Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Monika Murzyn-Kupisz, Dziedzictwo kulturowe a rozwój lokalny, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie”. Seria specjalna: „Monografie”, nr 221, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2012, ss. 350

100%

Kozioł A.

Ochrona Zabytków

|

2016

|

nr 2

258-261

2

Śladami poznańskich ewangelików

100%

Żyto A.

Turystyka Kulturowa

|

2017

|

nr 3

96-116

PL

Zorganizowane życie religijne ewangelickiej mniejszości wyznaniowej sięga połowy XVI wieku. Od tego czasu krajobraz kulturowy Poznania wzbogacano obiektami sakralnymi oraz użyteczności publicznej, związanymi z działalnością ewangelików. Po II wojnie światowej wiele kościołów przejęli katolicy, dawne cmentarze przekształcono w parki, a budynki użyteczności publicznej zaadaptowano do pełnienia różnych funkcji. Celem niniejszego artykuły było przedstawienie wyników inwentaryzacji terenowej wzbogaconej przeglądem literatury, co umożliwiło wyznaczenie na obszarze miasta kilkunastu miejsc związanych ze wspólnotą ewangelicką. Jako walory turystyczne mogłyby one stanowić podstawę szlaku kulturowego o charakterze religijno-poznawczym. W ramach podjętej tematyki przeprowadzono również badanie ankietowe wśród poznaniaków. Pozwoliło ono określić w jakim stopniu mieszkańcy miasta są w stanie zlokalizować obiekty poewangelickie w przestrzeni miejskiej, a także zidentyfikować poziom ich świadomości genezy wskazanych miejsc. Większość ankietowanych identyfikuje poewangelickie obiekty, jednak zaledwie zna ich pierwotne przeznaczenie. Zainteresowanie mieszkańców dziedzictwem ewangelików staje się szansą na poznanie spuścizny tej mniejszości wyznaniowej w roku jubileuszu 500 lecia Reformacji.

3

O zachowanie dziedzictwa kulturowego

80%

Porowska B.

Wiadomości Rolnicze. Podlaski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Szepietowie

|

2005

|

nr 09

8

4

Prezentacja dziedzictwa kulturowego wsi w Wielkopolskim Parku Etnograficznym w Dziekanowicach

80%

Karczewska M.

Biuletyn Parków Krajobrazowych Wielkopolski

|

2001

|

tom 07

143-147

5

Turystyka kulturowa w strategiach rozwoju lokalnego

80%

Wiatrak A. P.

Zagadnienia Doradztwa Rolniczego

|

2019

|

nr 4

6

Ośrodek Dokumentacji Zabytków - instytucja ochrony dziedzictwa narodowego

80%

Kunkel R. M.

Ochrona Zabytków

|

2002

|

nr 1

1-3

EN

The exchange and transformations of man’s material surrounding is a natural phenomenon, but societies wish to simultaneously preserve the fullest possible knowledge about their past. The physical salvaging and conservation of all old buildings or objects exceeds the potential of even the most prosperous countries. Inventories and documentation of cultural heritage remain therefore, the basic conservation undertakings, and in the case of impermanent objects or those not appreciated for their “values”, they remain probably the most essential activity possible. In the form of drawings, photographs or descriptions they make it possible to relay information about non-extant buildings and transformed towns. Considering that certain domains of scientific research, such as archeological excavations conducted by means of traditional methods are an intentional and sanctioned form of destroying select fragments of national legacy, the importance of their thorough documentation is ascribed even greater significance. In the cases of certain cultural property, which by its very nature is transitory and impermanent, such as a concert or a theatrical spectacle, its record does not prolong the existence of the given phenomenon, but merely recalls it. Other forms of artistic activity recognise exclusively the documentation of a given work, as in the case of theatrical spectacles broadcast on television or studio music recordings. It is not the spectacle itself but its record which is protected by copyright, and can be frequently copied on assorted carriers and recreated. The documentation of historical monuments in normal conditions serves as material for scientific studies and research concerning the given monument as well as the foundation for conservation projects. In instances of natural calamities or wartime devastation, such documentation may serve the reconstruction of, at the very least, the outer form of those damaged objects which constitute an essential part of natural heritage. In traditional conservation circles, attached to the “cult of substance”, launched by Ruskin, the conception of documented records conceived as a substitute for the conservation of the very substance of cultural property, produces considerable resistance. The prime task of the Centre for the Documentation of Historical Monuments is to conduct a record of cultural property in Poland, constantly brought up to date and supplemented. The central files encompass all historical and conservation data about mobile and immobile monuments registered in Poland (as long as they are not featured in museums, libraries or archives possessing their own inventories). This is the nature of the objectives of institutions documenting cultural heritage throughout the whole of Europe, and creating information resources which serve the comprehension and interpretation of assorted elements of the cultural landscape of our continent. In order to render comparative opinions or conclusions possible, it is necessary to accept a uniform and generally understood manner of documentary registration. This purpose is served by special systems, such as the so-called Core Data Index, accepted as a European Union recommendation for architectural and construction objects, or the Polish system of registering archeological sites, known as AZP (the Archeological Photograph of Poland). Their joint feature is the fact that the process of filing is entrusted to specialists, and the treatment of knowledge about historical monuments is envisaged as common property. This has been the heretofore praxis in Poland. The registration and documentation of cultural property was entrusted to services dealing with the protection of historical monuments, while a specialised central cultural institution was responsible for the co-ordination of those operations. At its thirteenth session held in Paris in 1964 the UNESCO General Conference recommended that each member state should prepare “a national inventory of cultural p roperty in its territory” (§10), confirming this proposition at its sixteenth session, also organised in Paris (1970) and in the text of the Convention passed at the time (Article 5. b). Additionally, a consecutive (seventeenth) session formulated A recommendation concerning the protection o f national cultural and natural legacy, whose point 13. b declares that: “Member states (...) should establish in their territory specialist services whose tasks (...) would entail predominantly preparing an inventory o f protected heritage and establishing a specialised documentary s e r v i c e points 29 and 30 stated: “Each member state should prepare as soon as possible an inventory o f its cultural and natural legacy, and include into this inventory also property which — albeit without particular value — comprises an inseparable fragment o f the environment to which it belongs”, and “that the outcome o f inventory work (...) should be constantly brought up to date and arranged in suitable order”. The value of all collections and databases, whose gathering required long-term activity consisting of the co-operation of numerous specialists and institutions, depends on the stability of criteria for the selection of information and its recording. Such an approach offers the possibility of comparing particular records and statistical research. All campaigns based on subjective legal-official or political criteria, with changing opinions about “historical features” and the state conservation policy, together with the tendency, natural among p articular recorders of national legacy, towards expanding bases concerning problems of interest to them (often only to them), introduce chaos into the image of cultural legacy. Moreover, it is important to conduct such bases in a holistic manner, encompassing the whole country, and to manage them via a central institution. Although cultural heritage, which is composed of elements introduced by local communities (both in the past and today) is a moral duty of the whole nation, the process of multiplying knowledge about its resources cannot be borne only by particular counties. Contrary to the proclivities of part of the administration or scientists, the gathered information should be accessible to all those interested, in accordance to regulations binding also other public collections. The awareness of all those facts makes it possible to guarantee, not only formally but also for the sake of suitably conceived social interest, the constitutional right of Polish citizens towards their national legacy, and to wish the Centre for the Documentation of Historical Monuments successive decades of undisturbed and useful work. Robert M. Kunkel Vice-Director of the Centre for the Documentation of Historical Monuments

7

Zamek w Bykach

80%

Siwinska J.

Rada: Rolnictwo, Aktualności, Doradztwo, Analizy. Miesięcznik Wojewódzkiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach

|

2004

|

nr 02

36-37

8

Dziedzictwo kulturowe jako element rozwoju społeczno – gospodarczego podgórskich gmin w Małopolsce

80%

Kowalska M.

Problemy Ekologii Krajobrazu

|

2010

|

tom 27

9

Rola UNESCO w ochronie dziedzictwa kulturowego w konfliktach zbrojnych

80%

Wiktor-Mach D.

Horyzonty Polityki

|

2017

|

tom 8

|

nr 24

29-51

PL

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jaką rolę odgrywa Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) w ochronie dobra globalnego, jakim jest dziedzictwo światowe, w sytuacjach konfliktów zbrojnych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem dotyczy możliwości i zakresu współpracy międzynarodowej w ochronie dziedzictwa kulturowego. Przeanalizowano ewolucję podejścia i działalności UNESCO w zakresie ochrony kultury w kontekście wojen i konfliktów od czasu powstania organizacji do 2015 r. oraz uwarunkowania tej zmiany. W odpowiedzi na pytania badawcze przeprowadzona została krytyczna analiza treści dokumentów UNESCO oraz literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Artykuł złożony jest z czterech części. Na początku dokonano analizy dziedzictwa kulturowego z perspektywy koncepcji globalnych dóbr publicznych. Następnie opisana jest historia działań UNESCO i ewolucja podejścia do ochrony kultury w razie konfliktów. Trzecia część przedstawia wyzwania dla ochrony dziedzictwa w XXI w. W części czwartej omówiona jest strategia UNESCO z 2015 r. będąca próbą wzmocnienia działań w zakresie ochrony kultury. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W obliczu nowych wyzwań dla ochrony dziedzictwa jako dobra globalnego, takich jak rosnąca liczba zagrożonych obiektów światowego dziedzictwa, udział aktorów niepaństwowych w konfliktach zbrojnych czy specyfika współczesnych konfliktów, system stworzony przez UNESCO wymaga reform. Chociaż UNESCO nie ma możliwości zapewnienia pełnej ochrony dziedzictwu kulturowemu, jednak na różne sposoby dąży do wzmocnienia współpracy międzynarodowej i włączenia do swoich działań odpowiednich interesariuszy. Dziedzictwo jest coraz częściej przedstawiane jako narzędzie budowy pokoju, wzmacniania rozwoju zrównoważonego czy zwalczania propagandy grup terrorystycznych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Skuteczność działań UNESCO w sytuacji konfliktów zbrojnych jest ograniczona. Nie może zapobiec grabieży dóbr kultury ani uchronić różnorodność kulturową na terenach objętych walkami. Jednocześnie obecne konflikty uświadamiają państwom konieczność współpracy międzynarodowej w tym zakresie, co wzmacnia mandat UNESCO jako lidera w ochronie dziedzictwa światowego.

10

Wyzwania wobec wielkopolskiej turystyki wiejskiej. Studium przypadku zagród edukacyjnych

80%

Graja-Zwolinska S. , Darul D.

Zagadnienia Doradztwa Rolniczego

|

2019

|

nr 4

11

Dziedzictwo kulturowe Środkowego Roztocza jako czynnik rozwoju turystyki

80%

Golian S. , Sawicki B.

Problemy Ekologii Krajobrazu

|

2010

|

tom 27

12

Krajobraz kulturowy wsi podlaskiej jako istotny element atrakcyjności turystycznej regionu

80%

Zbikowski J. , Kasprzyk A.

Problemy Ekologii Krajobrazu

|

2010

|

tom 27

13

Dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze jako podstawa kształtowania krajobrazu rekreacyjnego wybranych wsi Drawskiego Parku Krajobrazowego

80%

Dudzinska A. , Szpakowska B. , Swierk D.

Problemy Ekologii Krajobrazu

|

2010

|

tom 27

14

Wymiana na rynku turystycznym jako narzędzie komercjalizacji i wyceny dóbr kulturowych

80%

Kachniewska M. , Para Anna P.

Turystyka Kulturowa

|

2016

|

nr 4

56-69

PL

Tekst koncentruje się na zagadnieniach udziału i znaczenia dóbr kultury oraz dziedzictwa kulturowego w tworzeniu produktów turystycznych oraz umacnianiu pozycji konkurencyjnej regionów. W artykule omówione zostały ekonomiczne kategorie dóbr, które stanowią przedmiot podaży turystycznej, z uwzględnieniem dóbr kultury oraz dziedzictwa kulturowego. Pomiędzy dobrami kultury a turystyką zachodzą sprzężenia zwrotne. Elementy kultury stają się częścią podaży turystycznej, a z drugiej strony turystyka sprawia, iż realizowany jest popyt na dobra kulturowe. Turystyka pomaga zatem komercjalizować materialne i niematerialne wytwory człowieka. Głównym celem niniejszego opracowania jest identyfikacja metod wyceny dóbr nierynkowych, ze szczególnym uwzględnieniem niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Prezentowane metody znajdywały do tej pory zastosowanie przede wszystkim w wycenie elementów środowiska naturalnego. W kontekście przeglądu wybranych metod wyceny wartości dóbr nierynkowych omówione zostały ich słabe i mocne strony w przypadku ich zastosowania do pomiaru wartości dóbr kultury.

15

Ochrona zabytków w miejscowym planie

80%

Nowak M. J.

Przegląd Komunalny

|

2021

|

tom nr 2

44--45

PL

Planowanie przestrzenne obejmuje zróżnicowane perspektywy. Jedynie próba wspólnej ich koordynacji umożliwi realizację wszystkich celów wyróżnionych w systemie gospodarki przestrzennej. Jedna ze wskazanych perspektyw dotyczy sfery kulturowej. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jednym z obligatoryjnych elementów planów miejscowych są zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków, w tym krajobrazów kulturowych oraz dóbr kultury współczesnej.

16

Regionalizm zespołów ludowych

80%

Kasprzyk D. , Kurpiel A.

Zeszyty Wiejskie

|

2015

|

nr 21

17

Szkice o wartości dziedzictwa produkowanego dla turystyki. Studium na przykładzie amerykańskich przydrożnych atrakcji turystycznych

80%

Kruczek Z.

Turystyka Kulturowa

|

2016

|

nr 3

6-20

PL

W artykule autor podejmuje próbę pokazania procesu tworzenia atrakcji dla turystów i gospodarki turystycznej, zaliczanych w klasyfikacji Swarbrooke’a do trzeciej grupy tj. dla obiektów tworzonych specjalnie dla turystów w celach komercyjnych. Zwrócono uwagę na kontrowersyjne wartości tego dziedzictwa i formowanie na ich bazie pseudoatrakcji, nazwanych pułapkami turystycznymi. Proces ten ilustrowany jest przykładami ze świata i Polski. Jako studium przypadku wybrano przydrożne atrakcje turystyczne, które powstały w USA. Praca ma charakter przeglądowy i oparta jest na analizie literatury przedmiotu, treści stron internetowych oraz obserwacji tego zjawiska w czasie licznych podróży autora po świecie, w tym Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.

18

Zachowanie dziedzictwa kulturowego na obszarach wiejskich

80%

Kuriata Z. , Niedzwiecka-Filipiak I.

Architektura Krajobrazu

|

2010

|

tom nr 3

35-41

EN

The beauty and uniqueness of country lies in its character, shaping the space, existing buildings, as well as the surrounding landscape. Hence it is important to properly recognize all the elements, and specify dependencies that occur between them. This gives basis to the demarcation of the main directions of the correct and harmonious development of the space of the entire locality. In this paper the assumptions have been presented, which guided the development of village development plans, course of conduct which was adopted for field work and the scope of the study papers. Works were carried out in 2002-2008 in the province of Lower Silesia and Opole. There were different rules of the villages' selection in different provinces the method of preparation and the final effect in the form of the submitted documents remained unchanged. Summary consists of proposals concerning the different provinces, both the differences that could be observed in the studied villages, and repeated elements, the approach to the problem of local communities to improve the environment in which they live and the quality of the ongoing projects. It is important that, as in this work were involved as many as possible people and institutions that it is an ongoing process, and the same development plan includes the entire village. Satisfying social needs included in the plan or project the natural both and culture landscape must be properly shaped and not lose anything of its quality and form.

19

Wyróżniki dziedzictwa kulturowego obszarów wiejskich

80%

Niedzwiedzka-Filipiak I.

Architektura Krajobrazu. Studia i Prezentacje

|

2012

|

nr 2

20

Lokalne skutki globalnych wzorców w krajobrazie miast aglomeracji górnośląskiej

80%

Sulimowska-Ociepka A.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2014

|

tom Z. 30

155--163

PL

Miasta przemysłowe Aglomeracji Górnośląskiej, które powstawały w wyniku gwałtownie rozwijającego się przemysłu na przełomie XIX i XX wieku, pozbawione są większości elementów, które zwykliśmy traktować jako atrybuty tożsamości miejsca. Sposób ich powstawania, ściśle podporządkowany ekonomiczności i funkcjonalności przemysłu, oraz implementacja najprostszych zachodnich wzorców obiektów przemysłowych nie pozwalały na dbałość o powstającą wówczas przestrzeń miejską. W rezultacie została ukształtowana amorficzna struktura aglomeracji, która do dzisiaj ujawnia jej bezplanowy proces powstawania. Paradoksalnie, w dzisiejszym krajobrazie Aglomeracji to właśnie historyczne obiekty przemysłowe i przynależne im osady robotnicze stanowią element identyfikujący krajobraz kulturowy. Obiekty, które niegdyś powstawały jako efekt swoistej globalizacji i upowszechniania się wzorców, dziś postrzegane są jako najważniejsze składniki tożsamo¬ści miejsca. W nich dostrzega się szansę na odnowę wizerunku regionu i stworzenie nowych kreatywnych przestrzeni miejskich.

EN

Industrial cities of Upper Silesia Agglomeration arose as the result of dynamic industrial development at the turn of the 10th century. They were deprived of most important elements, that we used to regard as the atributes of the identity of a place. The way of their development was strictly subordinated to the economy and functionality of heavy industry and to the easiest patterns of industrial buildings which were imported from Western Eu¬rope. This resulted in carelessness of space of rapidly growing cities. Paradoxically, in the contemporary landscape of the Agglomeration, these are the historical industrial buildings and the old workers estates that create the identity of a place. The buildings, that were build as a result of the specific kind of globalisation at the beginning of 20th century, nowadays are regarded as the most important elements of the identity of the place. In their identity architects see an opportunity to renew the image of the region and to realize new creative city spaces.