Litotypy i litostratygrafia glin lodowcowych plejstocenu dorzecza Wisły

• Autorzy: Lisicki S.

Warianty tytułu

EN

Lithotypes and lithostratigraphy of tills of the pleistocene in the Vistula drainage basin area, Poland

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Na podstawie analizy wyników badań petrograficznych glin lodowcowych dorzecza Wisły i jego najbliższego otoczenia przedstawiono charakterystyki petrograficzne regionalnych litotypów glin lodowcowych i ich litostratygrafię. Zastosowano procedury weryfikacji statystycznej zbiorów uzyskanych wartości współczynników petrograficznych glin należących do trzech przewodnich litotypów z pięciu profilów stratotypowych. Wykazano odmienność petreograficzną tych litotypów. Wyniki badań pali- nologicznych pozwoliły na określenie pozycji stratygraficznej wszystkich litotypów regionalnych. Umożliwiło to przedstawienie uśrednionej charakterystyki petrograficznej 16 litotypów stratygraficznych glin lodowcowych z dorzecza Wisły i obszarów do niego przyległych. Litotypy te dobrze określają średni skład petrograficzny różnych stratygraficznie glin na całym badanym obszarze. Wykazano, że nie są obserwowane większe różnice składu petro- graficznego żwirów skał północnych (skandynawskich) w odmiennych genetycznie glinach lodowcowych. Petrograficzna analiza składu glin lodowcowych umożliwiła uchwycenie jedynie większej różnicy w zawartości żwirów skał północnych w glinach zdeponowanych przez oddzielne loby tego samego lądolodu. Różnica ta dotyczy dolomitów północnych, dzięki którym można śledzić drogę tzw. "szlaków dolomitowych" w Polsce północno-wschodniej. Stwierdzono, że gliny lodowcowe zawierające powyżej 10% żwiru skał lokalnych są przeważnie starsze od interglacjału mazowieckiego lub leżą na południe od pasa Wyżyn Środkowopolskich. Szerokie uwzględnienie palinostratygrafii umożliwiło zaliczenie zbadanych glin dorzecza Wisły do ośmiu zlodowaceń: narwi, nidy, sanu 1, sanu 2 (wilgi), liwca, krzny, warty i wisły. Na podstawie badań glin lodowcowych wyciągnięto wnioski dotyczące grubości lądolodu skandynawskiego w czasie poszczególnych nasunięć i przyczyn zmian klimatu po interglacjale mazowieckim. Wyznaczono przybliżony zasięg kolejnych nasunięć lądolodu skandynawskiego i wiek największego zlodzenia dorzecza Wisły przypadający na starszy stadiał zlodowacenia sanu 1. Znajomość składu petrograficznego frakcji drobnożwirowej skał północnych i ogólnej petrografii skał podłoża na obszarze Fennoskandii umożliwiła ustalenie trzech głównych kierunków nasuwania się lądolodu, a także trzech możliwych centrów zlodowaceń i prześledzenie zmian ich położenia w Skandynawii. Litotypy glin lodowcowych dorzecza Wisły i obszarów do niego przyległych charakteryzują trzy prowincje petrograficzne: szwedzką, botnicką i fińską.

Słowa kluczowe

PL

litostratygrafia; petrografia; litotypy glin lodowcowych; zasięgi lądolodu skandynawskiego; prowincje petrograficzne; dorzecze Wisły

• Wydawca: Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Prace Państwowego Instytutu Geologicznego
• Rocznik: 2003
• Tom: T. 177
• Strony: 1--105

Twórcy

autor

Lisicki S.

• Państwowy Instytut Geologiczny, ul. Rakowiecka 4, 00-975 Warszawa