Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Efficiency of Phlebiopsis gigantea in PgIBL preparation to control the root rot disease in threatened Scots pine stands in the last decade of 2000

100%

Sierota Z. H.

Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Biological Sciences

|

2001

|

tom 49

|

nr 3

2

Resistance of some sesame [Sesamum indicum L.] collections against root rot disease [Rhizoctonia solani Kuhn] under field conditions

72%

Wahid O. A. R. A. , El-Bramawy M. A. E. S. A.

Journal of Plant Protection Research

|

2007

|

tom 47

|

nr 3

321-328

EN

The investigation was conducted in 2004 and 2005 to test 28 sesame genotypes for resistance and susceptablity to Rhizodonia solani under artificial infection conditions at the Plant Breeding Experimental Farm of the Faculty of Agriculture, Suez Canal University, Ismailia, Egypt. All screened sesame genotypes showed varied significant degrees of infestation with the root rot pathogen. It is worth to mention that some of sesame genotypes kept their resistance characterestic classes as moderately resistant (MR) or resistant (R) during the two successive seasons. Such genotypes might be useful for breeding programs due to stability of their resistant character as well as their seed yield. Phenotypic coefficients of variation (P.C.V.) and genotypic coefficients of variation (G.C.V.) were of high value regarding resistance characters during both seasons and comparable to seed yield character. The heritability estimates indicate that selection is a suitable way for picking up sesame genotypes that have high chance for resistance character to root rot disease (R. solani) with high seed yield potential. The genetic advance and heritability estimates in all cases supported the selection of some sesame genotypes to be used in next breeding programs for root rot resistance, they also showed a high seed yield potential.

PL

W latach 2004-2005 przeprowadzono badania nad odpornością i wrażliwością 28 kolekcji sezamu wschodniego na zgniliznę korzeni (Rhizoctonia solani). Badania były wykonane w polu w warunkach sztucznej infekcji, w Stacji Doświadczalnej Hodowli Roślin Wydziału Rolniczego UniwersytetuKkanału Sueskiego, Ismailia, Egipt. Testowane genotypy sezamu wykazały zróżnicowany, istotny poziom występowania choroby. Niektóre z nich były średnio odporne (MR) lub odporne w kolejnych 2 latach badań. Takie genotypy mogą być użyteczne w programach hodowlanych dzięki stabilnemu charakterowi odporności, jak również dobrym parametrom plonowania. Współczynnik genotypowej korelacji (RC.V.) oraz współczynnik genotypowej korelacji (G.C.V.) dotyczące cech odporności stwierdzonych w obydwu sezonach wegetacyjnych były wysokie oraz porównywalne z wysokością plonu nasion. Przeprowadzone badania dziedziczenia cech wskazywały na selekcje jako właściwą metodę pozyskiwania perspektywicznych genotypów sezamu w aspekcie odporności na zgniliznę korzeni (R. solani). oraz plonowanie. Dokonana ocena postępu genetycznego oraz możliwości dziedziczenia były uzasadnione we wszystkich przypadkach wyboru do przyszłych programów hodowli genotypów sezamu wysoko plonujących i odpornych na zgniliznę korzeni.

3

Molecular typing, biodiversity, and biological control of endophytic fungi of Triticum aestivum L. against phytopathogenic fungi of wheat

72%

Hassanein N. M. , El-Gendy M. M. A. A. , Abdelhameed N. M.

BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology

|

2020

|

tom 101

|

nr 4

4

Characterization of the phenylalanine ammonia lyase gene from the rubber tree (Hevea brasiliensis Müll. Arg.) and differential response during Rigidoporus microporus infection

72%

Sangsil P. , Nualsri C. , Woraathasin N. , Nakkanong K.

Journal of Plant Protection Research

|

2016

|

tom 56

|

nr 4

EN

Phenylalanine ammonia lyase (PAL) is a specific branch point enzyme of primary and secondary metabolism. It plays a key role in plant development and defense mechanisms. Phenylalanine ammonia lyase from Hevea brasiliensis (HbPAL) presented a complete open reading frame (ORF) of 2,145 bp with 721 encoded amino acids. The sequence alignment indicated that the amino acid sequence of HbPAL shared a high identity with PAL genes found in other plants. Phylogenetic tree analysis indicated that HbPAL was more closely related to PALs in Manihot esculenta and Jatropha curcas than to those from other plants. Transcription pattern analysis indicated that HbPAL was constitutively expressed in all tissues examined, most highly in young leaves. The HbPAL gene was evaluated by quantitative real-time PCR (qRT-PCR) after infection with Rigidoporus microporus at 0, 12, 24, 48, 72 and 96 hours post inoculation. The expression patterns of the PAL gene differed among the three rubber clones used in the study. The transcription level of the white root rot disease tolerant clone, PB5/51 increased sharply during the latter stages of infection, while it was relatively subdued in the white root rot disease susceptible clones, RRIM600 and BPM24. These results suggest that the HbPAL gene may play a role in the molecular defense response of H. brasiliensis to pathogen attack and could be used as a selection criterion for disease tolerance.

5

Role of Bradyrhizobium japonicum and Trichoderma spp. in the control of root rot disease of soybean

72%

Ehteshamul-Haque S. , Ghaffar A.

Acta Mycologica

|

1995

|

tom 30

|

nr 1

6

Occurrence of root rot of sugar beet cultivars

72%

Piszczek J.

Journal of Plant Protection Research

|

2004

|

tom 44

|

nr 4

EN

Serious losses caused by root rot of sugar beet were observed in Poland in 2001 and 2002. The disease occurred in most of regions of sugar beet cropping from June to the end of growing season. Very high losses of yield were observed on many fields especially on cultivar Lolita in 2001. The aim of this work was to detect the casual agent of root rot (2001) and to compare susceptibility of sugar beet cultivars to this disease (2002–2003). The laboratory tests (2001) showed that most of destroyed roots were infected by Aphanomyces cochlioides Drechsler. This species is very well known as a pathogen of sugar beet seedling damping-off in Poland. The fungus Rhizoctonia solani Kühn was found only in 12% of rotten roots collected in south-eastern part of Poland. In field trails the highest number of infected roots and the highest infection indexwere found for cultivar Arthur (2002–2003). That cultivar was significantly more susceptible to root rot than the rest of tested cultivars.

PL

W latach 2001 i 2002 w uprawach buraka cukrowego w Polsce zaobserwowano znaczne straty spowodowane wystąpieniem zgnilizn korzeni. Zjawisko to obserwowane było we wszystkich rejonach uprawy buraka, szczególnie na południowym wschodzie, północy kraju oraz częściowo w Polsce Centralnej. Szczególnie duże straty odnotowano na plantacjach obsianych odmianą Lolita, co było bezpośrednią przyczyną wycofania przez hodowcę tej odmiany z rynku. Na podstawie badań laboratoryjnych przeprowadzonych na grupie 133 korzeni pobranych w trakcie sezonu wegetacyjnego z 27 plantacji buraka z różnych rejonów uprawy tej rośliny stwierdzono, że głównym sprawcą tego zjawiska chorobowego był grzyb Aphanomyces cochlioides. Jego obecność stwierdzono w 48% badanych prób. Grzyb Rhizoctonia solani, który jest najczęstszym sprawcą zgnilizn w krajach Europy Zachodniej został stwierdzony jedynie w 12% prób pochodzących z Lubelszczyzny i wykrywany był w tych samych korzeniach co A. cochlioides. Obserwacje zdrowotności korzeni buraka w latach 2002–2003 prowadzono podczas zbioru doświadczeń odmianowych British Sugar Overseas w Polsce. Uzyskane wyniki wykazały w badanej grupie istotnie wyższą podatność na zgnilizny odmiany Arthur. Badania takie mogą być pomocne w doborze odmian buraka do uprawy w danych rejonach.

7

Control of wilt and root rot incidence in Phaseolus vulgaris L. by some plant volatile compounds

58%

El-Mougy N. S. , El-Gamal N. G. , Abdel-Kader M. M.

Journal of Plant Protection Research

|

2007

|

tom 47

|

nr 3

255-266

EN

Essential oils from four plants, i.e. geranium, rosa, lemon and mint were tested for their activity in vitro and in vivo against Rhizoctonia solani and Fusarium oxysporum f. sp. phaseoli, the cause of root rot and wilt of beans. In vitro, they were found to have an inhibitory effect against the mycelial growth of R. solani and F. oxysporum f. sp. phaseoli. Complete inhibition in fungal growth was observed at a concentration of 4% of each essential oil and Topsin M at 400 ppm as well. In greenhouse the four essential oils were tested as seed coating and/or foliar spray. Results of seed coating at a concentration of 1% clearly demonstrate a good protection of emerged bean seeds against invasion of R. solani and F. oxysporum f. sp. phaseoli compared with the fungicide treatment. A similar trend was observed in a lower extent when the essential oils were applied as bean seeds coating followed by seedlings foliar spray under field conditions. Obvious yield increase as bean green pods, in all treatments, was significantly higher than in the control.

PL

Badano aktywność in vitro i in vivo 4 olejków eterycznych z geranium, róży, cytryny i mięty przeciwko Rhizoctonia solani i Fusarium oxysporum f. sp. phaseoli, sprawcom zgnilizny korzeni oraz więdnięcia roślin fasoli. In vitro związki te inhibowały wzrost grzybni obydwóch patogenów. Całkowitą inhibicję wzrostu grzybni obserwowano stosując każdy z badanych olejków eterycznych w stężeniu 4% oraz fungicyd Topsin M w stężeniu 400 ppm. W doświadczeniu szklarniowym olejki eteryczne stosowano do zaprawiania nasion i/lub jako oprysk nalistny wzeszłych roślin fasoli. Uzyskane wyniki zaprawiania nasion olejkami eterycznymi użytymi w stężeniu 1% jasno wskazują na dobry efekt ochronny przed zakażeniem grzybami R. solani i F. oxysporum f. sp. phaseoli, w porównaniu do zaprawiania fungicydem. Podobny, lecz nieco niższy efekt zaobserwowano w warunkach polowych w wyniku zaprawiania nasion olejkami eterycznymi, a następnie opryskiwania wzeszłych roślin roztworem tych olejków. Plon zielonych strąków fasoli uzyskany we wszystkich kombinacjach doświadczalnych był istotnie wyższy w porównaniu z plonem kombinacji kontrolnej, ale najniższy w przypadku zaprawiania nasion fungicydem.

8

The virulence of Heterobasidion parviporum population from Norway spruce stand in Suwalki Forest District

58%

Lakomy P. , Kwasna H. , Dalke-Swiderska M.

Acta Scientiarum Polonorum. Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria

|

2011

|

tom 10

|

nr 3

EN

The aim of this study was to determine the virulence of H. parviporum genets with known genetic similarity and representing pathogen's population, which infested a part of Norway spruce stand. Genets caused average 47% mortality of spruce seedlings in infection experiment in vitro. The mortality rate varied from 16% to 80%. In infection experiment in vivo the mycelium of H. parviporum caused the wood necrosis on distance from 0.8 to 7.78 mm. 56% of genets of investigating population characterized by high virulence, 22% by average and 22% by low virulence.

PL

Celem badań było określenie wirulencji izolatów H. parviporum reprezentujących różne genotypy o określonym pokrewieństwie i należące do populacji patogena zasiedlającej część drzewostanu świerkowego. Do badań wykorzystano dziewięć izolatów, o określonym podobieństwie genetycznym, reprezentujących odrębne genotypy populacji H. parviporum zasiedlające pniaki w drzewostanie świerka pospolitego w Nadleśnictwie Suwałki. Wykonano dwa doświadczenia infekcyjne. Doświadczenie infekcyjne in vitro przeprowadzono na pożywce agarowej zawierającej mikro- i makroskładniki. Po miesiącu wzrostu siewki były inokulowane grzybnią patogena. Patogeniczność określano na podstawie śmiertelności siewek po 9 miesiącach wzrostu. W doświadczeniu infekcyjnym in vivo użyto 3-letnich sadzonek świerka pospolitego posadzonych w donicach trzy miesiące przed założeniem doświadczenia. Strzałki świerkowe inokulowano grzybnią w ranę wykonaną nad szyją korzeniową. Po 4 miesiącach drewno strzałek analizowano pod kątem nekrozy powstałej w wyniku zasiedlenia i rozkładu drewna powodowanego przez patogena. Wirulencję genotypów określano na podstawie zdolności grzybni do zasiedlania żywego drewna oraz powodowanej śmiertelności siewek świerka pospolitego. Śmiertelność siewek wahała się od 16% do 80%. Analiza wariancji wykazała istotne różnice w śmiertelności siewek świerka pospolitego powodowanej przez poszczególne genotypy H. parviporum. Grzybnia poszczególnych genotypów patogena przerosła drewno strzałek sosnowych na średnią odległość od 0,8 mm do 11,8 mm. Różnice w agresywności genotypów występowały pomiędzy izolatami we wszystkich grupach pokrewieństwa. W badanej populacji H. parviporum pięć genotypów charakteryzowało się wysoką wirulencją, dwa średnią, a dwa niską.