Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zwiększenie efektywności nawozu wytwarzanego z osadów ściekowych poprzez dodatek związków krzemu

Stanisławska-Glubiak Ewa, Korzeniowska Jolanta, Stechman Marta

Przemysł Chemiczny

|

2020

|

T. 99, nr 5

702--706

PL

Wytworzono nawóz na bazie higienizowanych wapnem komunalnych osadów ściekowych, które zostały wzbogacone w przyswajalną dla roślin formę Si, N, P i K. W doświadczeniach wazonowych nawóz wykazał dużą efektywność w uprawie kukurydzy. Odnotowano wzrost odczynu gleby i jej zasobności w P, K i Ca oraz znaczący wzrost plonów ziarna kukurydzy. Zaobserwowano również istotny wzrost zwartości krzemu w łodygach i liściach kukurydzy.

EN

An org. fertilizer was prepd. on the basis of CaO-hygienized municipal sewage sludge by addn. of fertilizer-grade urea, enriched superphosphate, KCl and plant-available silicate. The fertilizer showed a high efficiency in maize cultivation in pot expts. An increase in soil pH, P, K and Ca contents, as well as a significant increase in maize grain yield were obsd. A significant increase in Si content in the stems and leaves of corn was also evidenced.

2

Rynek nawozów azotowych oraz efektywność wykorzystywania azotu i wody na przykładzie upraw doświadczalnych jęczmienia jarego

Rutkowska Agnieszka, Rusek Piotr

Przemysł Chemiczny

|

2020

|

T. 99, nr 10

1505--1509

PL

Przedstawiono dane statystyczne dotyczące produkcji i zużycia nawozów azotowych w Polsce. Zaprezentowano wyniki 11-letnich doświadczeń polowych nad efektywnością wykorzystania azotu (NUE) przez jęczmień jary, oszacowaną wg metodyki zaproponowanej przez EU Nitrogen Experts Panel, z uwzględnieniem zależności pomiędzy efektywnością wykorzystania azotu a efektywnością wykorzystania wody (WUE).

EN

Statistical data on the prodn. and consumption of N fertilizers were presented. The results of 11-years field expts. on N use efficiency (NUE) by spring barley, estimated according to the EU methodol., taking into account the relationship between NUE and water use efficiency were presented. The analysis of variance and regression showed that the yield of spring barley in the multi-year period was not limited by water availability.

3

The use of slow-release fertilizers as a part of optimization of celeriac production technology

Niemiec M., Komorowska M.

Agricultural Engineering

|

2018

|

Vol. 22, No. 2

59--68

EN

The aim of this study was to assess the possibility of using slowrelease fertilizers under intensive vegetable cultivation. To achieve the set research objective, a field experiment was set up in 2017, where slow-release fertilizer (NPK (%) 20-10-10+4MgO) was applied. The experiment comprised three levels of fertilization with the use of slow-release fertilizers, the control without fertilization, and the control fertilized with conventional fertilizers. The slow-release fertilizer was applied directly under each plant and in rows – approximately 8 cm below the root level. The designed systems were evaluated based on the size of commercial yield, productivity index, agronomic efficiency index, removal efficiency index, and physiological efficiency index. The results obtained in the field experiment indicate that the highest plant yield (54.22 Mg of commercial yield·ha-1 ) was obtained at the highest dose of slow-release fertilizers (600 kg·ha-1 applied in rows approximately 8 cm below the root level). In the case of direct fertilization, in the treatment with the highest dose of slowrelease fertilizer, a reduction in yield was observed. The best results, in terms of equalizing the mass of individual roots, were obtained under conventional fertilization. The most favorable value of the productivity index was obtained in the variant where 400 kg·ha-1 slowrelease fertilizer was applied directly, while in the case of row application the best results were obtained at the dose of 600 kg·ha-1 . Celeriac fertilization with slow-release fertilizers under root may result in producing a yield of bigger differences in root mass, compared to conventional fertilization system.

PL

Celem pracy była ocena możliwości wykorzystania nawozów wolnodziałających w warunkach intensywnej uprawy warzyw. W ramach realizacji założonego celu badawczego, w 2017r. założono doświadczenie polowe, w którym zastosowano nawozy o spowolnionym uwalnianiu składników, o składzie NPK (%) 20-10-10+4MgO. Doświadczenie obejmowało 3 poziomy nawożenia z wykorzystaniem nawozów wolnodziałających, obiekt kontrolny bez nawożenia oraz obiekt kontrolny nawożony nawozami tradycyjnymi. Nawóz wolnodziałający był aplikowany punktowo pod każdą roślinę oraz rzędowo, na głębokości około 8 cm poniżej poziomu korzeni. Ocenę zaprojektowanych systemów dokonano w oparciu o wielkość plonu handlowego, wskaźnik produktywności, wskaźnik efektywności agronomicznej, wskaźnik efektywności usunięcia oraz wskaźnik efektywności fizjologicznej. Wyniki uzyskane w warunkach doświadczenia polowego wskazują, że największy plon roślin, na poziomie 54,22 Mg plonu handlowego·ha-1 , uzyskano w warunkach największej dawki nawozów wolnodziałających, na poziomie 600 kg·ha-1 aplikowanego rzędowo około 8 cm poniżej poziomu korzeni. W przypadku stosowania nawozów wolnodziałających punktowo pod korzeń, najwyższa dawka nawozu spowodowała zmniejszenie plonowania w porównaniu do obiektów z mniejszą dawką nawozów. Najlepsze efekty, z punktu widzenia wyrównania masy poszczególnych korzeni uzyskano w warunkach nawożenia konwencjonalnego. Najbardziej korzystną wartość współczynnika produktywności uzyskano w wariancie przy zastosowaniu nawozu wolnodziałającego na poziomie 400 kg·ha-1 aplikowanego punktowo, natomiast w przypadku aplikacji rzędowej, najbardziej korzystne efekty uzyskano przy dawce 600 kg·ha-1 . Nawożenie selera nawozami wolno-działającymi pod korzeń może skutkować wytworzeniem plonu o większych różnicach masy jednostkowej korzeni w porównaniu z nawożeniem konwencjonalnym.

4

Efficiency of slow-acting fertilizer in the integrated cultivation of chinese cabbage

Niemiec M.

Ecological Chemistry and Engineering. A

|

2014

|

Vol. 21, nr 3

333-346

EN

The study aimed to assess the suitability of slow-acting fertilizer in cultivation of Chinese cabbage in the integrated production system. The assumed objective was realized on the basis of a strict field experiment set up on the soil with granulometric composition of medium loam. The test plant was Chinese cabbage (Brassica rapa L.), ‘Parkin F1’ cv. The experiment was set up on 17.08.2011 and the plants were harvested on 08.10.2011. The experimental factor was diversified fertilization. The cultivation and protection of the plants were conducted on the basis of methodology of Chinese cabbage integrated production approved by the Main Inspector for Plant Protection and Seed Science. Traditional fertilizers (triple superphosphate, potassium salt and ammonium nitrate) and NPKCaMg (18-05-10-4-2) multi-component fertilizer with nutrient slow-release were applied. The experiment comprised 8 fertilization variants and the control treatment. Doses of phosphorus and potassium, meeting the plants requirements at assumed yield amount, were applied in all fertilization variants. Nitrogen fertilization on subsequent objects differed both with the form and quantity of applied element. On the basis of the results obtained in conducted experiments, the indices showing nitrogen fertilization efficiency were computed: agronomic efficiency, partial factor productivity, physiological efficiency, nitrogen recovery efficiency and removal efficiency. Fertilization significantly modified the quantity of obtained yield. On the control, without mineral fertilization, the crop yield was 44.22 Mg·ha–1. The largest yield, 120.7 Mg·ha–1, was obtained on the object with an admixture of 400 kg of slow-acting fertilizer, 89 kg of triple superphosphate and 177 kg of potassium salt. The best optimal values of fertilization efficiency were obtained in the objects where 400 and 500 kg ha–1 of slow-acting fertilizer and full doses of phosphorus and potassium were applied. Computed indices of fertilization efficiency indicate that optimization of fertilization using slow-acting fertilizer, particularly in conditions of intensive cultivation, may improve fertilization efficiency several-fold in comparison with integrated production methods using traditional fertilizers. Results of conducted experiments show that optimization of fertilization in conditions of intensive production may enhance fertilizer nitrogen uptake by 50 % at maintained high crop yields, which greatly improves economic effectiveness of production and reduces the amount of biogens dispersed in the environment.

PL

Celem pracy było określenie przydatności nawozu wolnodziałającego wykorzystywanego w uprawie kapusty pekińskiej w systemie integrowanej produkcji. Realizację założonego celu osiągnięto w oparciu o wyniki ścisłego doświadczenia polowego, założonego na glebie o składzie granulometrycznym gliny średniej. Rośliną testową była kapusta pekińska (Brassica rapa L.) odmiany ‘Parkin F1’. Doświadczenie założono 17.08.2011 r. Rośliny zebrano 08.10.2011 r. Czynnikiem doświadczenia było zróżnicowane nawożenie. Uprawę oraz ochronę roślin prowadzono w oparciu o metodykę integrowanej produkcji kapusty pekińskiej zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa. W doświadczeniu zastosowano nawozy konwencjonalne (superfosfat potrójny, sól potasowa oraz saletra amonowa) oraz nawóz wieloskładnikowy NPKCaMg (18-05-10-4-2) o spowolnionym uwalnianiu składników pokarmowych. Doświadczenie obejmowało 8 wariantów nawożenia i obiekt kontrolny. We wszystkich wariantach nawożenia zastosowano dawki fosforu i potasu odpowiadające zapotrzebowaniu roślin przy założonej wielkości plonów. Nawożenie azotem w kolejnych obiektach różniło się zarówno formą, jak i ilością zastosowanego składnika. Na podstawie wyników przeprowadzonych doświadczeń obliczono wskaźniki obrazujące efektywność nawożenia azotem: efektywność agronomiczną, współczynnik produktywności, efektywność fizjologiczną, efektywność odzysku oraz efektywność usunięcia azotu. Nawożenie w istotny sposób modyfikowało wielkość uzyskanego plonu. Plon roślin w obiekcie kontrolnym, bez nawożenia mineralnego, wynosił 44,22 Mg·ha–1. Największy plon, wynoszący 120,7 Mg·ha–1 uzyskano w obiekcie z dodatkiem 400 kg nawozu wolnodziałającego, 89 kg superfosfatu potrójnego oraz 177 kg soli potasowej. Najbardziej optymalne wartości wskaźników efektywności nawożenia uzyskano w obiektach, w których zastosowano nawóz wolnodziałający w ilości 400 i 500 kg·ha–1 oraz pełne dawki fosforu i potasu. Obliczone wskaźniki efektywności nawożenia wskazują, że optymalizacja nawożenia z udziałem nawozu wolnodziałającego, szczególnie w warunkach intensywnej uprawy, może kilkakrotnie poprawić efektywność nawożenia w stosunku do integrowanych metod produkcji z wykorzystaniem nawozów konwencjonalnych. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że optymalizacja nawożenia w warunkach intensywnej produkcji może zwiększyć pobieranie azotu zastosowanego w nawozach mineralnych o 50 % przy utrzymaniu wysokich plonów roślin, co znacznie poprawia efektywność ekonomiczną produkcji i zmniejsza ilość biogenów rozpraszanych w środowisku.

5

Efektywność nawożenia saletrą amonową i wapniową w plonowaniu użytku zielonego na glebie mineralnej - wyniki wieloletnich doświadczeń

Sapek B.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

|

2011

|

T. 11, z. 1

241-265

PL

W ocenie efektywności działania czynnika nawozowego oraz jego dynamiki należałoby brać pod uwagę nie tylko ilość uzyskiwanych plonów, lecz również jego oddziaływanie na środowisko przyrodnicze. Celem pracy była ocena plonowania użytków zielonych w wieloleciu na glebach mineralnych o zróżnicowanych właściwościach fizyczno-wodnych pod wpływem nawożenia saletrą amonową (AN) oraz saletrą wapniową (CN) na tle następczego wpływu wapnowania i zróżnicowanej dawki azotu, a także w warunkach zaniechania nawożenia fosforem. Oszacowano efektywność działania dwóch nawozów azotowych na przykładzie wyników dwóch długoletnich doświadczeń łąkowych (doświadczenie J, 1981-2007; doświadczenie L, 1982-2003) użytkowanych kośnie, założonych na kwaśnej glebie mineralnej, usytuowanych w województwie mazowieckim. Obserwowane zróżnicowanie plonowania rozważono w świetle ochrony gleby i kosztów nawożenia. W warunkach silnie kwaśnej gleby, ubogiej w Corg i stosowania większych dawek azotu (240 kg N·ha-¹) można oczekiwać większego efektu plonotwórczego nawożenia saletrą wapniową w porównaniu z saletrą amonową, również po zaniechaniu nawożenia jej fosforem. Bez względu na właściwości fizyczno-wodne gleby, nawożenie saletrą wapniową gwarantuje większą stabilność uzyskiwanych plonów w wieloleciu. Większy koszt azotu w tej samej dawce saletry wapniowej w porównaniu z saletrą amonową jest rekompensowany jego zwiększoną plonotwórczą efektywnością oraz działaniem prośrodowiskowym, tj. przeciwdziałaniem zakwaszeniu gleby i stabilizacją jej odczynu.

EN

Estimation of the efficiency of fertilisation and its dynamic should involve both the yield and environmental effects. The aim of this paper was to estimate long-term yield in grasslands on mineral soils of different physical and water properties fertilised with ammonium nitrate (AN) and calcium nitrate (CN) in relation to the secondary effect of liming and different dose of nitrogen and abandoned phosphorus fertilisation. The efficiency of the two nitrogen fertilisers was estimated from results of two long-term experiments set up on mown meadows (in Janki, 1981-2007; in Laszczki, 1982-2003) situated on acid mineral soil in Mazowieckie province. Observed yield differentiation was considered in the light of soil protection and the cost of fertilisation. In very acid soil, poor in Corg and at a higher dose of nitrogen (240 kg N·ha-¹) one may expect higher yields with calcium than with ammonium nitrate fertilisation even after the abandonment of phosphorus fertilisation. Regardless of physical and water properties of soil, fertilization with calcium nitrate guarantees higher long-term stability of yields. The higher cost of nitrogen in calcium nitrate than in ammonium nitrogen is compensated by increased yield-forming efficiency and environmental-friendly effect of counteracting soil acidity and stabilising its pH.

6

Renowacja łąk trwałych położonych na glebach torfowo-murszowych

Łyszczarz R., Dembek R., Suś R., Zimmer-Grajewska M., Kornacki P.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

|

2010

|

T. 10, z. 4

129-148

PL

Badania dotyczące renowacji metodą siewu bezpośredniego i podsiewu prowadzono w latach 2004-2008 na trwałych łąkach Rolniczego Zakładu Doświadczalnego w Minikowie, należącego do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. W renowacji wykorzystano dwa typy siewników do siewu bezpośredniego - holenderski Vredo oraz niemiecki Köckerling Herbamat. Okazały się one całkowicie zawodne w realizacji tego zamierzenia. Skuteczna okazała się natomiast metoda podsiewu wielogatunkową mieszanką traw i bobowatych, po uprzednim osłabieniu starej darni herbicydem Roundup, a następnie broną talerzową. Najbardziej dynamicznym gatunkiem spośród traw okazała się kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.), a z bobowatych koniczyna białoróżowa (Trifolium hybridum L.). Istotnym zagrożeniem nowych zasiewów był intensywny rozwój chwastów dwuliściennych, skutecznie wyeliminowanych dwukrotnym koszeniem pielęgnacyjnym. Największą efektywność plonotwórczą w warunkach największego udziału koniczyny w runi, stwierdzono pod wpływem nawożenia fosforem i potasem. Szczególnie niekorzystne, ze względu na degradację runi, okazało się nawożenie największą dawką azotu (120 kg N·ha-¹), łącznie z fosforem i potasem. Zaniechanie nawożenia spowodowało w trzyletnim okresie istotną degradację runi, objawiającą się 17,5- procentowym udziałem śmiałka darniowego (Deschampsia caespitosa (L.) P. Beauv.), znacznym udziałem chwastów dwuliściennych oraz kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L. s.str.) i plonowaniem porównywalnym z przyległymi łąkami, nienawożonymi przez 20 lat.

EN

Research on renovation with the method of direct and sod-seeding was carried out between 2004 and 2008 on perennial meadows of the Agricultural Experiment Station at Minikowo, of the University of Technology and Life Sciences in Bydgoszcz. The renovation involved two seed drill types for direct drilling: the Dutch one, Vredo, and the German one, Köckerling Herbamat, which turned out to be completely unreliable in executing that task, while the sod-seeding method with many-species sowing mixture of grasses and legume plants, following the weakening of the old sod with Roundup herbicide and then with disc harrow, was effective. The most dynamic species of all the cultivable grasses was orchard grass (Dactylis glomerata L.), and one of the legume plants - the Swedish clover (Trifolium hybridum L.). An essential threat for new crops was an intensive dicotyledonous weed development, effectively eliminated with the double cultivation cutting. The highest yielding effectiveness, with the greatest share of clover in the sward, was found to result from fertilisation with phosphorus and potassium. Especially unfavourable, due to the botanic degradation, was fertilisation with the highest nitrogen dose (120 N·ha-¹), combined with phosphorus and potassium. Giving up fertilisation over three years resulted in a significant sward degradation expressed in a 17.5% share of tufted hairgrass (Deschampsia caespitosa (L.) P. Beauv.), a considerable share of dicotyledonous weeds and red fescue (Festuca rubra L.) and yielding comparable to adjacent meadows which had not been fertilised for 20 years.