Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Czajka, gdzie masz jajka?

100%

Adamski M.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2010-2011

|

nr 3[35]

2

Czynna ochrona kaczki krzyżówki

100%

Kaluzinski J.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2007-2008

|

nr 4[24]

3

Dynamika liczebnosci kozicy tatrzanskiej Rupicarpa rupicarpa tatrica [Blahout, 1971]

100%

Gasienica-Byrcyn W.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2006

|

tom 62

|

nr 6

13-31

4

Głos w sprawie programu postarzania populacji jeleni - polemika

100%

Remi J.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2010-2011

|

nr 2[34]

5

Plan ratunkowy

100%

Przybylski A.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2009-2010

|

nr 1[29]

6

Monitoring liczebnosci nietoperzy w sezonie zimowym 2000-2001

100%

Fuszara E.

Kraska. Biuletyn Mazowieckiego Towarzystwa Ochrony Fauny

|

2001

|

nr 1[06]

16

7

Populacja jelenia europejskiego na Opolszczyźnie

100%

Pyplacz P.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2010-2011

|

nr 3[35]

8

Monitoring liczebnosci nietoperzy w sezonie zimowym 1998-99

100%

Fuszara E.

Kraska. Biuletyn Mazowieckiego Towarzystwa Ochrony Fauny

|

1999

|

nr 1-2[04]

17-21

9

Dlaczego jest tak malo dyzych drapieznikow?

88%

Wojciechowska B.

Aura

|

2003

|

nr 01

24-25

10

Wstepne wyniki badan nad liczebnoscia sow Strigiformes w Puszczy Bukowej pod Szczecinem

88%

Wysocki D. , Zeglinski G. , Marchowski D. , Kosciow R.

Przegląd Przyrodniczy

|

1996

|

tom 07

|

nr 1

92-93

11

Inter-analyst variation in the combined version of the mapping method: the role of experience

88%

Morozov N. S.

Acta Ornithologica

|

1995

|

tom 29

|

nr 2

89-99

EN

Inter-analyst variation was studied using the results of 15 mapping visits conducted by the author in 1992 in a 30-ha study plot in the oak forest in Moscow, Russia. During field work, special attention was paid to obtaining simultaneous records of singing birds. The average speed of the survey was 2.0-3.8 hours/10 ha. Identical sets of maps concerning 14 passerine species have been interpreted by five highly experienced European analysts and six Russian ornithologists with no previous experience of themapping method. Additionally, several ornithologists having previous experience in studying territorial behaviour of the Chaffinch Fringilla coelebs or Great Parus major and Blue P. caeruleus Tits evaluated maps of respective species. Within each of the four groups, the analysts showed a very high degree of mutual discrepancy. The coefficient of variation of estimates for 14 species varied from 21% to 87% among experienced analysts and from 45% to 90% among inexperienced ones. For each of 14 species, variation tended to be higher in the latter group. However, variances of estimates of experienced and inexperienced analysts differed significantly only for one of 14 species. Proportions between species were similarly reflected by different persons. The effect of "geographical" experience on the interpretation of results was not obvious.

PL

Powszechnie uważa się, że metoda rejestrowania kartograficznego terytoriów zapewnia, w porównaniu z innymi technikami liczeń, największą dokładność liczebności awifauny lęgowej. Jest to oczywiste, jednak indywidualne cechy oraz doświadczenie badacza mogą mieć znaczenie zarówno podczas liczeń w terenie jak też przy analizie ich wyników. Celem pracy było uzyskanie odpowiedzi na pytania: 1) czy zwiększenie liczby kontroli na leśnej powierzchni (15 zamiast przyjętych powszechnie 10), przedłużenie każdej kontroli do 2.0-3.8 godz./10 ha, i zwrócenie specjalnej uwagi na t. zw. stwierdzenia jednoczesne - eliminuje istotne różnice interpretacji materiału z liczeń dokonywanej przez różnych badaczy, wykazane w sprawdzianach Svenssona (1974) i Besta (1975)? 2) Czy przy tak zmodyfikowanej metodyce wyniki analizy dokonywanej przez bardziej doświadczonych badaczy są mniej zróżnicowane niż wyniki badaczy niedoświadczonych? Podstawą pracy były wyniki liczenia kartograficznego opartego na 15 kontrolach dokonanego przez autora w okresie 1.IV - 8.VII 1992 na powierzchni 30 ha w starym lesie dębowym na peryferiach Moskwy. Wszystkie kontrole, z wyjątkiem jednej, odbyły się rano. Powierzchnia była za duża, aby skontrolować ją w ciągu jednego ranka, dlatego dokonywano obchodu w ciągu dwóch dni, przyjmując że była to jedna "pełna kontrola". W maju i na początku czerwca kontrole rozpoczynano zwykle pół godziny lub godzinę przed wschodem słońca. W tedy obserwator starał się szybko obejść jak największą część terenu, żeby policzyć drozdy śpiewaki i rudziki. Po wschodzie słońca dokonywano powtórnej, bardziej dokładnej kontroli na tym samym terenie obchodząc go wzdłuż równoległych linii. W ten sposób ten sam ptak mógł być zarejestrowany jeszcze raz. Specjalną uwagę zwracano na jednoczesne stwierdzenia śpiewających ptaków. Identyczne zestawy map z wynikami dokonanych kontroli badanej powierzchni, dotyczące 14 gatunków wróblowatych (tab. 1 i 2), zostały przedstawione do interpretacji pięciu doświadczonym europejskim badaczom z trzech różnych krajów oraz sześciu rosyjskim ornitologom, którzy poprzednio nie mieli doświadczeń dotyczących kartograficznej metody liczeń. Dodatkowo kilku ornitologów mających doświadczenie w badaniach terytorialnego zachowania zięby, bogatki i sikory modrej analizowało mapy dotyczące tych gatunków. Osoby z grupy niedoświadczonych miały stosować się do instrukcji metodycznych Priednieks'a et al. (1986) łączących zalecenia Międzynarodowego Komitetu d.s. Liczeń Ptaków - IBCC (Pinowski & Williamson 1974) z kombinowaną metodą kartograficzną Tomiałojcia (1980). Wszyscy uczestnicy eksperymentu otrzymali dane o terenie badań i sposobie przeprowadzenia liczeń. W obrębie każdej z grup badaczy interpretujących mapy zaznaczyło się znaczne zróżnicowanie wyników analizy. Współczynnik zmienności ocen dla 14 gatunków w grupie "doświadczonych" badaczy miał zakres 21-87%, a w grupie "niedoświadczonych" - 45-90% (tab. 1 i 2, ryc. 1 i 2). W tej ostatniej grupie zmienność ocen dla każdego z 14 gatunków była wyższa, ale zmienność ocen między obu grupami różniła się w stopniu istotnym tylko w przypadku jednego gatunku. W grupie "doświadczonych" dla wszystkich 14 gatunków zarówno średnie jak mediany były wyższe. Wyniki oceny dokonanej przez autora były w stosunku do większości gatunków pośrednie między obu grupami, jednak bliżej "niedoświadczonych". Analizujący wykazali stale, w stosunku do określonych gatunków, indywidualne tendencje wyznaczania większych lub mniejszych terytoriów. Odpowiednio do tego poszczególne osoby przedstawiały w określonych proporcjach ocenę liczebności gatunków. Niektórzy spośród analizujących wyznaczali terytoria głównie przez oddzielanie stwierdzeń jednoczesnych, wg zaleceń Tomiałojcia (1980). Natomiast inni, zarówno "doświadczeni" jak "niedoświadczeni", prawdopodobnie opierali się na łączeniu pobliskich stwierdzeń i intuicji uwzględniającej wielkość terytoriów u danego gatunku (ryc. 1 i 2). W szeregu przypadków "doświadczeni" i "niedoświadczeni" badacze ignorowali kryteria minimalnej liczby pobliskich stwierdzeń zalecanej przez IBBC dla wyznaczania terytorium. Poszczególni uczestnicy doświadczenia prawdopodobnie różnie uwzględniali możliwość zmian w konfiguracji i liczbie terytoriów w ciągu sezonu lęgowego. Z tych powodów zwiększenie liczby kontroli i ich przedłużenie nie może wyeliminować lub zmniejszyć w istotnym stopniu różnic wyników między analizującymi. Wpływ wcześniejszych doświadczeń z terenu badań na wyniki analizy nie był jasny. N.p. w grupie uczestników, którzy poprzednio badali ziębę na tym terenie oceny liczby terytoriów tego gatunku wahały się od 20.5 do 109. Mimo, że metoda kartograficzna jest lepsza od innych technik liczenia, nie pozwala jednak analizującemu na dokonanie prawidłowych ocen, jeśli nie zna on z własnego doświadczenia terenu badań i jego awifauny. Przynajmniej dla gatunków występujących licznie w biotopach o utrudnionych warunkach obserwacji, dokładna ocena wymaga łączenia standardowej metody kartograficznej z intensywnym poszukiwaniem gniazd i indywidualnym znakowaniem ptaków, najlepiej w ciągu więcej niż jednego sezonu lęgowego.

12

Wstepne wyniki badan ilosciowych awifauny Parku Zeromskiego w Szczecinie

88%

Wysocki D.

Przegląd Przyrodniczy

|

1995

|

tom 06

|

nr 1

77-81

13

Motyle nocne w centrum Warszawy - pol wieku zmian w roznorodnosci gatunkowej i liczebnosci

88%

Winiarska G.

Działalność Naukowa PAN. Wybrane Zagadnienia

|

2004

|

tom 18

67-69

14

Wskaznik bilansu populacji jako nowy parametr oceny dynamiki liczebnosci zwierzyny

88%

Dziedzic R.

Łowiec Polski

|

1994

|

nr 07

18-19

15

Intensywnie… szacowany. Nieścisłości w określeniu liczebności dzięcioła białogrzbietego na terenie Puszczy Białowieskiej

88%

Remuszko M.

Las Polski

|

2011

|

nr 02

16

Liczebnosc i rozmieszczenie bobra Castor fiber L. na Suwalszczyznie

88%

Dzieciolowski R. , Gozdziewski J.

Ochrona Przyrody

|

2000

|

tom 57

111-120

17

Flying birds at Esperanza Bay, Antarctica

88%

Coria N. R. , Montalti D.

Polish Polar Research

|

1993

|

tom 14

|

nr 4

433-439

18

Na Bialorusi wodniczek jest wiecej niz u nas

88%

Cofta T.

Ptaki. Biuletyn Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków

|

1999

|

nr 1

20-21

19

Awifauna doliny Bzury

88%

Chmielewski S. , Tabor J. , Kowalski M.

Rocznik Naukowy Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody Salamandra

|

2005

|

nr 09

15-48

20

Laki Mikoszewskie - miejsce ciekawe i malo znane

88%

Wojcik C. , Rydzkowski P.

Ptaki. Biuletyn Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków

|

1998

|

nr 1

19