynów cementowych do uszczelniania rur okładzinowych, a własności technologiczne otrzymywanych zaczynów z kilku prób są powtarzalne i stabilne. W artykule omówiono badania laboratoryjne wykonane w INiG – PIB, mające na celu opracowanie składów zaczynów cementowych zarabianych wodą morską. W wyniku przeprowadzonych badań opracowano dwa rodzaje receptur zaczynów cementowych na bazie wody morskiej (pobranej z Morza Bałtyckiego). Były to zaczyny cementowe oraz cementowo-lateksowe testowane w temperaturach 50 i 70°C i przy ciśnieniach 25 i 35 MPa. W celu opracowania odpowiedniego zaczynu cementowego należało dobrać głównie ilość środka opóźniającego wiązanie. Zaczyny cementowe posiadały gęstości od około 1790 kg/m3 (przy zastosowaniu cementu portlandzkiego CEM I 32,5) do około 1870 kg/m3 (przy użyciu cementu wiertniczego G). Czasy początku gęstnienia opracowanych zaczynów dla temperatur 50 i 70°C wynosiły około 3÷3 ½ godziny, natomiast czasy końca gęstnienia – około 4÷4 ½ godziny. Kamienie cementowe po 7 dniach hydratacji posiadały wytrzymałość na ściskanie wynoszącą około 20÷25 MPa.

EN

In recent years, binding mixtures based on various salinity fluids are being used increasingly in cementing technologies. This is due to the fact that in many cases it is necessary to use mineralized mixing water, containing substantial quantities of dissolved salts. This applies for example to offshore drilling during which seawater can be used as mixing water. The seawater is commonly used on many offshore platforms, especially in the Gulf of Mexico, around Alaska, the Persian Gulf and the North Sea. In many publications we can find information that seawater is suitable for the preparation of cement slurries for sealing the casing and obtained cement slurries have reproducible and stable technological properties. This paper discusses the result of laboratory tests carried out in The Oil and Gas Institute – National Research Institute, for the development of formulas for cement slurries based on seawater. As a result of the tests, two kind of seawater based cement slurries (water from Baltic Sea) have been developed. Developed slurries: cement slurries and latex-based slurries were tested at temperatures 50°C and 70°C and at pressure 25 MPa and 35 MPa. The aim of laboratory tests was to develop cement slurries with the addition of an appropriate amount of retarders. Cement slurries had density in the range from 1790 kg/m3 (based on Portland cement class CEM I) to 1870 kg/m3 (based on drilling class cement G). The slurries analyses were performed at temperatures 50°C and 70oC, the beginning of their thickening time was approx. 3÷3 ½ hour, while the end of thickening time was approx. 4÷4 ½ hour. The compressive strength of cement stones was about 20÷25 MPa after 7 days of hydration.

9

Corrosion of ammunition dumped in the baltic sea

Jurczak W., Fabisiak J.

Journal of KONBiN

|

2017

|

No. 41

227--246

EN

The article presents the preliminary results of a research aimed at preparation for the extraction of chemical ammunition immersed after the Second World War(WWII) in the waters of the Baltic Sea (BS). It has been 70 years since the first steps aiming at elimination of mainly German chemical weapons were taken, while the expected durability (tightness) of metal barrels construction or other containers was estimated at 50-60 years. Consequently there is a serious risk of contamination of the Baltic Sea waters, not only with toxic warfare agents but also with the products of their decomposition. The evaluation of barrels’ and containers’ with TWA corrosion processes progress will determine the possibility of these munitions extraction to the surface in order to perform their classic utilization.

PL

W artykule przedstawiono wstępne wyniki badań, mających na celu przygotowanie do wydobycia amunicji chemicznej topionej po II wojnie światowej (II WŚ) w wodach Morza Bałtyckiego (MB). Minęło 70 lat od pierwszych działań, mających na celu likwidację głównie niemieckiej broni chemicznej, a przewidywaną trwałość (szczelność) metalowych konstrukcji beczek czy innych pojemników oszacowano na 50-60 lat. Istnieje więc poważne ryzyko skażenia wód Bałtyku nie tylko BŚT, ale także produktami ich rozkładu. Ocena postępu procesów korozyjnych beczek i pojemników z BŚT zdecydujeo możliwościach wydobycia tych środków bojowych na powierzchnię celem klasycznej utylizacji.

10

Essential factors for the changes in concrete during electrochemical extraction

Alsabry A.

International Journal of Applied Mechanics and Engineering

|

2017

|

Vol. 22, no. 2

443--450

EN

The objective of the article is to present one of the most significant factors affecting electrochemical removal of chloride ions from concrete. Based on the literature findings, tests were carried out on specimens containing chloride admixtures introduced to the cement grout, on elements subjected to chloride penetration from the solution in laboratory conditions and on fragments of constructions penetrated by chlorides as a result of a long-term exposure to seawater.

11

Zagrożenie dla środowiska morskiego dryfującymi materiałami polimerowymi

Heimowska A.

Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Gdyni

|

2016

|

nr 93

141--145

PL

W pracy omówiono sposoby powstawania i rodzaje zagrożeń, jakie niosą dryfujące materiały polimerowe, oraz ich wpływ zarówno na środowisko morskie, jak i na człowieka. Zaprezentowano sposoby ograniczające zużycie tworzyw sztucznych, bezpośrednio przyczyniające się do zmniejszania zanieczyszczeń w morzach i oceanach.

EN

In the paper the types of hazards, the ways their arose and their influence on the marine environment and on humans are discussed. There are also presented the ways of limiting the consumption of plastics, which directly contributes to reducing pollution in the seas and oceans.

12

Zastosowanie procesu wymuszonej osmozy do odsalania i odnowy wody

Kabsch-Korbutowicz M.

Ochrona Środowiska

|

2016

|

Vol. 38, nr 1

9--14

PL

Proces wymuszonej osmozy (FO), nazywany też osmozą, inżynieryjną osmozą lub manipulowaną osmozą, jest membranowym procesem osmotycznym. Wykorzystuje on ciśnienie osmotyczne silnie stężonego roztworu odbierającego, jako siłę napędową, powodującą transport wody przez zwartą membranę polimerową ze strumienia zasilającego do odbierającego. W zależności od składu roztworu zasilającego i przeznaczenia uzyskanego produktu, etap ten może być jedynym wymaganym procesem. Jednakże w większości przypadków pełny układ, wykorzystujący proces wymuszonej osmozy, zawiera kolejny etap, polegający na regeneracji roztworu odbierającego i uzyskaniu czystej wody. Przewaga procesu wymuszonej osmozy nad klasycznymi technikami odsalania polega na mniejszej intensywności blokowania membran, mniejszym zużyciu energii, większej skuteczności retencji soli oraz większym strumieniu wody. Wymuszona osmoza jest coraz częściej stosowana jako proces separacyjny w oczyszczaniu ścieków, produkcji żywności i odsalaniu wód morskich lub słonawych.

EN

Forward osmosis (FO), also known as osmosis, engineered osmosis or manipulated osmosis, is an osmotically driven membrane process. FO utilizes osmotic pressure of a highly concentrated draw solution as a driving force to transfer water from a feed solution to the draw solution through a dense polymeric membrane. Depending on the concentration of solutes in the feed and the intended use of the product, this stage may be the only process required. In most cases however, a complete FO system utilizing the forward osmosis contains a subsequent step for the draw solute regeneration to finally produce a clean water. Potential advantages of FO over classical desalination processes include its low fouling intensity, low energy consumption, higher salt rejection and higher water flux. It attracts growing attention as separation process in wastewater treatment, food processing, and seawater/brackish water desalination.

13

Oznaczanie pierwiastków ziem rzadkich w wodzie morskiej

Kubiak A., Wysocka I., Pyrzyńska K.

Analityka : nauka i praktyka

|

2016

|

nr 4

22--29

PL

Wysokie ceny surowców ustanowione przez Chiny są jednym z powodów, że wydobycie pierwiastków ziem rzadkich z dna oceanu będzie bardziej atrakcyjne i opłacalne dla przedsiębiorców.

14

Metody oceny środków pianotwórczych do gaszenia pożarów w portach morskich

Rakowska J., Radwan K., Porycka B.

Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza

|

2015

|

Nr 3

67--76

PL

Cel: Podczas akcji gaśniczych w portach morskich lub na statkach pianotwórcze środki gaśnicze stosuje się zazwyczaj z wodą morską. Skład wody morskiej znacznie różni się od składu wody wodociągowej. Wody słone zawierają znaczne ilości soli mineralnych, które mogą powodować niszczenie pian gaśniczych, zmniejszając skuteczność gaśniczą, co ma istotny wpływ na powodzenie akcji ratowniczej. Z uwagi na to środki pianotwórcze przeznaczone do stosowania z wodą morską powinny posiadać podwyższoną odporność na duże stężenie elektrolitów zawartych w wodzie zasolonej. Celem artykułu jest porównanie przydatności metod badania jakości środków pianotwórczych stosowanych do gaszenia pożarów przy użyciu wody zasolonej. Projekt i metody: W badaniach wykorzystano najczęściej stosowane w Europie metody badań środków pianotwórczych przeznaczonych do stosowania z wodą morską określone w normach PN-EN 1568 cz. 1–4, ISO 7203-1 i ISO 7203-3 w przepisach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO). W artykule przedstawiono wyniki badań jakości piany: liczby spienienia i szybkości wykraplania piany oraz skuteczności gaśniczej: czasu gaszenia i czasu nawrotu palenia trzech syntetycznych środków pianotwórczych (środki S1, S2 i S3) i jednego środka fluoroproteinowego (FP 4). Środki S1 i S3 były przeznaczone do stosowania tylko z wodą niezasoloną, natomiast środki S2 i FP4 były przeznaczone do użytkowania z wodą niezasoloną i morską. Wyniki: Badania, zarówno dla środków przeznaczonych do stosowania z wodą niezasoloną, jak i morską potwierdziły gorszą zdolność pianotwórczą i mniejszą trwałość piany wytworzonej z koncentratów przy zastosowaniu wody zasolonej. Gaszenie pożarów testowych przy zastosowaniu tych samych wydajności piany (11 l/min) jest trudniejsze w przypadku testów określonych w przepisach IMO niż w przypadku innych testów (m. in. ze względu na kształt tacy). Jednak jednoczesne zastosowanie trzech dysz i zwiększenie przez to intensywności podawania piany znacznie poprawia efektywność działań gaśniczych oraz umożliwia szybkie i skuteczne ugaszenie pożaru testowego opisanego w przepisach IMO. Wnioski: Jakość środków gaśniczych wykorzystywanych podczas akcji gaśniczych ma ogromny wpływ na efektywność działań gaśniczych. W portach morskich szczególnie istotna jest ich odporność na działanie słonej wody. Środek gaśniczy o odpowiedniej jakości, właściwie zastosowany, zwiększa bezpieczeństwo osób oraz umożliwia ograniczenie ekonomicznych i ekologicznych strat pożarowych.

EN

Aim: Fire extinguishing foam is usually combined with sea water during firefighting operations on a ship or at a seaport. The structure of sea water is different from fresh water. Sea water contains large quantities of mineral salts, which may cause the deterioration of extinguishing foam and consequently reduce the effectiveness of firefighting. For this reason foam intended for use in conjunction with sea water should contain a higher resistance to the high concentration of electrolytes contained in salt water. The purpose of this paper is to compare the suitability of testing methods for foam used in firefighting, which is mixed with sea water. Project and methods: This research project utilised the most commonly used methods in Europe for testing firefighting foam, which is mixed with sea water, specified in standards; PN-EN 1568, ISO 7203-1, ISO 7203-3 and regulations from the International Maritime Organisation (IMO). The article reveals results from investigations dealing with foam quality for three synthetic foaming agents (S1, S2 and S3) and one fluoroprotein foam concentrate (FP4). Tests focussed on; foam creation, expansion ratio and drainage velocity, and extinguishing effectiveness. Two foaming agents (S1 and S3) can be mixed with freshwater only. Other agents (S2 and FP4) can be mixed with both, freshwater and sea water. Results: Tests, of agents intended to be mixed with fresh water as well as those designed for mixing with sea water confirmed an inferior production of foam, with a lower expansion ratio and reduced foam stability, for concentrates formulated with the use of sea water. Achievement of the flow rate identified in IMO regulations was more difficult during tests. However, a simultaneous application of three nozzles and an increase in the delivery intensity significantly increased the effectiveness of extinguishing operations and allowed for quick and successful extinguishing of test fires. Conclusions: The quality of extinguishing agents used during fire incidents has a large bearing on the effectiveness of firefighting. During operations at sea ports, extinguishing agents’ resistance to influences of sea water is of particular importance. An agent, of appropriate quality and suitably applied increases the safety of people and mitigates the economic as well as ecological losses attributable to fires.

15

Stancia po opresneniu morskoj vody s ispol’zovaniem vozobnovlaemyh istocnikov energii

Gazizov T., Melnikova I.

Budownictwo o Zoptymalizowanym Potencjale Energetycznym

|

2013

|

nr 1(11)

20--25

RU

V stat’e predlozeno resenie problemy nehvatki presnoj vody na primere g. Sudaka; avtonomnoj republiki Krym; Ukraina. Predlozen projekt po opresneniu morskoj vody s ispol’zovaniem istocnikov energii.

EN

The article suggests a decision on the problem of fresh water lack on the example of Sudak, autonomous republic of Crimea, Ukraine. The article gives the project of sea-water desalination with using renewable energy sources.

16

Uboczne produkty procesu utleniania i dezynfekcji

Anielak A. M.

Technologia Wody

|

2012

|

Nr 6 (20)

24-27

PL

Głównym tematem pracy jest dezynfekcja wody zawierającej kwasy humusowe będące prekursorami produktów kancerogennych w naturalnych wodach.Ilości powstających ubocznych produktów procesu utleniania i dezynfekcji rosną z czasem reakcji i stężeniem jonów podchlorawych - nieorganicznych. Wśród identyfikowanych UPPUiD szczególne znaczenie mają THM, których duże ilości powstają w wyniku chlorowania wód przybrzeżnych, oceanicznych i morskich. Stężenie UPPUiD koreluje z dawką chloru i czasem reakcji.

EN

The major topics in this study was disinfection water with humic acid as the organic precursor DBPs in a natural aquatic environment. The amount of DBPs increased with chlorite ions as the primary inorganic etc. The yield of identified DBPs, especially THMs, was higher in chlorinated coastal and deep ocean, seawater. The concentrations DBPs well correlated with chlorine doses and reaction times.

17

Simulation Computation and Analysis of Dynamic Operation Energy of Seawater Source Heat Pump

Jun W., Kai L., Haixia W., Wenfeng S.

Przegląd Elektrotechniczny

|

2012

|

R. 88, nr 9b

219-221

EN

Air temperature could influence air conditioning load of buildings and sea water temperature whose change, in turn, could alter performance of seawater source heat pump. Hence, taking variations of air and seawater temperature, this research carries out simulation computation of operation energy of seawater source heat pump on the basis of air conditioning loads of buildings simulated with DeST software.

PL

Temperatura powietrza wpływa na jakość urządzeń klimatyzacyjnych i podobnie temperatura wody morskiej wpływa na właściwości pomp cieplnych pompujących tę wodę. W artykule przedstawiono symulację pracy pomp cieplnych bazując na podobnych analizach układów klimatyzacji.

18

Właściwości eksploatacyjne stali niskostopowej po obróbce tarciowo-mechanicznej w środowisku sztucznej wody morskiej

Kocańda D., Nykyforchyn H., Torzewski J., Jurczak W., Świątek K.

Zeszyty Naukowe. Mechanika / Politechnika Opolska

|

2011

|

z. 99

107-109

EN

The paper presents the results of the research into improving exploitative and fatigue properties of S235JR and S355J2 low alloyed steels by means of FSP process in an artificial sea water. Extensive program of the study elaborated for this goal has proved that the FSP technique can lead to better mechanical and exploita- tive properties of the examined steels.

19

Pilot study of the influence of thermoplastic starch based polymer packaging material on the growth of diatom population in sea water environment

Guzman A.M., Janik H. Z., Mastalerz M., Kosakowska A.M.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2011

|

Vol. 13, nr 2

57-61

EN

Novel polymeric packaging materials susceptible to environmentally friendly decomposition appeared on the global market. The paper is devoted to an investigation of the impact of degradable polymer packaging on marine life. The chosen polymer was a commercial packaging based on thermoplastic starch (TPS over 85%). The microorganism chosen was Phaeodactylum tricornutum diatom (identified in many aquatic reservoirs, with a tendency to flow with seawater plankton in places of great saline oscillation). The packaging material was incubated both in natural seawater and in the presence of diatom population. The chlorophyll a content was determined as the criterion of diatom growth in the presence of tested polymers. The polymer surface and the colour changes in the diatom culture were recorded photographically. The presence of polymeric samples significantly changed the kinetic of diatom growth in seawater during incubation affecting its biological balance. During the experiment in seawater, diatom adhered to polymer surfaces and the polymer stimulated their growth.

20

Degradability of organic-inorganic cellulose acetate butyrate hybrids in sea water

Wojciechowska P., Heimowska A., Foltynowicz Z., Rutkowska M.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2011

|

Vol. 13, nr 2

29-34

EN

Environmental degradability of novel organic-inorganic cellulose acetate butyrate hybrids obtained via solgel process was investigated. The degradation of hybrids was studied under marine exposure conditions in the Baltic Sea for a period of 25 weeks. The influence of characteristic parameters of sea water on the degree of degradation monitored by changes of weight and optical microscopy was discussed. The degraded samples were also examined by FT-IR spectroscopy. It has been established that the CAB/silica hybrids are more susceptible to biodegradation in sea water environment than pure cellulose acetate butyrate.