Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Antagonistic effects of Trichoderma species in biocontrol of Armillaria mellea in fruit trees in Iran

100%

Asef M. R. , Goltapeh E. M. , Danesh Y. R.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

213-222

EN

Root and butt rot caused by species of Armillaria is one of the most serious diseases of fruit and forest trees in Iran. In this study, antagonistic effects of Trichoderma in biocontrol of Armillaria were investigated. Armillaria mellea was isolated from infected roots and butts of cherry and almond trees and identified with pairing tests method. Trichoderma species were recovered from rhizomorphs and around soil of Armillaria infected roots. Trichoderma species identified were T. virens (nine isolates) and T. harzianum (three isolates). Trichoderma discs were placed onto cultures of Armillaria to study antagonistic effects. All isolates of Trichoderma colonized Armillaria colonies within 5-7 days. Volatile compounds of Trichoderma isolates inhibited Armillaria colony growth and rhizomorph formation. Mechanisms of biocontrol were investigated by light and scanning electron microscopy, these included penetration of Trichoderma hyphae in rhizomorphs, colonization of rhizomorphs by Trichoderma mycelia, colonization of apex meristemic center and apical buds of rhizomorphs, sporulation of Trichoderma in outer and inner surface of rhizomorphs, degeneration and lysis of rhizomorph tissue, and discharge of rhizomorph content.

PL

Zgnilizna korzeni powodowana przez gatunki rodzaju Armillaria jest jednym z najpoważniejszych schorzeń drzew owocowych i leśnych w Iranie. W przedstawianej pracy badano efekt antagonistyczny grzybów z rodzaju Trichoderma w biologicznym zwalczaniu grzybów z rodzaju Armillaria. Armillaria mellea izolowano z zainfekowanych korzeni drzew wiśniowych i migdałowych i identyfikowano metodą "pairing tests". Gatunki Trichoderma pozyskiwano z ryzomorfów i z gleby otaczającej korzenie zainfekowane przez Armillaria. Zidentyfikowano następujące gatunki Trichoderma: T. virens (dziewięć izolatów) i T. harzianum (trzy izolaty). Krążki Trichoderma kładziono na kultury opieńki miodowej w celu zbadania efektu antagonistycznego. Wszystkie izolaty Trichoderma kolonizowały opieńki w ciągu 5-7 dni. Lotne związki wydzielane przez Trichoderma hamowały wzrost kolonii opieniek i tworzenie się ryzomorfów. Mechanizmy biologicznego zwalczania badano metodą mikroskopii optycznej i elektronowej skaningowej. Mechanizmy te obejmowały wnikanie strzępków Trichoderma do ryzomorfów, kolonizację ryzomorfów przez grzybnię Trichoderma, kolonizację wierzchołków merystemu oraz pąków ryzomorfów, zarodnikowanie Trichoderma na zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni ryzomorfów, degenerację i lizę tkanek ryzomorfów a także wydzielanie ich zawartości.

2

Gregarina vizri Lipa, 1968 [Apicomplexa: Eugregarinida] recorded in Poland i an expansive plant pest the cereal ground beetle Zabrus tenebrioides [Goeze] [Coleoptera: Carabidae]

100%

Sienkiewicz P. , Lipa J. J.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

189-193

EN

An eugregarine Gregarina vizri Lipa, originally recorded and described from the cereal ground beetle [Zabrus tenebrioides (Goeze)] collected in the Chechnya-Ingushetia (Russian Federation), is reported from the same host insect in Poland. Out of 45 examined adult beetles 19 were parasitized. Morphometric analysis of G. vizri trophozoites and gamonts observed in the digestive tract of host specimens originating from Russian Federation and from Poland showed a significant similarity.

PL

Gregaryny (Apicomplexa, Eugregarinida) jako pierwotniaki pospolicie występujące w przewodach pokarmowych bezkręgowców, w tym owadów powodujących gospodarcze szkody w uprawach, mogą być ważnym czynnikiem oporu środowiska względem swoich żywicieli. Dotychczas jednak zbadano niewielki procent bezkręgowców pod kątem występowania gregaryn, a ich rola w ograniczaniu liczebności żywicieli nie została rozpoznana. Pierwotniak Gregarina vizri, Lipa 1968 po raz pierwszy został opisany u niewielu larw szkodnika zbóż jakim jest Zabrus tenebrioides (Goeze) odłowionych w Czeczenii. Podczas badań prowadzonych w Polsce w okolicy Poznania stwierdzono jego występowanie w przewodach pokarmowych owadów dorosłych. Dane morfometryczne wskazują na duże podobieństwo populacji G. vizri z Polski i Rosji. W materiale z Rosji spasożytowanych było 12% badanych osobników, a z Polski aż 42%. Może to wskazywać na potencjalne duże znaczenie tego pasożyta w ograniczaniu liczebności Z. Tenebrioides.

3

Interaction of root-knot nematode [Meloidogyne javanica] and tomato as affected by hydrogen peroxide

100%

Karajeh M. R.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

181-187

EN

The effect of hydrogen peroxide (H2O2) on root-knot nematode (RKN, Meloidogyne javanica) in tomato was investigated. Soil drenching with exogenous H2O2 was done using seven H2O2 concentrations (1, 10, 100, 250, 500, 750 and 1000 mM) at different application times (24 hours before the time of plant inoculation with the RKN (T1), at the time of inoculation (T2), and 24 hours after the inoculation time (T3). The nematode reproduction rate (eggs/g fresh root) was significantly reduced in all H2O2 treatments compared with the untreated control. The lowest reduction in nematode reproduction occurred at 10 mM H2O2. The application times T1 and T2 were significantly higher in reducing the reproduction rate than T3 at 250, 750 and 1000 mM H2O2. The content of endogenous H2O2 in the treated plants was significantly higher than in the non-treated plants. Some phytotoxicity was apparent at the higher concentrations of H2O2 (≥ 500 mM) in the treated plants due to the accumulation of the endogenous H2O2. The treatments with 1 and 10 mM H2O2 did not differ from the untreated control in plant chlorophyll content while the content was significantly reduced at the higher concentrations. Exogenous application of H2O2 may have a direct effect on the nematode reproduction and an indirect effect on the treated tomato plants that can be elicited by H2O2 to resist the nematode infection.

PL

Badano wpływ nadtlenku wodoru (H2O2) na porażenie korzeni pomidora mątwikiem Meloidogyne javanica. W tym celu nasączono ziemię roztworami nadtlenku wodoru o zróżnicowanym stężeniu (1, 10, 100, 250, 500, 750 i 1 000 mM H2O2) w trzech terminach: T1 - 24 h przed inokulacją patogenem; T2 - w czasie inokulacji; T3 - 24 h po inokulacji. We wszystkich traktowanych kombinacjach uzyskano istotne zmniejszenie reprodukcji mątwika (jaja/g świeżej masy korzeni) w porównaniu do nietraktowanej kombinacji kontrolnej. Najniższy stopień zmniejszenia reprodukcji nicienia stwierdzono przy użyciu stężenia 10 mM H2O2. Przy stosowaniu stężeń 250, 750 i 1 000 mM H2O2 w terminach T1 i T2 wystąpiło istotnie wyższe ograniczenie tempa reprodukcji szkodnika, niż w terminie T3. Zawartość endogennego H2O2 w traktowanych roślinach była istotnie niższa niż w roślinach nietraktowanych. W przypadku wyższych stężeń (≥ 500 mM H2O2) stwierdzono na traktowanych roślinach fitotoksyczność, co było wynikiem nagromadzenia endogennego H2O2. W kombinacjach za stężeniami 1 i 10 mM H2O2 rośliny nie różniły się pod względem zawartości chlorofilu od roślin w kombinacji kontrolnej, podczas gdy przy użyciu stężeń wyższych zawartość chlorofilu była istotnie niższa. Stwierdzono, że zewnętrzne zastosowanie H2O2 może wywierać bezpośrednie działanie na reprodukcję M. javanica, oraz pośrednie działanie na rośliny pomidora, które stają się mniej wrażliwe na zakażenie tym patogenem.

4

Mycoflora associated with decomposition of rice stubble mixed with soil

100%

Pandey V. , Sinha A.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

247-253

EN

Fungi inhabiting rice stubble mixed with soil were isolated by dilution plate technique. Moisture content of decomposed rice stubble mixed with soil was 25.32% in the month of August and minimum (5.35%) in the month of April and pH varied between 6.8-7.2. The highest (47.68 x 104) fungal population in 1 g of rice stubble mixed with soil was recorded in the month of October and the lowest (16.88 x 104) in the month of May. A total of twenty-nine fungal species were recorded during the entire period of decomposition. Dueteromycetous fungi constituted 75.86 per cent of total fungal population followed by zygomycetous, oomycetous and ascomycetous fungi. Monthly variation in fungal population was correlated with substrate availability and climatic factors. Dominance of Rhizopus stolonifer, Aspergillus flavus and Trichoderma harzianum was recorded during the decomposition while Pestalotia mangiferae, Torula graminis and Alternaria solani were obtained as rare fungal species.

PL

W artykule przedstawiono wyniki izolacji grzybów ze ścierni ryżu zmieszanej z ziemią wykonanych metodą rozcieńczeń płytkowych. Zawartość wilgoci w rozłożonej ścierni wynosiła 25,32% w sierpniu, natomiast minimalną wilgotność tego substratu wynoszącą 5,25% stwierdzono w kwietniu, a pH wahała się w granicach 6,8-7,2. Najwyższą liczebność populacji grzybów (47,68 x 104) w 1 g ścierni zmieszanej z ziemią stwierdzono w październiku, a najniższą (16,88 x 104) w maju. W czasie całego okresu rozkładu ścierni ryżu wykryto 29 gatunków grzybów. Grzyby zaliczone do Deuteromycotina stanowiły 75,86% całości populacji, natomiast grzyby zaliczone do Zygomycotina, Mastigomycotina i Ascomycotina występowały w odpowiednio zmniejszającym się procencie. Miesięczna zmienność liczebności populacji grzybów była skorelowana z dostępnością substratu oraz z czynnikami klimatycznymi. W toku procesu rozkładu ścierni stwierdzono dominację Rhizopus stolonifer, Aspergillus flavus i Trichoderma harzianum, natomiast grzyby Pestalotia mangiferae, Torula grminis i Alternaria solani były grzybami izolowanymi rzadko.

5

Effectiveness of azoxystrobin in the control of Erysiphe cichoracearum and Pseudoperonospora cubensis on cucumber

100%

Anand T. , Chandrasekaran A. , Kuttalam S. P. , Senthilraja G. , Raguchander T. , Samiyappan R.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

147-159

EN

The bioefficacy of azoxystrobin (Amistar 25 SC) was tested against cucumber downy mildew and powdery mildew diseases. The two season trials of field studies revealed that the disease progression of cucumber downy mildew and powdery mildew was successfully arrested by azoxystrobin. Spraying of azoxystrobin at various doses (31.25, 62.50 and 125g a.s./ha) revealed that 125 g a.s./ha (500 ml/ha) was considered as the optimum dose for the control of these diseases of cucumber. The treatment also recorded the highest yield of 13.23 and 14.46 tonnes/ha in the first and second season, respectively. No phytotoxic effect of azoxystrobin was observed in the both field trials even at four times of the recommended dose 125 g a.s./ha. The persistence of azoxystrobin at 250 and 500 g a.s./ha was observed up to seven days after last spraying. However, the persistence of azoxystrobin at 31.25, 62.50 and 125 a.s./ha was observed up to three to five days after last spraying. The safe waiting period for the harvest of cucumber fruits was 1.53 days in the first field trial and 2.37 days in the second field trial, respectively at azoxystrobin 125 g a.s./ha. The residues of azoxystrobin were at below detectable level (BDL) in the harvested cucumber fruits.

PL

Przeprowadzono badania nad bioefektywnością azoksystrobiny (Amistar 25 SC) przeciwko mączniakowi rzekomemu i mączniakowi prawdziwemu ogórka. Badania wykonane w dwóch sezonach wegetacyjnych wykazały, że azoksystrobina efektywnie ograniczała rozwój tych chorób. Opryskiwanie roślin ogórka zróżnicowanymi dawkami azoksystrobiny (31,25; 62,50 i 125 g s.a./ha) wykazało, że dawka wynosząca 125 g s.a./ha (500 ml/ha) jest optymalną do zwalczania tych chorób. Stosując tę dawkę uzyskano najwyższy plon ogórków wynoszący 13,23 i 14,46 t/ha, odpowiednio w pierwszym i drugim sezonie prowadzenia badań. W żadnym z tych doświadczeń nie zaobserwowano fitotoksyczności azoksystrobiny, nawet przy zastosowaniu poczwórnej zalecanej dawki (4 x 125 g s.a./ha). Gdy stosowano dawki azoksystrobiny wynoszące 250 i 500 g s.a./ha, wykrywano ją w ogórkach w okresie do 7 dni po ostatnim zabiegu opryskiwania. Jednak gdy stosowano dawki 31,25; 62,50 i 125 g s.a./ha, wykrywano ją w ogórkach w okresie od 3 do 5 dni po ostatnim zabiegu. Przy zastosowaniu dawki 125 g s.a./ha bezpieczny okres prewencji wynosił w pierwszym doświadczeniu polowym 1, 53 dni, natomiast w drugim doświadczeniu 2, 37 dni. W zebranych ogórkach poziom pozostałości azoksystrobiny był niższy od poziomu jej wykrywalności.

6

Effect of fungicides on colony growth of Colletotrichum lindemuthianum [Sacc. and Magn.] Scrib

100%

Sartori J. E. , Maringoni A. C.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

201-212

EN

Colletotrichum lindemuthianum (Sacc. & Magn.) Scrib. is the causal agent of the anthracnose of common bean (Phaseolus vulgaris L.), a fungal disease of a great significance in brazilian bean cultures. The goals of this work were to evaluate the in vitro colony growth and to determine the ED50 interval of twenty C. lindemuthianum isolates from different regions of Brazil to five fungicides of different active ingredients and to some blendings (carbendazim, chlorothalonil, thiophanate-methyl, chlorothalonil + thiophanate-methyl, trifloxystrobin, propiconazole and trifloxystrobin + propiconazole), at concentrations of 0, 1, 10, 100 and 1000 μg/ml, in a potato-dextrose-agar culture medium. The results revealed seven isolates with low sensitivity to carbendazim and thiophanate-methyl (ED50 interval greater than 1000 μg/ml) thus suggesting cross-resistance. Isolate sensitivity to chlorothalonil ranged from ED50 interval less than 1 μg/ml to greater than 1000 μg/ml. Those isolates with high sensitivity to thiophanate-methyl, ED50 interval less than 1 μg/ml, did also show it with respect to chlorothalonil + thiophanate-methyl. Sixteen isolates showed a high sensitivity to trifloxystrobin with a ED50 interval less than 1 μg/ml. Nineteen isolates of C. lindemuthianum showed high sensitivity to propiconazole and to trifloxystrobin + propiconazole with ED50 interval less than 1 μg/ml. Isolates with low sensitivity to carbendazim and thiophanate-methyl were sensitive to propiconazole and to trifloxystrobin + propiconazole. Variability was found in the sensitivity of the colony growth of C. lindemuthianum isolates from different regions of Brazil to the fungicides evaluated.

PL

Colletotrichum lindemuthianum (Sacc. & Magn.) Scrib. jest czynnikiem sprawczym antraktozy fasoli zwyczajnej (Phaseolus vulgaris L.), choroby o dużym znaczeniu w brazylijskich uprawach fasoli. Przedmiotem wykonanej pracy była in vitro wzrostu grzybni w celu określenia przedziału ED50 dla 20 izolatów C. lindemuthianum pochodzących z różnych rejonów Brazylii na 5 różnych składników aktywnych, a także kilku mieszanek tych składników (karbendazym, chlorothalonil, tiofanat metylu, chlorothalonil + tiofanat metylu, trifloksystrobina, propikonazol i trifloksystrobina + propikonazol). W badaniach uwzględniono stężenia fungicydów wynoszące 0, 1, 10, 100 i 1000 μg/ml w pożywce agarowo-ziemniaczanej z glukozą. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że 7 izolatów wykazywało niską wrażliwość na karbendazym i tiofanat metylu (przedział ED50 większy niż 1000 μg/ml), co wskazywało na odporność krzyżową. Wrażliwość izolatów na chlorothalonil wahała się w granicach przedziału ED50 niższego niż 1 mg/ml-1 do większego niż 1 000 μg/ml. Izobaty posiadające wysoką wrażliwość na tifanat metylu i mające przedział ED50 mniejszy niż 1 μg/ml-1 wykazywały również dużą wrażliwość na mieszaninę chlorothalonil + tiofanat metylu. Szesnaście izolatów wykazywało dużą wrażliwość na trifloksystrobinę z przedziałem ED50 mniejszym niż 1 μg/ml. Dziewiętnaście izolatów C. lindemuthianum charakteryzowało się wysoką wrażliwością na mieszaninę trifloksystrobina + propikonazol i miało również przedział ED50 mniejszy niż 1 μg/ml. Izobaty posiadające niską wrażliwość na karbendazym i tiofanat metylu były wrażliwe na propikonazol i mieszaninę trifloksystrobina + propikonazol. Zaobserwowano zmienność wrażliwości wyrażoną wzrostem grzybni C. lindemuthianum z różnych rejonów Brazylii na oceniane fungicydy.

7

Occurrence of soilborne diseases and root knot nematodes in strawberry plants grown on compacted rice straw bales compared with naturally infested soils

100%

Abdet-Sattar M. A. , El-Marzoky H. A. , Mohamed A. I.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

223-235

EN

The present investigation deals with a possible use of rice straw bales as "soilless" cultivation medium, thus escaping the problems inherent in the natural soils and avoiding a serious pollution when disposed about 5°C million tons of rice straw annually by burning. Strawberry fruits of good quality and quantity were harvested from plants cultivated on compacted rice straw bales in comparison with the control plots under natural soil conditions. A higher temperature of 2 to 5 in comparison to natural soil conditions favours all physiological activities including the absorption of nutrients by roots and thus stimulating the vegetative and the generative growth of strawberry plants. The pH values around the roots in straw bales ranged from 5.5 to 6.5, while values obtained around the root system in natural soil ranged from 7.5 to 8.5. So, growing strawberry on rice straw bales helps avoid and overcome the problem of alkalinity and salinity in the rhizosphere. This is very important, as strawberries are very sensitive to salinity. Fruit rot diseases reached 0.8% on rice straw bales while on the control plots these were about 52% of fruits were infected with fungi. Cultivating strawberry on rice straw bales keeps the fruits away from contacting the soil and thus limits the possibility of injection by soilborne fungi. The occurrence of damping-off, root rot, crown rot and root knot nematodes in strawberry plants grown on rice straw bales reached 4.0, 0.85, 0.35 and 0.0%, respectively. However, the corresponding figures for strawberry plants grown in natural soil under the same conditions were 27.0, 16.15, 11.70 and 13.20%, respectively, 135 days after planting. Isolation from strawberry plants grown in natural soil showing symptoms of crown rot and black root rot yielded several fungi identified as Phytophthora cactorum, Colletotrichum fragariae, Pythium ultimum, Rhizoctonia solani and Fusarium oxysporum. The wilt symptoms observed on few strawberry plants on rice straw bales might be attributed to very sporadic contamination with soil particles or through irrigation water. Based on the above results, it could be recommended using rice straw bales as growing media to replace naturally infested soil, this can improve the production of strawberry under open field conditions in Egypt. Also, it is important to avoid the serious pollution when disposed rice straw by burning.

PL

Badania dotyczyły możliwości użycia bali słomy ryżu stanowiących podłoże nie zawierające ziemi, co pozwala na uniknięcie problemów występujących w przypadku naturalnych gleb, jak również zanieczyszczenia powietrza w wyniku pozbywania się 5 miliardów ton słomy rocznie poprzez jej spalanie. W porównaniu do kontrolnych poletek na naturalnej glebie, z bali słomy ryżowej zebrano dobry plon owoców truskawek o wysokiej jakości. Wyższa o 2 do 5°C temperatura bali słomy ryżu w porównaniu do poletek kontrolnych w naturalnej glebie sprzyja wszystkim procesom fizjologicznym, włącznie z pobieraniem składników pokarmowych przez korzenie stymulując wegetatywny i generatywny rozwój oślin truskawek. Wartość pH wokół korzeni w balach słomy ryżu wynosiła 5,5 do 6,5, a w naturalnej glebie od 7,5 do 8,5. Więc uprawa truskawek na balach słomy ryżu pomaga uniknąć problemu alkaliczności i zasolenia. To jest bardzo ważne, ponieważ truskawki są bardzo wrażliwe na zasolenie. W przypadku bali słomy ryżu gnicie owoców truskawek osiągnęło wartość 0,8%, natomiast na poletkach kontrolnych w ziemi stwierdzono 52% owoców porażonych grzybami. Uprawa truskawek na balach słomy ryżu pozwala na uniknięcie kontaktu owoców z ziemią, a więc ogranicza możliwość zakażenia grzybami przenoszącymi się przez glebę. Występowanie zgorzeli sadzonek, gnicia korzeni, gnicia części nadziemnej roślin i nicieni w uprawie truskawek na balach słomy ryżu wynosiło odpowiednio 4,0, 0,85, 0,35 i 0,0%. Natomiast analogiczne wartości dla truskawek uprawianych w naturalnej glebie w tych samych warunkach wynosiło odpowiednio 27,0, 16,5, 11,70 i 13,20% po 135 dniach od sadzenia. Izolacje wykonane z roślin truskawek rosnących w naturalnej glebie i wykazujących objawy gnicia części nadziemnej i czarnej zgnilizny korzeni wykazały obecność kilku grzybów patogenicznych określonych jako Phytophthora cactorum, Colletotrichum fragariae, Pythium ultimum, Rhizoctonia solani i Fusarium oxysporum. Objawy więdnięcia obserwowane u nielicznych roślin truskawek rosnących na balach słomy ryżu mogły być przypisane sporadycznemu zanieczyszczeniu cząstkami ziemi albo wodzie użytej do podlewania. Na podstawie uzyskanych wyników można zalecić wykorzystywanie bali słomy ryżu jako podłoża do uprawy truskawek zastępującego naturalną glebę, co może być korzystniejsze od uprawy w ziemi w warunkach Egiptu. Pozwala to także na uniknięcie znacznego zanieczyszczenia powietrza występującego podczas spalania bali słomy ryżu.

8

The effect of leaf colour of selected field bean cultivars which differ in attracting black bean aphid [Aphis fabae Scop.]

100%

Wiwart M. , Sadej W.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

195-200

EN

The study was carried out in 2003, in a micro-plot experiment established in the Experimental Garden of the University of Warmia and Mazury. Following our previous long-term field observations on the infestation of a number of field bean cultivars by black bean aphid, three cultivars were selected for the present study. The cultivars demonstrated different attractiveness to the pest insects: cultivar Tinos was preferred by aphids, cv. Dino was less readily chosen and cv. Nadwiślański was the least preferred variety. The computer analysis of leaf colour enabled us to distinguish between the cultivars. The three examined cultivars are different in the colour of leaves, although the differences between cv. Dino and Nadwiślański being nearly negligible, especially in terms of hue (H) and intensity (I).

PL

ko-Mazurskiego w Olsztynie. Na podstawie wcześniej uzyskanych wyników, wieloletnich obserwacji polowych, do badań wytypowano trzy odmiany bobiku, Tinos, Dino i Nadwiślański. Największą atrakcyjnością dla migrantek A. fabae charakteryzowała się odm. Tinos, najmniejszą zaś Nadwiślański. Badane odmiany różnią się miedzy sobą kolorem liści, przy czym różnice między odmianami Dino i Nadwiślański są nieznaczne, szczególnie w zakresie odcienia i intensywności koloru. Kolor liści odmiany Tinos istotnie różni się natomiast pod względem odcienia (H) i intensywności (I) od koloru obu pozostałych odmian oraz pod względem nasycenia (S) od koloru liści odmiany Nadwiślański. Uzyskane wyniki wskazują na współzależność między kolorem liści bobiku a zasiedleniem roślin przez A. fabae, co stwarza przesłanki do opracowania szybkiej metody oceny atrakcyjności roślin bobiku dla migrantek tej mszycy.

9

Population dynamics of sugar-beet cyst nematode [Heterodera schachtii] on spring and winter oilseed rape crops

100%

Dobosz R. , Kornobis S.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

237-245

EN

The influence of spring as well as winter oilseed rape on the change in population density of H. schachtii was investigated in microplot experiment in the years 2002-2005. The spring oilseed rape caused the increase of nematode population (Pf/Pi were 1.31-1.79), in contrast to winter oilseed rape where the population distinctly decreased (Pf/Pi were 0.49-0.59). No statistically important differences between winter oilseed rape crops and fallow were observed. Comparative observations of the life cycle were carried out in pot experiments outdoors. On spring oilseed rape only one generation was completed. The development of the second generation was interrupted because of crop harvesting. In winter oilseed rape J3 and J4 occurred in roots in the autumn where they probably did not over-winter, except of the years 2006-2007. In the spring there was a second emergence of larvae and adult females were observed in June and July. The development of the second generation was interrupted because of harvesting. In winter oilseed rape sown in the spring one generation was completed.

PL

Wpływ uprawy rzepaku jarego i ozimego na zmiany zagęszczenia populacji H. schachtii badano w doświadczeniu mikropoletkowym w latach 2002-2005. W glebie z uprawą rzepaku jarego zagęszczenie populacji nicienia wyraźnie wzrosło (Pf/Pi wynosiło 1,31-1,79) przeciwieństwie do uprawy rzepaku ozimego, w której spadło (Pf/Pi od 0,49 do 0,59) nie różniąc się istotnie od spadku obserwowanego na ugorze. Porównawcze obserwacje cyklu rozwojowego przeprowadzono w doświadczeniu wazonowym. Na rzepaku jarym H. schachtii wykształcił tylko jedno pełne pokolenie rocznie gdyż rozwój drugiego pokolenia przewały żniwa. W uprawie rzepaku ozimego larwy J3 i J4 pojawiły się w korzeniach już jesienią lecz z wyjątkiem lat 2006-7 nie przeżyły zimy. Drugi pojaw tych stadiów obserwowano w maju następnego roku, a dojrzałe samice w czerwcu i lipcu. Rozwój drugiego pokolenia przerwały żniwa. Na rzepaku ozimym wysianym wiosną również rozwinęło się jedno pokolenie H. schachtii.

10

Influence of some inert diluents of neem kernel powder on protection of sorghum against pink stalk borer [Sesemia calamistis, Homps] in Nigerian Sudan savanna

100%

Okrikata E. , Anaso C.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

161-168

EN

Neem (Azadirachta indica) kernel powder (NKP) mixed 1:1 (weight basis) with some inert diluents (fine-sand, kaolin-dust, and saw-dust) were applied into the whorls of sorghum seedlings at 20, 30, 40, 50, days after sowing to provide protection against pink stalk-borer in field trials in 2002 and 2003. Carbaryl (Sevin 85) and untreated seedlings were used as check. Results showed that diluted NKP and carbaryl significantly (p ≤ 0.01) reduced leaf puncturing, dead hearts, stalk and peduncle boring below the untreated check. Although sole NKP caused scorching of leaves (phytotoxicity), this was not observed on plants treated with diluted NKP and absent with carbaryl. Mean yield increases above the untreated check for the two seasons were: 40.0% (NKP + fine-sand), 36.4% (NKP + kaolin-dust), 35.5% (sole NKP), 35.3% (NKP + saw-dust) and 29.4% (carbaryl). Cost-benefit analysis shows that it was financially most beneficial to use NKP + fine-sand to control S. calamistis on sorghum in Nigerian Sudan savanna.

PL

W doświadczeniach polowych prowadzonych w latach 2002 i 2003 młode rośliny sorgo traktowano, po 20, 30, 40 i 50 dniach od siewu nasion, proszkiem z nasion Azadirachta indica zmieszanym w stosunku wagowym 1: 1 z niektórymi obojętnymi rozcieńczalnikami (drobny piasek, pył kaolinowy, trociny) w celu ochrony roślin przed śmietką Sesamia calamistis, szkodnikiem drążącym łodygi. W kombinacji kontrolnej uwzględniono rośliny nietraktowane oraz rośliny traktowane karbarylem (Sevin 85). Uzyskane wyniki wykazały, że rozcieńczony proszek z nasion A. indica oraz karbaryl zmniejszały istotnie (p ≤ 0,001) ilość nakłuć na liściach sorgo, zamieranie liści sercowych, oraz liczbę drążonych łodyg i szypułek, w porównaniu do kontroli. Chociaż nierozcieńczony proszek z nasion A. indica wywoływał poparzenie liści (fitotoksyczność), to nie obserwowano tego zjawiska stosując proszek rozcieńczony lub karbaryl. Średni wzrost plonu sorgo w latach 2002 i 2003 wynosił 40,0% w przypadku użycia jako rozcieńczalnika drobnego piasku, 36,4% przy użyciu pyłu kaolinowego, 35,3% przy użyciu trocin, 35,5% gdy stosowano nierozcieńczony proszek z nasion A. indica i 29,4% gdy stosowano karbaryl. Przeprowadzona analiza ekonomiczna wykazała, że najlepszą skuteczność zwalczania S. calamistis oraz najwyższą opłacalność zabiegów uzyskano przy użyciu drobnego piasku jako rozcieńczalnika do sproszkowanych nasion A. indica.

11

Comparison of infection caused by Pythium debaryanum, Phytophthora palmivora and Erwinia caricae on transgenic and non-transgenic papaya ringspot virus resistant plants

100%

Cumagun C. J. R. , Padilla C. L. , Tolentino M. S. , Hautea D. M.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

137-145

EN

The study was conducted to determine the reaction of transgenic papaya ringspot virus (PRSV) - resistant papaya to some major fungal and bacterial diseases of papaya. Four lines of transgenic papaya developed by the Institute of Plant Breeding (IPB) and non-transgenic ‘Davao solo’ were used in the screening. Plants were artificially inoculated with the most aggressive isolates in a contained greenhouse. Inoculation was done by incorporating Pythium debaryanum and Phytophthora palmivora - colonized wheat seeds into the base of the plant and by pricking the base of leaf petiole with a needle dipped in suspension of Erwinia caricae. Four transgenic papaya lines and ‘Davao Solo’ were susceptible to P. debaryanum and P. palmivora under greenhouse conditions. No significant differences in per cent wilted seedlings caused by P. palmivora among transgenic four lines and ‘Davao Solo’ were observed (p = 0.05). Similarly, no differences in root rot severity (%) among the same test plants due to P. palmivora were noted. The three transgenic papaya lines were initially more susceptible than ‘Davao Solo’ to E. caricae seven days after inoculation but the same degree of infection was attained 14 days after inoculation. The transgenic and the non-transgenic papaya exhibited susceptible reactions to P. debaryanum in the greenhouse. No significant difference was observed in one transgenic line and ‘Davao Solo’ in terms of pre and post germination damping-off incidence in inoculated soil (p = 0.05).

PL

Celem badań było określenie reakcji roślin Carica papaja odpornych transgenicznych na wirusa plamistości pierścieniowej na niektóre ważne, patogeniczne grzyby oraz bakterie. W przeprowadzonej pracy wykorzystano 4 transgeniczne linie Carica papaja wyhodowane w Instytucie Hodowli Roślin (Filipiny) oraz nie transgeniczną odmianę C. papaja "Davao Solo", odporne na wyżej wymienionego wirusa. Rośliny rosnące w szklarni były sztucznie zakażane wysoce agresywnymi izolatami grzybów Pythium debaryanum i Phytophthora palmivora, oraz bakterią Ervinia caracie. Zakażenie Roślin przeprowadzano umieszczając u podstawy pędów nasiona pszenicy zasiedlone przez grzyby patogeniczne, natomiast zakażenie szczepem bakterii E. caracie wykonano nakłuwając podstawę ogonka liściowego igłą umoczoną w zawiesinie komórek bakteryjnych. Zarówno 4 transgeniczne linie C. papaja jak i odmiana "Davao Solo" okazały się wrażliwe na P. debaryanum i P. palmivora w warunkach szklarniowych. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy liniami transgenicznymi C. papaja i odmianą "Davao Solo" w procencie siewek wykazujących objawy więdnięcia wywoływanego przez P. palmivora (p = 0,05). Trzy linie transgeniczne C. papaja wykazywały w okresie pierwszych 7 dni po inokulacji wyższą wrażliwość na E. caracie niż odmiana "Davao Solo", ale po 14 dniach stopień ich porażenia był jednakowy. Zarówno transgeniczne i nie transgeniczne linie C. papaja były wrażliwe na P. debaryanum. Nie stwierdzono istotnej różnicy w wystąpieniu zgorzeli przedwschodowej i powschodowej u jednej z badanych linii transgenicznych C. papaja i odmiany "Davao Solo" (p = 0,05) w zakażonej ziemi.

12

The occurrence of pathogenic fungi during flax growing season in Central Lithuania

100%

Gruzdeviene E. , Brazauskiene I. , Repeckiene J. , Lugauskas A.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

255-265

EN

Experiments designed to study the variation of diversity of pathogenic fungi occurring in fibre flax agrocenosis during the growing season were conducted at the Lithuanian Institute of Agriculture Upytė Experimental Station during 1999-2002. The Upytė Experimental Station is situated in Central Lithuania. Phytopathological analyses of seed, soil and plants were done at the laboratory of the Upytė Experimental Station as well as at the Biodestructor Research Laboratory of the Institute of Botany. There were identified in the rhizosphere 9 fungal species belonging to 9 genera. On flax seedlings were identified fungi belonging to 13 genera. On flax leaves at green maturity stage was identified only Oidium lini. On flax stems at green maturity stage were identified fungi belonging to 12 genera. On mature flax stems were found fungi belonging to 15 genera. On flax seed during the experimental years were identified fungi belonging to 16 genera. The number of fungi identified on seeds varied each year, depending on the year's weather conditions during the seed ripening period. Having summarised the results, we can assert that pathogenic fungi Fusarium spp. and Colletotrichum lini, were found both on seed and plant vegetative parts during the whole assessment period. Species composition of fungi present on seed differed depending on the weather conditions. A larger number and more diverse species were found on the seed that ripened during the years with wet growing seasons (2000 and 2001) whereas the seed that ripened during dry growing seasons (1999 and 2002) was less infected with fungi. The spread of fungi on stems and leaves was also determined by the weather conditions. Many species of fungi were identified in 2001, when flax crops were lodged; stems and capsules were damaged by hail, and in 2000, when there was much rainfall.

PL

W Stacji Doświadczalnej Litewskiego Instytutu Uprawy Roli (LIUR) w Upyte w latach 1999-2002 badano zmiany różnorodności grzybów chorobotwórczych w okresie wegetacji w agrocenozie lnu. Stacja Doświadczalna w Upyte znajduje się w centralnej części Litwy. Badania fitopatologiczne przeprowadzono w Stacji Doświadczalnej LIUR w Upyte i w Laboratorium Biodestruktorów Instytutu Botaniki w Wilnie. W rizosferze lnu zidentyfikowano 9 gatunków grzybów chorobotwórczych, należących do 9 rodzajów. Na kiełkach lnu zidentyfikowano 2-13 rodzajów grzybów. Na liściach lnu w okresie zielonej dojrzałości pojawił się tylko Oidium lini. Na łodygach lnu w okresie zielonej dojrzałości zidentyfikowano 12 rodzajów, a w okresie pełnej dojrzałości - 15 rodzajów chorobotwórczych grzybów. Na nasionach lnu zidentyfikowano 6-16 rodzajów grzybów. Liczba gatunków grzybów zależała od warunków meteorologicznych w okresie dojrzewania nasion. Grzyby Fusarium spp., i Colletotrichum lini na nasionach lnu i organach wegetatywnych były identyfikowane w ciągu całej wegetacji. Zestaw gatunkowy patogenów w nasionach różnił się w różnych latach badań zależnie od dominujących warunków atmosferycznych - większa liczba i bardziej zróżnicowane gatunki rozprzestrzeniły się w warunkach większej ilości opadów i ciepłej pogody (2000 i 2001 r.), a mniejsza zidentyfikowana liczba gatunków grzybów, gdy w okresie dojrzewania nasion lnu wystąpił brak wilgotności (1999 i 2002 r.). Zestaw gatunkowy grzybów na łodygach lnu także zależał od warunków meteorologicznych w okresie wegetacji roślin. Wielka różnorodność gatunkowa grzybów była obserwowana w roku 2001, kiedy zasiewy lnu wyległy i były mechanicznie uszkodzone przez grad, a także w roku 2000, gdy obserwowano dużą ilość opadów.

13

Impact of strains of entomopathogenic fungi on some main groups of soil microorganisms

100%

Draganova S. , Donkova R. , Georgieva D.

Journal of Plant Protection Research

|

2008

|

tom 48

|

nr 2

169-179

EN

The influence of entomopathogenic fungal strains - one Metarhizium anisopliae (Metsch.) Sorok. and seven Beauveria bassiana (Bals.-Criv.) Vuill. on some main groups of soil microorganisms was studied after introduction of their conidia into the soil. The soil samples were analyzed for densities of bacteria, actinomycetes and fungi by decimal dilutions of soil suspensions grown on selective media. The presence of conidia of fungal strains in the soil after a month from introduction was proved by bait method. Three of the strains of B. bassiana were established to be of the highest persistence, this being expressed by mortality of Galleria mellonella L. (Lepidoptera, Pyralidae) larvae from 70% to 90%, followed by strains 224Re of B. bassiana and 31 of M. anisopliae. The obtained results showed that examined strains of the entomopathogenic fungi manifested different in manner and varying in degrees of impact on density of the main groups of soil microorganisms. Relatively insignificant changes were established under the influence of the strains 224Re B. bassiana and 31 M. anisopliae. The other strains of B. bassiana caused alterations in microbial balance expressed in different manner - stimulation or suppression on density of free-living nitrogen-fixing microorganisms, mineral nitrogen utilizing bacteria, spore-forming bacteria, cellulose degrading microorganisms, actinomycetes, soil fungi. So each strain could be characterized by specific impact on examined groups of soil microorganisms. The strain 412 of B. bassiana showed the most strongly manifested stimulation effect on the heterotrophic microorganisms, on the mineral nitrogen utilizing bacteria, on the free-living nitrogen-fixing microorganisms and the soil fungi - 14, 15, 7 and 30 times higher density of the microorganisms compared to the control treatments. The same strain caused high degree of suppression on densities of cellulose degrading microorganisms - 0.0064 x 106 compared to 0.0305 x 106 CFU/g in the control treatment. Densities of the soil spore-forming bacteria were not affected by the examined strains of B. bassiana and M. anisopliae. In the conducted experiments it has been established that the manifested impact on actinomycetes density by strains of the entomopathogenic fungi B. bassiana and M. anisopliae was different in manner and varying in degrees, on the contrary to the stimulation influence on density of the soil fungi.

PL

Badano wpływ grzybów entomopatogenicznych - jednego szczepu Metarhizum anisopliae (Metsch.) Sorok. oraz sześciu szczepów Bauveria bassiana (Bals.-Criv.) na niektóre główne grupy drobnoustrojów glebowych, po wprowadzeniu konidiów tych grzybów do ziemi. Analiza prób tej ziemi obejmowała gęstość występowania zasiedlających próby bakterii, promieniowców i grzybów wyhodowanych na selektywnych podłożach, przy wykorzystaniu metody dziesięciokrotnych rozcieńczeń. Obecność konidiów szczepów grzybów entomopatogenicznych stwierdzano stosując metodę przynęty, miesiąc po ich wprowadzeniu do ziemi. Ustalono na podstawie śmiertelności larw Galeria mellonella L. (Lepidoptera, Pyralidae), wynoszącej od 70% do 90%, że trzy szczepy B. bassiana, w tym szczep 224 Re, a następnie szczep 31 M. anisopliae, wykazywały najwyższą zdolność przeżywania w ziemi. Uzyskane wyniki wskazywały, że badane szczepy grzybów entomopatogenicznych miały różny sposób i nasilenie działania w odniesieniu do gęstości występowania głównych grup drobnoustrojów glebowych. Względnie nieistotne zmiany stwierdzono pod wpływem szczepów 224 Re B. bassiana oraz szczepu 31 M. anisopliae. Inne szczepy B. bassiana powodowały zmiany w równowadze biologicznej, co znajdowało odbicie w różnym sposobie działania — stymulacji lub ograniczeniu gęstości występowania wolno żyjących, wiążących azot drobnoustrojów, bakterii pobierających azot mineralny, zarodnikujących bakterii, bakterii rozkładających błonnik, promieniowców, grzybów glebowych. Tak więc każdy szczep mógł być scharakteryzowany na podstawie specyficznego wpływu na określone grupy drobnoustrojów glebowych. Szczep 412 B. bassiana wykazywał najsilniejsze działanie stymulacyjne w stosunku do drobnoustrojów heterotroficznych, bakterii zużywających azot mineralny, wolno żyjących bakterii wiążących azot i grzybów glebowych, co wyrażało się 14, 15, 7 i 30 razy większą gęstością występowania w porównaniu do kombinacji kontrolnej. Ten sam szczep powodował wysoki stopień redukcji gęstości występowania drobnoustrojów rozkładających błonnik -0,0064 x 106 w porównaniu do 0,0305 x 106 w kombinacji kontrolnej. Badane szczepy B. bassiana i M. anisopliae nie wpływały na gęstość występowania bakterii zarodnikujących. W przeprowadzonych doświadczeniach wykazano, że stwierdzony wpływ grzybów entomopatogenicznych B. bassiana i M. anisopliae na gęstość występowania promieniowców był zróżnicowany pod względem charakteru oraz nasilenia, w przeciwieństwie do stymulacyjnego wpływu na gęstość występowania grzybów.

14

An evaluation of the efficiency of plant protection products via nonlinear statistical methods – a simulation study

51%

Skotarczak E. , Bakinowska E. , Tomaszyk K.

Biometrical Letters

|

2014

|

tom 51

|

nr 2

171-179

EN

A nonlinear statistical approach was used to evaluate the efficiency of plant protection products. The methodology presented can be implemented when the observations in an experiment are recorded as success or failure. This occurs, for example, when following the application of a herbicide or pesticide, a single weed or insect is classified as alive (failure) or dead (success). Then a higher probability of success means a higher efficiency of the tested product. Using simulated data sets, a comparison was made of three methods based on the logit, probit and threshold models, with special attention to the effect of sample size and number of replications on the accuracy of the estimation of probabilities.

15

Ochrona maku

51%

Kedzior M.

Biuletyn Informacyjno-Handlowy. Ośrodek Doradztwa Rolniczego Boguchwała

|

1995

|

nr 05

5

16

Rewizja zasad Dobrej Praktyki Ochrony Roslin

51%

Wolny S.

Progress in Plant Protection

|

2002

|

tom 42

|

nr 1

159-165

17

Problem pospolitych chwastow segetalnych Polski

51%

Latowski K.

Progress in Plant Protection

|

2002

|

tom 42

|

nr 1

392-399

18

Problems of plan conservation in north-western Poland

51%

Piotrowska H.

Zeszyty Naukowe Wydziału Biologii, Geografii i Oceanologii. Uniwersytet Gdański. Biologia

|

1986

|

nr 07

19

Naturalne i syntetyczne antyfidanty owadów : cz.2

51%

Paruch E.

Wiadomości Chemiczne

|

2001

|

tom [Z] 55, 1-2

119-149

EN

Antifeedants, chemicals which prevent insects from feeding, have been at the centre of interest of researchers for the last forty years. Most of them are of natural origin., being a part of plant protective system. Antifeedants of followin groups: diterpenoids (including degraded limonoids), triterpenoids, alkaloids, lignanes, flavonoids, and coumarine derivatives are presented here. The most numerous group of diterpenoids are cleradanes, isolated mainly from plants of Teucrium genus. Clerodin, ajugarin and jodrellin are the best known members of this group. The second large group are limonoids, belonging to tetranortriterpenes, found mainly in plants of Meliaceae and Rutaceae family. The main compound of this group is azadirachtin, isolated from Azadirachta indica (Meliaceae). Not being harmful to mammals, it displays strong feedingdeterrent activity towards a great number of insect species. Huge amount of limonoids has beeb found in plants. Advanced studies on the synthesis and correlation between chemical structures and biological activity for clerodanes and limonoids have been carried out. Synthetic fragments of natural antifeedants, which exhibit activity comparable to the natural compounds, are also presented . Degraded limonoids are the natural and synthetic diterpenoid compounds, the structures of which are fragments of natural limonoids. Great interes has been taken in this group for the last 10 years. Some alkaloids are also presented here, as they are one of the first known insect antifeedants. They are active towards different insect species, including stored grain pests. The last presented group are coumarine derivatives, active against Spodoptera litura. In this case studies on structure-activity correlation were carried out as well . The perception of antifeedants at the sensory level may involve different mechanisms. Feeding deterrents may stimulate specialized receptors tuned to other compounds and thus alter the sensory code. There is also a hypothesis, based on electrophysiological data, that the impulses from different receptors are not received independently, but in a comlexed form. Modification of this neural code changes insect's behaviour. On the basis of biological data it has been postulated that polyphagous insets are less sensitive to antifeedants than more specialised species.

20

Naturalne i syntetyczne antyfidanty owadów : cz.1.

51%

Paruch E.

Wiadomości Chemiczne

|

2001

|

tom [Z] 55, 1-2

93-118

EN

Insect antifeedants are chemicals which inhibit feeding, but do not kill the insect directly, the insect often remaining near the antifeedant source and possibly dying through starvation. Many antifeedants have been found in plants, being a part of their protective system against its predators. Antifeedants, unlike pesticides, are often selectively toxic towards some insect species, whereas they are not harmful to the other ones and to mammals. As crop protection currently relies upon the use of broad spectrum of pesticides, friendlier to environment antifeedants are focus of recent research. Their current use is limited, as it is difficult to obtain them in useful quantities. Moreover, most of them are highly complexed molecules, which are not readily synthesised. The aim of researchers is to obtain a synthetic antifeedant of a simple structure, which retain the potency of natural products and fulfil synthetic requirements to be of practical use. The mono- and sesquiterpenoid natural and synthetic antifeedants are presented here. There are few natural monoterpenoid compounds of deterrent activity, whereas there are many numerous groups of sesquiterpene ones. The most known among sesquiterpenes are drimanes, isolated from bark of Drimys species, containing bicyclofarnesane skeleton - active antifeedants against aphids. The second large group are compounds isolated from mushrooms of Lactarius species, divided into marasmanes and lactaranes, active towards stored products pests. Many synthetic derivatives of natural antifeedants have been investigated so as to find correlation between structure and activity. Biological data showed that there is no single functional group responsible for deterrent activity. Even a small structure modification in different parts of a molecule may reduce the activity drastically. However, it is significant, that en-dialdehyde function, as well as g- or d-lactone ring are often present in active feeding deterrents. Sesquiterpene lactones, isolated from wide range of plants, are a very large group of insect antifeedants. Mono- and sesquiterpene lactones are the most promising compounds in search of new, synthetic insect antifeedants. Several synthetic terpenoid lactones of twelve carbon atoms, active deterrents against stored grain pests, are also presented.