Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Classics of Polish Design. Polish avant-garde Bauhaus style furniture from the interwar period

Różańska Anna, Bodych Karolina

Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Forestry and Wood Technology

|

2022

|

No. 117

14--34

EN

Classics of Polish Design. Polish avant-garde Bauhaus style furniture from the interwar period presents a review of the best Polish furniture designs from the 1920s and 1930s. In spite of the inspirations with historicism popular in the interwar period and the references to folk culture (e.g., the "Ład" Artists' Cooperative), Polish designers also drew inspiration from the works of the following artists: Le Corbusier, Marcel Breuer, Mies van der Rohe and Mart Stam, who designed avant-garde furniture made of metal pipes. The paper presents little known works of Polish artists from the groups "Praesens", "Atelier wnętrz i architektury" (The Atelier of Interiors and Architecture), "Studium wnętrz i sprzętu" (Studio of Interiors and Equipment), as well as furniture designs referring to the Bauhaus style for private and public interiors (including designs for transatlantics or the President's Castle in Wisła), among others, manufactured by the Thonet-Mundus company. The paper continues the series devoted to the "Classics of Polish Design", presenting the results of research on Polish furniture, carried out within the framework of dissertations in the Department of Wood Technology in the Warsaw University of Life Sciences (SGGW).

PL

Klasyka polskiego designu. Polskie meble awangardowe okresu międzywojennego utrzymane w stylistyce Bauhausu prezentuje przegląd najlepszych polskich nowoczesnych projektów meblowych lat 20. i 30. Pomimo powszechnej w okresie dwudziestolecia międzywojennego inspiracji historyzmem oraz odwołaniami do tradycji ludowej (np. spółdzielnia “Ład”), polscy projektanci inspirowali się dziełami takich artystów jak: Le Corbusier, Marcel Breuer, Mies van der Rohe czy Mart Stam, projektujących awangardowe meble z metalowych rurek. Artykuł przedstawia mało znaną twórczość polskich artystów należących do ugrupowań „Praesens”, „Atelier wnętrz i architektury”, „Studium wnętrz i sprzętu” oraz projekty mebli nawiązujących do stylistyki Bauhausu dla wnętrz prywatnych i publicznych (w tym polskich Transatlantyków czy dla Zameczku Prezydenta w Wiśle), m.in. wykonywane przez firmę Thonet-Mundus. Artykuł kontynuuje cykl „Klasyka polskiego designu”, prezentujący wyniki badań nad polskim meblarstwem i ikonami polskiego designu, prowadzonych w ramach prac dyplomowych na WTD SGGW.

2

Classics of Polish Design. Józef Chierowski's "Armchair 366" from 1962 as an icon of design from the Polish People's Republic

Kujawa Ludwika, Różańska Anna

Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Forestry and Wood Technology

|

2022

|

No. 120

14--26

EN

Classics of Polish Design. Józef Chierowski's "Armchair 366" from 1962 as an icon of design from the Polish People's Republic presents a classic of Polish furniture design from the post-war “modernity” period. We analysed the style, structure, and functionality of this armchair, evaluating it in comparison to other Polish and foreign modern furniture designs for small apartments. The paper aims to provide a substantial analysis of the reasons for the armchair's exceptional popularity in contemporary pop culture, contributing to the series "Classics of Polish Design" that presents the results of research on Polish furniture and the icons of Polish design, carried out within the framework of dissertations in the Department of Wood Technology in the Warsaw University of Life Sciences (SGGW).

PL

Klasyka polskiego wzornictwa. “Fotel 366” projektu Józefa Chierowskiego z 1962 roku jako ikona designu PRL-u przedstawia „klasyka” meblarstwa polskiego okresu „nowoczesności” lat powojennych. Analizie poddana została stylistyka, konstrukcja, a także funkcjonalność tego fotela, oceniona na tle innych znanych zagranicznych i polskich projektów mebli nowoczesnych przeznaczonych do małych mieszkań. Artykuł stara się merytorycznie ocenić źródła ogromnej popularności fotela we współczesnej pop-kulturze, Artykuł kontynuuje cykl „Klasyka polskiego designu”, prezentujący wyniki badań nad powojennym polskim meblarstwem i ikonami polskiego designu, prowadzonych w ramach prac dyplomowych na WTD SGGW.

3

Współczesne praktyki wizualne w architekturze a dydaktyka architektoniczna

Koszewski Krzysztof

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

173--183

PL

Artykuł zawiera rozważania odnoszące się do miejsca obrazów architektury we współczesnej kulturze wizualnej. Analiza ta jest prowadzona na tle założeń programowych Bauhausu, wskazując potrzebę ich reinterpretacji z uwzględnieniem roli współczesnej kultury wizualnej jako istotnego elementu warunkującego przekaz idei architektonicznej. Odnosi się do zjawiska odwróconej retrospekcji – mechanizmu przeniesienia konotacji znaczeniowych właściwych dla fotografii na sferę komunikatu architektonicznego. Celem pracy jest wskazanie wynikających z powyższych analiz wniosków, które można zastosować we współczesnej dydaktyce architektonicznej. Rozważania wsparto badaniami ankietowymi dotyczącymi świadomości wizualnej studentów pierwszych lat kierunku architektura. Prezentowane wyniki poddano analizie w zakresie zarówno jakościowym, jak i ilościowym, przedstawiając także ich interpretację.Na zakończenie sformułowano wnioski dotyczące nauczania architektury: uzupełniając i reinterpretując dziedzictwo Bauhausu konieczne jest zwrócenie uwagi nie tylko na umiejętności tworzenia adekwatnego i czytelnego komunikatu wizualnego, ale także na zdolność krytycznej ewaluacji języka obrazów oraz świadomość możliwych scenariuszy i schematów ich funkcjonowania. Tworzony przekaz staje się, niezależnie od intencji projektantów, elementem obrazowego uniwersum współczesnej kultury, wpływając na zasadzie sprzężenia zwrotnego zarówno na samą architekturę, jak i – w szczególności – na możliwości urzeczywistnienia konkretnej koncepcji. W tym kontekście autor uważa omawiane zagadnienia za niezwykle istotne i godne dalszych badań zarówno z punktu widzenia dydaktyki architektonicznej, jak i uprawiania zawodu.

EN

The paper contains reflections on the place of architectural images in modern visual culture. This analysis is conducted in the context of Bauhaus postulates, indicating the need to reinterpret them and include the role of modern visual culture as a crucial element determining the message of architectural ideas. The analysis makes a reference to the phenomenon of reverse retrospection – a mechanism of transferring semantic associations typical for photographs to the sphere of architectural message. The purpose of this paper is to indicate conclusions resulting from the aforementioned analyses, which can be applied in modern architectural didactics.The reflections were supported by survey research on the visual awareness of first-years’ students of architecture. The presented findings were analysed both qualitatively and quantitatively, and their interpretation was included as well.Finally, conclusions on teaching architecture were drawn, i.e. when complementing and reinterpreting the Bauhaus heritage, it is necessary to pay attention not only to the ability to create an adequate and clear visual message, but also to the ability to critically evaluate the language of images and being aware of possible scenarios and schemas of their functioning. Independently of the designers’ intentions, the created message becomes an element of a pictorial ensemble of modern culture, which, acting as a feedback loop, has an impact on both architecture itself and, in particular, on the possibilities of realising a particular concept. In this context the author considers the discussed issues to be extremely important and worth further research, both from the point of view of the architectural didactics and the profession of architect.

4

Rysunek strukturalny w obrazowaniu przestrzeni i edukacji architektonicznej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej wobec tradycji École des Beaux Arts i Bauhausu

Suffczyński Michał

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

145--156

PL

Przedmiotem artykułu jest funkcja rysunku strukturalnego w twórczości architektonicznej jako metody obrazowania przestrzeni zgodnie z prawami widzenia i perspektywy malarskiej oraz jego rola w kształceniu architektów. Definiowanie rysunku strukturalnego odwołuje się do rozmieszczenia materialnych elementów w przestrzeni oraz ich wizualnego przedstawiania. Celem opracowania jest zapis doświadczeń edukacyjnych Warszawskiej Szkoły Rysunku w środowisku Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej wobec tradycji nauczania École des Beaux-Arts i Bauhausu. Przedstawiono metody graficznej prezentacji form architektonicznych istniejących i projektowanych. Analiza porównawcza sposobów wizualizacji w XX-wiecznym procesie ich kształtowania i przemian uwzględnia zarówno zewnętrzny aspekt obrazowanych obiektów, jak i ich zależności przestrzenne. Wynikające z niej wnioski dotyczą wpływu dziedzictwa edukacji École des Beaux-Arts i Bauhausu na metody ukazywania przestrzeni przez absolwentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej oraz różnic charakteryzujących wyżej wymienione uczelnie.

EN

This article discusses the function of structural drawing in architectural works as a method of depicting space according to the laws of vision and perspective, as well as about its role in the education of architects. The definition of structural drawing refers to the arrangement of material elements in space and their visual representation. The paper presents the educational experience of the Warsaw School of Drawing in the environment of the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology in relation to the teaching tradition at the École des Beaux-Arts and the Bauhaus. It also shows methods of graphic representation of existing as well as designed architectural forms. The comparative analysis of the methods of depiction in the formation and transformation processes from the 20th century takes into account both the external aspect of depicted objects and also their spatial relations. The resulting conclusions concern the impact of the educational heritage of the École des Beaux-Arts and Bauhaus on the methods of presenting space by graduates of the Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology and the differences characterizing the above-mentioned universities.

5

Praktyki rysunkowo-malarskie jako element programu kształtowania świadomości i kompetencji plastycznych przyszłych architektów a idee edukacyjne Bauhausu

Siomkajło Barbara, Łuczewska Dorota

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

157--172

PL

Opracowanie dotyczy roli kształcenia przyszłych architektów, ich świadomości i kompetencji plastycznych w odniesieniu do idei i rozwiązań edukacyjnych Bauhausu. Mimo upływu 100 lat od założenia tej artystycznej szkoły i tylko 14 lat jej działalności, w procesach kształcenia prowadzonych przez szkoły artystyczne na całym świecie można odnaleźć ciągle aktualne elementy idei sformułowanych przez W. Gropiusa. Odnoszą się one do koncepcji jedności wszystkich sztuk, ze szczególnym uwzględnieniem architektury oraz metody kształcenia prowadzącej do pobudzenia i rozwoju u studiujących ich twórczych możliwości. Opracowanie zawiera omówienie jednego z elementów podstawowej edukacji plastycznej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, jakim są praktyki rysunkowo-malarskie. Omawiane jest ich szczególne znaczenie w przygotowaniu studiujących do samodzielnego projektowania poprzez rozwijanie ich twórczej wyobraźni. Istotną rolę odgrywa w tych procesach tak bardzo podkreślany przez Bauhaus bezpośredni kontakt z elementami otoczenia oraz opanowanie podstaw postrzegania przestrzeni, a także sposobów jej zapisu w plenerowych warunkach zintensyfikowanego procesu kształcenia.

EN

The study concerns the role of educating future architects, their awareness and artistic competences in relation to the ideas and educational solutions of the Bauhaus. Despite the fact that 100 years have passed since this artistic school foundation and there were only 14 years of its activity, we can still find current elements of the ideas formulated by W. Gropius in the educational processes conducted by art schools all over the world. They refer to the concept of unity of all arts with particular emphasis on architecture and the method of education leading to stimulation and development of creative possibilities in students. The study discusses one of the elements of basic art education at the Faculty of Architecture of Wrocław University of Science and Technology, which are drawing and painting practices. Their special importance in preparing students for independent design by developing their creative imagination is discussed. An important role in these processes is performed by the direct contact with elements of the environment, emphasized by the Bauhaus, and the mastery of the basics of perception of space as well as the methods of its recording in the plein air conditions of an intensified educational process.

6

Obrazy idei architektonicznej w twórczości JEMS Architekci na przykładzie wystawy z okazji 30-lecia działalności pracowni na tle twórczości wybranych przedstawicieli Bauhausu

Trzupek Tomasz

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

75--88

PL

Tematem artykułu jest analiza porównawcza funkcji twórczości malarskiej o tematyce architektonicznej przedstawicieli Bauhausu (ze szczególnym skupieniem na sylwetkach Farkasa Molnára, Aleksandra Schawinskiego i Ludwika Miesa van der Rohe) z rolą obrazów prezentowanych na wystawie z okazji 30-lecia pracowni JEMS Architekci. Celem artykułu jest wskazanie na ciągłość i potrzebę stosowania obrazów jako nośnika idei architektonicznej oraz podkreślenie aktualności twórczości przedstawicieli awangardy XX w. Współczesna rola obrazu w architekturze wykracza poza ogólny sposób stosowania obrazu w Bauhausie. Obraz architektury był zorientowany głównie na mającą powstać architekturę, a w przypadku omawianej wystawy może on stanowić próbę autorefleksji i oceny kierunku własnych dążeń.

EN

The subject of this article is a comparative analysis of functions of the painting works of Bauhaus representatives with the themes of architecture (with particular focus on the profiles of Farkas Molnár, Aleksander Schawinski and Ludwik Mies van der Rohe) with the role of the paintings presented at the exhibition on the occasion of the 30th anniversary of the JEMS Architekci studio. The purpose of this article is to show the continuity and the need to use images as a carrier of an architectural idea and to emphasize the topicality of the works of representatives of the 20th century avant-garde. The contemporary role of image in architecture goes beyond the general way of using images in the Bauhaus. The image of architecture was mainly oriented towards the architecture to be created and in the case of the above-mentioned exhibition, it may be an attempt at self-reflection and assessment of the direction of one’s own aspirations.

7

Lyonel Feininger – przestrzenie równoległe

Jaklewicz Karolina

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

3--13

PL

Z okazji odchodów 100-lecia powstania szkoły Bauhaus na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej zrealizowany został projekt naukowo-dydaktyczny zainspirowany twórczością wykładowców Bauhausu oraz metodyką nauczania praktykowaną przez tę uczelnię. Jednym z założycieli i wykładowców Bauhausu był Lyonel Feininger – grafik, ilustrator, malarz, konstruktor. Artysta ten przez kilkanaście lat spędzał letnie wakacje w dzisiejszym Mrzeżynie k. Trzebiatowa (woj. zachodniopomorskie). Feininger uwiecznił na szkicach i płótnach wiele zabytków, widoków miast, pejzaży, które obecnie znajdują się w granicach Polski. Niniejszy artykuł traktuje zarówno o życiu Feiningera w kontekście politycznych zmian, jakie dokonały się w latach 30. XX w., o podróżach nad Bałtyk, jak i o oryginalnym języku artystycznym. W szczególności zwraca uwagę na tematy architektoniczne, które są główną osią malarskich i rysunkowych studiów Feiningera. Oryginalny sposób malowania architektury jest na trwałe wpisany w historię sztuki współczesnej. Autorka przybliża także działania Trzebiatowskiego Ośrodka Kultury, który obecnie jest w Polsce najbardziej prężnym ośrodkiem popularyzującym dziedzictwo sztuki Feiningera.

EN

At the Faculty of Architecture of Wrocław University of Science and Technology, on the occasion of the 100th anniversary of the Bauhaus School foundation, a research and teaching project, which was inspired by creative activities of the Bauhaus lecturers and the teaching methodology practiced by this university, was implemented. One of the founders and lecturers of the Bauhaus was Lyonel Feininger – a graphic artist, illustrator, painter, and constructor. The artist spent his summer vacation in today’s Mrzeżyno near Trzebiatów several times (West Pomeranian Voivodeship). Feininger immortalized many monuments, town views, and landscapes that are now within the borders of Poland in his sketches and on canvas. This article is about Feininger’s life in the context of the political changes that took place in the 1930s, about travelling to the Baltic Sea, and about a unique artistic language. The author draws special attention to architectural themes which constitute the main axis of Feininger’s painting and drawing studies. The unique way of painting architecture is permanently fixed in the history of contemporary art. It also presents activities of the Trzebiatów Cultural Centre which is currently the most dynamic centre in Poland popularizing the heritage of Feininger’s art.

8

Kolory przeciwstawne w teorii barw W. Kandinskiego jako element architektury współczesnej

Balcerzak Radosław

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

15--22

PL

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na potrzebę umiejętnego posługiwania się kolorem w architekturze. W olbrzymim skrócie na podstawie opracowania W. Kandinskiego O duchowości w sztuce przedstawiono, jak do tematu koloru podchodzono w Bauhausie. Następnie, posługując się abstrakcyjną kompozycją malarską, nieprzedstawiającą konkretnych kształtów ani tematów, poddając ją zabiegom zmieniającym zachodzące w niej relacje barwne, podjęto próbę sprawdzenia i potwierdzenia myśli sformułowanych przez Kandinskiego. Prezentowane ilustracje oraz przynależne im komentarze w intencji autora przybliżyć mają omawiane zagadnienie czytelnie oraz w miarę możliwości w obiektywnym stopniu, z ukierunkowaniem na stosowanie koloru w architekturze współczesnej.

EN

The aim of the article is to draw attention to the need for skillful use of color in architecture. On the basis of W. Kandinski’s study Concerning the Spiritual in Art , the Bauhaus approach to color was briefly presented. Then, using an abstract painting composition which did not represent specific shapes or themes and subjecting it to changes of the color relations, an attempt was made to verify and confirm the thoughts formulated by Kandinsky. It was the author’s intention that the presented illustrations and the accompanying comments should present the issues under discussion clearly and, if possible, objectively, with a focus on the use of color in contemporary architecture.

9

FREESPACE na XVI Biennale Architektury w Wenecji a założenia Bauhausu – nowatorstwo i tradycja w zmiennym świecie zdarzeń

Juchniewicz Beata

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

47--60

PL

Estetyczna spuścizna Bauhausu wciąż ma duży wpływ na kształtowanie się oblicza współczesnej architektury. Szczególnie w perspektywie jej relacji ze sztuką. Aktualne jest pytanie o charakter tych twórczych relacji w poszukiwaniu definicji architektury. W artykule wątek ten podjęto przez zestawienie ważnych paradygmatów szkoły Bauhausu ze współczesnym głosem architektów i artystów, którzy wzięli udział w XVII Biennale Architektury Freespace w Wenecji w 2018 r. W pracy omówiono i pokrótce przedstawiono wybrane ekspozycje. Dzięki temu zobrazowano, jak dzisiaj architektura poszukuje ciekawych rozwiązań w kooperacji ze sztuką, a twórcy okazują się podążać tropami podejmowanymi wcześniej przez Bauhaus zarówno w warstwie działań estetycznych, jak i znaczeniowych. Jednocześnie pokazano, jak nowatorstwo i tradycja zmieniają wątki, odkrywają nowe aspekty architektury w jej kolejnych historycznych odsłonach.

EN

The aesthetic heritage of the Bauhaus still has a strong influence on the shaping of the face of contemporary architecture. Especially in view of its relationship with art. The question of the character of these creative relationships in the search for a definition of architecture is still on the map. The article explores this theme by comparing important paradigms of the Bauhaus school with the contemporary opinions of architects and artists who took part in the 16th Freespace Architecture Biennale in Venice in 2018. Selected exhibitions were discussed and briefly presented in the paper. Thanks to this, it was illustrated how today architecture looks for interesting solutions in cooperation with art, and the creators turn out to follow the paths previously undertaken by the Bauhaus, both in terms of aesthetic and meaningful activities. At the same time, it was shown how innovation and tradition change themes and discover new aspects of architecture in its subsequent historical versions.

10

Czy idee Bauhausu przystają do polskiej rzeczywistości XXI w.? Wpływ twórczości Waltera Gropiusa i Ludwika Miesa van der Rohe na współczesne projektowanie na przykładzie realizacji pracowni Grupa 5 Architekci

Mycielski Krzysztof

Architectus

|

2020

|

Nr 4 (64)

61--74

PL

Celem artykułu jest przeanalizowanie rozwiązań projektowych i idei obecnych w architekturze Bauhausu, które można dziś zaobserwować w polskiej praktyce projektowej. Analizę zawężono do wybranych dzieł Waltera Gropiusa i Miesa van der Rohe, zestawiając je z projektami warszawskiej pracowni Grupa 5 Architekci, reprezentatywnej dla pokolenia architektów średniego pokolenia, dominującego dziś na polskim rynku architektonicznym. Analiza prowadzi do wniosku, iż nawet bezpośredniemu inspirowaniu się motywami zaczerpniętymi z projektów twórców Bauhausu nie towarzyszy dziś ideologiczna arbitralność charakterystyczna dla epoki awangardy.

EN

The aim of the article is to analyse design solutions and ideas present in Bauhaus architecture that can be observed today in Polish design practice. The analysis has been narrowed down to selected works of Walter Gropius and Mies van der Rohe by juxtaposing them with the designs of the Warsaw studio Grupa 5 Architekci, a representative of the middle generation of architects who dominate the Polish architectural market today. The analysis leads to the conclusion that even directly inspired by motifs taken from the projects of the creators of Bauhaus, today is not accompanied by the ideological arbitrariness characteristic of the avantgarde era.

11

Neufert’s Architect’s Data handbook and contemporary computer design software

Chudzińska Agnieszka

Architecturae et Artibus

|

2020

|

Vol. 12, no. 1

5--14

EN

Ernst Neufert’s Architect’s Data, published in 1936, is widely regarded as a masterpiece. At present, an architect’s work is hard to imagine without this book. It is very popular in Europe, but not necessarily in demand in North America, mainly because of differences in units of measurement. Nevertheless, it is worth considering whether here, in Europe, it will still stay in unchanged but continuously extended form. The basis of Architect’s Data was an idea that manufacturing was cheaper than crafts and could solve social problems associated mainly with housing. The assumption, that all people have similar vital needs, created a new scientific discipline - ergonomics. Since then, new functions, which were systematized in simple order (ideograms), have been constantly created. Moreover new pieces of furniture, which dimensions were worth knowing, have been regularly added to Architect’s data. At the same time Architect’s Data has been expanded by elements that were disregarded by Neufert, for instance, some examples of particular architectural solutions or construction details. It distorts the author’s intention: (1) providing the simplest, yet unchangeable design algorithms that prevent architectural solutions from being copied. Those algorithms are based on ergonomics - the starting point in architectural design and culturally justified pieces of furniture, which were mass-produced. Basic functional and spatial schemas were supposed to be made from those ideograms. Some of various elements (2) were created, based on German building regulations (e.g. bathrooms, kitchens, bedrooms, dining rooms, auditorium, external and internal stairs). Later, those examples of particular buildings were added to the aforementioned Neufert’s book. Recently it has been extended with certain construction details (3). Both of them were certainly added to the book against Neufert’s idea. With all the possibilities brought by current technologies, one may ask such questions: whether Architect’s Data in current form is still needed, for how long it is going to be essential or whether we will find its better replacement in the future. Some circumstantial evidence can be found nowadays by looking closely at how BIM programs work. We can find objects’ libraries there with dimensions that are established in advance. However, those dimensions can be changeable to some extent. In the past, Architect’s Data was crucial to design a table with 8 chairs with proper spacing from one another. Nowadays entering several parameters into the program is enough. It means that we can compare Architect’s Data to simple information algorithms or even roughly to the way parametric programs work. At this moment, we cannot use a computer program, for instance, to design the whole restaurant with a kitchen area and storage facilities only based on algorithms and parameters. A human being, an architect, is essential now. But no one knows for how long. As soon as artificial intelligence is sophisticated enough, it will be just enough to enter Neufert’s guidelines to the computer program together with functional and spatial boundary conditions and the whole design will be done automatically. And what will be the role of an architect then? A tool that is too efficient (e.g. computer) can foster convenience - we no longer analyze parameters of such a program, as it works after one „click”. The introduction of „quantum” computers will intensify this process, which is expressed nowadays by parametrization of architecture. The tool’s efficiency will keep separating a designer from the source of design - the humanistic idea, which provoked Neufert to create Architect’s Data. The following methods used in the work: intuitive, systematic review and meta-analysis of the primary source, which are the next editions of E. Neufert’s Architect’s Data and referring them to today’s architect’s working conditions. The result of the research is to find similarities between the „Handbook” and what modern work tools used for design offer.

PL

Ernst Neufert, wydając w 1936 r. Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego, stworzył dzieło swojego życia. Obecnie nie sposób wyobrazić sobie pracy architekta bez korzystania z tej pozycji. Jednak choć ogromnie popularna w E uropie, niekoniecznie jest rozchwytywana w USA – przede wszystkim ze względu na różnice w jednostkach. Warto się jednak zastanowić, czy i na naszym kontynencie pozycja ta będzie nadal istnieć w niezmienionej, choć cały czas rozszerzanej, formie. Ideową bazą Podręcznika było założenie, że produkcja przemysłowa, tańsza niż rzemieślnicza, rozwiąże problemy społeczne związane głównie z mieszkalnictwem. Zakładano, że wszyscy ludzie mają podobne potrzeby bytowe, co w konsekwencji doprowadziło do utworzenia nowej nauki – ergonomii. Od tego czasu stale powstają jednak nowe funkcje, które warto usystematyzować w formie schematycznych rzutów-ideogramów, oraz nowe elementy wyposażenia, których wymiary warto znać, systematycznie do Podręcznika dodawane. Jednocześnie Podręcznik poszerzany jest o elementy przez Neuferta nieuwzględniane, czyli przykłady konkretnych rozwiązań architektonicznych i detale budowlane. Wypacza to zamierzenie Autora, jakim było (1) dostarczenie najprostszych, ale niezmiennych algorytmów projektowych, które uniemożliwią naśladownictwo rozwiązań architektonicznych, gdyż bazują na ergonomii – punkcie wyjścia w projektowaniu architektonicznym – oraz kulturowo uzasadnionych przedmiotach/meblach z najbliższego otoczenia człowieka, które miały być produkowane masowo. Z tych elementów miały być budowane podstawowe schematy funkcjonalno-przestrzenne (2), wariantowo rozwiązywane w ramach ówczesnych niemieckich przepisów budowlanych (łazienki, kuchnie, sypialnie, jadalnie, audytoria, schody zewnętrzne i wewnętrzne itp.). Z czasem dołączono, jako przykładowe, rozwiązania konkretnych budynków, a ostatnio - z pewnością wbrew idei Neuferta - również konkretne detale budowlane (3). W związku z możliwościami, jakie dają nowoczesne technologie, nasuwają się pytania o to, czy Podręcznik Neuferta w obecnej formie nadal jest i jak długo będzie potrzebny albo co zastąpi go w przyszłości. Przesłanki możemy znaleźć już dziś, przyglądając się temu, jak skonstruowane są programy typu BIM. Znajdują się w nich biblioteki obiektów, w których wymiary są z góry ustalone, ale w pewnym zakresie możemy je zmieniać. Kiedyś, aby wstawić stół z ośmioma miejscami siedzącymi w odpowiednich odległościach od siebie, potrzebne było przestudiowanie wytycznych z P odręcznika – obecnie wystarcza wpisanie kilku parametrów do programu. To zbliża Podręcznik do działania prostych algorytmów informatycznych i programów parametrycznych. W tej chwili nie poradzimy sobie z „zaprogramowaniem” np. całej restauracji z zapleczem kuchenno-magazynowym tylko na bazie algorytmów i parametrów. Do tego potrzebny jest obecnie człowiekarchitekt, ale nie wiadomo na jak długo. Jeśli rozwinie się sztuczna inteligencja, po wprowadzeniu wytycznych Neuferta oraz warunków brzegowych funkcjonalno-przestrzennych do jej programu całość powinna „zaprojektować się sama”. Do czego sprowadzi się więc rola architekta? Zbyt sprawne narzędzie (komputer) sprzyja wygodzie – nie analizujemy parametrów programu, bo poprawnie działa on już po jednym „kliknięciu”. Wprowadzenie komputerów kwantowych nasili ten proces, którego wyrazem obecnie jest parametryzacja architektury. Sprawność narzędzia jeszcze bardziej odseparuje projektanta od źródła projektowania – idei humanistycznej, która sprowokowała Neuferta do stworzenia Podręcznika. W pracy użyto metod: intuicyjnej, przeglądu systematycznego oraz metaanalizy źródła podstawowego, jakim są kolejne wydania Podręcznika projektowania architektoniczno – budowlanego E. Neuferta, oraz odniesienie ich do dzisiejszych warunków pracy architekta. Rezultatem badań jest odnalezienie podobieństw między „Podręcznikiem” a tym co oferują współczesne narzędzia pracy używane do projektowania.

12

Lilly Reich. Cz. 2, Próba odtworzenia programu nauczania projektowania wnętrz w Bauhausie (1932–1933) na podstawie głównych cech twórczości Lilly Reich

Bartnicka Małgorzata

Architecturae et Artibus

|

2020

|

Vol. 12, no. 4

5--17

PL

Artykuł jest drugą częścią publikacji dotyczącej działalności projektowej designerki i projektantki wnętrz Lilly Reich. Była ona wszechstronnie uzdolniona, zajmowała się modą, wzornictwem, projektowaniem wystaw oraz wnętrz. W wieku 27 lat stała się członkinią Werkbundu, osiem lat później jako pierwsza kobieta w historii została członkiem jego zarządu. U szczytu sławy i możliwości twórczych od swojego wieloletniego współpracownika Ludwiga Miesa van der Rohego otrzymała propozycję nauczania wraz z nim w szkole Bauhaus. Powierzono jej kierowanie warsztatami tkackimi oraz pracownią projektowania wnętrz. Podjęta w artykule próba uchwycenia najbardziej charakterystycznych cech jej twórczości daje możliwość określenia kierunku, w jakim poprowadziła nauczanie w ostatnich kilkunastu miesiącach istnienia tej szkoły. W procesie analizy wyszczególniono następujące cechy jej działalności: ustanowienie nowej metodologii projektowania wystaw, wykorzystywanie szlachetnych materiałów naturalnych, eksponowanie ich atrakcyjnej powierzchni, prostota i ekonomika mebli oraz ich szlachetne wykończenie, stosowanie niestandardowych tkanin we wnętrzach, wykorzystywanie różnego stopnia przenikania światła i przejrzystości materiałów, a także wywoływanie wrażenia przestrzenności i przestronności wnętrz połączone z ideą integracji wnętrza i zewnętrza.

EN

The article is the second and the follow up part of the publication about Lilly Reich, a recognised interior and spatial designer. Lilly was a versatile and exceptionally gifted designer who worked across various design disciplines: fashion, product design, exhibition design and interior design. At the age of 27, she became a member of Werkbund and eight years later as the first woman in history, became a member of its board. At the height of her fame, she received an offer from Mies van der Rohe, her long-time collaborator, to teach with him at the Bauhaus school. Lilly became the head of weaving workshops and interior design studio. The article attempts to outline the most characteristic features of her work which also show the overall design direction of the school in the months preceding its closure. In the analysis the following changes and characteristics were found: introduction of new exhibition design methodology; emphasis on the use of precious and natural materials, especially with regards to displaying their surfaces; simplicity and economics of furniture; emphasis on the use of high-end finishes; non-standard use of fabrics in interiors; use of various transparent and translucent materials in order to enhance the perception of space; and the idea of integrating an interior and exterior to achieve a further effect of spaciousness.

13

Wyjmowanie z kontekstu

Olek Jerzy

Architectus

|

2019

|

Nr 3 (59)

127--141

PL

Tematem artykułu jest kwestia tego, w jaki sposób znani fotografowie przedstawiają architekturę modernizmu. Autor omówił w nim różne postawy i wizualizacje, z jakimi spotkać się można na wystawach prezentujących obiekty, które powstały w latach 20. i 30. minionego stulecia. Nie chodzi o klasyczną dokumentację, lecz o kreowanie obrazów, którym odrębny charakter nadaje indywidualnie rozumiana minimalistyczna forma. Autor przypomniał, jak owa forma kształtowała się w Bauhausie i konstruktywizmie, oraz jak – jeszcze na inny sposób – kreowali ją twórcy związani z ideologią Nowej Rzeczowości. I na tym tle ukazał przykłady rozwiązań najnowszych.

EN

This article is aiming to investigate how wellknown photographers portray the architecture of modernism. The author discusses different attitudes and visualizations, which can be found at exhibitions presenting objects created in the 1920s and 1930s. The author is not interested in classical documentation but in creative photography, in images whose character springs from their individually understood minimalist form. Going back in time, he shows how this form was born in Bauhaus and Constructivism, and how, differently, it was used by artists associated with the Neue Sachlichkeit. Against this background, he shows examples of the latest approaches.

14

Twórczość Eileen Gray a jej stosunek do idei Bauhausu

Olenderek Maciej

Architecturae et Artibus

|

2019

|

Vol. 11, no. 4

17--22

PL

Artykuł poświęcony jest porównaniu twórczości genialnej artystki o światowej sławie Eileen Gray, rozumieniu przez nią sztuki, podejściu do procesu tworzenia, traktowania rzeczy oraz idei szkoły Bauhausu stworzonej przez najwybitniejszych twórców sztuki nowoczesnej i stylu międzynarodowego. Teorie Gray na temat projektowania i architektury pozostawiły trwały ślad w sposobie postrzegania świata sztuki współczesnej. Dziś nadal jest ona uważana za jedną z głównych postaci modernizmu i pozostaje jedyną kobietą sytuowaną na tym samym poziomie, co Le Corbusier czy Ludwig Mies van der Rohe. Główny cel pracy stanowi porównanie cech jej twórczości z ideami szkoły Bauhausu.

EN

The article is devoted to the comparison of the artist Eileen Gray’s genius about world-famous fame, her understanding of art, approach to the processes of creating, treating things, and the ideas of the Bauhaus school created by the most prominent creators of modern art, international style. Gray’s theories on design and architecture have left a lasting impression on the perception of the world of contemporary art. Today, she is still considered the epitome of modernism and is the only woman whose name is mentioned in the same breath as Le Corbusier or Ludwig Mies van der Rohe. The aim is to compare work of E. Grey to Bauhaus ideas.

15

Bauhaus i struktura siatki. Jej nowe formy i znaczenia

Kisielewski Andrzej

Architecturae et Artibus

|

2019

|

Vol. 11, no. 4

5--16

PL

Tekst jest analizą funkcji i znaczeń geometrycznej siatki stanowiącej użyteczne narzędzie w projektowaniu architektonicznym, w grafice użytkowej czy na przykład we wzornictwie przemysłowym. Siatka jest strukturą wizualną, która w swojej historii miała nie tylko różne formy i znaczenia, ale także odgrywała różne role. Służyła na przykład przedstawianiu hierarchicznych relacji między sferami sacrum a profanum, jak miało to miejsce w architekturze i malarstwie epoki średniowiecza. Później, w malarstwie renesansu, wykorzystywano ją jako wyznacznik perspektywy geometrycznej, co pozwalało na przedstawianie trójwymiarowej przestrzeni na dwuwymiarowej powierzchni płótna. Tezą niniejszych rozważań jest to, iż w epoce modernizmu siatka zmieniła zarówno swoją formę, jak i funkcję, podobnie jak zmianie uległy także łączone z nią znaczenia. Siatka przestała być narzędziem opisu rzeczywistości, natomiast zaczęła służyć jako model w jej kształtowaniu i jednocześnie jako narzędzie jej mapowania, kolonizowania i kontrolowania. Tak pojmowana modernistyczna siatka bywa stereotypowo traktowana jako wizualny wyznacznik idei Bauhausu. W epoce późnej nowoczesności modernistyczną siatkę coraz częściej wykorzystywano jako formę symboliczną – kojarzoną właśnie z modernizmem – i jednocześnie jako element ozdobny. Nadal jednak stanowiła użyteczną strukturę w projektowaniu architektonicznym, graficznym czy wzornictwie przemysłowym. Dzisiaj jest ona również narzędziem pozwalającym na kształtowanie form przestrzennych w grafice 3D, służącym do opisu powierzchni tych form. I tu stawiamy kolejną tezę, iż taka siatka, stanowiąca znamię współczesnej kultury cyfrowej, byłaby nie do pomyślenia bez tradycji modernizmu, między innymi tradycji Bauhausu.

EN

This text is an analisys of the functions and meanings of the geometric grid, which is useful tool for designing in architecture, in graphic design and industrial design. The grid is treated here as visual structure, which in its history had not only different forms and meanings, but also played various roles. It served, for example, to present the hierarchic relations between the spheres of sacrum and profanum, as was it in the case of the architecture and the painting in the Middle Ages. Later, in the Renaissance painting, it was used as a determinant of the geometric perspective, which allowed to present a threedimensional space on the two-dimensional surface of the canvas. The thesis of these considerations is that in the era of modernism the grid had changed its form and function, just as the meanings connected with it have also changed. The grid ceased to be a tool for describing reality, but it began to serve as a model in its shaping, and as a tool for its mapping, colonisation and control. The modernist grid understood in this way is sometimes stereotypically treated as a visual determinant of the Bauhaus idea. In the era of late modernity, the modernist network was increasingly used as a symbolic form – associated with modernism – and at the same time as a decorative element. However, it still is used as an useful structure in architectural, graphic or industrial design. Today it is used also as a tool that allows to shape spatial forms in 3D graphics, used to describe the surface of these forms. And here we put another thesis. Is it that the grid, constituting the mark of modern digital culture, would be unthinkable without the tradition of modernism, including the Bauhaus tradition.

16

Bauhaus and the beginning of mass housing: how residential open building reacts to changes in society

Struhařík Daniel

Architecturae et Artibus

|

2019

|

Vol. 11, no. 3

54--60

EN

In current realizations and research papers, we increasingly encounter designs of flexible dwelling houses. Topics such as Residential Open Building, Infill Architecture, or Support / Infill are also interesting due to changing demands of a population and a long period from planning permission to the end of a building process. The hitherto neglected aspect is the origin of thinking about an apartment building as a flexible structure. The question is whether we can already find this topic in the work of the leading Bauhaus representatives. Using the direct research method, the study of historical sources and available literature, we realized that this topic can be found in the work of the Bauhaus architects. Especially because this progressive school saw an architect‘s position in a broader context. Its visionary representatives predicted the rapid development of society and they responded to this by developing a new typology of apartment buildings that allowed a change. The theme of residential open building can be found in the early 20th century especially in the European context. The work of the Bauhaus representatives was ahead of their time and began to consider the apartment building as a variable structure.

17

Architecture as backdrop and inspiration in the works of Peter Behrens and Oskar Schlemmer

Bączkowska M.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 9-A

33--38

EN

The scope of the research is the relationship between architecture and the performing arts and their transformation in the works of Peter Behrens in the Darmstadt Artists' Colony Mathildenhöhe and Oskar Schlemmer's later Bauhaus-Bühne in Weimar and Dessau. The stage concepts were compared with the model “Haus Behrens” and “Haus am Horn”, with theoretical underpinning of the source text. The result of the study is a scheme illustrating a gradual evolution of architecture and scene arts at the beginning of the 20 century.

PL

Przedmiot badań stanowi poszukiwanie relacji pomiędzy architekturą, zagadnieniami sztuk performatywnych oraz ich transformacjami w twórczości Petera Behrensa w kolonii Mathildenhöhe w Darmstadt oraz późniejszej Bauhaus-Bühne Oskara Schlemmera w Weimarze i Dessau. Porównano koncepcje sceniczne z modelowymi „Haus Behrens” oraz „Haus am Horn” na podbudowie teoretycznej tekstów źródłowych. Efektem jest schemat ilustrujący ewolucję architektury i sztuki teatralnej początku XX wieku.

18

Dom modernistyczny domem jutra?

Kozłowska I.

Środowisko Mieszkaniowe

|

2013

|

nr 11

248--252

PL

Na obrzeżach dzielnicy willowej Weimaru, wśród biedermeierowskich i secesyjnych domów wznosi się biały klocek, szokujący nawet współczesnego przechodnia swoją kubiczną, prostą formą. Niby kosmiczny statek, który wylądował wśród zieleni ogrodów otaczających mieszczańskie wille. Wnętrza, równie daleko odbiegały od przestrzeni ogniska domowego kształtowanego na początku XX w. Dziewięćdziesiąt lat, które mija od powstania „Musterhaus Am Horn” według projektu Georga Muche i Waltera Gropiusa, to czas na podsumowanie i postawienie pytania na ile dom współczesny, czy dom jutra czerpie z tradycji modernizmu? Czy hasła głoszone w latach 20. XX wieku odnoszące się do kształtowania przestrzeni życiowej nowoczesnego społeczeństwa są dalej aktualne? A być może leżą u podstaw projektów domu jutra?

EN

At the outskirts of a villa district of Weimar, among Biedermeier and modernism houses, stands a white block which astonishes even a contemporary passerby with its cubic, simple form. It looks like a space ship which landed among green gardens surrounding bourgeois villas. The interior is also far from the household space developed in the early 20th c. Ninety years which have passed from building Musterhaus Am Horn designed by Georg Muche and Walter Gropius, so it is high time we recapitulated and considered to what extent the contemporary house, or the house of tomorrow, draws from the tradition of modernism. Are the mottos of the 1920s regarding the development of living space of the then modern society still valid? Do they form a basis of the house design of the future?

19

Tel Awiw, indywidualizm globalnego modernizmu lat trzydziestych XX wieku

Bardzińska-Bonenberg T.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2011

|

Z. 23

39-48

PL

Tel Awiw powstał w 1909 roku jako osiedle na obrzeżach Jaffy, starożytnego miasta portowego. Związana z wydarzeniami politycznymi imigracja z Europy spowodowała, że w 1925 roku zlecono Patrykowi Geddesowi opracowanie planu rozwoju miasta. W latach dwudziestych i trzydziestych, po dojściu nazistów do władzy w Niemczech, Żydzi uciekający z Europy osiedlali się w Palestynie. Do 1937 roku liczba mieszkańców Tel Awiwu wzrosła siedemsetkrotnie. Miasto wypełniało się budynkami realizowanymi zgodnie z zasadami modernizmu, który w tym czasie zdobył popularność w kręgach europejskiej awangardy. Nowe idee rozpowszechniły się dzięki młodym architektom, którzy pracowali w Europie oraz studentom wykształconym w europejskich szkołach architektury. Prywatna własność ziemi i istniejący już podział na działki stworzyły niespotykaną nigdzie strukturę centrum. Budynki Tel Awiwu w stylu międzynarodowym są obrazem różnych postaw ich twórców wobec modernizmu. Dlatego tworzą niepowtarzalny melanż form przeczący wizji miasta zuniformizowanego.

EN

Tel Aviv was founded in 1909 as a settlement on the outskirts of Jaffa the ancient port town. Politically inspired Jewish immigration from Europe resulted in commission in 1925 a complex plan of its development to Patrick Geddes. In the twenties and thirties, when Nazis came to power in Germany, Jews fled Europe and many of them have settled in Palestine. Population of the city rose seven hundred times by 1937. Urban layout was filled with buildings following the rules of the Modem Movement, which was already established within European avant-garde circles. The ideas were transferred to Tel Aviv by young architects who has already practiced in Europe and students from European schools of architecture. Private ownership of land and established division of plots resulted in unprecedented city centre structure. Tel Aviv's International Style buildings exemplify architects' different attitudes toward modernism. Therefore they create an inimitable blend of forms which contradicted uniform look of the modernist city.

20

Same idea, different context, a matter of responsibility. Settlements in Tel Aviv

Bardzińska-Bonenberg T.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2010

|

Z. 22

7-17

EN

This text refers to the third decade of the 20th century, when the newest ideas and achievements of European architecture reached different countries beyond Europe. In the twenties, in pre-war Germany, France and other European countries architects of different descent and aes-thetical options had their place to live and work. This period came to the end at a break of decades. Exodus of scientists, artists and architects fleeing the Nazi regime enforced the potential of the new regions which absorbed new theories and solutions. After leaving their country and settling in USA, South America and Middle East, the architects met different geographical, social and political situations forcing revision of their professional habits, but at the same time opening new possibilities. The paper concentrates on of multi-flat housing that flourished in Palestine developing in that time under British Mandate, the place where many architects--emigrants of Jewish origin have settled. Comparison of some icons of Bauhaus and Corbu-style with the buildings that emerged there, shows immense capability of the International Style to adapt to new geographical, urban and social situation.

PL

Prezentowany tekst dotyczy trzeciej dekady XX wieku, czasu, kiedy najnowsze koncepcje i osiągnięcia architektury europejskiej dotarły do różnych pozaeuropejskich krajów. W latach dwudziestych, w przedwojennych Niemczech, Francji i innych krajach Europy mieszkali i tworzyli architekci różnych narodowości, reprezentujący różne estetyczne opcje. Okres ten skończył się na przełomie dekad. Exodus naukowców, artystów i architektów uchodzących przed nazistowskim reżimem wzmocnił potencjał innych regionów, które wchłonęły nowe teorie i rozwiązania. Architekci po opuszczeniu swych krajów i osiedleniu się w USA, Południowej Ameryce i na Środkowym Wschodzie napotkali inne warunki geograficzne, społeczne i polityczne wymuszające rewizję ich dotychczasowych zawodowych przyzwyczajeń, ale równocześnie otwierające nowe możliwości. Praca koncentruje się na realizacjach domów wielorodzinnych, które masowo powstawały w Palestynie, będącej w tym czasie pod zarządem Wielkiej Brytanii (Brytyjski Mandat Palestyny), miejscu, w którym osiadło wielu architektów emigrantów żydowskiego pochodzenia. Porównanie niektórych kluczowych budowli Bauhausu i dzieł Le Corbusiera z budynkami, które tam powstały, ukazuje ogromne możliwości stylu międzynarodowego do adaptacji do nowych geograficznych, urbanistycznych i społecznych warunków.