Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 96

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dokument
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
1
Content available remote Śmierć i obraz
100%
PL
W The World Viewed Stanley Cavell podciąga film pod ogólną kategorię pamięci, ponieważ filmy, podobnie jak wspomnienia, obdarzają człowieka światem, który należy do niego, niemniej jest światem, do którego człowiek nie ma wstępu. W pewnych niezwykłych sytuacjach wspomnienia oczywiście mogą się odradzać jako żywa część bieżącej opowieści człowieka i tak odrodzone wchodzą w niego pełne niepokoju i naglące do zmiany życia, do rozwijania jego opowieści w świetle stawianych przez nie pytań aż do nowego chwilowego końca. Ale tylko niektóre filmy są takimi natchnionymi wspomnieniami, a pozostałe należą do rozległej dziedziny jałowej pamięci zwanej nostalgią. Nostalgią, ponieważ pamiętany czas człowiek uważa za przeżyty, a skoro śni, że go przeżył, że wyzwania i pytania tego czasu są już za nim, wydaje mu się, że ogląda historię, która jest całkiem miniona i w żaden sposób nie może go kłopotać w teraźniejszości. Człowiek jest czułym widzem spokojnego czasu, czasu kołyszącego do snu, pozbawionego owej odradzającej się z chwili na chwilę troski o przetrwanie, która naznacza bólem każdy moment teraźniejszy. To tak, jak gdyby film nostalgiczny pragnął być fotografią, a zatem, jak przekonują Kodak i Polaroid, formą idealną z punktu widzenia nostalgii, przeszłością nie będącą pytaniem, lecz dobytkiem.
EN
This text focuses on the ideological discourses that are present in the images of the “unique and pure society” in Icelandic documentary films. The modernist and postmodernist figures that appear in many Icelandic texts of culture tend to be an intriguing mixture of tradition and modernity. Nowadays, non-fiction films from Iceland often focus on themes related to the specific perception of dynamic changes in Nordic national identity. Many documentaries may be also treated as the visual equivalents of cultural and tourist guides that are supposed to present the bright and dark sides of life in Iceland. All these strategies and rhetorical figures are creatively reinterpreted in contemporary Icelandic documentary.
PL
Omówiono usystematyzowanie dokumentów związanych z działalnością koncesyjną Przedsiębiorstwa Ciepłowniczego.
4
Content available remote Dokument na YouTubie. Porażka bezpośredniego kina sloganu
100%
PL
YouTube stanowi urzeczywistnienie moich najgłębszych dążeń. Podzielam te długo zapowiadane, nawet jeśli nieco idealistyczne, marzenia o powszechnym dostępie do demokratycznych mediów z zastępem uczonych i twórców, których rozległy zbór prac z zakresu mediów radykalnych omawiam w „publikacji” cyfrowej Media praxis: A Radical Website Integrating Theory, Politics, and Practice. Media praxis stanowi trwałą, wzajemną i budującą tradycję, która stwarza warunki ku temu, aby media mogły odgrywać integralną rolę w kulturowej i indywidualnej transformacji, poddając je zarazem teoretycznemu namysłowi. Jestem uczennicą, nauczycielką i uczestniczką tej ważnej tradycji, wędrującej od Sowietów lat 20., poprzez amerykańskich beatników lat 50. czy afrykańskich i latynoamerykańskich antykolonialistów lat 60., ku dzisiejszym cyfrowym granicom. Na przestrzeni stuletniej historii zapisu ruchomego obrazu teoretycy i twórcy mediów radykalnych przewidywali rychłe nadejście utopii, w której królować będzie poszerzony dostęp do produkcji, dystrybucji i ekspozycji, wspaniałej przyszłości, w której konsumenci mediów staną się ich producentami, ponieważ w końcu będą mieli dostęp do środków produkcji i dystrybucji. Będą oni mogli dokumentować to, jak widzą, jak doświadczają codziennego życia – jego mięso – a następnie dodawać ten zapis codziennych doświadczeń do sfery publicznej, uczestnicząc w produkcji kultury bez uprzedniego nabywania kompetencji w szkole filmowej. Czy wszyscy po prostu wieszczyliśmy nadejście YouTube’a, przestrzeni medialnej, która czerpie z nowych mediów najwięcej i najlepiej, przynajmniej w zakresie opisanym przez Henry’ego Jenkinsa i Davida Thorbuna: „dostęp, uczestnictwo, zwrotność i komunikacja raczej typu wielu-do-wielu niż jeden-do-wielu”? Wielu spośród nas utrzymuje, podobnie jak badacz Internetu, Douglas Schuler, że sfera cyfrowa dostarcza tego, na co od dawna czekaliśmy: „po raz pierwszy w ludzkiej historii pojawia się możliwość utworzenia sieci komunikacyjnej oplatającej cały świat, osiągalnej i otwartej na wszystkich chętnych i rozmaite punkty widzenia: krótko mówiąc, demokratycznej infrastruktury komunikacyjnej”.
PL
Już na wstępie chciałabym sprostować kilka obiegowych opinii na temat uznawalności wykształcenia w Polsce i w Europie, wynikających najprawdopodobniej z niedoinformowania bądź pewnych przekłamań. Otóż w oficjalnych stosunkach międzynarodowych nie ma możliwości wybiórczego uznawania tylko niektórych rodzajów dokumentów lub też preferencyjnego traktowania dyplomów wydawanych przez niektóre instytucje edukacyjne czy szkoły wyższe drugiego kraju. Nie występują zatem takie pojęcia jak uznawalność prawna i - przeciwstawiana jej - uznawalność zwyczajowa ani uznawalność do wykonywania zawodowych prac inżynierskkh lub do pracy dydaktycznej i naukowej. Jedynym ogólnie przyjętym rozróżnieniem jest uznawalność do celów akademickich - czyli dalszego kształcenia się oraz uznawalność do celów zawodowych - czyli podjęcia pracy bądź wykonywania zawodu. Uznawanie dokumentów o wykształceniu dla obu wyżej wymienionych celów odbywa się we wszystkich krajach na ogół dwoma drogami: na podstawie zawartych przez dany kraj dwustronnych lub wielostronnych porozumień w tym zakresie albo na zasadzie nostryfikacji, czyli procedury polegającej zwykle na dokładnym porównaniu treści i okresu studiów, dokonywanej przez uczelnie lub też specjalnie utworzone w tym celu instytucje.
PL
Udział w procedurze zamówień publicznych łączy się z koniecznością spełniania wielu wymagań i dostarczenia dokumentów. Zgodnie z zasadą określoną w art. 26 ust. 1 Ustawy z 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zamawiający obowiązkowo żąda od wykonawcy dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu.
7
Content available remote W poszukiwaniu mitu. O filmach dokumentalnych Grzegorza Królikiewicza
100%
EN
Michal Dondzik’s article is dedicated to the documental work of Grzegorz Królikiewicz and analyses the director’s movies through the recurring motif of Polish myths related to national heroes, freedom and the Polish intelligentsia. The article also discusses the issues and artistry of Krolikiewicz’s documentaries, created during the People’s Republic of Poland (PRL) as well as contemporary Poland. This perspective presents the diversity of the director’s forms of expression and also the consequences, of which Krolikiewicz returns to the topics of interest.
8
Content available remote Identyfikacja z figurą autora w kinie dokumentalnym1
100%
EN
The paper consists of fragments from my master’s thesis written under the supervision of Prof. Mirosław Przylipiak at Polish Philology department at the University of Gdansk. The paper is an account of the ‘projection-identification process’ in relation to authorial subject in documentary film. The first part of the paper is based on the presumption that act of sight-perception constitutes documentary content. An important component of the act is the creation of an illusion of subjective perception. The illusion can be analyzed through the use of projection-identification mechanism, adopted from fictional films (the ideas of Balazs and Morin are briefly summarized). The adoption is based on a shift of the subject of identification from the film hero to the perceiving subject. A short comparison of the structure and mechanism of both genres aims to present the problem of differences in respective identification processes. An additional context is provided through an analysis of the role of camera in feature movie and of the transcendent subject. The second part focuses upon the relation of the author with the figure of the subject. Through a detailed analysis of the process of identification of the viewer with the figure of subject we are able to pose important questions concerning a possibility of lecture of a documentary that would be conscious and independent from the pressure of author-figure. We describe the techniques that enable the viewer to realize the ongoing identification processes and the reception techniques that enable the control of the process of viewer’s identification with the author-figure.
9
100%
EN
Icelandic music documentaries represent an intriguing evolution of approach to the issues related to the expression of respect for tradition, history and collective memory.
10
100%
PL
Artykuł poświęcony jest temu, w jaki sposób wybrane elementy kultury materialnej mogą odzwierciedlać najważniejsze wydarzenia w dziejach poszczególnych krajów. Nawiązując do mało znanej dziedziny wiedzy historycznej, jaką jest orbikulologia, autor przedstawia propozycję roszczenia pola jej eksploracji. Ilustruje to na przykładzie Chile. Przywołując między innymi film dokumentalny Patricio Guzmána Perłowy guzik (El botón de nácar), stara się pokazać, jak nawet jeden niewielki guzik może być istotny dla odpominania przeszłości.
EN
This article discusses the way in which selected elements of material culture can reflect the most important events in the history of particular countries. By referring to a little-known domain of historical science, i.e. orbiculology, the author proposes to widen the field of its exploration, illustrated by the example of Chile. Referring to, i.a. The Pearl Button (El botón de nácar), a documentary film directed by Patricio Guzmán Lozanes, he tries to show that even a single small button could prove to be essential for recalling the past.
PL
Istotą operacji połączonej jest synchronizacja działań i wysiłków wszystkich biorących w niej rodzajów sił zbrojnych podczas realizacji wspólnych zadań przy wykorzystaniu zróżnicowanych możliwości bojowych. Wyraża się ona ukierunkowanym działaniem, co do celu, miejsca i czasu, a także możliwością prowadzenia działań w różnym środowisku pola walki w wymiarze lądowym, powietrznym i na morzu. Siły zbrojne przygotowując się do udziału w operacjach połączonych muszą być w gotowości do rozwinięcia w wyznaczonym obszarze poszczególnych jednostek, które będą w stanie prowadzić je w dłuższym czasie. Dużego znaczenia nabiera umiejętność działania według wspólnych procedur oraz posiadania odpowiednich dokumentów doktrynalnych dotyczących prowadzenia operacji połączonych.
PL
Celem artykułu jest ukazanie zjawiska przestępczości przeciwko wiarygodności dokumentów z udziałem cudzoziemców w Polsce. Analizy zostały oparte na danych statystycznych Policji, Straży Granicznej oraz Ministerstwa Sprawiedliwości za lata 2004–2014. Wyniki przeprowadzonych badań pozwoliły na stwierdzenie, iż zjawisko to jest głównie związane z legalizacją pobytu. Cudzoziemcy posługują się fałszywymi dokumentami pobytowymi lub innymi, ale służącymi do wyłudzenia legalnego pobytu. W obszarze przestępczości granicznej zjawisko to występowało częściej na polskim odcinku wewnętrznej granicy Unii Europejskiej. Polityka karna wobec cudzoziemców sprawców przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów była liberalna, gdyż w zdecydowanej większości skazanych orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
14
Content available remote Rzeczy, rzeczy, rzeczy. Tajemnica Koumiko Chrisa Markera na styku form filmowych
88%
EN
The author analyses Chris Marker’s movie Le mystère Koumiko (1967) in the context of ethnographic cinema, indicating its experimental and innovative potential which can be seen as an anticipation of the autoethnography category. The author argues that hiatus in content, as well as in form, understood as Marker’s deliberate strategy shows discrepancy between East and western orientalised projection of East.
15
Content available remote Metody dokumentalne w filmie. Recenzja książki
88%
PL
Jakkolwiek dobrze rozumiany obowiązek wymaga od badacza zdefiniowania obiektu swojego zainteresowania, skomplikowany przypadek filmu dokumentalnego zdaje się zniechęcać do tego rodzaju działań. Tym bardziej godna uznania jest skrupulatność, z jaką podjął się zadania Mirosław Przylipiak w Poetyce kina dokumentalnego. W pierwszym rozdziale swojej książki ten uznany autor, po dokonaniu krytycznej oceny istniejących już definicji, opracował nową propozycję. Pozwolę sobie przytoczyć ją w całości, żeby zobrazować poziom skomplikowania problemu: Film dokumentalny to taki autonomiczny, istniejący jako osobna całość przekaz audiowizualny, który prezentuje wycinek świata kompletnego, w którym znaczenia nominalne są tożsame ze źródłowymi, w którym istnieje dystans czasowy między momentem rejestracji a momentem odbioru, gdzie zostaje zachowana indeksalna wierność odtworzenia czasu i przestrzeni w ramach ujęcia. W którym realizatorzy nie ingerują w rzeczywistość przed kamerą albo ingerują i fakt tej ingerencji czynią elementem strukturalnym filmu, albo też ingerują w tym celu, aby przywrócić taki stan tej rzeczywistości, jaki istniał przed pojawieniem się ekipy filmowej, lub też aby wyzwolić prawdę zachowań osób filmowanych, który naśladuje w swojej strukturze konwencjonalne sposoby właściwego człowiekowi podporządkowania rzeczywistości, w którym funkcja autoteliczna względem warsztatu lub tworzywa filmowego, o ile istnieje, nie może przytłumić i zdominować funkcji przedmiotowej.
16
75%
EN
The article analyses Sanja Iveković’s documentary Pine and Fir Trees. Woomen’s Memories of Life during Socialism. The work was realised as a part of an oral history project Women’s Memories of Life under Socialism (1998-2004, Center for Women’s Studies, Zagreb), dedicated to exploration of women’s history in the former East. Iveković presents interviews with five women of different family backgrounds, education, occupations and attitudes towards socialism, who recall their personal experiences before World War II, during the War and in the early years of socialism. Their stories are interspersed with archival footage – official documentaries or propaganda films and photographs from their family albums – and intertitles presenting the context of the history of former Yugoslavia.
PL
Mariaż animacji z dokumentem wydaje się dziwnym związkiem, połączeniem przeciwieństw, wyznaczanym przez odmienne formy reprezentacji naszego doświadczania świata. Animacja odsyła nas do komedii, dziecinnej rozrywki i fantazji, podczas gdy dokument niesie ze sobą (często nieuzasadnione) skojarzenia z powagą, retoryką i dowodami. Długa historia hybrydyzacji animacji i dokumentu, sięgająca najwcześniejszych dni ruchomego obrazu, sugerowałaby jednak raczej, że – podobnie jak w życiu – i te przeciwieństwa przyciągają się w znaczący sposób.
18
Content available remote Paranoid, moi? Surveillance and the Popular Cultural Documentary
75%
EN
Authors research the ways in which surveillance discourse and studies on surveillance phenomena manifest itself in mainstream documentary filmmaking. The subject of this critical case study is David Bond’s Erasing David (2010), hybrid documentary which aesthetics and conceptual roots are clearly embedded in the tradition of Michael Moore’s subjective, populist filmmaking. Pedersen and Stephenson’s critical analysis of Bond’s documentary follows issues of both the form and the problematic way in which surveillance was represented and conceptualized by the filmmaker. In order to articulate their reservations they introduce a typology of discoursed and critical perspectives dominating the ways in which surveillance phenomena is usually introduced. Authors ask about the character of interrelations between documentary cinema (artistic practice), surveillance (social practice), and academic discourses on surveillance (theory), eventually sharing a comment on the efficiency of this theoretical and practical works that were intended as openly critical or subversive.
PL
Autorzy badają w jaki sposób dyskurs nad inwigilacją i szeroko pojęte studia nad tym zagadnieniem (surveillance studies) manifestują się w filmach dokumentalnych mających charakter popularyzatorski, skierowanych do masowego widza. Przedmiotem krytycznej analizy jest tu Erasing David (2010), hybrydyczny dokument utrzymany w tradycji osobistych, populistycznych filmów Michaela Moore’a, zrealizowany przez brytyjskiego reżysera Davida Bonda. Pedersen i Stephenson poddają krytycznej ocenie formę filmu, jak również problematyczny sposób ukazania i tematyzowana przez reżysera inwigilacji. W tym celu przedstawiają autorską typologię dyskursów i perspektyw opisujących to zjawisko. Autorzy stawiają też pytania o charakter relacji między kinem dokumentalnym (praktyką artystyczną), inwigilacją (praktyką społeczną) i poświęconym jej dyskursem (teorią), a także o skuteczność teorii i praktyki, u podstaw której leży otwarta krytyka lub subwersja inwigilacji.
EN
The author attempts to reconstruct some of the major voices in the critical discourse surrounding cinéma vérité in the 1960s and in contemporary film studies. He follows it with a textual analysis of two major documentaries of this nonfiction genre (Chronique d’un été and Le Joli mai). This textual analysis is extended by some historical context in order to define anew the borders of genre taxonomy. Eventually it allows the author to inscribe in the history of this genre numerous documentaries which previously were not associated with cinéma vérité.
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.