Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

On Super Edge-Antimagicness of Subdivided Stars

100%

Raheem A. , Javaid M. , Baig A. Q.

Discussiones Mathematicae Graph Theory

|

2015

|

tom 35

|

nr 4

663-673

EN

Enomoto, Llado, Nakamigawa and Ringel (1998) defined the concept of a super (a, 0)-edge-antimagic total labeling and proposed the conjecture that every tree is a super (a, 0)-edge-antimagic total graph. In the support of this conjecture, the present paper deals with different results on super (a, d)-edge-antimagic total labeling of subdivided stars for d ∈ {0, 1, 2, 3}.

2

On the Decompositions of Complete Graphs into Cycles and Stars on the Same Number of Edges

100%

Abueida A. A. , Lian C.

Discussiones Mathematicae Graph Theory

|

2014

|

tom 34

|

nr 1

113-125

EN

Let Cm and Sm denote a cycle and a star on m edges, respectively. We investigate the decomposition of the complete graphs, Kn, into cycles and stars on the same number of edges. We give an algorithm that determines values of n, for a given value of m, where Kn is {Cm, Sm}-decomposable. We show that the obvious necessary condition is sufficient for such decompositions to exist for different values of m.

3

Decomposition of Complete Multigraphs Into Stars and Cycles

100%

Beggas F. , Haddad M. , Kheddouci H.

Discussiones Mathematicae Graph Theory

|

2015

|

tom 35

|

nr 4

629-639

EN

Let k be a positive integer, Sk and Ck denote, respectively, a star and a cycle of k edges. λKn is the usual notation for the complete multigraph on n vertices and in which every edge is taken λ times. In this paper, we investigate necessary and sufficient conditions for the existence of the decomposition of λKn into edges disjoint of stars Sk’s and cycles Ck’s.

4

Saturation Spectrum of Paths and Stars

100%

Faudree J. , Faudree R. J. , Gould R. J. , Jacobson M. S. , Thomas B. J.

Discussiones Mathematicae Graph Theory

|

2017

|

tom 37

|

nr 3

811-822

EN

A graph G is H-saturated if H is not a subgraph of G but the addition of any edge from G̅ to G results in a copy of H. The minimum size of an H-saturated graph on n vertices is denoted sat(n,H), while the maximum size is the well studied extremal number, ex(n,H). The saturation spectrum for a graph H is the set of sizes of H saturated graphs between sat(n,H) and ex(n,H). In this paper we completely determine the saturation spectrum of stars and we show the saturation spectrum of paths is continuous from sat(n, Pk) to within a constant of ex(n, Pk) when n is sufficiently large.

5

Vertex-disjoint stars in graphs

100%

Ota K.

Discussiones Mathematicae Graph Theory

|

2001

|

tom 21

|

nr 2

179-185

EN

In this paper, we give a sufficient condition for a graph to contain vertex-disjoint stars of a given size. It is proved that if the minimum degree of the graph is at least k+t-1 and the order is at least (t+1)k + O(t²), then the graph contains k vertex-disjoint copies of a star $K_{1,t}$. The condition on the minimum degree is sharp, and there is an example showing that the term O(t²) for the number of uncovered vertices is necessary in a sense.

6

A remark about possible unity of the neutron star and black hole high frequency QPOs

75%

Török G. , Stuchlík Z. , Bakala P.

Open Physics

|

2007

|

tom 5

|

nr 4

457-462

EN

In a series of papers it was discussed,on the basis of phenomenological arguments, whether the high frequency quasiperiodic oscillations (kHz QPOs)observed in the neutron-star and black-hole X-ray sources originate in the same physical mechanism. Recently it was suggested that a general trend seen in neutron star kHz QPOs instead excludes such a uniform origin. Using the example of the atoll source 4U 1636-53 we illustrate that this is not neccesarily true.

7

POWINOWACTWO GWIAZD I KWIATÓW W LIRYCZNEJ TWÓRCZOŚCI BRONISŁAWY OSTROWSKIEJ

63%

Borek B.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2019

|

tom 17

187-198

PL

Artykuł poświęcony tej części lirycznej twórczości Bronisławy Ostrowskiej, w której ujawnia się paralelność opisu gwiazd i kwiatów, wskazująca na powinowactwo tych bytów. W przyglądaniu się zależności między partiami ziemskimi a domeną niebiańską zastosowano założenia metodologiczne sakrologii (badania sacrum) i katoptrologii (problem odbić lustrzanego).

EN

The article is devoted to this part of the lyrical work of Bronislawa Ostrowska’s, in which the parallelity of the description of stars and flowers is revealed, indicating the affinity of these entities. In studying the similarities in the land and celestial domains constructed by the poet, the methodological assumptions of sacrology (research on the sacrum) and catoptrology (the problem of mirror reflections) were used.

8

Тэма вечара і ночы ў паэзіі Наталлі Арсенневай

51%

Нікіцюк-Пэркоўска В.

Białorutenistyka Białostocka

|

2014

|

tom 6

RU

Вiялета Нiкiцюк-Пэркоўска - Беласток

PL

Białoruska poetka emigracyjna Natalia Arsienniewa znana jest w literaturze przede wszystkim jako „miłośniczka rodzimej przyrody”, „poetka jesieni”. W artykule zwrócono uwagę na jeszcze jeden istotny fakt, mianowicie na to, że Arsienniewa to także „poetka pory wieczorowej”, nadzwyczajna „malarka nocy”. Zafascynowanie nocnym pejzażem jest widoczne już w jej pierwszych wierszach i nie gaśnie wraz z upływem lat. Noc Arsienniewej, w odróżnieniu od tradycyjnego jej ukazania, nie jest ciemna i mroczna, wręcz przeciwnie, zachwyca swym pięknem i wielobarwnością. Nieodłącznymi elementami nocnego krajobrazu poetki są księżyc i gwiazdy. Ponadto noc dla Arsienniewej to czas refleksji, przemyśleń, marzeń.

EN

In literature Belarusian emigrant poetess Natalya Arseneva is famous for her love to native nature and autumn. The article discusses another crucial fact – Arseneva is a poetess of evening and night. Her fascination with night landscape observed in her first poems can be found in her entire creation process. Arseneva’s night is neither dark nor gloomy. On the contrary, the night excites by its beauty and multicolor. The moon and stars are an inseparable element of the night landscape. For Arseneva night is the time of reflection and dreams.

9

Obrazy hvězd a jisker v Máji: antropologické a ontologické výpovědi

44%

Pokorný M. Z.

Česká literatura (Czech Literature)

|

2021

|

tom 69

|

nr 6

709-738

EN

The article explores the role played by the motif of stars and sparks in the first to third songs of Macha’s poem May. Stars appear in the first canto, both in reference to stars whose light is going out and in the form of sparks (the reflection of starlight) playing on the waves of the lake. In the second canto, the extinct (dead) star that is falling forever through dark space connotes human life exposed to nothingness. If the sparks on the lake are characterised as ‘lost light’, then, it is said, man is unable to determine which spark is a reflection of which star, and is thereby also unable to reveal the source of the light and of earthly beauty. Humans are thus unable to discern whether earthly beauty and earthly life really have any supernatural (transcendent) source.

10

Harmonia makrokosmosu w Syrachowym opisie ciał niebieskich (Syr 43,1-10)

44%

Piwowar A.

Verbum Vitae

|

2017

|

tom 31

97-122

EN

Sir 42:15–43:33 constitutes a hymn celebrating the Creator and his creations. There the sage expresses his fascination with the created world, which stands as a testimony to God’s greatness, might and beauty. In the passage 43:1-10 Sirach depicts the sky and its celestial bodies: the sun, moon and stars, focusing primarily on their extraordinary greatness and beauty. When the Greek version of the text is read more carefully, however, it is clear that the section mentions also the harmony and order of the universe, which are manifestations of God’s wisdom. The depictions of the moon (43:6-8) and the stars (43:9-10) express these truths explicitly. In the poetic descriptions of the firmament (43:1) and the sun (43:2-5), however, they are conveyed implicitly, through the meaning of words such as e.g. stereōma, and in the functions assigned to the heavenly bodies by God.

PL

Syr 42,15 – 43,33 jest hymnem na cześć Stwórcy i Jego dzieła. Mędrzec wyraża w nim zachwyt nad stworzonym światem, który jest świadectwem wielkości, wszechmocy i piękna Boga. W 43,1-10 Syrach opisuje nieboskłon i ciała niebieskie (słońce, księżyc i gwiazdy). Tekst ten wyraża przede wszystkim ich niezwykłą wielkość i piękno. Jednak gdy wczytamy się dokładnie i wnikniemy głębiej w jego grecką wersję, to odkryjemy, że mówi on również o harmonii i ładzie w makrokosmosie, które z kolei świadczą o mądrości Stwórcy. Prezentacja księżyca (43,6-8) i gwiazd (43,9-10) wyraża wprost (explicite) powyższe prawdy. Natomiast w poetyckiej prezentacji firmamentu (43,1) i słońca (43,2-5) zawarte są one implicite, tzn. w znaczeniu słów takich, jak np. stereōma, oraz w zadaniach (funkcjach w świecie) przypisanych im przez Boga.

11

Firmament i ciała niebieskie świadkami Boga (Syr 43,1-12)

38%

Piwowar A.

The Biblical Annals

|

2017

|

tom 7

|

nr 1

5-48

EN

Sir 43:1-12 constitutes the first section of the major part of the hymn celebrating the Creator (42:15–43:33). It is a poetic commentary on the fourth day of creation as depicted in the Book of Genesis (Gen 1:14-19). In his depiction of the firmament, sun, moon, stars and rainbow, Sirach emphasizes their beauty in a manner unparalleled in the whole Bible. This does not serve cosmological aims (the sage’s motive is not the transmission of knowledge about the structure and functioning of the cosmos – celestial bodies) but has clear theological precepts and message. The pericope’s aim is to present and glorify God as the Creator. The firmament, celestial bodies and rainbow are tools through which the sage conveys knowledge of God’s might, greatness, wisdom and beauty. All of these entities derive from God (cf. 43:33) and lead to him. Sir 43:1-12 has a clear polemical character, visible in questioning the beliefs of other cultures and religions – which posited celestial bodies as deities or realities that could exert substantial influence on human beings (astrology) – or of some Jewish groups which did not use lunar calendar.

PL

Sir 43:1-12 constitutes the first section of the major part of the hymn celebrating the Creator (42:15 – 43:33). It is a poetic commentary on the fourth day of creation as depicted in the Book of Genesis (Gen 1:14-19). In his depiction of the firmament, sun, moon, stars and rainbow, Sirach emphasizes their beauty in a manner unparalleled in the whole Bible. This does not serve cosmological aims (the sage’s motive is not the transmission of knowledge about the structure and functioning of the cosmos – celestial bodies) but has clear theological precepts and message. The pericope’s aim is to present and glorify God as the Creator. The firmament, celestial bodies and rainbow are tools through which the sage conveys knowledge of God’s might, greatness, wisdom and beauty. All of these entities derive from God (cf. 43:33) and lead to him. Sir 43:1-12 has a clear polemical character, visible in questioning the beliefs of other cultures and religions – which posited celestial bodies as deities or realities that could exert substantial influence on human beings (astrology) – or of some Jewish groups which did not use lunar calendar.

12

Символіка Зодіакального Кола в єврейському мистецтві Східної Галичини XVIII – першої третини ХХ ст.

32%

Levkovych N.

Studia Żydowskie. Almanach

|

2016

|

tom 6

|

nr 6

195-211

PL

W ostatnich latach obserwuje się coraz większe zainteresowanie badaniem sztuki jako systemu zintegrowanego, w poszukiwaniu elementów zmiennych, które umożliwiają analizę natury i schematów całości procesu oraz poszczególnych zjawisk. Prowadzi to nieuchronnie do poszukiwania symbolu, który pozwala określić cechy sztuki kultur narodowych, opowieści duchowej i ideologii. Sztuka odnosi się do postaci jako jednego ze środków artystycznego wyrazu, wyobrażeniowego myślenia i języka, w którym zawarta jest zakodowana historia i mity, pozwalające odczuwać ją przez pokolenia. Postacie zakodowane w zabytkach sztuki i rzemiosła żydowskiego odzwierciedlają wiodącą ideologię estetyczną ludzi. Wyniki badań potwierdzają pogląd, że używanie symboli astralnych w judaizmie ma bardzo głęboką tradycję. Teksty Tory dość często odwołują się do ciał niebieskich, ich wygląd związany jest z boskim planem [Breishit 1: 14-17]. Zgodnie z wolą Wszechmogącego Słońce zostało stworzone, aby kontrolować pory roku na Ziemi, a Księżyc wyznacza święta. Każdy nowy miesiąc zaczynał się od nowej fazy – nowiu. Te dni były szczególnie obchodzone wśród Żydów w okresie biblijnym. Ludzie składali specjalne ofiary do świątyń, trąbiąc w rytualny róg [Ps. 80.4-5.] Gwiazdy są wspomniane pod koniec procesu tworzenia, ale Tora nie wyjaśnia, dlaczego zostały stworzone; w Talmudzie ich rola w życiu ludzi jest niewystarczająca w przeciwieństwie do Słońca i Księżyca. W komentarzach do Tory Raszi nazywa konstelację „sługami miesięcy”, a Tora z ich pomocą opisuje czas; znaki zodiaku służą do określenia miesięcy w roku. W ten sposób model wszechświata jest wyraźnie ukształtowany w astrologii, a ciała niebieskie stały się integralną częścią kultury żydowskiej, pełniły szereg zasadniczych funkcji. Podział na 12 plemion Izraela odpowiada podziałowi na 12 miesięcy. Biblia opisuje położenie rodów synów Izraela podczas wyjścia z Egiptu wokół Pawilonu Objawienia z czterech stron świata [Bemidbar 2: 2-32]. Znaczenie ciał niebieskich, planet i gwiazd w życiu Żydów jest również wskazywane w tradycyjnych hebrajskich pozdrowieniach, takich jak „Mazel Tov” – „mazel” jest tłumaczone jako konstelacja, znak zodiaku, planeta i los oraz „ tov” oznacza dobry. W pozdrowieniach znaczenie sukcesu i dobrej gwiazdy to podstawa. O znaczeniu żydowskich znaków zodiaku wspomina modlitwa recytowana przez 9 Ave. W dniu, w którym Żydzi zbierają się w synagogach, by opłakiwać zniszczoną Świątynię, wszyscy czytali „Keane” – modlitwę pogrzebową, która opiera się na sekwencji znaków zodiaku. Astronomiczna ideologia Żydów ukształtowała się pod wpływem Babilonu, nauk zoroastryzmu, platonizmu i nauki rzymskiej, które miały znaczący wpływ na cały Bliski Wschód. Ambiwalencja praw do obrazowania ciał niebieskich, planet i znaków zodiaku w debatach teologicznych czołowych europejskich diaspor rowińskich różnych czasów nie doprowadziła do odrzucenia ich reprodukcji we wschodniej Halicynie w XVIII-I tercji XX wieku. Dyski słoneczne, symbole znaków zodiaku, tradycyjnie zdobią najważniejsze miejsca i przedmioty sakralne: ściany synagog i Aron-ha-kodesz, Korony Tory, naczynia rytualne na ceremonię noworodkową. W kompozycji Aron-ha-Kodesz wprowadzono obraz dysku słonecznego z promieniami, często pokrytymi złotem. Boskie światło, głównie zdobiące ogólny projekt, jest symbolem boskiej obecności, a w niektórych przypadkach uzupełnione tetragramem. Również w synagogach wschodniej Halicyny powszechna staje się praktyka zastępowania obrazu Słońca „boskim światłem”, co realizuje się za pomocą okrągłego okna znajdującego się nad aron-ha-kodesz. Przykładem tego rozwiązania jest Aron-ha-Kodesz w synagodze w Żółkwi, Chorostkowie, Podhajcach, Gusiatynie, Samborze. Należy zauważyć, że taka tradycja była typowa dla kościołów chrześcijańskich. Dochodzimy do wniosku, że koło zodiaku jest jednym z najważniejszych elementów w filozofii żydowskiej, która ucieleśnia podstawowe idee kosmologiczne, jest boskim darem ludu Izraela, który kodyfikuje główne punkty orientacyjne historyczne i etapy duchowe. Pojawienie się ciał niebieskich w judaizmie jest aktem woli Bożej, a wizerunki opisane są w drugim przykazaniu Dkadeloha oraz licznych komentarzach czołowych łazików i filozofów. Symbole i znaki zodiaku oraz ikonografię ich wizerunków w kulturze żydowskiej ukształtowała astronomia starożytnego Babilonu. Ideologia procesu tworzenia i wszechświata, sens miesięcy życia Żydów i życzenie powodzenia zostały ucieleśnione w znakach zodiaku. W końcu obrazy symboli zodiaku tracą głębokie znaczenie i nabierają cech ikonicznego motywu zdobniczego.

EN

In recent years, there has been an increasing interest in the study of art as an integrated system, in the search of variable elements that make it possible to analyse the nature and patterns of an overall process and individual phenomena. This inevitably leads to the research of a symbol, which allows to define the features of national cultures art, spiritual story and ideology. Art refers to a character as one of the means of artistic expression, imaginative thinking and language, which includes encoded history and myths that enables to feel it through generations. Characters, encoded in the monuments of Jewish arts and crafts reflect leading aesthetic ideology of people. The results of the research support the idea that using astral symbols in Judaism has a very deep tradition. The Torah texts quite often appeal to the heavenly bodies, their appearance is connected with the divine plan [Breishit 1: 14-17]. According to the will of Almighty, the Sun was created to control the seasons on the Earth and the Moon determines the holidays. Every new month began with a new phase - the new moon. These days were especially celebrated among the Jews during the biblical period. People brought special sacrifices to temples, trumpeted in a ritual horn [Ps. 80.4-5.] The stars are mentioned at the end of the creation process but the Torah does not explain why they were created; in the Talmud their role in people’s life is not sufficient as opposed to the Sun and the Moon. In the comments to the Torah Rashi calls constellation “servants of months,” and the Torah with their help describes the time; the zodiac signs are used to determine the months of the year. Thus the model of the universe is clearly formed in astrology and the heavenly bodies have become an integral part of Jewish culture, they performed a number of essential functions. Division for 12 tribes of Israel corresponds to the division for 12 months. The Bible describes the location of the clans of sons of Israel during the exodus from Egypt around the Pavilion of Revelation from the four sides of the world [Bemidbar 2: 2-32]. The importance of the heavenly bodies, planets and stars in the lives of the Jews is also indicated in the traditional Hebrew greetings like “Mazel Tov” - “mazel” is translated as constellation, a zodiac sign, a planet, and fate, and “tov” means good. In the greetings the meaning of success and a good star is a basis. The importance of Jewish zodiac signs is mentioned in a prayer that is recited by 9 Aves. The day when Jews gather in synagogues to mourn the destroyed Temple, all read “Keane” – a funeral prayer, which is based on the sequence of zodiac signs. Astronomical ideology of Jews was formed under the influence of Babylon, teachings of Zoroastrianism, Platonism and Roman science that had a significant impact throughout the Middle East. Ambivalence of rights to picture the heavenly bodies, planets and zodiac signs in theological debates of the leading European ravinist diaspora of different times did not lead to the rejection of their reproduction in Eastern Halychyna in the XVIII - the first third of the XX century. The solar disks, symbols of the zodiac signs traditionally decorate the most important sacred sites and objects: synagogues’ walls and Aron-ha-Kodesh, the Crowns of Torah, ritual dishes for the new-born ceremony. An image of the solar disk with rays, often covered with gold, is introduced in the composition of Aron-ha-Kodesh. Mostly decorating an overall design, the divine light is a symbol of the divine presence and in some cases supplemented with Tetragrammaton. Also in the synagogues of Eastern Halychyna the practice to replace the image of the Sun with the “divine light” becomes common, which is implemented by using the round window located above the Aron-ha-Kodesh. The samples of this solution is Aron-ha-Kodesh in the Synagogue in Zhovkva, Khorostkiv, Pidhaitsi, Gusiatyn, Sambir. It should be noted that such a tradition was typical for the Christian churches. We conclude that a zodiacal circle is one of the most important characters in Jewish philosophy, which embodies basic cosmological ideas, it is the divine gift of the people of Israel, whereby codifying the major historical landmarks and spiritual stages. The appearance of the heavenly bodies in Judaism is an act of God’s will, and the images are described in the second commandment of Dkadeloh and numerous comments of the leading ravinists and philosophers. The symbols and signs of the zodiac and iconography of their images in Jewish culture were shaped by astronomy of ancient Babylon. The ideology of the process of creation and the universe, meaning of months in the life of Jews and a wish of good luck were embodied in the signs of zodiac. Eventually the pictures of zodiac symbols lose their deep meaning and acquire the features of an iconic ornamental motif.

13

«И звезда с звездою говорит…»

26%

Федюкина Е.

ELPIS

|

2014

|

tom 16

221-225

RU

Нынешний 2014 год − юбилейный для великого русского поэта Михаила Юрьевича Лермонтова, второй величины русской поэзии после Пушкина. Судьба отпустила поэту 26 лет жизни, и за этот короткий срок он сумел составить обширное поэтическое наследие, которое люди хранят и помнят вот уже два столетия. Лермонтов рассматривается в статье как поэт высокой поэтической мысли – вершины его творчества посвящены разгадке сокровенных смыслов бытия. Поиски истины открыли ему путь к гармонии, выраженной в его лучших стихах, замечательными проявлениями которой стали стихотворения-молитвы, живущие не только в стихотворной, но и в песенной форме. В то же время диссонанс жизни и творчества рождал у него тревогу, проявлявшуюся порой в предвидении собственной кончины. Лермонтова постоянно влекла к себе историко-героическая тема. Последние годы жизни ознаменовались созданием поэмы из истории России, в которой он решает проблему духовного здоровья народа и истоков силы его духа.

PL

W bieżącym 2014 roku przypada 200-setna rocznica Michała Lermontowa, następnej po Aleksandrze Puszkinie wyżyny poezji rosyjskiej. Poeta nie zmarnował 26 lat życia darowanych mu przez los, przez ten krótki czas bowiem potrafił nagromadzić obszerny spadek poetycki, który ludzie przechowują w pamięci na przeciągu już prawie dwóch stuleci. Lermontow jest rozpatrywany w artykule jako poeta, który osiągnął szczyty myśli poetyckiej poświęcone poszukiwaniom ukrytego sensu ludzkiego życia. Owe drogi ku prawdzie otwarli dla niego wizję harmonii, którą zawierają jego najlepsze utwory, w tym wiersze-modlitwy, istniejące również w postaci muzycznej. Jednocześnie rozdźwięk życia i twórczości stawał się źródłem niepokoju, który się wyrażał sporadycznie jako wizja rychłej śmierci. Poeta ciągle powracał również do wątku historycznego − w ostatnich latach jego życia powstał poemat historyczny, w którym rozstrzyga problem źródeł zdrowej egzystencji narodu i mocy jego ducha.

EN

2014 marks the 200th anniversary of the birth of the second greatest Russian poet (after Pushkin) Mikhail Lermontov. Although Lermontov died at the age of 26, he nevertheless left people a great deal of his wonderful poems. People have remembered and kept these poems for two hundred years. The author of this article describes Lermontov as a poet with high poetic way of thinking. His best poems are devoted to the exploring the meaning of life. Searching for truth showed him the way to the harmony depicted in his best poems. We can find a reflection of this harmony in his poems prayers. They exist not only as poems but also as songs. At the same time, the dissonance between the life and work aroused his anxiety. This anxiety can be found in foreseeing his own death. Lermontov was always interested in the history and heroic life of the Russians. During his last years, he created a historic poem based on Russian history. Here, he described the spiritual health of Russian people and showed the sources of the Russian spirit.