Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Microwave assistant synthesis of calcium phosphate minerals using hen’s eggshells as a calcium source

Kalbarczyk Marta, Szcześ Aleksandra

Physicochemical Problems of Mineral Processing

|

2020

|

Vol. 56, iss. 6

167--177

EN

In this study raw hen’s eggshells were used as a calcium source for calcium phosphate mineral synthesis. The materials composed of brushite and different amounts of HA (hydroxyapatite) and β-TCP (β-tricalcium phosphate) with the needle-like, sheet-like and hexagonal structures were synthesized in the presence of the microwave. It was found that the time of microwave action, temperature and initial pH are parameters affecting the morphology and composition of the obtained materials, i.e. the increasing duration of MW exposure increases the amount of HA increases, whereas the temperature increase causes an increase in the contents of brushite and β-TCP. The lowering of initial pH leads to an increase in the brushite content.

2

Microwave synthesis of sulfanilic acid

Havlíček J., Myška K., Tejchman W., Karásková N., Doležal R., Maltsevskaya N. V., Kolář K.

Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology

|

2017

|

R. 22, NR 1-2

93--98

EN

Sulfanilic acid represents an important substance, which is frequently utilized in the industry of azo dyes as well as in drug development of antimicrobials (e.g. of sulfonamides). Students can also meet with such type of compounds in chemistry labs, for example, when they estimate pH by methyl orange indicator or prepare Orange II for textile colouring. Both of these dyes are products of azo coupling of sulfanilic acid as diazonium salt with N,N-dimethylaniline or 2-naphthol, respectively. In the article, we focus on the synthesis of sulfanilic acid as a well-known experiment in the organic chemistry education. The synthesis was modified as the solvent free and microwave assisted experiment under semimicroscale conditions. That experiment is very convenient for the organic chemistry courses in the university or the high school teaching.

PL

Kwas sulfanilowy stanowi ważną substancję, często stosowaną w przemyśle barwników azowych, jak również w produkcji leków przeciwdrobnoustrojowych (np. sulfonamidów). Studenci mogą również spotykać się z takimi związkami w laboratoriach chemicznych, na przykład przy oznaczaniu pH z wykorzystaniem oranżu metylowego lub przy przygotowywaniu Oranżu II dla przemysłu tekstylnego. Oba te barwniki są produktami sprzężenia soli diazoniowych kwasu sulfanilowego odpowiednio z N,N-dimetyloaniliną lub 2-naftolem. W artykule przedstawiono syntezę kwasu sulfanilowego jako przykład dobrze znanego eksperymentu w edukacji chemii organicznej. Syntezę zmodyfikowano jako reakcję bez rozpuszczalników i wspomagano mikrofalowo w warunkach półmikropreparacji. Eksperyment ten powinien być przedstawiany podczas kursów chemii organicznej na uniwersytecie lub w szkole średniej.

3

Novel, microwave assisted route of synthesis of binary oxide semiconducting phases - PbMoO4 and PbWo4

Kwolek P., Tokarski T., Łokcik T., Szaciłowski K.

Archives of Metallurgy and Materials

|

2013

|

Vol. 58, iss. 1

217-222

EN

Highly crystalline powders of lead molybdate and tungstate were synthesized by a microwave assisted hydrothermal process in a microwave heated high pressure autoclave. Application of this novel and environmentally friendly technique in the synthesis of these compounds has never been reported before. The influence of a time of synthesis on a crystal structure, morphology and a value of a band gap for both PbMoO4 and PbWO4 was examined. The value of the band gap was determined using diffuse reflectance spectroscopy. For lead molybdate the medium value of the band gap equals to ca. 3.2 eV whereas for lead tungstate it oscillates around 4 eV and does not depend on the duration time of the synthesis.

PL

Krystaliczne proszki molibdenianu ołowiu i wolframianu ołowiu otrzymano metodą hydrotermalną w polu mikrofalowym za pomocą wysokociśnieniowego autoklawu mikrofalowego. Metodę ta można uznać za przyjazną dla środowiska, jak dotad nie odnotowano jej zastosowania do syntezy wymienionych związków ołowiu. Zbadano wpływ czasu trwania procesu na strukturę krystaliczną, morfologię i szerokość przerwy energetycznej proszków PbWO4 i PbMoO4. Szerokość pasma wzbronionego wyznaczono za pomocą spektroskopii refleksyjnej. Dla molibdenianu ołowiu otrzymane wartości oscylują wokół 3.2 eV, natomiast dla wolframianu ołowiu przerwa energetyczna jest szersza i wynosi ok. 4 eV. Szerokość pasma wzbronionego w obu przypadkach nie zależy od czasu syntezy.

4

Microwave-assisted boration of potato starch

Staroszczyk H.

Polimery

|

2009

|

T. 54, nr 1

31-41

EN

Granular potato starch was successfully borated with boric acid and sodium tetraborate decahydrate (borax) in a microwave-assisted solid state reaction. Products of starch boration reached (dependently on the conditions of the process) the maximal value of the degree of esterification (DE) equal to 0.27 when boric acid was applied, and 0.18 when borax was used. DTA, TG, DTG and FT-IR methods revealed that boration of starch provided boron esters or borate complexes. High-pressure size exclusion chromatography (HPSEC), DSC and X-ray diffraction showed that although the boration of starch caused changes in its macrostructure, the thermal stability of borated starch was enhanced even by 20°C when compared with native product, with larger stability exhibited by complexes than by esters. The thermal stability of the borated starch increased with an increase in DE. After modification, granularity of starch was retained, as was indicated by the scanning electron microscopy.

PL

Ziarnistą skrobię ziemniaczaną boranowano za pomocą kwasu borowego i dziesięciowodnego tetraboranu sodu (boraksu) w reakcji wspomaganej mikrofalami. Określono wpływ stosunku skrobia:czynnik borujący oraz czasu trwania i mocy naświetlenia na stopień estryfikacji (DE) produktów (tabela 1). Maksymalna osiągnięta wartość DE w próbkach skrobi boranowanej H3BO3 wyniosła 0,27, a boranowanej boraksem 0,18. Wyniki uzyskane metodami DTA, TG, DTG oraz FT-IR (rys. 2-8) wykazały, że produkty boranowania stanowiły estry oraz kompleksy (Schemat A). Na podstawie wyników badań z zastosowaniem wysokociśnieniowej chromatografii żelowej (HPSEC) (rys. 1), DSC (rys. 9 i 10), oraz dyfraktometrii promieni X (rys. 11, 12) ustalono, że chociaż skrobia miała zmienione właściwości fizykochemiczne (tabele 1 i 3) i jej struktura krystaliczna była zaburzona, to stabilność termiczna tak zmodyfikowanej skrobi wzrosła nawet o 20°C w stosunku do skrobi natywnej. Stabilność ta zależała od wartości DE - zwiększała się wraz z jej wzrostem (tabela 2). Ziarnista struktura skrobi po reakcji boranowania została zachowana, co stwierdzono metodą SEM (rys. 13).