Evaluation of the possibility of increasing the biologically active space in the highly urbanized built-up area: a case study of the "Niebuszewo-Bolinko" district of the city of Szczecin

• Autorzy: Piesik Jarosław

Identyfikatory

DOI

10.21005/pif.2023.56.C-09

Warianty tytułu

PL

Ocena możliwości zwiększenia przestrzeni biologicznie czynnej w zabudowie na terenach silnie zurbanizowanych na przykładzie dzielnicy „Niebuszewo Bolinko” miasta Szczecina

• Języki publikacji: EN PL

Abstrakty

EN

The Paris Agreement sets a goal of reducing air pollution emissions by 55% by 2030 compared to the 1990 levels. One way to achieve this is by increasing the biologically active areas in cities, where there is limited space. This article explores the possibility of using the vertical space on the walls of buildings, such as a housing estate in Szczecin, by planting vines. It also tries to determine the size of the area that can be used, which will result in an increase in the biologically active areas of cities.

PL

Zgodnie z Porozumieniami Paryskimi należy do 2030 r. ograniczyć emisje zanieczyszczeń powietrza o 55% w porównaniu do poziomu z roku 1990. Jedną z możliwych metod oczyszczenia środowiska jest zwiększenie powierzchni biologicznie czynnych w mieście na które jednak brak jest przestrzeni. Autor w artykule na przykładzie osiedla Szczecina odpowiada na pytanie: czy istnieje wertykalna przestrzeń na ścianach budynków możliwa pod adaptację przez pnącza. Podejmuje także próbę określenia jej wielkości, co bezpośrednio przełoży się na zwiększenie powierzchni biologicznie czynnej miast.

Słowa kluczowe

EN

biologically active area; revitalization; vertical greenery; Niebuszewo-Bolinko; Szczecin

PL

powierzchnia biologicznie czynna; rewitalizacja; zieleń wertykalna; Niebuszewo-Bolinko; Szczecin

• Wydawca: Wydawnictwo Uczelniane Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie
• Czasopismo: Przestrzeń i Forma
• Rocznik: 2023
• Tom: nr 56
• Strony: 341--358
• Opis fizyczny: Bibliogr. 23 poz., fot., rys.

Twórcy

autor

Piesik Jarosław

• Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra, Polska. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Instytut Architektury i Urbanistyki

• https://orcid.org/0000-0002-8430-7012

Bibliografia

• [1] Alasdair Rae. www.visualcapitalist.com/creators/alasdair-rae/.(Accessed: 18.11.2023).
• [2] Baranowski A. (1998). Projektowanie zrównoważone w architekturze. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej. Gdańsk, s,138.
• [3] Borowski J., Lachota P. (2005). Zastosowanie roślin pnących i okrywowych. Wydawnictwo SGGW. Warszawa.
• [4] Borowski J.(2009). Wzrost rodzimych gatunków drzew przy ulicach Warszawy. Warszawa.
• [5] Convertino F. i inn. 2022, Effect of Leaf Area Index on Green Facade Thermal Performance in Buildings. Sustainability, 14(5).
• [6] Dubel K. (2000). Uwarunkowania przyrodnicze w planowaniu przestrzennym. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko. Białystok. s.140-141.
• [7] GUS. Polska na drodze zrównoważonego rozwoju. Raport 2022.
• [8] Lambertini A., Leenhardt J. 2009. Vertical Gardens. Thames & Hudson. London.
• [9] Lokalny Program Rewitalizacji dla Miasta Szczecin. (2016). Uchwała nr XXV/605/16 Rady Miasta Szczecin z dnia 20 grudnia 2016 r. Grudzień 2016 r.
• [10] Łachowski W., Łączek A. 2020, Tereny zielone w dużych miastach Polski. Analiza z wykorzystaniem Sentimel 2.Urban Development Issues, vol. 68 (1), 77-90.
• [11] Maciejewska A., Krygielska B. 2011, Rola i znaczenie przestrzeni biologicznie czynnych (przykład miasta Warszawy), Studia KPZK, No 142.
• [12] Mądry T., Słysz K. 2011, Powierzchnie biologicznie czynne w planowaniu przestrzennym miast, „Problemy rozwoju miast”, nr 3-4, s. 93-104.
• [13] Opinia nr Zr 106. Zespół Rzeczoznawców przy Radzie Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP, Kraków, 21 stycznia 2019r. https://www.mpoia.pl/index.php/dzialalnosc/zespol-rzeczoznawcow/39-p-zespolrzeczoznawcow-mpoia-rp/1477-opinia-nr-106-co-mozna-uznac-za-teren-biologicznie-czynny (Accessed: 07-02-2023).
• [14] Program rozwoju terenów zieleni. Program rewitalizacyjny polityki utrzymania i rozwoju terenów zielonych przyjętej uchwałą Nr XXVI/525/04 z dnia 20 września 2004 r. Szczecin.
• [15] Program ochrony środowiska miasta Szczecin na lata 2017-2021 z uwzględnieniem perspektywy na lata 2021 – 2024. Uchwała nr xxxvi/1067/17 Rady Miasta Szczecin z dnia 19 grudnia 2017 r. Grudzień 2017 r. https://bip.um.szczecin.pl/files/BB00D20EDC7044459554EC330156FBA9/RAPORT%20O%20STANIE%20GMS%20ZA%202018%20R..pdf
• [16] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie Dz.U. 2019.1065 tj. z dnia 07.06.2019 r.: § 3, ust. 22.
• [17] Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Szczecin 2022. Tom III – karty osiedli i jednostki planistyczne. Szczecin.
• [18] Szpura A., 2021, Kształtowanie wskaźnika minimalnej powierzchni biologicznie czynnej w dokumentach planistycznych na przykładzie gminy Chrzanów, Urban Development Issues, 72, 136–148.
• [19] Tilley D, Alexander A. (2014). „Green Facades: Ecologically Designed Vertical Vegetation Helps Create a Cleaner Environment”.Department of Environmental Science and Technology.FactSheet, FS-98.
• [20] Towards and urban agenda in the Europena Union. Europena Commission. Brussels 06.05.1997.COM(97)197 final. https://eurlex.europa.eu/legalcontent/EN/TXT/PDF/?uri=CELEX:51997DC0197&from=it
• [21] UNFCCC: Adoption of the Paris Agreement. unfccc.[on-line] https://unfccc.int/topics/landuse/workstreams/redd/what-is-redd?gclid=EAIaIQobChMIxtv-j- GQgQMVSUhBAh24pQS9EAAYASAAEgJQsvD_BwE (Accessed: 06.08.2023).
• [22] Urząd Miasta Warszawa. https://architektura.um.warszawa.pl/informacje-o-planach (Accessed: 22.11.2023).
• [23] Walkowicz T.2001. Społeczne i ekologiczne aspekty tworzenia i utrzymania terenów zieleni miejskiej. Wydawnictwo Fundacja Wspierania Inicjatyw Ekologicznych. Kraków.

Uwagi

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa nr SONP/SP/546092/2022 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2024).