Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: deficyt

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

U źródeł teorii i praktyki finansów publicznych Część VII Wybrane poglądy i zalecenia praktyczne ortodoksyjnej teorii finansów publicznych

Goryszewski R., Kotowska E.

Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego

2016

Nr 1

150--155

Celem artykułu1 jest prezentacja i analiza tzw. ortodoksyjnej teorii finansów publicznych. Teoria ta znajdowała rozlicznych zwolenników w ramach różnych kierunków i szkół myśli ekonomicznej, rozwijanych w rozległej perspektywie historycznej: od początku XIX stulecia po wielki kryzys lat trzydziestych wieku XX. Zachowanie trwale ortodoksyjnego charakteru tej doktryny przez tak długi i obfitujący w epokowe zmiany okres, wymagało niebywale konsekwentnego – by nie powiedzieć wręcz dogmatycznego – trzymania się jej podstawowych pryncypiów, wywodzących się jeszcze z ekonomii klasycznej. W tym zwłaszcza wypracowanej na przykład przez francuskiego klasyka Jeana Baptiste’a Saya (1767-1832) zasady jak najmniejszego podatku i tym samym jak najmniejszego budżetu2. Te szczególne okoliczności „długiego trwania” sprawiły również, że teoria ta nie była w stanie dostrzec i uwzględnić szeregu wręcz narzucających się, historycznie zmiennych, uwarunkowań, wymagających koniecznych modyfikacji w merytorycznej zawartości jej samej. Skoro tak, to zdarzają się w jej ramach tezy mocno już anachroniczne, które bywają zaliczane przez znawców problematyki do wręcz „nierealistycznych” w warunkach współczesnej praktyki gospodarczej, a jednocześnie są uznawane za wybitnie reakcyjne ze społecznego punktu widzenia. „W świetle doktryny ortodoksyjnej –oświadcza polski ekspert finansowy Stanisław Owsiak – budżet państwa powinien być bezwzględnie zrównoważony i, co godne podkreślenia, stale zrównoważony. To ostatnie żądanie z dzisiejszej perspektywy jest tak skrajne, że aż nierealistyczne wobec olbrzymiej ilości operacji dochodowo-wydatkowych rządu i zachodzących między nimi rozbieżności w czasie. (…) Co więcej, teoria ortodoksyjna okazuje się skrajnie reakcyjna ze społecznego punktu widzenia, gdyż usprawiedliwia nierówny podział dochodów w społeczeństwie” [10, s. 39-41].

The aim of the article is to present and analyze the so-called orthodox theory of public finance. This theory was represented by many thinkers from different schools of economic thought, developed from the beginning of nineteenth century until the Great Depression of 1929-33. It was extremely difficult to save the same orthodox style of the theory during such a long period of many spectacular changes without prevention of its crucial principles or even dogmas stemming from old classic economics. Especially from French economist Jean Baptiste Say (1767-1832), who elaborated a very restricted rule of public finance: “taxes should be most moderate”. Those specific circumstances of “long existence” of the orthodox theory of public finance caused that this theory was unable to incorporate several historically evolving data, which should modified this theory itself. It resulted of many “unrealistic” anachronisms inside this theory and its social influence. “According to the orthodox doctrine – stated Polish expert in finance Stanisław Owsiak – the state budget should be permanently and fully balanced. This rule is completely unrealistic in contemporary economy with all its extremely complicated financial operations organized by government. (…) Moreover, the orthodox theory has proved to be extremely reactionary from the social point of view, because it justify unequal distribution of incomes in society” [10, s. 39-41].

"Wielka stopa" planety Ziemia

Wybieralska K., Wieczorek D.

Problemy Ekologii

2007

R. 11, nr 2

68-70

Z raportów organizacji ekologicznych jasno wynika: ludzie konsumują więcej niż Ziemia jest w stanie im zaoferować. Szczególnie obywatele wysoko rozwiniętych państw kosztują naszą planetę zbyt wiele. Bywa, że aby zaspokoić ich potrzeby trzeba wycisnąć z Ziemi 10 hektarów bogactw. Zużycie zasobów naturalnych w takim stopniu spowoduje, że następne pokolenia staną przed problemem pozyskania do życia kolejnych planet typu Ziemia. W jaki sposób wpływa na środowisko zachowanie poszczególnych państw, narodów czy nas samych można ocenić za pomocą określonych narzędzi ekologicznych. Jednym z nich, szczególnie obrazowo przedstawiającym zużycie Ziemi w konkretnych liczbach jest ekologiczny odcisk stopy. W pracy dokonujemy przeglądu największych dłużników wobec planety oraz rozróżnienia pomiędzy śladem ekologicznym a deficytem. Świadomość własnego wpływu na środowisko to pierwszy krok do budowy nowej ekocywilizacji szanującej zasoby Ziemi i gwarantującej jeszcze długą egzystencje na niej gatunku ludzkiego.

We consume more than the Earth is in a possible to create. Especially high fully developed citizens cost our planet too much. To satisfy their needs it is necessary to squeeze out from the ground 10 of hectares of wealth's. The protection of natural capital, including its ability to renew or regenerate itself, represents a core aspect of sustainability. This paper presents the current method for measuring this demand at the national level: the National Footprint and Biocapacity Accounts. As a result, this method can now provide more meaningful comparisons among nations' final consumption, or their economic production, and help to analyze the Ecological Footprint embodied in trade.