Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  metody bioindykacyjne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Oceniono wpływ przemysłowego i drogowego źródła emisji na rozprzestrzenianie się zanieczyszczenia środowiska metalami ciężkimi (Pb, Zn, Cd i Cr), charakterystycznymi dla obszarów narażonych na emisje pochodzenia antropogenicznego, z wykorzystaniem dwóch metod bioindykacyjnych. Zastosowano metodę moss bag polegającą na określeniu zawartości metali w eksponowanym mchu (Sphagnum Falla H. Klinggr.) oraz w igłach sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.). Wykazano, że przestrzenny obraz zanieczyszczeń uzyskany dwiema metodami był podobny. Igły sosny akumulowały mniej metali niż mech. Największe różnice stwierdzono dla Pb. Mech akumulował 45–345% więcej tego pierwiastka niż igły sosny. Rejon huty ArcelorMittal należy uznać za w znacznym stopniu zanieczyszczony metalami ciężkimi. Zawartości tych metali w eksponowanym mchu i igłach sosny były znacznie większe niż dla innych lokalizacji (droga wojewódzka, osiedle mieszkaniowe i Puszcza Białowieska jako teren kontrolny). Wykazano, że wraz ze zwiększaniem odległości od huty i drogi zawartość metali w bioindykatorach znacznie się zmniejszała.
EN
The Pb, Zn, Cd and Cr contents were detd. in moss samples (Sphagnum fallax H. Klinggr.) and pine needles (Pinus sylvestris L.) collected near the sources of pollution (steel mill, provincial road, housing estate). The pine needles accumulated smaller amts. of metals than the moss. The biggest differences were found for Pb. The contents of heavy metals in bioindicators placed in around steel mill were approx. twice higher than those in other locations. Along with increasing distance from the source of pollution, the metal contents in bioindicators significantly decreased.
PL
Praca dotyczy toksyczności wybranych metali ciężkich w koncentracjach śladowych: dwóch zaliczanych do mikroelementów - Cu i Zn oraz trzech znajdujących się w czołówce trucizn zawodowych i środowiskowych - Cd, Hg i Pb. Przedstawiono stan wiedzy w oparciu o przegląd literatury na temat toksyczności tych pierwiastków dla człowieka i kręgowców oraz wyniki badań własnych dla organizmów reprezentujących biocenozę wodną: rozwielitkę Daphnia magna Strauss oraz wypławka Dugesia tigrina Girard. Ustalano, że szereg toksyczności metali ciężkich dla człowieka i kręgowców oraz badanych organizmów wodnych jest zbieżny. Najbardziej toksyczna jest rtęć i jej związki, najmniej cynk. Miedź jest silniejszą trucizną dla organizmów wodnych, natomiast ołów dla ludzi i kręgowców.
EN
The work concerns the toxicity of some heavy metals (trace): two belonging to microelements - Cu and Zn, and three are at the forefront of occupational and environmental poisons - Cd, Hg and Pb. Presented knowledge literature on the toxicity of these elements for human and vertebrates and the results of the study organisms representing biocenosis water: water flea Daphnia magna Strauss and planaria Dugesia tigrina Girard. Determined that a number of heavy metal toxicity to humans and vertebrates and aquatic organisms tested converges. The most toxic mercury and its compounds, at least zinc. Copper is a stronger poison to aquatic organisms, but lead to humans and vertebrates.
3
Content available remote Bioindication as challenge in modern environmental protection
EN
Research into and diagnosis of environmental change prior to the introduction of bioindicator methods were linked primarily to apparatus. Drawing attention to the reactions of organisms sensitive to that change and using them in environmental quality control have opened new opportunities for development of a new scientific discipline, known in the literature as bioindication. Bioindication combines several scientific disciplines, including biology, broadly conceived geography, and chemistry. It thus combines in a comprehensible manner apparatus-derived measurements (chemical analysis results) and areas of bioindicator exposure (situation and distance from the emitter), translating these parameters into bioindicators' anatomical and morphological reactions. The development of bioindicator methods progresses rapidly, and - as is usually the case under such circumstances - it is difficult to ensure that they are transparent and that no chaos ensues. In view of the above, it seems necessary to embark on a discussion of these issues and consider compiling lists of most applicable indicator organisms for examination of particular environmental toxins in particular environments.
PL
Badania i diagnoza zmian środowiskowych do momentu wprowadzenia metod bioindykacyjnych miały wymiar i charakter czysto aparaturowy. Zwrócenie uwagi na reakcje organizmów wrażliwych na te zmiany i posłużenie się nimi w kontroli jakości środowiska otworzyło możliwości rozwoju nowej specjalności naukowej, która jest notowana w literaturze jako bioindykacja. W bioindykacji znajduje swoje miejsce kilka dyscyplin naukowych, takich jak biologia, szeroko rozumiana geografia czy chemia. Łączy ona zatem w sposób czytelny pomiary aparaturowe (wyniki analiz chemicznych), obszary ekspozycji biowskaźników (usytuowanie i odległość od emitora) i przekłada powyższe parametry na reakcje anatomiczne i morfologiczne biowskaźników. Rozwój metod bioindykacyjnych postępuje w dużym tempie i jak zwykle w takich okolicznościach trudno uniknąć braku uporządkowania i pewnego chaosu. Wydaje się więc konieczne rozpoczęcie dyskusji w tym zakresie i poddanie pod rozwagę, czy nie należałoby dla badania określonych toksyn środowiskowych w wybranym typie środowiska wskazać dla nich listy najlepszych organizmów wskaźnikowych.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.