Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Archives of Metallurgy and Materials

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: pearlite spheroidization

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Kinetics of pearlite spheroidization

Matusiewicz P., Augustyn-Nadzieja J., Czarski A., Skowronek T.

Archives of Metallurgy and Materials

2017

Vol. 62, iss. 1

231--234

The pearlite spheroidization in Fe-0.76%C high purity steel was investigated. The samples of a coarse pearlite microstructure were isothermal annealed at 700, 680, 660, 640 and 620°C for various times, up to 800 hours. For quantitative description of the spheroidization process stereological parameter, SV (ferrite/cementite interface surface density) was used. The activation energy 104.8±11.4 kJ/mol was found for the spheroidization process. This value shows good agreement with the activation energy for iron and carbon diffusion along a ferrite/cementite interface, so the coupled interface diffusion is the rule-controlling process.

Stability of a Lamellar Structure - Effect of the True Interlamellar Spacing on the Durability of a Pearlite Colony

Czarski A., Skowronek T., Matusiewicz P.

Archives of Metallurgy and Materials

2015

Vol. 60, iss. 4

2499--2504

A lamellar microstructure is, beside a granular and dispersive one, the most frequently observed microstructure in the case of metal alloys. The most well-known lamellar microstructure is pearlite, a product of a eutectoidal transformation in the Fe-Fe3C system. The lamellar morphology of pearlite - cementite and ferrite lamellae placed interchangeably within one structural unit described as a colony - is dominant. The durability of the lamellar morphology is much diversified: in the microstructure of spheroidizingly annealed samples, one can observe areas in which the cementite is thoroughly spheroidized, next to very well-preserved cementite lamellae or even whole colonies of lamellar pearlite. The mentioned situation is observed even after long annealing times. The causes of such behaviour can vary. The subject of the previous work of the authors was the effect of the orientation between the ferrite and the cementite on the stability of the lamellar morphology. This work constitutes a continuation of the mentioned paper and it concerns the effect of the true interlamellar spacing on the stability of the lamellar morphology of cementite.

Mikrostruktura płytkowa to obok ziarnistej i dyspersyjnej jedna z najczęściej spotykanych w przypadku stopów metali. Najbardziej znaną mikrostrukturą płytkową jest perlit, produkt przemiany eutektoidalnej w układzie Fe-Fe3C. Morfologia płytkowa perlitu –płytki ferrytu i cementytu ułożone na przemian w obrębie jednej jednostki strukturalnej określanej mianem kolonii - jest dominująca. Trwałość morfologii płytkowej jest bardzo zróżnicowana - w mikrostrukturze próbek wyżarzanych sferoidyzująco obserwuje się obszary, w których cementyt jest zupełnie zesferoidyzowany obok bardzo dobrze zachowanych płytek cementytu lub wręcz całych kolonii perlitu płytkowego. Opisana sytuacja ma miejsce nawet po długich czasach wyżarzania. Przyczyny takiego zachowania mogą być różne. Przedmiotem wcześniejszej pracy autorów był wpływ orientacji pomiędzy ferrytem a cementytem na stabilność morfologii płytkowej. Niniejszy artykuł stanowi kontynuację pracy wspomnianej wcześniej i dotyczy wpływu rzeczywistej odległości międzypłytkowej na stabilność morfologii płytkowej cementytu.