Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 113

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  rozmnazanie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
EN
The production of larvae, the formation of statoblasts, and the growth rate of colonies of Plumatella fungosa were investigated in two Polish eutrophic lakes. On the basis of the obtained results and data referring to the seasonal changes in the biomass, origin, and distribution of the bryozoan colonies the author gives a schematic presentation of the life cycle of P. fungosa in the studied lakes.
PL
W latach 1979, 1980 i 1982 prowadzono w eutroficznych jeziorach Mikołajskie i Jorzec (Pojezierze Mazurskie, północno-wschodnia Polska) badania nad rozmnażaniem się P. fungosa, produkcją larw, wytwarzaniem statoblastów oraz tempem przyrostu biomasy kolonii. Stwierdzono, że w ciągu jednego sezonu okres rozmnażania płciowego w populacjach P. fungosa trwał od 55 do 75 dni i przebiegał przy temperaturze wody powyżej 18°C. Najwyższą liczebność larw kolonizujących nowe podłoża stwierdzono w lipcu i sierpniu (ryc.1). Płodność kolonii pierwszego pokolenia P. fungosa (około 1.4 larw 100 zooidów-1 24 h-1) była czterokrotnie wyższa niż w koloniach drugiej generacji tych zwierząt. Młode kolonie drugiego pokolenia P. fungosa charakteryzowały się szybkim tempem przyrostu biomasy (do 0.26 mg s.m. mg s.m.-1 24 h-1) (tabela I). W ciągu jednego miesiąca mszywioły osiągały biomasę dochodzącą do 570 mg s.m. 100 cm-2 powierzchni podłoża (tabela II). W starszych koloniach tempo przyrostu biomasy było zdecydowanie niższe (tabela III). Liczba floatoblastów, wytwarzanych przez poszczególne osobniki (od 0 do 9), była zdecydowanie wyższa od liczby produkowanych sessoblastów (od 0 do 3). Najwyższą liczebność form przetrwalnych w koloniach P. fungosa stwierdzano w październiku (tabela IV). Pomimo licznego występowania floatoblastów w litoralu jeziornym inicjowały one rozwój stosunkowo małej liczby kolonii (poniżej 2%). W ciągu jednego sezonu występowały w badanych jeziorach co najmniej 3 generacje kolonii, różniące się między sobą pochodzeniem i sposobami rozmnażania się (ryc. 2).
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.