Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Indoktrinace členů KSČ během tzv. dnů komunistické výchovy 1948-1949: organizace, ideologické zázemí, lokální průběh

100%

Kaška V.

Dějiny - Teorie - Kritika (History - Theory - Criticism)

|

2008

|

tom 5

|

nr 1

39-78

EN

This article examines a form of Party training in Czechoslovakia called DKV (Dny komunistické výchovy - Communist Education Days). This programme of mass indoctrination of Czechoslovak Communist Party members after the Communist takeover in February 1948 ran from August 1948 and to June 1949. The article is more generally focused on the reconstruction of everyday life within the local Party networks. It first considers the formal aspects of the DKV. Here, Party members attended lectures on a topic of the month, familiarizing themselves with the basic doctrines of Marxism-Leninism. The article reconstructs the running of the DKV in Brtnice (in the Jihlava region) and Břežany (in the Znojmo region), demonstrating that the demands of Party headquarters were considerably adapted to local circumstances and that the whole operation ended up being not quite as intensive as Party headquarters had planned. The two local organizations considered in the article often preferred other, more urgent activities, to the ideological equipping of its members. When indoctrination eventually did take place there was not as much of it as Party headquarters had planned, nor was it of the quality they had anticipated.

CS

Článek se zabývá typem stranického školení v Československu, který se nazýval DKV (Dny komunistické výchovy). Tento program masové indoktrinace členů KSČ probíhal po převzetí moci komunisty v únoru 1948 od srpna 1948 do června 1949. Článek se obecněji soustředí na rekonstrukci každodenního života uvnitř místního stranického aparátu. Nejprve sleduje formální aspekty DKV. Členové strany během nich navštěvovali přednášky podle měsíčních témat, seznamovali se základními doktrínami marxismu-leninismu. Článek rekonstruuje průběh DKV v Brtnici (kraj Jihlava) a Břežanech (kraj Znojmo) a ukazuje, že požadavky ústředního vedení byly značně uzpůsobeny místním podmínkám a celá operace tak zdaleka nebyla natolik intenzivní, jak ústřední vedení plánovalo. Obě místní buňky, sledované v článku, dávaly často přednost jiným, naléhavějším aktivitám, před ideologickým vyzbrojováním svých členů. A i když se indoktrinace nakonec uskutečnila, nebylo jí tolik, kolik bylo vedením požadováno, a ani kvalitou nedosahovala očekávání.

2

The Issue of Ideological Changes in the Context of the Polish Political Parties - Theoretical Models and Their Exemplifications

100%

Niebylski M.

Polish Political Science Yearbook

|

2020

|

nr 4 (49)

166-182

EN

The article aims to present and discuss five theoretical models explaining the issue of ideological changes in Polish political parties. The paper is to shed light on an ideology’s dynamic nature and the process of building ideology in the political parties’ environment. The article features a discussion on the circumstances favoring the implementation of ideological changes and the methods used by parties to implement changes in their ideologies. The paper adopts two research hypotheses: 1) party ideologies are developed and modified by political parties in response to the changing (social, political, economic) circumstances in the inter-party rivalry. 2) The process of ideological changes serves political parties to lead an effective inter-party rivalry. The paper establishes that the factors with scientifically documented impact on party behavior in ideological terms are as follows: electoral result (parties that achieved a result below their expectations are more eager to revise their ideologies), political competition’s activity (parties react to ideological changes of their direct rivals), electorate preferences (political forces can change their approach in crucial issues to reflect the dominant views in their electorates) and acceptance of free-market principles by the main political actors. An analysis of Polish parties’ behaviors and the gathered source material also demonstrates that the parties’ inclination to implement ideological changes depends on organizational factors.

3

Liberalizm w edukacji

88%

Karoń A. I.

Kultura-Społeczeństwo-Edukacja

|

2022

|

tom 22

|

nr 2

249-258

EN

The contemporary message of some media associates broadly understood liberalism with the pejoratively interpreted slogan “do whatever you want”. Common understanding of liberalism as, very generally speaking, libertarian views, also tends to be juxtaposed with an almost anarchist view of the world. The purpose of this text is to reflect on how liberalism can be understood (and whether there is one way to define it) and how a liberal thought influences education. Can it shape education? If so, how? The liberal tradition is not only rich and diverse (it is impossible to talk about one liberalism with a capital “L”, or rather liberalisms of specific countries), but also has a significant impact on the way of thinking about the world in its various dimensions. The text provides an overview of the main tenets of liberalism along with their historical outline. The discussion about the main ideas of liberalism serves to organize a series of, sometimes contradictory, information about it. The background outlined in this way allows us to focus on the issue of liberalism in education, while posing a number of problematic, remaining open, questions about the essence of education or the role of school in the neoliberal perspective. The entanglement of science in ideologies is also shown, an example of which is mathematics, the subject defined in accordance with the adopted philosophical or even political perspective. The overview character of the text is intertwined with questions on the border of the philosophy of education and the history of political thought, which is a good introduction to further deepening the knowledge in both these areas.

4

Studenci pedagogiki Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i ich orientacje edukacyjne. Prezentacja wyników badań własnych

88%

Przybylski B.

Kultura i Edukacja

|

2016

|

nr 3(113)

192-209

EN

The following article comprises the description of methodology and the presentation of the results of individual research. The aim of the realised project was recognising and characterising the educational orientations of pedagogy students. The author used the Polish adapted version of W.F. O’Neill’s questionnaire on ideological orientations to survey the educational orientations of students. The questionnaire estimates six detailed educational ideologies. This article presents the results of a survey concluded on a group of 506 students of the Maria Grzegorzewska University in Warsaw. Among students the choice of liberal educational ideology is predominant. The number of followers of radical right-wing educational ideologies is marginal.

5

THE TOLERANCE IN ISLAMIC LEGAL MODEL

88%

Edaich S.

Studia Oecumenica

|

2014

|

tom 14

285-302

PL

Czytając o tolerancji religijnej jesteśmy zmuszeni uwierzyć, że ta zasada poja- wiła się w epoce oświecenia dzięki jakiejś filozofii czy systemowi politycznemu. W rzeczywistości oświecenie przyniosło tylko odzyskanie tolerancji, która wcze- śniej była skonfiskowana przez praktyki religijne i polityczne. Aby zrozumieć tolerancję w religiach monoteistycznych, musimy pamiętać, że była ona w swym aspekcie instytucjonalnym i praktycznym zdefiniowana już w świętych księgach tych religii.

6

Chrześcijańskie korzenie Europy w ujęciu Benedykta XVI

75%

Warzeszak J.

Teologia w Polsce

|

2021

|

tom 15

|

nr 1

59-105

PL

Autor artykułu, wykorzystując teksty przemówień, które Benedykt XVI kierował do Europejczyków podczas swego pontyfikatu, starał się ukazać, jaki wkład wniosło chrześcijaństwo, a zwłaszcza Kościół katolicki w budowę cywilizacji europejskiej. Otóż – według papieża – chrześcijaństwo przyniosło przede wszystkim religię monoteistyczną – objawioną wiarę w Boga w Trójcy Osób, a wyeliminowało politeizm i bałwochwalstwo; wniosło religię racjonalną, a uwolniło od irracjonalnych mitów i zabobonów; wniosło kulturę słowa, a przez wieki likwidowało analfabetyzm; wprowadziło ethos pracy, rozwinęło kulturę artystyczną: muzyczną, teatralną i malarską, powołało dzieła miłosierdzia, ukształtowało tożsamość narodów oraz tożsamość Europy. Autor przedstawił też oceny papieża odnośnie do sytuacji politycznej, społecznej i ideologicznej we współczesnej Europie oraz jego opinie w kwestii jej zjednoczenia, uwzględniające plusy i minusy tego procesu, jak: zapewnienie pokoju na kontynencie i w świecie, rozwój gospodarczy i cywilizacyjny, dążenie do jedności, a nie do jednolitości; zdrową świeckość i poszanowanie autonomii Kościoła. Uwzględnił wreszcie wezwania, aby podstawą pomyślnej przyszłości Europy stało się respektowanie wartości uniwersalnych i chrześcijańskich. Chrześcijaństwo służy bowiem „oczyszczaniu rozumu”, przyczynia się do formowania sumień i kształtowania humanizmu integralnego, a cześć oddawana Bogu oznacza zarazem troskę o człowieka.

EN

The author of the article tried to show – based on the speeches of Benedict XVI to Europeans – what the Christianity, especially the Catholic Church, has brought to the European civilization. Well, the Christianity brought the monotheistic religion – the revealed faith in God in the Trinity of Persons. It cleansed of polytheism and idolatry; it brought rational religion and freed from irrational myths and superstitions; it brought a cultureof word, and, over the centuries, it eliminated illiteracy; it introduced the ethos of work, musical culture and a number of its other kinds, the works of charity. It shaped the identity of nations and the identity of Europe. The author also presents the Pope’s assessment of the contemporary political, social and ideological situation in Europe. He pointed out that the union of Europe ensures peace on the continent and in the world, as well as economic and civilization development. This union is to lead, according to the original assumptions, to unity, not to uniformity; wholesome secularism must respect the autonomy of the Church. The respect of universal and Christian values is the base of a successful future. Christianity serves “purification of the reason”, contributes to the formation of conscience and an integral humanism. Worshiping God means caring for man.

7

A corpus-based analysis of textbooks used in the orientation course for immigrants in Germany: Ideological and pedagogic implications

75%

Leung R. C. H.

Journal of Language and Cultural Education

|

2016

|

tom 4

|

nr 3

154-177

EN

Contextualized within immigrants’ acquisition of specialized knowledge about the host country at the institutional level, this article examines a 64295-word corpus of textbooks written for participants of the orientation course in German politics, history and culture. Corpus-based techniques (“keyness,” collocation and qualitative examination of concordance lines) are deployed to explore the corpus. The findings reveal that the collocational patterns of the identified keywords construct particular world views vis-à-vis Germany. For instance, the keyword DDR [German Democratic Republic (GDR), aka East Germany] frequently co-occurs with negatively connoted lexis while collocates of the keywords denoting present-day Germany (e.g., Bundesrepublik Deutschland [Federal Republic of Germany] and Staat [nation, country, state]) facilitate the portrayal of Germany as a nurturing welfare state that is popular among foreigners. It is argued that such discursively-construed opposition between the “bad” GDR and the “good” Federal Republic of Germany helps to legitimize the German reunification. Furthermore, it is found that certain keywords (e.g., Sie [you], Kurs [course, class] and z.B. [e.g.]) are “metadiscourse resources” (Hyland, 2005). Their pedagogic effects are discussed in relation to the ideological implications of the research findings.

8

Totalitarismus mezi ideologií a teorií

75%

Dobeš J.

Dějiny - Teorie - Kritika (History - Theory - Criticism)

|

2007

|

tom 4

|

nr 2

183-218

EN

This study deals with the idea and the conception of totalitarianism. It chronicles the development of the term from its fi rst use in the 1920s to its gradually widening scope, all the way up to its formulation as a consolidated concept after WWII. It contains at its basis the conviction that totalitarianism is a unique form of political power, to be distinguished from democracy and traditional dictatorships. Soon after this conception of totalitarianism was introduced, it encountered sharp criticism aimed at its inability to embrace the changes that occurred in communist states following Stalin’s death, subjected as they were to political interests and the logic of the Cold War and the belittling of Nazi crimes implicit in the comparison between Nazism and communism. However, in the 1980s - and particularly after 1989 - the theory of totalitarianism underwent a notable renaissance. In addition to its historical aspects, studies have concentrated on several competing theories meant to transform the concept or even completely supersede it (theories regarding authoritarian regimes, Fascism and political religion). In conclusion, the author points out that from its beginnings, the theory of totalitarianism has straddled the boundaries between ideology and politics on the one hand and ideology and science on the other.

CS

Studie pojednává myšlenku a koncepci totalitarismu. Dokládá vývoj tohoto termínu od jeho prvního užití ve dvacátých letech, přes postupně se rozšiřující záběr, až k jeho formulaci jako konsolidovaného konceptu po druhé světové válce. Ve svém základě obsahuje přesvědčení, že je totalitarismus zvláštní formou politické síly, kterou je třeba odlišovat od demokracie a tradičních diktatur. Krátce poté, co byla koncepce totalitarismu představena, setkala se s ostrou kritikou pro svou neschopnost vyrovnat se se změnami, které nastaly po Stalinově smrti v komunistických státech, odpovídajících politickým zájmům a logice studené války, a umenšovánín nacistických zločinů, vlastní srovnávání nacismu a komunismu. Nicméně v osmdesátých letech - a zejména po roce 1989 - došla teorie totalitarismu významného znovuoživení. Mimo historické aspekty se studie soustředí na několik soupeřících teorií, které měly koncepci pozměnit, nebo ji úplně nahradit (teorie týkající se autoritativních režimů, fašismu a politického náboženství). Na závěr autor upozorňuje, že je teorie totalitarismu od počátků rozkročena mezi ideologií a politikou na jedné straně a ideologií a vědou na straně druhé.

9

Remarks on the demagogie texts published in Russian-speaking Kazakhstani newspapers at the time of the Revolution

75%

Albikasimova B. B.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2015

|

nr 2

187-200

EN

It is an axiom to say that the language of the print media is a highly effective instrument of power, politics and propaganda. This paper illustrates the fact that language can be ‘powerful ’ in terms of style and lexicon, and of the attitude to reality it expresses, which is primarily related to ideology. The authors stress the role of the Russian language in the totalitarian propaganda of the period concerned. The 1917 Revolution and civil war in Russia marked the period of the greatest conflicts and a turmoil that was accompanied by an intense ‘linguistic experience and changes to the ‘status ’ ofthe language. Intheyears immediately following the Revolution the role of the official language, conveying the single official ideology was enormous and newspapers turned out to be an efficient instrument of propaganda. They provided the main channel of totalitarian ideology, efficiently influencing social consciousness. This paper is based on an analysis of texts published in three Kazakhstani newspapers: “Glos Semirechye” (1919), “Dzhetysuyskaya Pravda” (1923), “Turkiestan komunistytchna”, “True Semirechensk Region” (1920). It is demonstrated in the conclusions that the demagogic texts published there conveyed the ideology of a totalitarian system. One of the main messages conveyed in these texts concerned the image ofa new world shaped by such factors as the Revolution, contradictions between different social classes, external and internal threats, as well as threatening the victory of reactionary forces. This paper attempts to identify and characterise the manifestations of ideology propagated at the time of the proletarian revolution.

10

Voegelinowska koncepcja symboli politycznych. Teoria i zastosowania

63%

Kuź M.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2016

|

tom 51

99-112

EN

This article examines the theoretical category of political symbols as proposed and developed by Eric Voegelin. The main focus is the usefulness of political symbols for politics, political analysis, and law. The original element of this study is a description of the genesis of the concept with a special focus on Voegelin’s early works, which are rarely mentioned in other similar analyses. The study concludes that political symbols are a theoretical tool that opens new avenues of research and can facilitate public dialogue in modern societies. Voegelin’s political symbols overcome the division into religion and ideologies. Moreover, the theory avoids some of the pitfalls that are characteristic of Carl Schmitt’s philosophy and enables a more nuanced analysis than the one based on the Huntingtonian category of civilizations.

PL

Poniższy artykuł stanowi refleksję nad zastosowaniem teoretycznej kategorii symboli politycznych w ujęciu Erica Voegelina do badań politologicznych oraz praktycznych problemów współczesnego prawa i polityki. Oryginalny wkład badawczy tego tekstu stanowi przy tym prześledzenie rozwoju koncepcji symboli politycznych u Voegelina i skupienie się na wczesnych, rzadko opisywanych tekstach tegoż autora. Konkluzją jest obserwacja, iż voegelinowska kategoria symboli politycznych to narzędzie znacznie powiększające nasze możliwości poznawcze i otwierające nowe pola dialogu społecznego. Kategoria ta przezwycięża bowiem nieprzystający już w pełni do współczesnej polityki podział na religie i ideologie, a równocześnie unika problemów charakterystycznych dla myśli politycznej Carla Schmitta i pozwala na bardziej szczegółową analizę niż upraszczające huntingtonowskie pojęcie cywilizacji.

11

O metodzie krytycznej w toponomastyce

51%

Rutkowski M.

Onomastica

|

2021

|

tom 65

|

nr 1

237-254

EN

The article presents an outline of critical methodology in relation to toponomastics. Critical research is aimed at uncovering hidden ideologies that constitute the background of the formation or change of geographical names of various categories. In the article, the traditions of toponomastic research are shown, and against their background, the possibilities of including in such research also the critical perspective are presented. Specific examples of both research and social processes that regulate the changes of names (e.g. of streets, countries) are shown. The perspectives of critical toponomastics research are outlined; this research may be undertaken, if both theoretical methodological assumptions (the notion of social space, cultural space, symbolic power, collective memory) and source resources (the use and registration of names by users) are modified.

PL

Artykuł jest prezentacją zarysu metodologii krytycznej w odniesieniu do toponomastyki. Badania krytyczne mają na celu odsłonięcie ukrytych ideologii, stanowiących tło formowania bądź zmieniania nazw geograficznych różnych kategorii. W artykule pokazane są tradycje badań toponomastycznych, a na ich tle prezentowane są możliwości uwzględnienia w takich badaniach również perspektywy krytycznej. Pokazane są konkretne przykłady zarówno badań, jak i procesów społecznych, które regulują zmiany nazewnictwa (np. nazw ulic, państw). Nakreślone są w zarysie również perspektywy krytycznych badań toponomastycznych, które mogą zostać podjęte przy modyfikacji zarówno teoretycznych założeń metodologicznych (pojęcie przestrzeni społecznej, przestrzeni kulturowej, władzy symbolicznej, pamięci zbiorowej), jak i zasobów źródłowych (używanie i rejestrowanie nazw przez użytkowników).

12

Chrześcijańska nadzieja wobec światowych ideologii nadziei. Ujęcie Roberta Spaemanna

51%

Kożuchowski J.

Studia Gdańskie

|

2019

|

nr 45

77-97

PL

W niniejszym artykule zasadniczo omówiono dwa odnoszące się do nadziei zagadnienia analizowane przez Roberta Spaemanna. Pierwsze dotyczy przesłania światowych ideologii nadziei. Zostały one zdemaskowane przez wybitnego niemieckiego myśliciela jako iluzoryczne i utopijne, dlatego że chcą przywiązać człowieka do ziemi i zapewnić mu raj w doczesności. Spaemann zatrzymuje się zwłaszcza nad tymi, które doszły do głosu w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX w.: marksizmem, a zwłaszcza propagowaną przez Herberta Markusego tzw. ideologią przyjemności. Spaemann akcentuje społeczne skutki ich oddziaływania: najpierw odurzenie owymi ideologiami wielu społeczeństw zachodnich oraz ich nadzwyczajną euforię, która nagle zamieniła się w niesłychaną frustrację. Ostateczna perspektywa oferty wszelkich światowych ideologii jest nader przerażająca dla naszej egzystencji. W analizie drugiego zagadnienia zarysowano przede wszystkim naturę nadziei, na której tle została ukazana doniosłość chrześcijaństwa tak w obecnych czasach, jak i w przyszłości. W jego posłannictwie cnota nadziei inspiruje, motywuje oraz dodaje odwagi. Kontekst, w jakim to się dokonuje, jest wieloraki i różnorodny. Wskazano także na podobieństwo ujęcia kwestii rozumienia nadziei w dwóch jej aspektach – naturalnej i nadprzyrodzonej – u Roberta Spaemanna i Josepha Piepera. Ten aspekt zagadnienia nie był dotąd przedmiotem analiz. Ponadto autor artykułu ukazał u Spaemanna problematykę nadziei w ujęciu nie rozwijanym przezeń wprost, to jest odpowiedzialności za innych.

EN

This article addresses two issues related to hope and examined by Robert Spaemann. The first concerns the ideas propagated by world ideologies of hope. They were exposed by the prominent German thinker as illusory and utopian because they want to tie Man to the world and assure him paradise in this mortal life. Spaemann focuses on the Marxism of the 1960s and 1970s and especially the so-called ideology of pleasure promoted by Herbert Markuse. Spaemann emphasises the social consequences of those ideologies: first, the intoxication with the ideologies of many Western societies and their extraordinary euphoria, which suddenly turned into deep frustration. The ultimate perspective of what all world ideologies have to offer is most terrifying with regard to our existence. The author’s analysis of the other issue encompasses primarily the nature of hope, against which the importance of Christianity is shown both for the present and the future. In its mission, the virtue of hope inspires, motivates and encourages. The context in which this is done is manifold and diverse. Similarities were pointed out in the approach to the question of understanding hope in its two aspects – natural and supernatural – of both Robert Spaemann and Joseph Pieper. This aspect of the issue has not yet been analysed. Moreover, the author emphasised Spaemann’s indirect emphasis on responsibility for others as an aspect of the question of hope.

13

Chrześcijańska nadzieja według Roberta Spaemanna

51%

Kożuchowski J.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2018

|

tom 31

|

nr 4

63-77

EN

The article presents a vision of Christian hope in the view of the widely regarded German contemporary thinker – Robert Spaemann. This vision was sketched in response to the mistaken understanding of this virtue by representatives of the world’s ideologies of hope, especially of H. Markuse. The nature of hopeis shown there in the context of issues closely related to it, such as salvation and eternal life, the end of times, earthly hopes, dignity of life, progress, suffering,modes of the presence of Christians in the world and their personal qualities. Subsequently, the natural foundations of hope and its meaning are indicated and explained. What is also emphasized is the special importance of this virtue due to the kind of good it offers and the means of solving the existential problems that man will always face (including the purpose of existence, death, suffering, self-fulfillment, happiness, responsibility for the future, respect for life – especially human – from conception to natural death). The work of Spaemann inspires, motivates, orientates, empowers, strengthens and encourages the virtue of hope

14

Chrześcijańskie korzenie Europy w ujęciu Benedykta XVI

51%

Warzeszak J.

Teologia w Polsce

|

2021

|

tom 15

|

nr 1

59-105

EN

The author of the article tried to show – based on the speeches of Benedict XVI to Europeans – what the Christianity, especially the Catholic Church, has brought to the European civilization. Well, the Christianity brought the monotheistic religion – the revealed faith in God in the Trinity of Persons. It cleansed of polytheism and idolatry; it brought rational religion and freed from irrational myths and superstitions; it brought a culture of word, and, over the centuries, it eliminated illiteracy; it introduced the ethos of work, musical culture and a number of its other kinds, the works of charity. It shaped the identity of nations and the identity of Europe. The author also presents the Pope’s assessment of the contemporary political, social and ideological situation in Europe. He pointed out that the union of Europe ensures peace on the continent and in the world, as well as economic and civilization development. This union is to lead, according to the original assumptions, to unity, not to uniformity; wholesome secularism must respect the autonomy of the Church. The respect of universal and Christian values is the base of a successful future. Christianity serves “purification of the reason”, contributes to the formation of conscience and an integral humanism. Worshiping God means caring for man.

PL

Autor artykułu, wykorzystując teksty przemówień, które Benedykt XVI kierował do Europejczyków podczas swego pontyfikatu, starał się ukazać, jaki wkład wniosło chrześcijaństwo, a zwłaszcza Kościół katolicki w budowę cywilizacji europejskiej. Otóż – według papieża – chrześcijaństwo przyniosło przede wszystkim religię monoteistyczną – objawioną wiarę w Boga w Trójcy Osób, a wyeliminowało politeizm i bałwochwalstwo; wniosło religię racjonalną, a uwolniło od irracjonalnych mitów i zabobonów; wniosło kulturę słowa, a przez wieki likwidowało analfabetyzm; wprowadziło ethos pracy, rozwinęło kulturę artystyczną: muzyczną, teatralną i malarską, powołało dzieła miłosierdzia, ukształtowało tożsamość narodów oraz tożsamość Europy. Autor przedstawił też oceny papieża odnośnie do sytuacji politycznej, społecznej i ideologicznej we współczesnej Europie oraz jego opinie w kwestii jej zjednoczenia, uwzględniające plusy i minusy tego procesu, jak: zapewnienie pokoju na kontynencie i w świecie, rozwój gospodarczy i cywilizacyjny, dążenie do jedności, a nie do jednolitości; zdrową świeckość i poszanowanie autonomii Kościoła. Uwzględnił wreszcie wezwania, aby podstawą pomyślnej przyszłości Europy stało się respektowanie wartości uniwersalnych i chrześcijańskich. Chrześcijaństwo służy bowiem „oczyszczaniu rozumu”, przyczynia się do formowania sumień i kształtowania humanizmu integralnego, a cześć oddawana Bogu oznacza zarazem troskę o człowieka.

15

Honorifikační urbanonyma a jejich úloha při formování poválečné urbanonymie (na příkladu Prahy)

51%

Kojetínová M.

Acta onomastica

|

2016

|

tom 56

124-139

EN

The aim of the paper is to describe specific trends in the development of Prague street names following the end of the Second World War. The main purpose of the research is to show all topics, which arose in post-war society and which also influenced post-war street naming (e. g. eliminating symbols of Nazi Germany, celebrating of our west and east rescuers, laudation of dead heroes, turnover to hussite tradition, turnover to interwar Czechoslovakia etc.). The paper also shows examples of ideological and political influences on street naming after 1948.

16

Evropský pilíř sociálních práv

51%

Břicháček T.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2018

|

tom 157

|

nr 11

945-955

EN

On November 2017, the European Parliament, the Council and the Commission solemnly proclaimed the so-called European Pillar of Social Rights. They did so in the same way as in the case of the Charter of Fundamental Rights of the EU in 2000. The document, which resembles a new social charter, contains 20 principles and rights related to equal opportunities, access to the labour market, fair working conditions, social protection and inclusion. Although the Pillar itself is not legally binding it is projected to serve as a basis for future shaping of social policy at EU level and for the convergence of the Member States social models. Meeting the criteria of the EPSR shall represent a shared political commitment and responsibility of both the Union and its Member States. From a legal and political point of view, the EPSR is a very problematic project that raises a number of questions. The evident intention behind is to take advantage of this instrument to unify social policy across the continent, according to a uniform template. Moreover, the content of this template carries a heavy ideological burden. Lastly, this act was adopted entirely outside the decision-making procedures laid down by the EU’s founding treaties and irrespective of the extent of the Union’s powers. The significance and potential implications of the EPSR should not be underestimated by referring to its soft law nature. Given the precedent of the Charter of Fundamental Rights, as well as the strong tools in the hands of the EU institutions to push the implementation of the Pillar, means that this document should be treated seriously.

CS

Evropský parlament, Rada a Komise v listopadu 2017 slavnostně vyhlásily tzv. Evropský pilíř sociálních práv. Učinily tak stejnou formou, jaká byla použita v případě Listiny základních práv EU v roce 2000. Předmětný dokument, který se podobá jakési nové sociální chartě, obsahuje 20 zásad a práv souvisejících s rovnými příležitostmi, přístupem na trh práce, spravedlivými pracovními podmínkami, sociální ochranou a začleňováním. Ač Pilíř sám o sobě není právně závazný, měl by sloužit jako východisko pro další formování sociální politiky na úrovni EU a pro sbližování sociálních modelů členských států. Naplňování Pilíře má představovat sdílený politický závazek a odpovědnost Unie i členských států. Z právního i politického hlediska jde o velmi problematický projekt, který vyvolává řadu otázek. V pozadí je zřejmý záměr sjednocovat sociální politiku napříč kontinentem podle jednotné šablony. Obsah této šablony navíc nese silnou ideologickou zátěž. Konečně tento akt byl přijat zcela mimo rozhodovací postupy stanovené zakládacími smlouvami EU a bez ohledu na rozsah pravomocí Unie. Význam a potenciální dopady EPSP by neměly být zlehčovány poukazem na jeho povahu soft law. Precedens Listiny základních práv EU, jakož i silné nástroje, které mají v rukou unijní orgány pro jeho prosazování, z Pilíře činí dokument, který by měl být brán vážně.

17

„Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, czyli prawdziwy humanizm. Jan Paweł II o pierwszym przykazaniu w homilii koszalińskiej (1.06.1991)

51%

Kowalczyk D.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2022

|

tom 29

103-116

EN

During the fourth pilgrimage to Poland in 1991, John Paul II based his teaching on the Decalogue, on the “ten simple words”. In his homily delivered in Koszalin, he referred to the first commandment that provides the foundations to understand all of them. God who presents the Decalogue to His people, is the same God who liberated them from Egypt. Therefore, Decalogue cannot limit human freedom, on the contrary, it helps the people to grow strong. The One who speaks to Moses on the Mount Sinai is God the Father who – as revealed in the New Testament – generates the Son from Eternity and sends us the Spirit. Thus, we could say that the Trinitarian dimension does not weaken the invocation: “You shall have no other gods before me”, but it enlightens and strengthens it. Decalogue allures not only to its goodness and truth, but also to its beauty. The first commandment presents the initial confrontation with the world which, in the name of deceptive humanism, places a human being before God. This false humanism will manifest itself in all sorts of ideologies. In the twentieth century it was Nazism, but above all, it was Communism, while today they are different versions of neo-Marxism that especially attack the biblical anthropology, closely related to the first commandment.

PL

Jan Paweł II oparł swe nauczanie podczas IV pielgrzymki do Polski w 1991 roku na Dekalogu, „dziesięciu prostych słowach”. W Koszalinie podjął pierwsze przykazanie, które stanowi podstawę interpretacyjną dla pozostałych przykazań. Bóg, który daje Dekalog, jest tym samym Bogiem, który wyzwolił swój lud z Egiptu. Dekalog zatem nie ogranicza ludzkiej wolności, ale pomaga jej dojrzeć i umocnić się. Ten, który przemawia do Mojżesza na Górze Synaj, to Bóg Ojciec, który – jak to zostaje objawione w Nowym Testamencie – rodzi odwiecznie Syna i posyła nam Ducha. Wymiar trynitarny nie tylko nie osłabia wezwania: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, ale je tłumaczy i wzmania. Dekalog pociąga swoim dobrem, prawdą, ale także pięknem. Pierwsze przykazanie stanowi podstawowe pole konfrontacji ze światem, który w imię fałszywego humanizmu stawia człowieka w miejscu Boga. Ten fałszywy humanizm przejawia się w różnego rodzaju ideologiach. W XX wieku był to nazizm, a przede wszystkim komunizm, nato¬miast dzisiaj są to różne wersje neomarksizmu, które atakują szczególnie biblijną antropologię, ściśle związaną z pierwszym przykazaniem.

18

Суб’єктивація versus масовізація українського соціуму

51%

Грабовська І.

Studia Orientalne

|

2022

|

nr 4(24)

71-82

RU

В статье анализируются трансформационные процессы в современной Украине в конкретных проявлениях их специфики, а именно – субъективации и массизации украинского общества. При анализе этой проблемы проводятся параллели с выводами уже разработанных концепций и идей зарубежных и украинских философов. В современном цивилизованном мире, по мнению всемирно известного ученого Ф. Фукуямы, происходят два взаимоисключающих процесса, от которых зависит будущее прежде всего западной цивилизации. Один из них – дефрагментация сообществ по групповым идентичностям: профессиональным, возрастным, религиозным, половым и т. д. Такая мозаика со обществ приводит к исчезновению единства в стране, росту взаимных претензий, непонимания и конфликтов, индивидуализации членов общества к существованию разрозненных индивидуумов, теряющих связь с социальной средой. С другой стороны, идет процесс отождествления массы людей как социальных существ с более могущественными группами, в первую очередь нациями, что приводит к взаимным претензиям на международном уровне и угрозам авторитаризма и разрушения демократий в отдельных странах, особенно тех, которые вступили в процесс модернизации. И все же Ф. Фукуяма считает, что понимание возможно. Стоит искать и находить разумный компромисс, ведущий к консенсусу. По мнению автора этой статьи, такой процесс условно можно охарактеризовать как формирование «либерального национализма». В статье делается вывод о том, что усиление субъектности современной Украины является необходимым условием ее самоутверждения как независимого государства – самодостаточного актора на исторической арене. Одним из основных направлений развития процесса субъективации является демассизация и демассификация постсоветского общества, преодоление всех признаков его постколониализма.

EN

The article analyses the transformation in modern Ukraine in specific manifestations of their specificity, namely – the subjectivation and massization of Ukrainian society. In analysing this problem, parallels are drawn with the conclusions of already developed concepts and ideas of foreign and Ukrainian philosophers. In the modern civilized world, according to the worldfamous scientist F. Fukuyama, there are two mutually exclusive processes dependent primarily on Western civilization. One of them is the defragmentation of communities by group identities: professional, age, religious, sexual, etc. Such a mosaic of community leads to the disappearance of unity in the country, the growth of mutual claims, misunderstandings and conflicts, the individuation of members of society to the existence of atomised individuals who lose touch with their social environment. On the other hand, there is a process of identifying the mass of people as social beings with more powerful groups, primarily nations, which leads to mutual claims at the international level and threats of authoritarianism and destruction of democracies in certain countries, especially those that have entered the modernisation process. And yet F. Fukuyama believes that understanding is possible. It is worth looking for and finding a reasonable compromise that leads to consensus. According to the author of this intelligence, such a process can be tentatively described as the formation of “liberal nationalism”. The article concludes that strengthening the subjectivity of modern Ukraine is a necessary condition for its self-affirmation as an independent state – a self-sufficient actor in the historical arena. One of the main directions in the development of subjectivation is the demassization and demassification of post-Soviet society, overcoming all signs of its postcolonialism.

19

Der Einfluss der Soziallehre der Kirche auf die europäische Kultur und Gesellschaft

44%

Štuhec I. J.

Studia Gdańskie

|

2016

|

nr 38

239-259

DE

In vorliegender Studie ist die Entwicklung der Soziallehre der Kirche von Rerum Novarum an im Schlüssel der Reaktionsfähigkeit oder Reaktionsunfähigkeit der Kirche auf die gesellschaftlichen Veränderungen und in Hinblick auf die Entwicklung dieser Lehre von der ideologischen Konfrontation mit den modernen Ideologien zu den letzten Enzykliken, die in den Vordergrund die Zivilisation der Liebe und Barmherzigkeit stellen, als spezifisches christliches gesellschaftliches Paradigma ohne Ambition, dass die Kirche an der Macht partizipieren würde, vorgestellt. Auf jeden Fall beeinflusst die Soziallehre mit ihren Grundprinzipien in allen Zeiträumen die Entwicklung der europäischen Kultur und ihrer Rechtsordnung. Akzentverlagerung von der Alternative zu den bestehenden Gesellschaftssystemen auf die ethische Rolle der Soziallehre der Kirche stärkt zunehmend die Bestrebung für die Durchsetzung der Religionsfreiheit als ein grundlegendes Menschenrecht. Und gleichzeitig eine klare Unterscheidung zwischen der Mission der religiösen und politischen Institutionen sowie der zentralen Rolle des Staatsbürgers und Gläubigers in einer demokratischen und pluralistischen Gesellschaft.

EN

The article presents the development of the social teaching of the Church from Rerum novarum onwards from the view of responsiveness or non- responsiveness to the social changes and regarding the development of the teaching from ideological confrontation with modern ideologies to the last encyclicals which put emphasis on the civilization of love and charity as a specific social paradigm without the ambition that the Church would be in power. In any case, in all periods, the social teaching with its basic principles has influenced the development of the European culture and its legal order. The shift of focus from the alternative to the existent social systems to the ethical role of the social teaching of the Church has strengthened the endeavours to establish religious freedom as a basic human right. And at the same time, the clear differentiation between the mission of religious and political institutions and the central role of a citizen and believer in a democratic and pluralist society.