Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  acesulfam K
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Jak zastąpić cukier - kilka słów o słodzikach
PL
Cukier jest jednym z najczęściej stosowanych składników w przemyśle spożywczym, jednakże jego nadmierne spożycie może wiązać się z licznymi zagrożeniami dla zdrowia. W poszukiwaniu alternatywy ludzie coraz częściej sięgają po słodziki. Słodziki są substancjami, które dodaje się do żywności, by nadać jej słodki smak, bez dodatku cukru. Ich popularność wynika przede wszystkim z faktu, że zawierają zdecydowanie mniej kalorii niż cukier. Wśród dostępnych na rynku słodzików możemy wyróżnić słodziki naturalne i sztuczne. Słodziki naturalne takie jak: stewia, ksylitol czy erytrytol są pozyskiwane z naturalnych źródeł takich jak rośliny czy drzewa, podczas gdy słodziki sztuczne takie jak aspartam, sacharyna czy sukraloza otrzymywane są laboratoriach. Porównując ze sobą słodziki naturalne i sztuczne warto zwrócić uwagę na ich właściwości fizyczne, pochodzenie oraz w największym stopniu na ich wpływ na zdrowie człowieka. Korzystanie ze słodzików jako zamienników cukru jest dobrym rozwiązaniem, jednak warto pamiętać o stosowaniu ich zgodnie z zaleceniami specjalistów z zakresu żywienia.
EN
Sugar is one of the most commonly used ingredients in the food industry, however, its excessive consumption can be associated with numerous health risks. In search of an alternative, people are increasingly turning to sweeteners. Sweeteners are substances added to food to give it a sweet taste, without the addition of sugar. Their popularity stems primarily from the fact that they contain significantly fewer calories than sugar. Among the sweeteners available on the market, we can distinguish between natural and artificial sweeteners. Natural sweeteners such as stevia, xylitol or erythritol are derived from natural sources such as plants or trees, while artificial sweeteners such as aspartame, saccharin or sucralose are produced in laboratories [1]. When comparing natural and artificial sweeteners, it is worth paying attention to their physical properties, origin, and, most importantly, their impact on human health. Using sweeteners as a sugar substitute is a good solution, but it is important to remember to use them in accordance with the recommendations of nutrition specialists.
EN
Safe and health-promoting foods are foods with appropriate sensory qualities, containing functional and nutritional ingredients, but also ones that are free of toxic and potentially toxic ingredients. Taste quality, including bitter taste, can be predicted using appropriate pharmacophore techniques. Pharmacophore modeling of bitter taste activity confirms which ingredients of food products, drugs and cosmetics are more safe for consumers. An innovative technique used to predict bitter taste was the so-called multipoint pharmacophore model (MPM). The aim of the study was to show the bitter taste and differences in its intensity for a group of synthetic sweeteners such as saccharin, acesulfame and cyclamate using a multipoint pharmacophore model (MPM). Numerous reports on the bitter aftertaste of many sweeteners do not specify clearly which sweeteners have the strongest and which the weakest bitter taste. The study showed that all of the analyzed synthetic sweeteners have a bitter taste. The ability of the group of examined sweeteners to activate bitter taste receptors was confirmed by the pharmacophore representations identified for them. The variable amount of these representations for saccharin, acesulfame and cyclamate indicates that these sweeteners have different intensities of bitter taste (IBT). Pharmacophore analysis showed that acesulfame had the strongest bitter aftertaste and cyclamate had the smallest. Based on the results obtained, it can also be assumed that the affinity of the tested sweeteners for the bitter taste receptors confirms their potential toxicity, which was indicated by the IBT value. In this approach, cyclamate should be the safest for the consumer from the examined group of sweeteners. The high IBT value for acesulfame indicates that it is potentially the most dangerous flavour additive from the studied group of synthetic sweeteners.
PL
Żywność bezpieczna i o cechach prozdrowotnych, to żywność o odpowiednich walorach sensorycznych, zawierająca składniki funkcjonalne i odżywcze, ale także taka, która pozbawiona jest składników toksycznych i potencjalnie toksycznych. Jakość smakową, w tym również smak gorzki, można prognozować za pomocą odpowiednich technik farmakoforowych. Modelowanie farmakoforowe gorzkiej aktywności smakowej daje również odpowiedź jakie składniki produktów spożywczych, leków i kosmetyków są zdecydowanie bardziej bezpieczne dla konsumentów. Autorską techniką stosowaną do prognozowania smaku gorzkiego był tzw. wielopunktowy model farmakoforowy (WMF). Celem pracy było wykazanie gorzkiego smaku i różnic w jego intensywności dla grupy słodzików syntetycznych takich jak: sacharyna, acesulfam oraz cyklaminian za pomocą wielopunktowego modelu farmakoforowego (WMF). Liczne doniesienia nt. gorzkiego posmaku wielu słodzików nie precyzują jasno, które słodziki wykazują najsilniejszy, a które najsłabszy posmak goryczki. Przeprowadzone badania wykazały, że wszystkie z analizowanych słodzików syntetycznych wykazują smak gorzki. Zdolność grupy badanych słodzików do aktywacji receptorów smaku gorzkiego potwierdzają zidentyfikowane dla nich reprezentacje farmakoforowe. Zmienna ilość tych reprezentacji dla sacharyny, acesulfamu oraz cyklaminianu świadczy o tym, że słodziki te mają różną intensywność smaku gorzkiego (ISG). Analiza farmakoforowa wykazała, że najsilniejszy następczy smak gorzki ma acesulfam, a najmniejszy cyklaminian. Na podstawie uzyskanych wyników można również sądzić, że powinowactwo badanych słodzików do receptorów smaku gorzkiego potwierdza ich potencjalną toksyczność, której wymiernym wskaźnikiem jest prognozowana wartość ISG. W tym ujęciu najbezpieczniejszym dla konsumenta z badanej grupy słodzików powinien być cyklaminian. Duża wartość ISG dla acesulfamu wskazuje, że jest to potencjalnie najbardziej niebezpieczny dodatek smakowy z badanej grupy syntetycznych substancji słodzących.
PL
Acesulfamy i sacharyniany 1-alkoksymetylo-3- i -4-dimetyloaminopirydyniowe otrzymano z dobrą wydajnością w reakcji chlorków z acesulfamem K lub sacharynianem sodu. Następnie wyznaczono minimalne stężenie hamujące (MIC) i minimalne stężenia biobójcze (MBC) otrzymanych soli wobec ziarniaków, pałeczek i grzybów. Badane sole wykazują dobrą aktywność przeciwdrobnoustrojową, zwłaszcza wobec Gram-dodatnich ziarniaków i grzybów, która jest porównywalna do aktywności powszechnie używanego w dezynfekcji chlorku benzalkoniowego (BAC). Wodne roztwory otrzymanych soli mają słodki smak i są stabilne termicznie. Pochodne z grupą dimetyloaminową w pozycji 4 są odporne na działanie ozonu, natomiast sole 1-alkoksymetylo-3-dimetyloaminopirydyniowe utleniają się niemal ilościowo.
EN
1-Alkoxymethyl-3 and 4-dimethylaminopyridinium acesulfames and saccharinates (alkyl C4H9 to C18H37) were prepd. by the reaction of resp. chlorides with acesulfame K or Na saccharinate with good yield and examd. for antimicrobial activity. Min. inhibitory and biocidal concns. against rods, cocci and fungi were detd. The salts reveal a good antimicrobial activity especially against both Gram-positive cocci and fungi. Aq. solns. of the salts had a sweet taste and were thermally stable. The salts with Me2N group at position 4 were resistant to O3 while that with Me2N group at position 3 were oxidized almost quant.
PL
Przeprowadzono charakterystykę porównawczą wybranych właściwości funkcjonalnych substancji intensywnie słodzących takich jak aspartam, acesulfam K oraz taumatyna. Określano ich wybrane cechy sensoryczne i stabilność w czasie pasteryzacji oraz przechowywania w zróżnicowanym pH środowiska. Taumatyna charakteryzowała się najbardziej niekorzystnym, istotnie różniącym się od sacharozy profilem smakowym, z występowaniem wyraźnego, tzw. opóźnionego pojawiania się smaku słodkiego. Najbardziej trwały w szerokim zakresie pH oraz odporny na działanie temperatury i czas przechowywania był acesulfam K. Mniej trwałą substancją słodzącą był aspartam, którego optimum trwałości w czasie przechowywania przypadało w środowisku o pH 3,5-4,5. Wyższe pH środowiska (>6,0) powodowało szybki rozkład aspartamu (powyżej 95%) już po 2-tygodniowym okresie przechowywania. Taumatyna była stabilna w zróżnicowanym pH środowiska, natomiast jej słodycz w roztworach wodnych istotnie obniżała się w czasie przechowywania.
EN
The study presents a comparison of selected functional properties of highly intensive sweeteners as aspartam, acesulfam K and thaumatin. The sensory quality and stability was estimated during pasteurisation and storage with solutions of different pH. The worse sensory profile, much different from saccharose occured in case of thaumatin also delayed sensation of sweet taste occurred. The most stable in different pH and resistant to temperature and storage time was solutions of acesulfam K. Aspartam was a less stable, and optimum of quality and stablility occurred in solutions of pH 3,5-4,5. Higher pH (> 6) influenced rapid decomposition of aspartam (more than 95%) already after 2 weeks of storage. Thaumatin was stable in different pH solutions but sweetnes significantly decreased during storage time.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.