Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Polimeryzacja aniliny w środowisku stałego pola magnetycznego

Miękoś Ewa, Samujło Bronisław, Zieliński Marek, Sroczyński Dariusz

Polimery

|

2021

|

T. 66, nr 7-8

383--388

PL

Badano wpływ stałego pola magnetycznego (SPM) na proces polimeryzacji polianiliny. Proces prowadzono na platynowych elektrodach płytkowych, nieizolowanych i izolowanych jednostronnie (z dwóch różnych stron teflonem), o powierzchniach skierowanych równolegle do linii sił SPM. Stwierdzono, że właściwości magnetyczne cząstek biorących udział w procesie polimeryzacji elektrochemicznej oraz ich ładunek (+/–) mają istotny wpływ na oddziaływanie SPM na przebieg procesu. Zaproponowano mechanizm wpływu SPM na zachodzące reakcje elektrochemiczne, oparty na powstawaniu efektu magnetohydrodynamicznego (MHD), powodującego zmianę szybkości transportu reagujących substancji w kierunku elektrody.

EN

The influence of the constant magnetic field (CMF) on the polymerization of polyaniline was investigated. The process was carried out on platinum plate electrodes, non-insulated and one-sided Teflon insulated (from two different sides), with surfaces directed parallel to the CMF line of force. It was found that the magnetic properties of the particles involved in the electrochemical polymerization process and their charge (+/-) have a significant impact on the influence of the CMF on the course of the process. The mechanism of the influence of CMF on the studied electrochemical reactions was proposed, based on the formation of the magnetohydrodynamic effect (MHD), causing a change in the rate of transport of the reacting substances towards the electrode.

2

Anilina. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

Sapota A., Skrzypińska-Gawrysiak M

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2013

|

Nr 2 (76)

19--56

PL

Anilina jest oleistą, bezbarwną cieczą o charakterystycznym zapachu. Sklasyfikowana jest jako substancja toksyczna, która działa toksycznie: przez drogi oddechowe, w kontakcie ze skórą i po połknięciu. Może powodować uszkodzenie oczu i uczulenie w kontakcie ze skórą. Produkcja aniliny jest wielkotonażowa. Anilina jest wyjściową substancją do otrzymywania związków przejściowych, stosowanych w różnych gałęziach przemysłu, głównie do produkcji 4.4'-metylenodianiliny –związku wyjściowego do otrzymywania mas poliuretanowych oraz do produkcji: związków dla przemysłu gumowego, barwników, pestycydów i farmaceutyków. Zawodowe narażenie na anilinę może występować podczas: produkcji, dalszego przerobu i dystrybucji tego związku, a także w procesie uwalniania aniliny jako produktu rozkładu przy termicznej degradacji mas plastycznych (np. w odlewniach czy w przemyśle gumowym przy wulkanizacji gumy) oraz stosowania produktów zawierających anilinę (np. barwniki). Stężenia aniliny w powietrzu środowiska pracy w różnych gałęziach przemysłu obecnie nie przekraczają 3,6 mg/m3. W Polsce wg danych GIS w 2010 r. a nie było pracowników narażonych w środowisku pracy na anilinę o stężeniach w powietrzu przekraczających wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) związku, czyli 5 mg/ m3. W ostrych zatruciach pracowników narażonych zawodowo na anilinę obserwowano: sinicę, we krwi anemię z obecnością ciałek Heinza, ogólne osłabienie, zaburzenia umysłowe, drgawki i duszność. Obraz przewlekłego zatrucia aniliną w warunkach przemysłowych nie jest jednoznaczny, ponieważ wielu badaczy nie potwierdza możliwości powstania zatruć przewlekłych aniliną, wskazując raczej na sumowanie się skutków wielokrotnych zatruć ostrych. Na podstawie wyników badań toksyczności ostrej aniliny na zwierzętach wykazano, że niezależnie od drogi narażenia {per os lub inhalacyjną) występują podobne objawy narażenia: sinica, objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego oraz wzrost stężenia MetHb we krwi, zależny od wielkości stężenia (dawki) aniliny. Obserwowano także duże różnice gatunkowe we wrażliwości zwierząt na anilinę. Podprzewlekłe i przewlekłe narażenie szczurów i myszy na anilinę drogą inhalacyjną lub pokarmową skutkowało głównie, w zależności od wielkości dawki (stężenia), wzrostem: poziomu MetHb i ciałek Heinza oraz retikulocytów we krwi, a także objawów uszkodzenia śledziony. Testy w warunkach in vitro na organizmach niższych (nie ssakach) nie wykazały zdolności aniliny do indukowania mutacji punktowych. Anilina indukowała aberracje chromosomowe w warunkach zarówno in vitro, jak i in vivo. Skutki te obserwowano po narażeniu na anilinę o stosunkowo dużych stężeniach. Anilina powodowała też wzrost częstości tworzenia mikrojąder w komórkach somatycznych myszy i szczurów w warunkach in vivo tylko w zakresie dawek wywołujących methemoglobinemię i inne skutki toksyczne. Wyniki testów dotyczących uszkodzeń DNA przez anilinę, zarówno w warunkach in vitro, jak i in vivo, są dość rozbieżne, ale pozwalają jednak przypuszczać, że zdolność aniliny do bezpośredniego uszkodzenia DNA jest bardzo niewielka. Działanie rakotwórcze aniliny (nowotwory śledziony) obserwowano jedynie u szczurów po przewlekłym narażeniu na duże dawki związku (72 mg/ kg i większe) i były one ograniczone tylko do jednego gatunku zwierząt oraz praktycznie jednej płci (samce). W IARC zaliczono anilinę do grupy 3. - związków nieklasyfikowanych pod względem rakotwórczości dla ludzi. Eksperci Unii Europejskiej zaklasyfikowali anilinę jako substancję rakotwórczą Carc. 2., z przypisanym zwrotem określającym rodzaj zagrożenia H351 - podejrzewa się, że powoduje raka. SCOEL zaliczył anilinę do grupy C - geno- toksycznych kancerogenów, dla których można ustalić praktyczną wartość dopuszczalną na podstawie istniejących danych. Anilina u zwierząt doświadczalnych nie wykazywała ani działania embriotoksycznego, ani teratogennego, a także nie wpływała na rozrodczość w dawkach nietoksycznych dla matek. Anilina jest szybko wchłaniana: z przewodu pokarmowego i dróg oddechowych oraz przez skórę. Wydajność wchłaniania z przewodu pokarmowego zwierząt wynosi, w zależności od gatunku, od 56 do ponad 90%. Szybkość wchłaniania par aniliny w drogach oddechowych ludzi (ochotników) w stanie spoczynku wynosiła odpowiednio 2-11 mg/h, gdy stężenie wynosiło 5 – 30 mg/m3, a retencja wynosiła 91,3%. Anilina w postaci par wchłania się również przez skórę z szybkością wchłaniania tego samego rzędu co szybkość wchłaniania w drogach oddechowych. Szybkość absorpcji wzrasta wraz ze zwiększeniem temperatury otoczenia i wilgotności. Anilina także w postaci ciekłej bardzo wydajnie wchłania się przez skórę. Na podstawie wyników badań na zwierzętach wykazano, że największe stężenia aniliny występują we krwi (zwłaszcza w erytrocytach), a także w: śledzionie, nerkach, wątrobie, pęcherzu moczowym i przewodzie pokarmowym. Śledziona była jedynym narządem, w którym nie stwierdzano spadku stężenia w miarę upływu czasu. Powtarzane podawanie aniliny prowadzi do kumulacji kowalencyjnie związanej 14C-ani- liny w erytrocytach i śledzionie. Anilina prze¬chodzi przez barierę krew/łożysko. Anilina jest metabolizowana, głównie w wątrobie, trzema szlakami metabolicznymi: N-acetylacji, C-hydroksylacji i N-hydroksylacji. Produkty N-acetylacji i C-hydroksylaqi są wydalane z moczem w postaci sprzężonej z kwasem siarkowym i/lub glukuronowym. N-Hydroksylacja prowadzi do powstawania skutków toksycznych, w tym met- hemoglobinemii. U wszystkich badanych gatunków zwierząt główną drogą wydalania metabolitów aniliny i/lub aniliny był mocz. Z kałem wydalało się jedynie poniżej 2% podanej dawki. Za krytyczne skutki toksyczne po powtarzanym narażeniu na anilinę uznano tworzenie methemoglobiny oraz toksyczność związku dla erytrocytów. Ze względu na bardzo duże różnice międzygatunkowe między zwierzętami doświadczalnymi a ludźmi w ilości tworzonej MetHb, wyprowadzenie wartości NDS oparto na dostępnych danych dla człowieka.Dla ludzi przyjęto za tolerowany poziom MetHb we krwi wynoszący 5%. Przy takim stężeniu MetHb nie obserwowano żadnych objawów klinicznych narażenia na anilinę. Na podstawie wyników badań na ochotnikach stwierdzono, że doustna dawka aniliny wynosząca 35 mg/osobę powoduje maksymalny wzrost stężenia MetHb o 3,7%. Biorąc pod uwagę fizjologiczny poziom około 1% MetHb, to maksymalny poziom MetHb wynosi 4,7%. Dawkę tę (35 mg) uznano za wewnętrzną dawkę dopuszczalną. Obliczenia mo¬delowe wykonano, zakładając 90-procentową retencję aniliny (pobranie inhalacyjne) i wentylację płuc wynoszącą u człowieka 10 m3 w ciągu 8 h zmiany roboczej. Pobranie aniliny przez człowieka drogą inhalacyjną i dermalną może bvć tego samego rzędu wielkości. Dopuszczalnej dziennej dawce aniliny wynoszącej 35 (pochodzące z pobrania drogą inhalacyjną i dermalną) odpowiada narażenie na stężenie aniliny w powietrzu wynoszące 1,9 mg/m3 przez 8 h. Wartość tę zaproponowano jako wartość NDS aniliny. Normatyw oznakowano literami „Sk" oznaczającymi substancję wchłaniającą się przez skórę. Ze względu na działanie toksyczne aniliny na: erytrocyty, tworzenie methemoglobiny i uszkodzenie śledziony prowadzące do zmian nowotworowych obserwowanych tylko u szczurów, ustalono wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) związku, aby zapobiec powstawaniu MetHb przy krótkim czasie narażenia. Zgodnie z przyjętą w Polsce metodą obliczania wartości NDSCh powinna ona zawierać się w zakresie 3,53 -s- 5,49 mg/m3. Zaproponowano przyjęcie stężenia 3,8 mg/m3 za wartość NDSCh aniliny. Wewnętrzna dawka aniliny (35 mg) odpowiada szybkości wydalania p-aminofenołu z moczem nie przekraczającej 1,5 mg/h w 2-godzinnej zbiórce moczu pobieranego pod koniec (6-8h) zmiany roboczej. Wartość 1,5 mg p-aminofenolu/h zaproponowano przyjąć jako wartość dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) aniliny.

EN

Aniline is an oily colorless liquid with a characteristic odor. It is classified as a substance that exerts toxic effects through inhalation, ingestion and skin. It can cause damage to the eyes and induce allergy by dermal contact. Aniline is produced in large quantities. It is a precursor to obtain transient compounds used in various industrial branches. It is used to produce 4,4'-methylenedianiline, a precursor for obtaining polyurethane foams, and to produce compounds of the industrial rubbers, dyes, pesticides and pharmaceutics. Occupational exposure to aniline may occur during its production, further processing and distribution, during the aniline release in the form of a breakdown product of thermal degradation of plastics (e.g., foundry or industrial rubber vulcanization) and application of aniline-containing products (e.g., dyes). Ambient air concentrations of aniline in work environments in different branches of industry do not exceed 3.6 mg/m3. According to the data rt the Chief Sanitary Inspectorate (2010), worker in Poland are not exposed to aniline air concentrations exceeding the maximum allowable i. ue of 5 mg/ m3. Acute toxic effects of the exposure to aniline are cyanosis, anemia with Heinz bodies in the fcfcod, asthenia, mental disorder, seizure and : srnea. Because much research has not confirm firm the possibility of acute poisoning with aniline, opinions on chronic poisoning in industrial conditions are controversial; they rather mention the effects of multiple acute poisonings. On the basis of the results of the animal studies on the aniline acute toxicity, similar symptoms (cyanosis, disorders of the central nervous system, aniline dose-dependent increase in MetHb and Heinz bodies in the blood) have been reported, regardless of the exposure route (per os or inhalation). Great interspecies differences in the sensitivity to aniline have also been observed. Ihe results of the subchronic and chronic inhalation or oral exposure of rats and mice to aniline were dose-dependent increase in the level of reticulocytes, MetHb and Heinz bodies in the blood, and in the symptoms of spleen damage. In vitro tests in lower organisms (not mammals) proved that aniline has no ability to induce point mutations. Aniline induced chromosome aberrations in both in vitro and in vivo conditions. These effects were observed after exposure to aniline in relatively high concentrations. Aniline also increased the frequency of in vitro micronuclei production in somatic cells of mice and rats but only in doses inducing methemoglobinemia and other toxic effects. The results of in vitro and in vivo tests for DNA damage following aniline exposure are rather divergent, but the researchers can assume that the aniline ability to cause directly DNA damage is very limited. Aniline carcinogenic action (spleen cancer) was observed in rats only after chronic exposure to high doses of this compound (>72 mg/kg). This was limited to a single animal species and practically to one gender (males). The International Agency for Research on Cancer (IARC) categorized aniline according to its potential carcinogenic risk to group 3 as not classifiable as to its carcinogenicity in humans. The European Union experts classified aniline as a carcinogenic sub-stance (Care. 2) and labeled with H351 (suspected of being carcinogenic), whilst SCOEL classified it into group C: genotoxic carcinogens with the possibility to define on the basis of the available data a practical value of allowable concen-tration. Aniline showed neither embriotoxic nor teratogenic effects in experimental animals. Neither effects on reproduction in doses not toxic to dams have been reported.Aniline is absorbed very quickly from the gastrointestinal tract and the lungs, and through the skin. The absorption from the animal gastrointestinal tract ranges from 56-90% or more, de-pending on the species. Aniline vapor absorption from airways by humans at rest (volunteers) was 2+11 mg/h at concentration of 5+30 mg/m3 and retention of 91.3%. Aniline in the form of vapor is also absorbed through the skin with velocity similar to the airway absorption. The absorption velocity increases with the increasing environmental temperature and humidity. Aniline in the liquid form is also efficiently absorbed through the skin. On the basis of the results of animal studies, the highest aniline concentration was in the blood (in erythrocytes) and in the spleen, kidneys, liver, urinary bladder and alimentary tract. The spleen was the only organ in which no decrease in aniline concentration over time was observed. A repeated administration of the substance leads to the accumulation and covalent binding of 14C-aniline in erythrocytes and the spleen. Aniline readily crosses the blood-placental barrier. Aniline is metabolized in the liver via three metabolic routes: N-acetylation, C-hydroxylation and N-hydroxylation. N-hydroxylation and C-hydroxylation products coupled with sulfuric and/or glucuronic acid are excreted with urine. N-hydro- xylation has toxic effects, including methemoglobinemia. In all tested animal species urine was the main elimination route of aniline metabolites and/or aniline. Only 2% of the dose wTas excreted with feces.The production of methemoglobin and aniline- induced erythrocyte toxicity have been recognized as critical toxic effects of aniline after its repeated administration. Interspecies differences in the amount of produced MetHb between experimental animals and humans and the determination of MAC values were based on the available human data. Tolerable level for people of blood MetHb is 5%. At this MetHb concentration, no clinical symptoms of exposure to aniline were observed. The studies in a group of volunteers showed that an oral aniline dose of 35 mg/person caused a maximum 3.7% increase in MetHb concentration. The physiological level is about 1% of MetHb and the maximum level is 4.7%. The 35-mg dose was adopted as an allowable internal dose. The model calculations were done, including a 90% retention of aniline (inhalation intake) and the human lung ventilation of 10 m3 during the 8-h work shift. Aniline intake by a person via inhala-tion and dermal routes may be the same. An allowable 35-mg daily aniline dose (both inhalation and dermal intake) corresponds with the exposure to aniline air concentration of 1.9 mg/m3 for 8 h. This value has been suggested as the aniline MAC value. The standard was labeled with "Sk" indicating dermal absorption of the substance. Because of the effects of aniline on erythrocytes, methemoglobinemia and damage to spleen leading to carcinogenic lesions observed only in rats, the maximum allowable short-term level of the aniline was defined to prevent the production of MetHb in short-time exposure. According to the calculation method of maximum allowable values in Poland, shortterm level should range from 3.53+5.49 mg/m3. Therefore, the concentration of 3.8 mg/m3 was proposed as the short-term level value for aniline. An internal 35-mg dose of aniline corresponds with the velocity of p-aminophenol urinal excretion under 1.5 mg/h in a 2-h collection at the end of work shift (6+8 h). The maximum allowable concentration in the biological material for aniline is 1.5 mg of p-aminophenol/h.

3

Anilina – metoda oznaczania

Jeżewska A., Buszewski B.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2011

|

Nr 1 (67)

17--22

PL

Metoda polega na adsorpcji par aniliny na żywicy XAD-7 pokrytej kwasem fosforowym(V), zmiany środowiska na zasadowe za pomocą roztworu wodorotlenku potasu w metanolu i analizie otrzymane-go roztworu metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej. Oznaczalność metody wynosi 0,194 mg/m3.

EN

This method is based on the adsorption of aniline vapors on XAD-7 resin treated with phosphoric acid, followed by desorption of the aniline derivative with 1 mL of KOH in methanol. The obtained solution is analyzed by HPLC with DAD detection. The working range is 0.194 to 3.88 mg/m3 for a 6 l air sample.

4

Surowce do produkcji polimerów. Anilina

German K., Kulesza K.

Chemik

|

2009

|

Vol. 62, nr 4

143-148

PL

Omówiono problematykę rozwoju technologii otrzymywania aniliny. Jest to równocześnie przykład procesu, który może być prowadzony zarówno w fazie gazowej jak i w fazie ciekłej. Podano surowce, z których otrzymywano lub otrzymuje się anilinę będącą monomerem i ważnym półproduktem przemysłu chemicznego.

EN

Chosen problems of development of technology of aniline synthesis are discussed. The technology is an example of process, which can be carried out both in gas phase and in liquid phase. There are discussed feedstock's, which were or are used in synthesis of aniline, being a monomer and an important intermediate product in chemical industry.

5

Szacowanie stopnia ryzyka związanego z występowaniem aniliny w środowisku naturalnym

Mucha K.

Zeszyty Naukowe. Chemia Spożywcza i Biotechnologia / Politechnika Łódzka

|

2005

|

Z. 69

123-135

PL

Na długiej liście szczególnie uciążliwych i groźnych substancji czołowe miejsce zajmują pochodne azotowe związków organicznych. Przedstawicielem tej grupy związków jest aminobenzen, zwany zwyczajowo aniliną. Amina ta stanowi poważne zagrożenie dla środowiska. Po raz pierwszy powstawanie tej substancji w 1826 roku zaobserwował Unverborden podczas suchej destylacji drewna indygowca. Źródłem aniliny, która zanieczyszcza środowisko naturalne są ścieki i opary pochodzące z zakładów wykorzystujących aniliną jako surowiec produkcyjny. Są to głównie zakłady chemiczne, farmaceutyczne, kosmetyczne i garbarskie.

EN

On the long list of environmentally hazardous chemicals, prominent positions occupy organic nitrogen compounds and among them phenylamine, traditionally named aniline. For the first time formation of this substance was observed by Unverborden in 1826 during pyrolysis of indigo wood. The main source of aniline which polluts the natural environment are sewage waters and vapors coming from chemical, tannery, cosmetic and pharmaceutical industry which use aniline as the starting material.

6

Anilina

Bądkowski A.

Paliwa, Oleje i Smary w Eksploatacji

|

2003

|

R. 12, nr 111

36-40

7

Retention mechanism of model compounds on polar bonded stationary phases in the reversed phase systems

Petruczynik A., Waksmundzka-Hajnos M., Hawrył A., Ziółkowska A.

Chemia Analityczna

|

2003

|

Vol. 48, No. 6

881-890

EN

Retention of some model compounds such as phenols, amines and quinoline bases was determined on thin layers of polar bonded cyanopropyl, diol and aminopropyl silica stationary phases using aqueous binary eluents of different concentrations. Equations describing functional dependence between the retention factor k and the mobile phase concentration (expressed as the mole fraction X or volume fraction fi) derived from the Soczewiński-Wachtmeister and Snyder-Soczewinski models, as well as from the Schoenmaker's theory were fitted to the experimentally obtained retention factors. For fitting the least-squares method (linear regression) was used. The calculated values of correlation coefficients r, statistic F, standard error and the probe level were used to the validation of the applied equations. Statistical analysis has proved the excellent or at least good quality of the fit. In contribution of the quadratic term in the quadratic equation was insignificant and thus the latter was useless for the description of logk vs modifier concentration dependencies in the reversed phase systems using with bonded stationary phases.

PL

Wyznaczono współczynniki retencji substancji modelowych: fenoli, amin aromatycznych i zasad heterocyklicznych na cienkich warstwach polarnych chemicznie związanych faz: cyjanopropylowej, diolowej i aminopropylowej przy użyciu dwuskładnikowych eluentów wodnych o różnych stężeniach. Równania opisujące zależność retencji od stężenia fazy ruchomej (wyrażone za pomocąułamka molowego X lub ułamka objętościowego fi) oparte na modelu Soczewińskiego-Wachtmeistera, Snydera-Soczewińskiego i teorii Schoenmakera zostały dopasowywane do danych eksperymentalnych metodą najmniej szych kwadratów (regresji liniowej). Zanalizowano wartości współczynników korelacji r, statystyki F i błędu standardowego oraz poziomu istotności aby dokonać walidacji powyższych równań. Na podstawie analizy statystycznej stwierdzono bardzo dobre lub dobre dopasowanie równań liniowych-logarytmicznego i półlogarytmicznego, do danych eksperymentalnych. Jednocześnie stwierdzono nieistotność członu kwadratowego w równaniu kwadratowym, co świadczy o nieprzydatności tego równania do opisu zależności retencji od składu eluentu w odwróconym układzie faz na polarnych, chemicznie związanych fazach stacjonarnych.

8

Właściwości powierzchniowe trójskładnikowych filmów adsorpcyjnych na granicy faz woda/powietrze

Paluch M., Klich J.

Prace Naukowe Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2000

|

Vol. 48, nr 22

221-224

PL

Praca przedstawia zmiany potencjału powierzchniowego i napięcia powierzchniowego wodnych roztworów aniliny-p-fluoroaniliny-p-toluidyny w wyniku tworzenia się na ich powierzchni mieszanych filmów adsorpcyjnych.

EN

The results of electric surface potential and surface tensions measurements of aniline-p-fluoroaniline-p-toluidyne aqueous mixed solutions are presented.

9

Spectrophotometric and voltammetric determination of 2,5-dimethylaniline as potential product of enzymatic splitting of XY-2,5-dimethylanilide type substrates

Pawełczak M., Nowak K., Hurek J.

Chemia Analityczna

|

1999

|

Vol. 44, No. 5

907-916

EN

A method for determination of 2,5-dimethylaniline is proposed. The procedure enables both spectrophotometrical and voltammetric measurements. The spectrophotometrical determination at Amax =385.8 n m is possible for concentrations up to 1.25 x 10-6 mol(-l). The voltammetric method takes more time, however, due to the adsorptive enrichment of the substrate it is possible to determine concentrations in the range of 10- 7 moll-l ). In the paper the optimal conditions and parameters for the determination are suggested.

PL

W pracy zaproponowano metodę oznaczania 2,5-dimetyloaniliny. Przedstawiona meto-da umożliwia zarówno przeprowadzenie oznaczeń spektrofotometrycznie jak i woltamperometrycznie. Oznaczenia spektrofotometryczne są możliwe przy Amax = 385,8 n m do stężeń ok. ) .25 x) 0-6 mol I-I. Z kolei pomiary woltamperometryczne, choć nieco bardziej czasochłonne, pozwalają na oznaczanie niższych stężeń (nawet rzędu 10-7 mol l (-1) przy wykorzystaniu możliwości adsorpcyjnego zatężania. W pracy zaproponowano optymalne warunki i parametry oznaczeń.

10

Anilina

Jeżewska A.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

1998

|

Nr 19

17--20

11

Separation and quantification of aniline and its oxidation products by HPLC

Kumar A., Panwar A.

Chemia Analityczna

|

1998

|

Vol. 43, No. 1

93-97

EN

The reversed phase high-performance liquid chromatographic separation of aniline and its oxidation products is described. The separation is achieved on:-žBondapak C1R column by gradient elution using methanol-water mixture as mobile phase. At 280 nm all the separated components could be accurately determined up to 15-20 mmol. The addition of Zn(II) to the mobile phase improved the separation by forming a complex between Zn(II) and some of the solutes.

PL

Opisano metodę rozdzielania aniliny i produktów utlenienia; stosując wysokociśnieniową chromatografię cieczową w odwróconym układzie faz. Rozdzielenie składników mieszaniny uzyskano stosując kolumnę ž-Bondapak C(18) i elucję gradientową mieszaniną metanolu i wody. Wszystkie rozdzielone składniki (do 15-20 p žmol) można oznaczyć przy długości fali 280 nm. Dodatek Zn(II) do fazy ruchomej poprawia rozdzielanie składników mieszaniny ze względu na tworzenie związków kompleksowych rozdzielanych składników z Zn(II).

12

Anilina i jej pochodne: zagrożenie, właściwości, zastosowanie, oznaczanie

Jeżewska A.

Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka

|

1998

|

nr 12

23-26