PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Obliczanie granicznych efektów masowych, objętościowych i energetycznych wymiany węgla pomiędzy koksem wsadowym a gazami żeliwiakowymi
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2013
|
Vol. 63, nr 9-10
402--406
PL
Praca zawiera zestaw wzorów do obliczania efektów masowych, objętościowych i energetycznych, związanych z reakcją:CO2 + C = 2 CO. Wymienione efekty zachodzą w koksie wsadowym, przemieszczającym się od górnej granicy strefy podgrzania do dolnej granicy strefy spalania oraz w gazach żeliwiakowych, generowanych w strefie spalania, a następnie przemieszczających się przez słup materiałów wsadowych do górnej granicy strefy podgrzania. Wzory określają maksymalne efekty, tj. zachodzące pomiędzy dolną granicą strefy spalania a górną granicą strefy podgrzania. Przedstawiony w pracy przykład obliczeniowy stanowi pełną informację o wielkości efektów wymienionej reakcji rozkładu CO2.
EN
The paper contains a list of equations for calculating mass, volume and energy effects related to the reaction: CO2 + C = 2 CO. The mentioned effects occur in charged coke shifting from the upper boundary of the preheating zone to the lower combustion zone as well as in cupola gases, generated in the combustion zone and then shifting through the charged materials column to the upper boundary of the preheating zone. These equations determine maximum limiting effects, it means occurring in between the lower combustion zone boundary and the upper boundary of the preheating zone. The calculation example presented in the paper, provides a complete information on effects of the mentioned decomposition reaction of CO2.
2
Analiza energetyczna równania Jerzego Buzka na wydajność żeliwiaków koksowych
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2013
|
Vol. 63, nr 1-2
10-25
PL
Praca zawiera nową interpretację równania J. Buzka na wydajność żeliwiaków koksowych oraz nowe, energetyczne, jego wyprowadzenie. Wyjaśnia także, dlaczego wydajność nie zależy od modułu i masy kawałków wsadu metalowego oraz wyjaśnia wpływ tych wielkości na stopień przegrzania ciekłego żeliwa. W pracy zastosowano podstawy teorii przeciwprądowych wymienników ciepła H. Le Chateliera do analitycznego opisu procesów wymiany ciepła pomiędzy spalinami a wsadem.
EN
The paper contains the new interpretation of the J. Buzek equation for the output of coke cupolas and its new, energy-based derivation. It also explains why the output does not depend on the module and mass of metal charge pieces as well as explains the influence of these values on the overheating degree of liquid cast iron. The bases of the H. Le Chatelier theory of countercurrent heat exchangers were applied for the analytical description of heat exchanging between combustion gases and a charge.
3
Matematyczny model przetapiania metalu w żeliwiakach koksowych
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2011
|
Vol. 61, nr 7-8
350-357
PL
Głównym celem pracy jest identyfikacja i opis matematyczny modelu ustabilizowanego procesu topienia metalu i spalania koksu, przebiegającego w słupie materiałów wsadowych, wypełniających szyb żeliwiaka ponad poziomem dysz. Praca stanowi syntetyczny fragment matematycznej teorii procesu żeliwiakowego; jest kontynuacją prac wykonanych w ramach problemu badawczego własnego Nr: NN 508 469 23
EN
The main aim of the paper is the identification and mathematical description of the model of the stabilized process of metal melting and coke burning, occurring in the column of charge materials, filling the cupola shaft above the tuyeres level. The paper constitutes a synthetic fragment of the mathematic theory of the cupola process; and is a continuation of investigations performed within the research problem No.: NN 508 469 234
4
Content available The calculation of height and structure parameters of combustion zone in coke-fired cupolas
Longa W.
Archives of Metallurgy and Materials
|
2011
|
Vol. 56, iss. 1
47-61
EN
The calculation formulas of the combustion zone height in the coke-fired cupolas (coke pieces in the form of square based prisms and various dimensions) as well as the structure of combustion zone have been derived in the present work. The structure has been characterized with the following parameters: zone volume, mass of burning coke, number of burning coke pieces and their average dimensions, surface of development of coke pieces, number of their sequences, their volumes and surfaces in sequences, combustion time of coke cartridges, primary height of the filling coke and others. The presented examples illustrate practical calculations and describe the movement of coke from the melting zone to the combustion one as a continuous process at constant height of the combustion zone. Such an approach completely changes the models of combustion and melting processes proceeding at the interface of combustion and melting zones valid so far.
PL
W pracy wyprowadza się wzory do obliczania wysokości strefy spalania w żeliwiakach koksowych (kawałki koksu w kształcie graniastosłupów o podstawie kwadratu i różnych wymiarach), oraz struktury strefy, którą charakteryzują następujące wielkości: objętość strefy, masa palącego się koksu; liczba palących się kawałków koksu i ich średnie wymiary, powierzchnia rozwinięcia kawałków koksu, liczba ciągów kawałków koksu, ich objętości i powierzchnie; objętości i powierzchnie kawałków ciągach; czas spalania nabojów koksu; pierwotna wysokość koksu wypełniającego i in. Zamieszczone przykłady ilustrują praktyczne obliczenia oraz charakteryzują proces przemieszczeń koksu ze strefy topienia do strefy spalania jako proces ciągły, przy zachowaniu stałej wysokości strefy spalania, co całkowicie zmienia dotychczasowe poglądy na temat modelu procesów spalania i topienia, zachodzących na granicy stref spalania i topienia.
5
Content available Massive, Volumetric and Energetic Effects of Coal Exchange between Coke and Exhaust Gases at Various Levels of Cupola Processing Stack
Longa W.
Archives of Metallurgy and Materials
|
2011
|
Vol. 56, iss. 2
231-243
EN
Formulas for the calculation of mass, volume and energetic effects bound with reaction CO2 + C = 2 CO have been derived in the paper. The effects occur in the charge coke, which pass from the upper boundary of the heating zone to the lower boundary of the combustion zone as well as in the cupola gases generated in the combustion area and moving through the charge material stack to the upper boundary of the heating region. The formulas include the effects at the lower levels and the maximum effects i.e. occurring between the lower boundary of the combustion zone and the upper melting region. The presented example of calculations contains full information on the size of analyzed reaction effects and describes its energetic model. The work contributes to the elaboration of so far inexisting theory of thermal zone and subzone balances of cupolas as well as the method of calculation of gas temperature at the sub- and zone boundaries followed by the kinetics of zone processes, which depend on the temperature of gases.
PL
W pracy wyprowadza się wzory do obliczania efektów masowych, objętościowych i energetycznych, związanych z reakcją CO2 + C = 2 CO. Wymienione efekty zachodzą w koksie wsadowym, przemieszczającym się od górnej granicy strefy podgrzania do dolnej granicy strefy spalania oraz w gazach żeliwiakowych, generowanych w strefie spalania, a następnie przemieszczających się przez słup materiałów wsadowych do górnej granicy strefy podgrzania. Wzory ujmują efekty pomiędzy dowolnymi poziomami oraz maksymalne efekty, tj. zachodzące pomiędzy dolną granicą strefy spalania a górną granicą strefy podgrzania. Przedstawiony w pracy przykład obliczeniowy zawiera pełną informację o wielkości efektów analizowanej reakcji oraz identyfikuje jej energetyczny model. Praca stanowi podstawę do zbudowania, dotąd nieistniejącej, teorii bilansów cieplnych strefowych i substrefowych żeliwiaków oraz metody obliczania temperatury gazów na granicach stref i substref, a następnie kinetyki procesów strefowych, zależnych od temperatury gazów.
6
Teoretyczne podstawy przetapiania metalu w żeliwiakach koksowo-gazowych
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2010
|
Vol. 60, nr 7-8
318-331
PL
Praca zawiera wzory, i przykłady ich zastosowania, do obliczania: - wydajności żeliwiaków koksowych, gazowych oraz koksowo-gazowych - wielkości charakteryzujących efekty cieplne spalania gazów (wartość opałowa, ilość powietrza do spalania, ilość spalin, i in.); - parametrów pracy żeliwiaków koksowo-gazowych, zastępujących żeliwiaki koksowe o znanych parametrach. Najważniejsze wzory podano z wyprowadzeniami. Praca promuje stosowanie żeliwiaków koksowo-gazowych.
EN
The paper contains formulas and examples of their application for the calculation of the capacity of the coke fired-, gas fired- and gas - coke fired cupolas; the quantities characterising the thermal effects of gas burning (calorific value, amount of air needed for the burning process, amount of emitted waste gases, etc.); work parameters of the gas - coke fired cupolas, replacing the coke fired cupolas of the known parameters. The most important formulas were presented together with their derivations. The paper promotes the use of the coke - gas fired cupolas.
7
Obliczanie optymalnej ilości powietrza dmuchu do żeliwiaków koksowych - zimny dmuch, z normalną zawartością tlenu (rozwiązanie stuletniego problemu teorii i praktyki procesu żeliwiakowego)
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2010
|
Vol. 60, nr 1-2
8-28
PL
Obliczanie optymalnej ilości powietrza dmuchu do żeliwiaków koksowych - zimny dmuch, z normalną zawartością tlenu (streszczenie) W pracy wyprowadzam równania do obliczania wpływu rozchodu koksu oraz 14 innych parametrów na: stopień przegrzania ciekłego metalu w strefie spalania; optymalną ilość powietrza dmuchu; optymalną wydajność i temperaturę gazów odlotowych. Analizuję wpływ wartości modułów kawałków wsadu metalowego, wysokości strefy podgrzania, temperatury ładowanego wsadu, wielkości strat ciepła do ściany pieca na wartości optymalnych parametrów procesu. Praca teoretycznie uzasadnienia hipotezy optymalnego biegu żeliwiaków koksowych, sformułowane przez J. Buzka oraz zespół W. Patterson, H. Siepmann i H. Pacyna, natomiast korygujehipotezę A. Achembacha dowodząc, że układ stref, postulowany przez hipotezę, nie określa optymalnego biegu żeliwiaka, ponieważ dla każdego układu stref obliczyć można optymalną ilość dmuchu.
EN
The formulas - for calculating the influence of coke expenditure and 14 other parameters on a liquid metal overheating degree in the combustion zone, on optimum blast air, optimal yield as well as on waste gases temperature - are derived in the presented paper. The influence of the modulus value of metallic charge lumps, the height of a melting zone, a temperature of loaded charge, heat losses towards furnace walls - on optimum values of the process parameters is analysed. The hypothesis of the optimum coke cupolas running formulated by J. Buzek and the team of W. Patterson, H. Siepmann and H. Pacyna is theoretically substantiated, while the hypothesis of A. Achembach is corrected by proving that the zone system postulated by his hypothesis, does not determine the optimum running of a coke cupola since for each system the optimum volume of blast air can be calculated.
8
Matematyczny model ustabilizowanej pracy cieplnej stref żeliwiaków koksowych
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2010
|
Vol. 60, nr 9-10
432-438
PL
Praca zawiera prostą metodę wyprowadzenia wzorów do obliczania m.i. wysokości strefy podgrzania i topienia , czasu nagrzewania kawałków metalu do temperatury topienia i czasów ich topienia oraz nowe wyprowadzenie wzoru J. Buzka i nową interpretację jego fizycznego sensu. Zawiera także dowód równości m.in. czasów: nagrzewania nabojów wsadu metalowego do temperatury topienia, ich topienia oraz spalania nabojów węgla koksu wsadowego.
EN
The simple method of deriving equations for calculations, among others, of a heating and melting zone height, of a metal heating time to obtain the melting temperature and a melting time is presented in the paper. In addition, the paper contains the new derivation of the J. Buzek Equation as well as the new interpretation of its physical sense. The paper also contains the proof of the equality of times - among others - of heating metal charges up to a melting temperature, of their melting and of burning coal-coke charges.
9
Content available Joint theory of thermal work for heating zone of coke, coke-gas and gas-fired cupolas (based on theory of heat exchangers of H. Le Chatelier)
Longa W.
Archives of Metallurgy and Materials
|
2010
|
Vol. 55, iss. 4
1035-1051
EN
The analytical theory of thermal work in the heating zone of coke, coke-gas and gas-fired cupolas has been presented in the work. The conception of elaboration of joint (one) thermal theory for the mentioned groups of cupolas has not been considered in the literature so far due to the following reasons: - lack of consistent theory for coke cupolas, - total lack of theoretical basis for thermal work of gas-fired and coke-gas-fired cupolas. The presented paper contains a set of equations for the calculation of characteristic parameters of the heating zone in the coke-, coke-gas- and gas-fired cupolas such as: efficiency, zone heights, temperatures of combustion gas at zone inlets and outlets as well as at height of zones, heating time of metal pieces up to the melting temperature, rate of movement of charge materials down the furnace shaft, losses of physical heat transferred in combustion gases to the ambience. The contribution has derived a basis for the energy analysis of thermal work of the cupolas as well as examples of calculations of characteristic parameters connected with their thermal process. A new approach to selected controversial aspects of the theory of coke cupola performance has been formulated.
PL
W pracy przedstawia się analityczną teorię pracy cieplnej strefy podgrzania żeliwiaków koksowych, gazowych oraz koksowo-gazowych. Koncepcja opracowania wspólnej (jednej) teorii cieplnej, dla wymienionych trzech grup żeliwiaków, nie była dotąd rozważana w literaturze, co wyjaśnić można następującymi faktami: - brak spójnej teorii dla żeliwiaków koksowych, - zupełny brak teoretycznych podstaw pracy cieplnej żeliwiaków gazowych oraz koksowo-gazowych. Niniejsza praca zawiera układ równań do obliczania charakterystycznych wielkości strefy podgrzania żeliwiaków koksowych, gazowych oraz koksowo-gazowych, przy czym wielkości charakterystyczne obejmują: wydajność; wysokość stref; temperaturę spalin na wlocie do stref, na wylocie ze stref oraz na wysokości stref; czas podgrzewania kawałków metalu do temperatury topienia; szybkość przemieszczania się materiałów wsadowych w szybie pieca, straty ciepła fizycznego unoszonego do otoczenia w spalinach. Praca daje podstawy do energetycznej analizy pracy cieplnej wymienionych trzech grup żeliwiaków; zawiera przykłady obliczania charakterystycznych wielkości, związanych z ich pracą cieplną. W pracy podaje się nowe wyjaśnienie wybranych spornych problemów istniejącej teorii pracy żeliwiaków koksowych.
10
Content available remote Calculation of height and structure of melting zone of coke cupolas
Longa W.
Archives of Metallurgy and Materials
|
2010
|
Vol. 55, iss. 3
669-682
EN
A set of equations for the calculation of melting zone height and other parameters of coke cupola, which describe its geometrical and kinetic structure (e.g. the distribution of metal mass and the efficiency of melting in dependence on zone height) has been proposed in the study. The set of equations and the enclosed example of calculations were used for conducting a quantitative analysis of metal and coke movement across the melting zone as well as for the identification and description of the process model. The problem of the zone melting height calculation, although attempted, has not been satisfactorily solved so far, while the calculations of melting zone structure have never been undertaken. Both the problems are organically bounded with each other.
PL
W pracy wyprowadza się układ równań do obliczania wysokosci strefy topienia oraz innych wielkości, charakteryzujących jej geometryczna i kinetyczną strukturę (np. rozkład masy metalu oraz wydajności topienia na wysokosci strefy). Układ równan oraz załączony przykład obliczania wysokości strefy topienia i jej struktury, posłużył do przeprowadzenia ilościowej analizy procesu przemieszczania się metalu i koksu przez strefę topienia oraz do identyfikacji i opisu modelu tego procesu. Problem obliczania wysokości strefy topienia, mimo podejmowanych prób, nie ma w literaturze racjonalnego rozwiązania, natomiast problem obliczania struktury strefy topienia nie był dotąd podejmowany. Oba te problemy są ze sobą organicznie związane.
11
Analiza i korekta wykresu M. Czyżewskiego do określanaia strat ciepła na ogrzanie żeliwiaków koksowych
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2009
|
Vol. 59, nr 5-6
304-308
PL
W pracy przedstawiono teoretyczne podstawy ujmowania strat ciepła do ścian tradycyjnych żeliwiaków koksowych i na ich podstawie, analizując wykres M. Czyżewskiego, zidentyfikowano charakterystyczne założenia autora wykresu. Umożliwiło to zapis wykresu wzorem z którego wynika, że wykres ma wadę, którą jest brak wpisanych wielkości nagrzewanych ścian żeliwiaka, przyjmowanych przez autora wykresu dla poszczególnych wydajności Sż (t/h lub kg/s). Wada ta znacznie zmniejsza jego dokładność. Do obliczania strat ciepła do ścian żeliwiaków zaproponowano nowe wzory (24)-(27).
EN
Theoretical bases of apprehending heat losses towards walls of traditional coke cupolas are given in the present paper. Performed on this basis, the analysis of M. Czyżewski Chart allowed to identify characteristic assumptions of the Chart's author. This enabled the numerical notation of the Chart and finding its fault. It turned out, that the dimensions of the heated walls of the cupola were not included in the values assumed by the author for individual yields Sż (t/h or kg/s). This fault significantly decreases the accuracy of the Chart. New equations for calculating heat losses towards walls of cupolas were developed (24)-(27).
12
Content available remote Main Paradigm Used in the Theory of Calculation of the Height and Structure of Combustion and Melting Zones in Coke-Fired Cupolas
Longa W.
Archives of Metallurgy and Materials
|
2009
|
Vol. 54, iss. 4
1207-1222
EN
The study proposes a method for evaluation of the accuracy of a new paradigm used in the thermal theory of cupola process. The paradigm has been based on the concept of integral mean volumes and integral mean surfaces of the pieces of metal and coke, used in calculation of the, generated in cupola, height and structure of the melting zone and combustion zone. In particular, the following goals have been set: – using the differential calculus and integral calculus, derive equations for the calculation of integral mean volumes and integral mean surfaces of the pieces of metal and coke, both of various shapes, melting and burning, respectively, in cupola, and derive formulae for evaluation of the accuracy of a new paradigm by comparing the fundamental dimensions of the pieces (as well as their volumes and surfaces), as calculated from the integral mean volumes and integral mean surfaces; – derive equations for the calculation of arithmetic mean volumes and arithmetic mean surfaces of the pieces of metal and coke, melting and burning, respectively, in the sequences of pieces formed in the metal melting zone and in the coke combustion zone, and compare the arithmetic mean volumes and arithmetic mean surfaces of the pieces, the values of which depend on their number in a given sequence, with the integral mean volumes and integral mean surfaces, to determine next the minimum number of pieces in a given sequence for which the integral mean quantities (theoretically requiring an infinite number of pieces) hold good. In the study, two examples of the application of the paradigm in mathematical description of a height of the combustion zone and melting zone were given.
PL
W pracy przedstawia się ocenę dokładności nowego paradygmatu teorii cieplnej procesu żeliwiakowego, dotyczącego zastosowania średnich całkowych objętości i średnich całkowych powierzchni kawałków metalu i koksu, do obliczania generowanych w żeliwiaku wysokości i struktury stref topienia oraz spalania. Praca obejmuje: – wyprowadzenie wzorów, z wykorzystaniem rachunku różniczkowego i całkowego, do obliczania średnich całkowych objętości i powierzchni topiących się w żeliwiakach kawałków metalu oraz palacych się kawałków koksu o różnym kształcie, oraz wyprowadzenie wzorów do oceny dokładności paradygmatu, przez porównanie wielkości podstawowych wymiarów kawałków (a także objetości i powierzchni), obliczonych na podstawie średnich całkowych objętości oraz średnich całkowych powierzchni; – wyprowadzenie wzorów do obliczania średnich arytmetycznych objętości i średnich arytmetycznych powierzchni topiących się kawałków metalu lub palących się kawałków koksu w ciągach kawałków, utworzonych w strefach topienia oraz spalania koksu; porównanie średnich arytmetycznych objętości i powierzchni kawałków, zależnych od ich liczby w ciągach, ze średnimi całkowymi objętościami i powierzchniami, w celu określenia minimalnej liczby kawałków w poszczególnych ciągach, dla której stosować można wielkości średnie całkowe (które teoretycznie wymagają nieskończonej liczby kawałków). W pracy przedstawiono dwa przykłady zastosowania paradygmatu, tj. do obliczania wysokości stref spalania i topienia.
13
O błędach w interpretacji i zastosowaniu równania B.I. Kitajewa do obliczania wysokości strefy podgrzania w żeliwiakach koksowych
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2007
|
Vol. 57, nr 1-2
20-29
PL
W pracy, szczegółowej krytycznej analizie poddano przedstawioną przez L.M. Marienbacha metodę praktycznego zastosowania równania B.I. Kitajewa do obliczania temperatury nagrzewanych kawałków wsadu metalowego w strefie podgrzania żeliwiaków koksowych, a następnie wysokości strefy. Wskazano na błędy w przekształceniu eksponenty równania, co spowodowało zaniżone wartości obliczonych wysokości, oraz w interpretacji temperatury gazów na wlocie do strefy podgrzania; wskazano na nieścisłości w obliczeniach. W pracy przytoczono również równania bardziej przyjazne do obliczania od równania B.I. Kitajewa, wynikające z ogólnej teorii przeciwprądowych wymienników ciepła, opracowanej przez Le Chateliera.
EN
In the article a detailed critical analysis of the method of practical application o the B. I. Kitajew equation for calculation the temperature of the preheated pieces of the metallic charge in the preheating zone of the coke cupolas, and then the height of this zone, presented by L. M. Marienbach, was carried out. The mistakes in the transformation of the equation exponent, what diminished the calculated height's values, as well as in the interpretation of the gas temperature at the inlet into the preheating zone, were pointed out. Also the inexactness in calculation was shown. In the article also the equations better suitable for calculation than the B. I. Kitajew equation, namely the equations following from general theory of counter-flow heat exchangers, developed by Le Chatelier, were cited.
14
Analiza hipotezy optymalnego rozchodu koksu w żeliwiakach
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2006
|
Vol. 56, nr 4
182-187
PL
Praca składa się z dwóch części. W pierwszej przedstawiono ocenę stanu teoretycznego i doświadczalnego uzasadnienia trzech znanych hipotez optymalnego biegu żeliwiakówj, tj. hipotezy J. Buzka (optymalnej ilości powietrza dmuchu), hipotezy optymalnej wysokości koksu wypełniającego oraz hipotezy A. Achenbacha (przylegania dolnej granicy strefy topienia do górnej granicy strefy spalania). W drugiej części pracy przedstawiono krytyczną analizę podstaw opracowanej przez R. Krzeszewskiego teorii optymalnego biegu żeliwiaków koksowych (optymalnego rozchodu koksu) podając argumenty świadczące o tym, że główna hipoteza teorii jest błędna.
EN
The article consists of two part. In the first one the evaluation of the theoretical state and experimental justification of three known hypotheses of optimal cupola run, i.e. of the J. Buzek hypothesis (optimum blast volume), hypothesis of the optimum height of coke bed and of the A. Achenbach hypothesis (conformity of the lower level of the melting zone and upper level of the combustion zone) are presented. In the second part of the article the critical analysis of the basis of the theory of the optimum run of coke cupola developed by R. Krzeszewski (optimum coke consumption) is presented and the arguments that the main hypothesis is false are given.
15
Content available The theoretical background for calculation of geometrical parameters of the stable melting zone in single-row coke cupolas
Longa W., Khatemi B.
Metallurgy and Foundry Engineering
|
2005
|
Vol. 31, No 2
149-165
EN
In the present work, the stable melting zone was divided into sequences (systems) of the melting pieces of metal, to derive next some equations used in calculation of the mean volume and surface area of the pieces in individual sequences (for plates of any arbitrary value of their relative dimensions). The analysis of the obtained relationships has proved that in calculation of the geometrical parameters of the melting zone (zone height, mass of melting metal, surface of development, number of the melting pieces of metal) it is possible to use the term of a mean integral volume and mean integral surface area of the pieces of metal in a zone.
PL
W pracy ustabilizowaną strefę topienia podzielono na ciągi (układy) topiących się kawałków metalu, a następnie wyprowadzono równania do obliczenia średniej objętości i powierzchni kawałków w ciągach (dla płyt o dowolnej wartości względnych wymiarów). Analiza uzyskanych zależności wykazała, że obliczając geometryczne parametry strefy topienia (wysokość strefy, masę topiącego się metalu, powierzchnię rozwinięcia, liczbę topiących się kawałków metalu), korzystać można z pojęcia średniej całkowej objętości i średniej całkowej powierzchni kawałków metalu w strefie.
16
Content available Determining optimum volume of cold and hot blast air in single--row coke cupolas
Khatemi B., Longa W.
Metallurgy and Foundry Engineering
|
2005
|
Vol. 31, No 1
53-65
EN
In this study a formula was derived to calculate optimum volume of cupola blast air [formula), standard operating conditions], cold or hot, for single-row coke cupolas, assuming that the lower boundary of the melting zone is adhacent to the upper boundary of the combustion zone (the condition of optimum cupola running formulated by A. Achenbach in 1931). Relevant equations and tables have also been developed to make the calculations easier. From computations made in this study it follows that the optimum blast air volume is increasing with an increase of the blast air temperature, assuming for cold blast a value close to [formula] (Buzek postulate), with modulus of the metallic charge lumps changing in a range of 15 to 20 mm.
PL
W pracy wyprowadzono wzór do obliczania optymalnej ilości powietrza dmuchu [wzór), warunki normalne], zimnego lub podgrzanego, dla żeliwiaków koksowych jednorzędowych, przy założeniu, że dolna granica strefy topienia przylega do górnej granicy strefy spalania (warunek optymalnego biegu żeliwiaków, sformułowany przez A. Achenbacha w 1931 roku). Opracowano również wzory i tablice ułatwiające obliczenia. Z przeprowadzonych obliczeń wynika, że ze wzrostem temperatury powietrza dmuchu rośnie optymalna ilość powietrza dmuchu, przy czym dla zimnego dmuchu oscyluje ona około wartości [wzór] - postulat Buzka, przy zmianie modułu kawałków wsadu metalowego w zakresie od 15 do 20 mm.
17
Funkcja źródła ciepła procesu krystalizacji
Longa W.
Przegląd Odlewnictwa
|
2002
|
Vol. 52, nr 12
417-419
PL
Funkcją źródła ciepła krystalizacji nazywa się generowany w krzepnącym odlewie efekt cieplny (W/kg lub W/m3), który zależy od składu chemicznego stopu i jego jakości (modyfikacja i inne zabiegi), kształtu odlewu i położenia rozważanej elementarnej objętości w odlewie oraz od warunków stygnięcia odlewu w formie. Doświadczalne określenie funkcji źródła ciepła krystalizacji oraz skorelowanej z nią struktury odlewu, ma podstawowe znaczenie dla rozwoju dalszych badań nad teorią tworzenia się struktur odlewów w powiązaniu z ich numerycznym modelowaniem. Wielu badaczy, zdając sobie sprawą z ważności energetycznej strony procesu krystalizacji, poszukiwało praktycznych metod oraz teoretycznych podstaw jej określania. Pod koniec lat sześćdziesiątych, w związku z rozwojem elektroniki procesorowej, zaproponowano metodę obliczania efektów cieplnych krystalizacji na podstawie przebiegu pochodnej po czasie krzywej stygnięcia oraz tzw. krzywej zerowej, która wg upowszechnionej definicji R. Rabusa (1972 r.) jest krzywą stygnięcia próbki danego metalu bez przemiany fazowej. Definicja była błędna, a oparte na niej próby teoretycznego czy doświadczalnego wyznaczenia krzywej zerowej, kończyły się niepowodzeniem. Nazwa "krzywa zerowa" zastała zapożyczona z analizy różnicowej, w której stosuje się wzorzec bez przemiany fazowej oraz badaną próbkę, której przemianę fazową pragnie się zarejestrować, nagrzewając równocześnie wzorzec i próbkę oraz rejestrując równocześnie różnice ich temperatury. W roku 1981 Autor przedstawił teoretyczne podstawy doświadczalnego określania funkcji źródła ciepła krystalizacji, wynikające z analizy równania różniczkowego przewodzenia ciepła Fouriera, z których wynikała ścisła definicja "krzywej zerowej" oraz metoda jej określania.
EN
The function of the source of the crystallization heat, that is called the generated in the solidifying casting heat effect (W/kg or W/m3), which depends on the chemical composition of a given alloy and its quality (inoculation or other treatments), on the shape of the casting and on the position of the considered elementary volume in the casting as well as on the conditions of cooling the casting in the mould. The experimental definition of the function of the source of the crystallization heat and the correlated with it casting structure is of basic importance for the development of the further research on the theory of formation of the structures in castings in connection with their numerical simulation. A lot of research workers, being aware of the importance of the energetistic side of the crystallization process, were searching for practical methods and theoretical bases of its designation. At the end of the sixties, on account of the development of the processor electronics, a method was proposed for calculating the crystallization heat effects on the basis of the course of the derivative along the time of the cooling curve and, the so-called zero curve, which, according to the generalized definition of D. Rabus (1972), was a cooling curve of the sample of a given metal without the phase transformation. This definition was incorrect, and the on it based attempts of theoretical or experimental determination of the zero curve ended up with a failure. The name "zero curve" has been borrowed from the differential analysis, in which the standard without the phase transformation is used together with the tested sample, the phase transformation of which we want to register, when the standard and the sample are heated at the same time and the differences in their temperatures are recorded. In 1981 the author presented the theoretical bases of the experimental definition of the function of the source of the crystallization heat, resulting from the analysis of the Fourier differential equa-tion of the conduction of heat from which resulted the exact definition of the zero curve and the method of its determination.
18
Content available remote Calculation of the optimal useful height of one-row coke cupolas
Longa W., Khatemi B.
Metallurgy and Foundry Engineering
|
2001
|
Vol. 27, no. 2
247-263
EN
The presented paper contains basis of analytical theory of processes of cast iron melting and overheating in one-row coke cupolas, operating optimally, i.e. when lower limit of melting zone adheres to upper limit of combustion zone (A. Achenbach's condition). Optimal operation of cupola results in the highest degree of cast iron overheating at given coke expenditure and at given temperature of air blast. Elaborated theory allows to calculate useful height of cupola, providing its optimal operation at given initial parameters (K; pF; rm; Td), to determine values of initial parameters providing optimal operation of cupola at given useful height.
PL
Praca zawiera podstawy analitycznej teorii procesu topienia i przegrzewania żeliwa w żeliwiakach koksowych jednorzędowych, pracujących optymalnie, tj. gdy dolna granica strefy topienia przylega do górnej granicy strefy spalania (warunek A. Achenbacha). Optymalna praca żeliwiaka powoduje najwyższy stopień przegrzania żeliwa przy danym rozchodzie koksu oraz przy danej temperaturze powietrza dmuchu. Opracowana teoria pozwala na obliczenie wysokości użytecznej żeliwiaka, zapewniającej jego optymalny bieg przy parametrach wejściowych (K; pF; rm; Td), względnie na określenie wartości parametrów wejściowych, zapewniających optymalny bieg pieca przy danej jego wysokości użytecznej.
19
Content available remote Calculations of risers in the shape of two truncated cones connected with larger bases (riser-cast connection of A type)
Longa W., Tabiś H.
Metallurgy and Foundry Engineering
|
1999
|
T. 25, no. 1
43--52
EN
The paper presents a method of analysis of the influence of casting-riser system variable parameters (for example; type of the riser, its taper and slenderness ratio, volume and modulus of the hot spot), on basis of the riser shape being two frusta of cones connected by surface of D„ diameter (sand moulds). The risers foot is connceted by its whole surface with casting. In the elaborated method there are used dimensionless quantities. The method is of better accuracy in comparison with the one by R. C. Creese and Y. Xia [3], because it takes also into consideration an influence of the hot spot cooling surface variation on the risers minimum volume.
PL
W pracy przedstawia się, na przykładzie nadlewów w kształcie dwu stożków ściętych, połączonych ze sobą powierzchniami o średnicy Dn (formy piaskowe), metodę analizy wpływu zmiennych parametrów układu nadlew-odlew (np. rodzaj nadlewu, zbieżność i smuklość nadlewu, objętość i moduł węzła cieplnego) na wielkość nadlewów, w tym nadlewów minimalnych. Nadlewy przylegają całą powierzchnią podstawy do dwóch odlewów (połączenia nadlew-odlew typu A). W opracowanej metodzie stosuje się wielkości bezwymiarowe. Jest ona dokładniejsza od metody R. C. Creesc and Y. Xia [3], ponieważ uwzględnia również wpływ - zmieniającej się powierzchni stygnięcia węzła cieplnego, na minimalną objętość nadlewu.
20
Content available remote Calculation of optimum amount of heated blast air for coke cupolas
Longa W.
Metallurgy and Foundry Engineering
|
1999
|
T. 25, no. 2
155--168
EN
The relationship derived in the paper, serving to calculate optimum amount of air blast for coke cupolas working with cold or heated blast, is based on assumption that lower limit of melting zone adheres to upper limit of combustion zone (postulate of A. Achenbach for the optimum performance of cupolas). It can be concluded from the paper that for cupolas with heated blast more air should be delivered in order to obtain their optimum performance than is the case for cupolas with cold blast (with the same input parameters K; r,„; H„; T„y, Tm0). This conclusion was previously formulated in the empirical work of W. Patterson and F. Neumann [7]. However, these authors, which the state explicite, did not reach points of optimum performance, particularly in expcriments with heated blast (Td = 300"C), because they had not fans with satisfactory yield at their disposal (on net diagrams Pp changes from 71.4 to 102 m'/(m2 min)). Calculation of a2; ot?; r\v and Tgi2 requires further elaboration of details of relationships presented in the paper.
XX
Wyprowadzona w pracy zależność do obliczania optymalnej ilości powietrza dmuchu, dla żeliwiaków koksowych pracujących na zimnym lub podgrzanym dmuchu, zawiera założenie o przyleganiu dolnej granicy strefy topienia do górnej granicy strefy spalania (postulat A. Achcnbacha optymalnej pracy żeliwiaków). Z pracy wynika, że dla żeliwiaków z podgrzanym dmuchem należy dostarczyć więcej powietrza dla uzyskania optymalnej ich pracy, niż dla żeliwiaków z zimnym dmuchem, przy tych samych parametrach wejściowych (A", r„„ H,„ T„,t, T„,„). Wniosek ten został wcześniej sformułowany w empirycznej pracy W. Pattersona i F. ecumanna (Gicsscrci, 1961, Nr 3). Autorzy ci jednak, o czym piszą cxplicitc, nic osiągnęli punktów optymalnej pracy w badaniach w szczególności z podgrzanym dmuchem (Tj= 300"C), ponieważ w doświadczeniach nic dysponowali dostateczną wydajnością wcnrylatorów (na opracowanych wykresach siatkowych PF zmienia się w granicach od 71,4 do 102 /(m2 ■ min)). Dalsze uściślenie przedstawionych w pracy zależności dotyczy uściślenia obliczeń a2, a,, r|v oraz Tg2
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.