Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Follow-up on the diagnostic level of children covered by the Universal Neonatal Hearing Screening Program in Poland, divided into voivodships

100%

Greczka G. , Zych M. , Dąbrowski P. , Gasińska A. , Król A. , Szyfter-Harris J. , Szyfter W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

tom 73

|

nr 4

1-7

EN

Introduction: Thanks to the Polish Universal Neonatal Hearing Screening Program (PUNHSP), all newborns in Poland undergo a free, screening hearing examination. Between 2006 and 2015, the average number of tested children per year was 373,477. According to the analysis of The Central Database (CDB), only 55.8% of the children attended the detailed hearing examinations at the second level of the Program. Aim: The aim of this study is to analyse the dates concerning the attendance of the children at the diagnostic level of PUNHSP in different regions of Poland. Materials and methods: To conduct an analysis of this fact and find out the reasons for low attendance at the second level in 2015, a telephone survey questionnaire was developed for parents who had not registered their babies for further consultation – 3,239 randomly selected parents. Results: The analysis revealed that the number of children examined at the second diagnostic level of the program is in fact much higher than the results of The Central Database show. The actual number is 83.6% as opposed to 55.8%. As a result of the telephone questionnaire some inaccuracies in the input data to the CDB were detected. The main errors in gathering the information for the CDB were incorrect OAE test result and no examination performed. C onclusion: In Poland the worst results (i.e. questionnaire results compared to CDB) for the attendance at the diagnostic level were shown in Pomorskie, Lubelskie, Mazowieckie and Podlaskie regions. In many cases there was a large discrepancy between the reality and the information in the CDB. The improvement of clarity concerning the CDB application is important in order to minimise the possibility of malformation in the CDB.

2

Follow-up on the diagnostic level of children covered by the Universal Neonatal Hearing Screening Program in Poland, divided into voivodships

100%

Greczka G. , Zych M. , Dąbrowski P. , Gasińska A. , Król A. , Szyfter-Harris J. , Szyfter W.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

tom 73(4)

1-7

EN

Introduction: Thanks to the Polish Universal Neonatal Hearing Screening Program (PUNHSP), all newborns in Poland undergo a free, screening hearing examination. Between 2006 and 2015, the average number of tested children per year was 373,477. According to the analysis of The Central Database (CDB), only 55.8% of the children attended the detailed hearing examinations at the second level of the Program. Aim: The aim of this study is to analyse the dates concerning the attendance of the children at the diagnostic level of PUNHSP in different regions of Poland. Materials and methods: To conduct an analysis of this fact and find out the reasons for low attendance at the second level in 2015, a telephone survey questionnaire was developed for parents who had not registered their babies for further consultation – 3,239 randomly selected parents. Results: The analysis revealed that the number of children examined at the second diagnostic level of the program is in fact much higher than the results of The Central Database show. The actual number is 83.6% as opposed to 55.8%. As a result of the telephone questionnaire some inaccuracies in the input data to the CDB were detected. The main errors in gathering the information for the CDB were incorrect OAE test result and no examination performed. C onclusion: In Poland the worst results (i.e. questionnaire results compared to CDB) for the attendance at the diagnostic level were shown in Pomorskie, Lubelskie, Mazowieckie and Podlaskie regions. In many cases there was a large discrepancy between the reality and the information in the CDB. The improvement of clarity concerning the CDB application is important in order to minimise the possibility of malformation in the CDB.

3

Usefulness of CEA Concentration Measurement and Classic Colonoscopy in Follow-Up After Radical Treatment of Colorectal Cancer

100%

Banaszkiewicz Z. , Jarmocik P. , Frasz J. , Tojek K. , Mrozowski M. , Jawień A.

Polish Journal of Surgery

|

2011

|

tom 83

|

nr 6

310-318

EN

There is always a certain rate of recurrence after radical treatment for cancer and to get on it an early detection of disease set back is crucial.Material and methods. Medical data of patients operated on for primarily detected colorectal cancer in years 1993-2002 was retrospectively reviewed. Usefulness of follow-up means such as physical examination, or CEA and endoscopic surveillance was analyzed. All mentioned above were applied to scheduled follow-up (in 3, 6 and 12 month intervals following an operation and annually after that by the year 5).Results. Complete and reliable data was obtained from 340 out of 502 follow-up intended subjects (67.7%). Elevated CEA was the most frequent predictor of recurrence within non-symptomatic subjects meeting follow-up appointments (60%). The cancer set back diagnosed by means of either physical or endoscopic examinations was the case only in one out of five patients (20.75% and 18.87% respectively). Clinical onset of recurrence making patients meet an unscheduled appointment was found increasing relative risk of nothing-but-palliative option either for them with local set back, or meta-static spread. Relative risk of onset of meta-chronous colonic cancer was significantly higher in patients being affected by synchronous advanced adenoma at time of surgery compared to those with one-fold changes.Conclusions. CEA scheduled follow-up after treatment for colorectal cancer CRC seems adequate to provide a good outcome of treatment for recurrent tumors. CRC patients presenting with synchronous advanced adenomas at time of surgery are probably to be under more intensive endoscopic surveillance.

4

No alterations in diurnal cortisol profiles before and during the treatment in patients with stress-related exhaustion

88%

Sjörs A. , Jonsdottir I. H.

International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health

|

2015

|

tom 28

|

nr 1

120-129

EN

Introduction Several theories have emerged in recent years suggesting that neuroendocrinological alterations, mainly changes in cortisol, could be of importance with respect to the link between chronic stress and disease. This study investigated possible deviations in the diurnal cortisol profiles of patients with clinically diagnosed stress-related exhaustion (exhaustion disorder – ED) compared with healthy controls. Material and methods: Salivary cortisol samples taken at home in the morning directly after waking up, 30 min later, and in the evening were compared between ED patients (N = 122; 25% men) and healthy controls (N = 98; 44% men). Follow-up measurements were performed after 6 months (79 patients) and 12 months (68 patients) of the treatment. Results: There were no clear differences in diurnal salivary cortisol profiles between the patients and healthy controls. Moreover, salivary cortisol levels and diurnal profiles did not change significantly during the treatment in the patient group. There was some indication of a smaller cortisol awakening response in the male patients compared to the male controls, but the difference appeared to be mainly related to the antidepressant use. Conclusions: Diurnal salivary cortisol profiles, at least as measured in this study, give a rather poor reflection of the prolonged stress exposure experienced by patients with ED. Such basal salivary cortisol measurements do not seem suitable as biomarkers for stress-related conditions such as ED or burnout, or as an aid to assess the effects of prolonged stress load in a routine clinical practice.

5

Wydanie przez Prezesa URE decyzji w sprawie przedłużenia terminu na uzupełnienie zapasów paliw po ich obniżeniu

75%

Jarmowicz P.

Biuletyn Urzędu Regulacji Energetyki

|

2012

|

tom nr 3

9-15

PL

Zgodnie z art. 10 ust. 1c ustawy - Prawo Energetyczne - wskazanie dłuższego terminu uzupełnienia zapasów paliw do wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy, jest uzależnione od pozytywnej decyzji Prezesa URE w tym zakresie, który to organ dokonując oceny wniosku o przedłużenie terminu, obligowany jest do uwzględnienia i w konsekwencji dokonania indywidualnej oceny przesłanki zapewnienia ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców. Zdaniem autora działania przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła, w zakresie utrzymywania zapasów paliw, a także obniżania zapasów paliw oraz następnie ich uzupełniania, nie mogą być ukierunkowane na łamanie, ominięcie lub nadużycie przepisów prawa. W razie stwierdzenia wystąpienia po stronie przedsiębiorstwa energetycznego takich nieprawidłowości Prezes URE obligowany jest do podejmowania odpowiednich kroków prawnych, włącznie z nakładaniem kar pieniężnych.

6

Investigation of Quality of Life After Coronary Artery Bypass Surgery: A 10-Year Long-Term Follow-Up Study

75%

Yildiz E. , Yildiz Z. , Dayapoğlu N.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2023

|

tom 8

|

nr 1

27-38

EN

Background. Quality of life (QoL) is a multifactorial concept that is used to assess physical and mental health. This cross-sectional study administered the Short Form 36 Health Survey Questionnaire (SF-36) and a sociodemographic datasheet to evaluate the QoL of patients who underwent coronary artery bypass grafting (CABG). Aim. With this study, we aimed to determine the quality of life of patients who had open heart surgery years later. Methods. Patients who underwent elective isolated CABG from January to December 2011 in the cardiovascular disease’s clinic of a hospital in Eastern Turkey were recruited, after which data were collected from them via telephone and mail. One patient was contacted by mail, and 32 others were contacted by telephone. The data were examined through the analysis of numbers of percentages, mean values, and standard deviations. The Mann–Whitney U test, Kruskal–Walli’s test, and correlation analysis were also conducted. Results. Of the patients who underwent surgery, 33 responded to our survey. Their mean age was 69.03±10.91 years. The results showed that gender, marital status, and educational attainment affected the mean SF-36 scores of the participants (p < 0.05) and that the mean QoL score of the patients was low. Conclusion. Considering the mean age of the respondents, studies that compare such patients with those who did not undergo surgery should be carried out.

PL

Wstęp. Jakość życia (QoL) to wieloczynnikowe pojęcie, które służy do oceny zdrowia fizycznego i psychicznego. W tym przekrojowym badaniu zastosowano kwestionariusz ankiety zdrowotnej Short Form 36 (SF-36) i arkusz danych socjodemograficznych w celu oceny jakości życia pacjentów, którzy przeszli pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG). Metody. Zrekrutowano pacjentów, którzy od stycznia do grudnia 2011 roku przeszli planowe izolowane CABG w poradni chorób układu krążenia szpitala we wschodniej Turcji, po czym zebrano od nich dane drogą telefoniczną i mailową. Z jednym pacjentem skontaktowano się pocztą, a z 32 innymi osobami skontaktowano się telefonicznie. Dane zostały zbadane poprzez analizę liczb w procentach, wartości średnich i odchyleń standardowych. Przeprowadzono również test U Manna–Whitneya, test Kruskala–Wallisa oraz analizę korelacji. Wyniki. Spośród pacjentów, którzy przeszli operację, 33 odpowiedziało na ankietę. Ich średni wiek wynosił 69,03±10,91 lat. Wyniki pokazały, że płeć, stan cywilny i wykształcenie wpłynęły na średnie wyniki SF-36 uczestników (p < 0,05) oraz że średni wynik QoL pacjentów był niski. Wnioski. Biorąc pod uwagę średni wiek respondentów, należy przeprowadzić badania porównujące takich pacjentów z tymi, którzy nie przeszli operacji.

7

The influence of perinatal and current dioxin and PCB exposure on puberty: a review

75%

Leijs M. M. , van der Linden L. M. , Koppe J. G. , de Voogt P. , Olie K. , van Aalderen W. M. C. , ten Tusscher G. W.

Biomonitoring

|

2014

|

tom 1

|

nr 1

EN

Over the last two decades much has been written about the consequences of perinatal dioxin and PCB exposure in humans. In this paper we strive to elucidate the data on puberty in relation to these endocrine disruptive compounds in human populations. Effects in PCB/dioxin-exposed human populations on puberty are seen, not only in highly exposed cohorts, but also in average populations with background exposures. Study showed effects like increased weight, a delay in pubic hair growth and male genital development in boys, sex-hormone homeostasis, reduced penile length, and delayed age at first ejaculation after PCB exposure. Effects seen after dioxin exposure include retarded initiation and stage of breast development in girls, earlier menarche, disruption of sex hormone homeostasis, reduced testicular volume and reduced penile length in boys. The data published by different studies were inconclusive as a result of different methodological setup as well as because of multiple exposure settings. Populations were exposed to different mixtures of dioxin/PCB congeners or mixtures with other endocrine disrupters, and therefore synergistic and antagonistic effects with PCBs and dioxins are possible. Dioxinlike compounds disturb the hormonal balance mainly through interaction with the Ah receptor, which may influence the synthesis of hormones or their transport proteins. However, we have to keep in mind that hormonal balance during puberty could also be altered by disruption of the thyroid homeostasis. Another important possible mechanism is the induction of epigenetic changes or effects on genetic polymorphism. The fact that exposure to background concentrations of dioxin-like compounds and PCBs also has effects on the reproductive development is disconcerting and warrants further research and long term follow-up studies.

8

Reoperative Surgery for Benign Thyroid Diseases

75%

Alesina P. , Rolfs T. , Walz M.

Polish Journal of Surgery

|

2008

|

tom 80

|

nr 9

441-445

EN

The aim of the study was to present a retrospective analysis of the experience with completion thyroidectomy for benign thyroid disease in a referral centre.Material and methods. Between October 1999 and December 2007, 2353 thyroid operations were performed for benign diseases. Of these, 113 patients (12 men, 101 women; age: 25-77 years) underwent a reoperation for recurrent goitre (n=107) or recurrent Grave's disease (n=6). A bilateral resection was performed in 33 patients, a unilateral in 80 patients. The mean interval between the initial and the reoperative procedure was 14.5 years.Results. The mean operative time was 78 minutes (range: 20-210) with 68 minutes for unilateral and 96 minutes for bilateral operations. Postoperative complications consisted of transient hypoparathyroidism in 6 patients (5.3%); no patient experienced a permanent hypoparathyroidism. A transient recurrent laryngeal nerve (RLN) palsy occurred in 6 cases (4.1% of "nerves at risk") and a definitive bilateral RLN palsy was registered in a patient with a preoperative unilateral RLN palsy (0.9%). In 4 patients (3.5%) a postoperative bleeding required reoperation. No wound infection was observed. The mean postoperative hospital stay was 2.3 days. Final histology showed a thyroid cancer in 6 patients (5.3%).Conclusion. In experienced hands, reoperative thyroid surgery can be performed safely and with limited morbidity.

9

A survey of AI imaging techniques for COVID-19 diagnosis and prognosis

63%

Tellakula K. K. P. , Kumar S. , Deb S.

Applied Computer Science

|

2021

|

tom Vol. 17, no 2

40--55

EN

The Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) has caused massive infections and death toll. Radiological imaging in chest such as computed tomography (CT) has been instrumental in the diagnosis and evaluation of the lung infection which is the common indication in COVID-19 infected patients. The technological advances in artificial intelligence (AI) furthermore increase the performance of imaging tools and support health professionals. CT, Positron Emission Tomography – CT (PET/CT), X-ray, Magnetic Resonance Imaging (MRI), and Lung Ultrasound (LUS) are used for diagnosis, treatment of COVID-19. Applying AI on image acquisition will help automate the process of scanning and providing protection to lab technicians. AI empowered models help radiologists and health experts in making better clinical decisions. We review AI-empowered medical imaging characteristics, image acquisition, computer-aided models that help in the COVID-19 diagnosis, management, and follow-up. Much emphasis is on CT and X-ray with integrated AI, as they are first choice in many hospitals.

10

Scyntygrafia z użyciem sestaMIBI w wykrywaniu wznowy raka jajnika

63%

Timorek-Lemieszczuk A. , Kurowska-Mroczek E. , Osuch B. , Jakuciński M.

Current Gynecologic Oncology

|

2009

|

tom 7

|

nr 3

169-175

EN

Ovarian cancer is the main cause of mortality among women suffering from malignant genital system cancer in Poland. Early detection of possible cancer recurrence after combined first-line therapy is necessary to launch adequate additional treatment with the best result for patient. Elevated concentration of CA-125 may precede clinical symptoms of reoccurrence even by a few months. A fusion of a functional study such as the positron emission tomography with a morphological study of computer tomography (PET-CT) allows for obtaining precise data about metabolic activity as well as anatomical evaluation of how advanced the cancer process is. Aim of the study: To compare the value of scintigraphy in which Tc-99m sestaMIBI is used and the value of PET-CT in early detection of cancer recurrence among women diagnosed with ovarian cancer. Material and methods: Fourteen patients diagnosed with ovarian cancer in clinical stages from IC to IIIC underwent scintigraphy (using Tc-99m sestaMIBI) of pelvis minor and abdomen as well as PET-CT of the whole body. Diagnostic value of the Tc-99m sestaMIBI scintigraphy and PET-CT was evaluated on the basis of sensitivity, specificity, and positive and negative predictive value of these tests. Results: Functional studies such as the Tc-99m sestaMIBI scintigraphy and the positron emission tomography linked with computer tomography, can be especially useful in a oncological gynecology in cases that cannot be equivocally decided using other available diagnostic methods. However, our results will require further investigation in which a greater number of patients in a study group should be used.

PL

Rak jajnika stanowi w Polsce główną przyczynę zgonów wśród kobiet chorujących na nowotwory złośliwe narządu płciowego. Po leczeniu pierwszego rzutu wczesne wykrycie potencjalnej wznowy procesu nowotworowego jest niezbędne w celu szybkiego wdrożenia leczenia następowego najlepszego dla pacjentki. Podwyższone stężenie CA-125 może występować nawet na kilka miesięcy przed pierwszymi klinicznymi objawami nawrotu choroby. Fuzja badania czynnościowego, jakim jest pozytronowa emisyjna tomografia, z badaniem morfologicznym tomografii komputerowej (PET-CT) pozwala na uzyskanie dokładnych danych na temat aktywności metabolicznej i anatomicznej oceny zaawansowania procesu nowotworowego. Cel pracy: Próba oceny wartości badania scyntygraficznego z wykorzystaniem Tc-99m sestaMIBI w porównaniu z badaniem PET-CT we wczesnym wykrywaniu wznowy procesu nowotworowego u kobiet chorych na raka jajnika. Materiał i metody: U 14 pacjentek z rozpoznanym rakiem jajnika w stopniach klinicznego zaawansowania od IC do IIIC wykonano badanie scyntygraficzne z użyciem Tc-99m sestaMIBI jamy brzusznej i miednicy mniejszej oraz badanie PET-CT całego ciała. Celem oceny wartości diagnostycznej tych badań obliczono ich czułość, swoistość, dodatnią i ujemną wartość predykcyjną. Wyniki: Zastosowanie badań czynnościowych – scyntygraficznych z wykorzystaniem Tc-99m sestaMIBI oraz pozytronowej emisyjnej tomografii sprzężonej z tomografią komputerową – w klinice ginekologii onkologicznej może być przydatne szczególnie w tych przypadkach, w których inne dostępne metody rozpoznawcze nie są do końca jednoznaczne. Uzyskane przez nas wyniki wymagają jednakże dalszych badań na większej grupie pacjentek.

11

Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na mięsaki macicy

63%

Rutkowski P. , Śpiewankiewicz B. , Koseła H. , Świtaj T. , Osuch B. , Wiater K. , Falkowski S. , Maździarz A.

Current Gynecologic Oncology

|

2013

|

tom 11

|

nr 1

24-32

EN

Uterine sarcoma is a rare malignancy, accounting for 3–8% of all malignant tumors of the uterus. As a rule, patients are treated in reference centers by multispecialty diagnostic-therapeutic teams. Sarcoma of the uterus originate basically from two tissues – uterine muscle and endometrial stroma and constitute a heterogenous group of tumors. A standard of local treatment of all these tumors is transabdominal hysterectomy. High recurrence rate supports the rationale for adjuvant treatment, although to date no effect of adjuvant radiotherapy on overall survival and local recurrence rate has been proven. Some reports concerning stromal uterine sarcomas suggest an improved survival in patients undergoing postoperative hormonal therapy. The role of chemotherapy in adjuvant treatment of leiomyosarcomas remains to be defined. In the treatment of advanced stromal uterine sarcomas, there is a place for hormonal therapy (progesterone analogs, aromatase inhibitors and GnRH analogs). Treatment of far-advanced/ metastatic leiomyosarcoma cases and non-differentiated sarcomas is similar to systemic treatment of other soft-tissue sarcomas. The topic of this paper are current recommendations concerning diagnostic and therapeutic management of uterine sarcoma patients. Based on own experience confronted with literature data, we present current classifications, epidemiology, risk factors and generally accepted therapeutic protocols used to treat these malignancies.

PL

Mięsaki macicy to rzadkie nowotwory, stanowiące 3–8% wszystkich nowotworów złośliwych macicy. Obowiązującą zasadą jest prowadzenie postępowania w wyspecjalizowanych ośrodkach przez wielospecjalistyczne zespoły diagnostyczno-terapeutyczne. Mięsaki macicy wywodzą się pierwotnie z dwóch tkanek – z mięśnia macicy albo z podścieliska endometrium – i stanowią heterogenną grupę nowotworów. Standardem leczenia miejscowego wszystkich tych nowotworów jest wycięcie macicy z dostępu brzusznego. Wysoki odsetek nawrotów sugeruje celowość stosowania leczenia uzupełniającego, jednak dotychczas nie udowodniono wpływu uzupełniającej radioterapii na przeżycia całkowite oraz odsetek wznów miejscowych. W przypadku mięsaków podścieliskowych macicy istnieją doniesienia sugerujące poprawę przeżycia wśród chorych, u których zastosowano pooperacyjną hormonoterapię. Nieustalona pozostaje rola chemioterapii w leczeniu uzupełniającym mięsaków gładkokomórkowych. W leczeniu zaawansowanych mięsaków podścieliskowych macicy znajduje zastosowanie terapia hormonalna (analogi progesteronu, inhibitory aromatazy czy analogi GnRH). Terapia zaawansowanych/przerzutowych leiomyosarcoma i mięsaków niezróżnicowanych jest podobna do leczenia systemowego innych mięsaków tkanek miękkich. Tematem artykułu są aktualne zalecenia postępowania rozpoznawczego i leczniczego u chorych na mięsaki macicy. Na podstawie doświadczeń własnych, w konfrontacji z danymi z piśmiennictwa, przedstawiono aktualne klasyfikacje, epidemiologię, czynniki ryzyka i obowiązujące protokoły terapeutyczne odnoszące się do tych nowotworów.

12

Guzy jajnika o granicznej złośliwości – diagnostyka, leczenie i obserwacja po leczeniu

63%

Sobiczewski P. , Kupryjańczyk J. , Śpiewankiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2015

|

tom 13

|

nr 4

234-244

EN

Tumors of borderline malignancy account for approximately 20% of all ovarian tumors. Their diagnostic criteria mainly include: the absence of destructive stromal invasion, stratification of epithelial cells, moderate mitotic activity and non-intensified nuclear atypia. The mainstay of treatment is surgery. Indications for radical treatment include older patient’s age and considerable advancement of the disease. The surgery should involve hysterectomy with salpingo-oophorectomy and removal of all macroscopic tumor foci as well as staging, which includes: peritoneal fluid sampling, omentectomy and peritoneal biopsy. Adjuvant treatment is not recommended except for cases with invasive implants. Over 50% of patients with borderline tumors are women at the child-bearing age. In these patients, the wish to preserve fertility should be considered. Conservative treatment consists of tumor removal, preservation of the uterus and at least a part of one ovary as well as staging. The follow-up period should be long since the disease can recur after several or even a dozen or so years. Patients with risk factors (advanced FIGO stage, presence of implants, incomplete staging or a residual tumor mass) should be followed every 3–4 months for the first 2 years, and subsequently, every 6 months. A similar follow-up pattern is recommended in patients after conservative treatment, particularly because most recurrences typically occur within the first 2 years after surgery. The total frequency of relapse is approximately 10–11%. These cases usually involve recurring borderline tumors, but approximately 30% are invasive (2.5–3% of malignant transformation). Conservative treatment is associated with a higher risk of relapse (up to 35%). However, in such cases, tumors are usually of borderline malignancy and can be effectively managed surgically. Invasive relapse is associated with poor prognosis.

PL

Guzy o granicznej złośliwości stanowią około 20% guzów jajnika. Kryteriami rozpoznania są: brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, nawarstwianie komórek nabłonka, umiarkowana aktywność mitotyczna i nienasilona atypia jądrowa. Podstawową metodą leczenia jest chirurgia. Wskazania do leczenia radykalnego to starszy wiek pacjentki i znaczne zaawansowanie choroby. Zakres operacji powinien obejmować usunięcie macicy z przydatkami i wszystkich makroskopowych ognisk nowotworu oraz staging, w którego skład wchodzą: pobranie płynu z otrzewnej, usunięcie sieci, biopsje otrzewnej. Leczenie adiuwantowe nie jest rekomendowane, z wyjątkiem przypadków, w których obecne są wszczepy inwazyjne. Ponad 50% chorych z guzami o granicznej złośliwości to kobiety w wieku rozrodczym – u nich leczenie powinno uwzględniać chęć zachowania płodności. Leczenie oszczędzające polega na usunięciu zmian nowotworowych z zachowaniem macicy i przynajmniej fragmentu jednego jajnika oraz oceną stopnia zaawansowania. Obserwacja po leczeniu powinna być wieloletnia, ponieważ nawroty mogą występować po kilku, a nawet kilkunastu latach. Chore z czynnikami ryzyka (zaawansowany stopień FIGO, obecność implantów, niepełny staging lub pozostawiona masa resztkowa nowotworu) przez 2 pierwsze lata powinny mieć kontrole co 3–4 miesiące, a następnie co 6 miesięcy. Podobną obserwację zaleca się u pacjentek po leczeniu oszczędzającym, zwłaszcza że największy odsetek nawrotów występuje w ciągu 2 lat po operacji. Częstość nawrotów wynosi około 10–11%. Najczęściej są to wznowy typu granicznego, niemniej około 30% nawrotów ma charakter inwazyjny (2,5–3% transformacji złośliwej). Leczenie oszczędzające wiąże się z wyższym ryzykiem nawrotu (nawet 35%), jednak wznowy mają charakter graniczny i są skutecznie leczone chirurgicznie. Wystąpienie wznowy inwazyjnej wiąże się ze złym rokowaniem.

13

Leczenie systemowe guzów jajnika o granicznej złośliwości – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

63%

Świetlik A. , Sobiczewski P. , Kowalska M. , Śpiewankiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2015

|

tom 13

|

nr 1

44-50

EN

In the classification of the World Health Organization from 1973, borderline tumors were classified as a separate group of epithelial ovarian tumors. The most important characteristics of such tumors include: the absence of destructive stromal invasion and a buildup of epithelial cells as well as moderate mitotic activity and nuclear atypia. Surgery, which can be fertility-sparing in younger women who plan pregnancy, is the basic treatment of borderline tumors. Adjuvant therapy is, however, a debatable issue. In selected cases, chemotherapy is implemented but treatment protocols are not uniform and vary in different centers. The indications for adjuvant treatment and the number of cycles are determined by the experience of an oncological center. Doubts usually concern patients with invasive implants and advanced forms of the disease. The aim of the paper was to present a rather special case of a 25-year-old patient with bilateral borderline ovarian tumors with invasive implants in the peritoneum and greater omentum. The patient underwent a sparing surgery, due to her decision to retain fertility, followed by chemotherapy. The patient has not presented any signs of relapse for two years. The article also presents a review of available literature on adjuvant treatment of borderline tumors and new recommendations of experts and oncological societies. Most of the studies indicate that systemic treatment is ineffective. In the case presented, however, a remission was achieved after six cycles of chemotherapy, which suggests the need for individualizing treatment in certain cases.

PL

W klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia z 1973 roku guzy o granicznej złośliwości wyodrębniono jako oddzielną grupę nabłonkowych nowotworów jajnika. Najważniejszymi cechami tych nowotworów są: przede wszystkim brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, a także nawarstwianie komórek nabłonka oraz umiarkowana aktywność mitotyczna i atypia jądrowa. Podstawowym sposobem leczenia guzów granicznych jest chirurgia – u kobiet młodych, planujących ciążę może być oszczędzająca. Leczenie uzupełniające pozostaje przedmiotem dyskusji. W wybranych przypadkach stosuje się chemioterapię, chociaż protokoły leczenia nie są jednolite i różnią się w zależności od ośrodka. Wskazania do leczenia uzupełniającego i liczbę jego kursów determinuje doświadczenie ośrodka onkologicznego. Wątpliwości dotyczą głównie pacjentek z wszczepami inwazyjnymi i zaawansowaną postacią choroby. Celem pracy była prezentacja szczególnego przypadku 25-letniej kobiety z obustronnymi guzami granicznymi jajników oraz wszczepami inwazyjnymi w otrzewnej i sieci większej. Pacjentkę leczono chirurgicznie oszczędzająco, ze względu na chęć zachowania płodności, a następnie uzupełniająco chemioterapią. Czas obserwacji bez cech nawrotu wynosi dwa lata. W artykule dokonano analizy dostępnego piśmiennictwa na temat leczenia uzupełniającego w guzach granicznych oraz najnowszych zaleceń ekspertów i towarzystw onkologicznych. Większość badań wskazuje na brak skuteczności leczenia systemowego. W opisanym przypadku uzyskano jednak remisję choroby po sześciu cyklach chemioterapii, co sugeruje konieczność indywidualizacji leczenia w części przypadków.

14

Leczenie ciążowej choroby trofoblastycznej

51%

Drabik M. , Michalski W.

Ginekologia Onkologiczna

|

2006

|

tom 4

|

nr 2

79-89

EN

The gestational trophoblastic disease comprises 4 different diseases, i.e. hydatiform mole, invasive mole, choriocarcinoma and placental site tumour. Their common feature is the excretion of HCG and high chemosensitivity (with the exception of the placental site tumour). In the low-risk group the curability reaches 100%, thanks to single-agent therapy with methotrexate or dactinomycin. In the high-risk group, multi-drug chemotherapy is used; the most common regimen is EMA-CO: etoposide, methotrexate, dactinomycin, vincristine and cyclophosphamide. The response rate is about 80%. The presence of brain metastases (10%) requires simultaneous radio- and chemotherapy. Many time, the treatment is preceded by excision of the metastatic tumour on craniotomy. There have been attempts at radiotherapy and/or hepatic arteries embolisation in case of liver metastases (10%). Metastatic lesion in the lungs (80%) require long chemotherapy, but after HCG decreases to normal limits, residual lesions in the lungs are merely radiological findings and do not require further treatment. The management of relapses is a combination of surgery and chemotherapy. The leading regimen is EMA-CE: etoposide, methotrexate, dactinomycin and cisplatin. High-dose chemotherapy with subsequent stem cells transplantation is attempted. Rescue regimens in the recurrent disease are successfully based on paclitaxel, cisplatin and etoposide. The follow-up consists in determination of the serum HCG concentration.

PL

Ciążowa choroba trofoblastyczna składa się z czterech jednostek chorobowych: zaśniadu groniastego, zaśniadu inwazyjnego, raka kosmówki, guza miejsca łożyskowego. Wspólnymi ich cechami są wydzielanie do krwi gonadotropiny kosmówkowej (HCG) i wysoka chemiowrażliwość (poza guzem miejsca łożyskowego). W grupie niskiego ryzyka uzyskuje się ok. 100% wyleczalność po zastosowaniu monoterapii metotreksatem lub daktynomycyną. W grupie wysokiego ryzyka stosuje się leczenie wielolekowe EMA-CO: Vepesid, metotreksat, daktynomycyna, winkrystyna i Endoxan, na które odpowiada ok. 80% chorych. Wystąpienie przerzutów do mózgu (10%) wymaga stosowania równoczasowo radio- i chemioterapii. Wielokrotnie leczenie poprzedzone jest kraniotomią i chirurgicznym usunięciem guza przerzutowego. W przypadku zmian przerzutowych do wątroby (10%) prowadzi się próby radioterapii i/lub embolizację tętnic wątrobowych. Przerzuty do płuc (częstość występowania ok. 80%) wymagają długotrwałej chemioterapii, ale po uzyskaniu normy HCG przetrwałe zmiany resztkowe poddawane są jedynie obserwacji. Leczenie choroby nawrotowej w większości przypadków skojarzone jest z chirurgicznym usuwaniem zmian guzowatych i chemioterapią. Wiodącym programem leczenia jest program EMA-CE: Vepesid, metotreksat, daktynomycyna, cisplatyna. Podejmuje się próby leczenia wysokimi dawkami z następowym przeszczepem komórek macierzystych. Leczenie ratunkowe w przypadku choroby nawrotowej z dużym powodzeniem prowadzone jest w oparciu o leki: paklitaksel, cisplatynę i Vepesid. Obserwacja chorych po leczeniu oparta jest na monitorowaniu we krwi chorych poziomu gonadotropiny kosmówkowej (HCG).

15

Znaczenie obserwacji pacjentów z nowotworem ginekologicznym: doświadczenie jednego ośrodka na Słowacji

51%

Lajtman E. , Mlynček M. , Zajacová M.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

tom 12

|

nr 2

98-114

EN

Background: A routine follow-up is standard medical practice in patients treated for gynecologic cancer. Objectives of the follow-up are: 1) to detect recurrence as soon as possible and therefore improve the survival of patients with recurrence; 2) to diagnose complications related to treatment; 3) to provide psychological support and 4) to participate in scientific studies. The aim of our study was to compare the survival differences between asymptomatic and symptomatic patients at the time of relapse. Method: Retrospective cohort analysis. Results: All women diagnosed and treated for vulvar, cervical, endometrial and ovarian cancer at our institution between 2003 and 2012 were included in this retrospective study. We identified 59 patients with vulvar cancer, 216 with cervical cancer, 311 with endometrial cancer and 177 with ovarian cancer. The median survival time after recurrence between symptomatic and asymptomatic patients was in vulvar cancer 22 vs. 27 months (p = 0.181), in cervical cancer 10 vs. 13 months (p = 0.123), in endometrial cancer 19 vs. 30 months (p = 0.265) and in ovarian cancer 19 vs. 18 months (p = 0.861). Conclusions: There was no survival difference between asymptomatic and symptomatic patients at the time of relapse. Follow-up may become effective if the procedures are adapted to other aims of routine practice (e.g. psychosocial care and monitoring adverse effects of treatment). The development of follow-up care is a dynamic process, especially in the light of the continuous development of new medical technologies.

PL

Wstęp: Rutynowe badania kontrolne to procedury standardowe u pacjentek leczonych z powodu nowotworów ginekologicznych. Celem obserwacji jest: 1) jak najwcześniejsze wykrycie nawrotu i związana z tym poprawa przeżywalności pacjentek; 2) rozpoznanie powikłań związanych z leczeniem; 3) zapewnienie wsparcia psychologicznego oraz 4) prowadzenie badań naukowych. Celem niniejszej pracy było porównanie przeżywalności u pacjentek z objawami i bez objawów w czasie wznowy choroby nowotworowej. Metoda: Retrospektywne badanie kohortowe. Wyniki: Do badania retrospektywnego włączono wszystkie kobiety, u których rozpoznano i które leczono z powodu raka sromu, szyjki macicy, endometrium lub jajnika w naszym ośrodku w latach 2003–2012. Raka sromu stwierdzono u 59, raka szyjki macicy u 216, raka błony śluzowej trzonu macicy u 311, a raka jajnika u 177 pacjentek. Odpowiednio dla pacjentek z objawami i bez objawów mediana przeżycia po rozpoznaniu nawrotu wynosiła 22 vs 27 m iesięcy ( p = 0,181) w przypadku raka sromu, 10 vs 13 m iesięcy ( p = 0,123) w przypadku raka szyjki macicy, 19 vs 30 miesięcy (p = 0,265) w przypadku raka endometrium oraz 19 vs 18 miesięcy (p = 0,861) w przypadku raka jajnika. Wnioski: Nie wykazano różnic w przeżywalności między pacjentkami z objawami i bez objawów w czasie wznowy choroby nowotworowej. Obserwacja może być skuteczna, gdy jej procedury dostosowane są do innych celów postępowania rutynowego (np. opieki psychologicznej i monitorowania objawów niepożądanych związanych z leczeniem). Doskonalenie okresu obserwacji jest procesem dynamicznym, szczególnie w świetle ciągłego rozwoju nowych technologii medycznych.