Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Effect of milk replacer on calf rearing performance and hematological and biochemical blood indices

100%

Bogucki M. , Boguslawska-Tryk M. , Stanek M. , Kuropatwinska I. , Bujko J.

Acta Scientiarum Polonorum. Zootechnica

|

2023

|

tom 22

|

nr 1

2

The influence of selenium compounds of different structure on morphology, blood biochemistry and phagocytic capability of granulocytes in rats

100%

Musik I. , Kielczykowska M. , Donica H.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

2013

|

tom 64

|

nr 2

EN

Background. Selenium belongs to important microelements. Numerous studies have revealed relationships between its deficiency and occurrence of diverse illnesses, but the question of the proper form and dose of Se-supplementation still remains unsolved. Objective. In the present study the influence of different selenium compounds on blood morphology and biochemistry as well as on phagocytic capacity of granulocytes and NBT test in rats was investigated. Material and methods. Adolescent male Wistar rats were divided into four groups (ten animals each): I – control, received saline; II – received sodium selenite Na2SeO3; III – received selenoorganic compound A of chain structure 4-(o-tolyl-)-selenosemicarbazide of 2-chlorobenzoic acid; IV – received selenoorganic compound B of cyclic structure 3-(2-chlorobenzoylamino-)- 2-(o-tolylimino-)-4-methyl-4-selenazoline. The administration was performed by stomach tube at a dose of 5 · 10-4 mg Se g-1 b.w. once a day for 10 days. Results. Selenium compounds treatment decreased haematocrit. Erythrocytes number was unchanged in all groups receiving Se vs. control, whereas leucocytes number was depressed in groups II and IV. Haemoglobin was significantly decreased in group III. White blood count was altered in groups II and III, where all parameters were markedly decreased except for lymphocytes in group III and remained unchanged in group IV. The outcomes regarding selenium effect on biochemistry parameters of blood showed that urea remained unchanged, glucose was statistically decreased in groups II and III, whereas cholesterol was significantly diminished in group II and increased in group III vs. control. Results concerning phagocytosis and NBT test displayed that % of positive cells were decreased in groups II and III, whereas remained unaltered in group IV vs. control. Conclusions. As cyclic selenoorganic compound B did not cause many significant changes of the studied parameters it may be suggested that after further researches it could be taken into account as a possible selenium supplement.

PL

Wprowadzenie. Selen należy do mikropierwiastków o dużym znaczeniu dla organizmu. Badania naukowe wykazały istnienie zależności pomiędzy niedoborem selenu a występowaniem wielu poważnych schorzeń, jednakże kwestia doboru odpowiedniej formy i dawki stosowanej w suplementacji nadal pozostaje nierozwiązana. Cel. W przeprowadzonym doświadczeniu badano wpływ podawania różnych związków selenu na morfologię krwi i biochemię krwi oraz zdolności fagocytarne granulocytów i test NBT u szczurów. Materiał i metody. Młode szczury samce rasy Wistar podzielono na cztery grupy (po 10 zwierząt): I – kontrola, otrzymywała sól fizjologiczną; II – otrzymywała selenian(IV) sodu Na2SeO3; III – otrzymywała organiczny związek selenu A o budowie łańcuchowej 4-(o-tolilo-)-selenosemikarbazyd kwasu 2-chlorobenzoesowego; IV - otrzymywała organiczny związek selenu B o budowie cyklicznej 3-(2-chlorobenzoiloamino-)-2-(o-toliloimino-)-4-metylo-4-selenazolinę. Związki podawane były sondą dożołądkowo w dawce 5 · 10-4 mg Se g-1 m.c. raz dziennie przez okres 10 dni. Wyniki. Podawanie związków selenu obniżyło hematokryt. Liczba erytrocytów we wszystkich grupach pozostała niezmieniona w stosunku do kontroli a liczba leukocytów była zmniejszona w grupach II i IV. Poziom hemoglobiny został obniżony statystycznie w grupie III. Obraz białych elementów morfotycznych w porównaniu do kontroli uległ zmianie w grupach II i III gdzie wszystkie wskaźniki zostały istotnie statystycznie obniżone za wyjątkiem limfocytów w grupie III, natomiast w grupie IV nie zaobserwowano żadnych zmian. Analizując wpływ podawania selenu na parametry biochemiczne krwi stwierdzono, że stężenie mocznika pozostało niezmienione. Stężenie glukozy w przypadku grup II i III uległo istotnemu statystycznie obniżeniu. Stężenie cholesterolu w II grupie było istotnie obniżone a w III podwyższone w porównaniu z kontrolą. Badania fagocytozy i wyniki testu NBT wykazały, że % pozytywnych komórek uległ obniżeniu w grupach II i III w stosunku do grupy kontrolnej i pozostał niezmieniony w grupie IV. Wnioski. Ponieważ organiczny związek cykliczny B nie spowodował istotnych statystycznie zmian wielu badanych parametrów można byłoby sugerować, że przeprowadzenie dalszych badań pozwoli rozważyć jego zastosowanie jako suplementu selenu.

3

Effect of different doses of deoxynivalenol on metabolism in broiler chickens

84%

Faixova Z. , Faix S. , Borutova R. , Leng L.

Bulletin of the Veterinary Institute in Puławy

|

2007

|

tom 51

|

nr 3

EN

The experiment was conducted to investigate the effect of different doses of deoxynivalenol on plasma indices of broiler chickens. Forty-two one-day-old male broiler chicks were fed 1 of 3 diets containing deoxynivalenol (DON) for 42 d. The diets included: (1) control (0.2 ppm of deoxynivalenol), (2) low level of deoxynivalenol (1 ppm of DON), and (3) high level of deoxynivalenol (3 ppm of DON). Then, all the birds were sacrificed and blood samples for biochemical analyses were collected. The mycotoxin doses in diets were verified using gas chromatography-mass spectrometry. The administration of 1 ppm of DON altered total protein, triglycerides, free glycerol, and potassium levels. Dietary addition of 3 ppm of DON resulted in altered calcium, potassium, total protein, triglycerides, along with free glycerol levels, and aspartate aminotransferase activity. No biochemical parameter, however, responded to increased DON concentration in the diet. The feeding of DON-containing diets did not significantly alter plasma chloride, cholesterol, and albumin levels or aspartate aminotransferase, alkaline phosphatase and lactate dehydrogenase activities. It was concluded that both levels of deoxynivalenol in the diets tested significantly affected protein and lipid metabolism in broiler chicks.

4

Comparing diabetic with non-diabetic overweight subjects through assessing dietary intakes and key parameters of blood biochemistry and haematology

67%

Gajda A. , Sulich A. , Hamulka J. , Bialkowska A.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

2014

|

tom 65

|

nr 2

EN

Introduction. An important way of preventing type 2diabetes is by adopting a proper diet by which means appropriate control over blood glycaemia and lipids can be achieved. Objectives. To assess selected biochemical and haematological markers in overweight subjects or those suffering from type 2 diabetes in relation to their estimated dietary intake. Material and methods. The study was conducted in 2012 on n=86 overweight or obese subjects living in Warsaw or its environs, of whom n=43 had type 2 diabetes. Dietary intakes were compared between non-diabetics (control group) and diabetics (test group) by 3 day records, whilst the relevant blood biochemistry and haematology results were obtained from medical records; with patient consent. Results. Diabetic subjects had significantly higher serum glucose and CRP levels than controls, respectively; 190 vs 98 mg/ dl and 1.4 vs 1.1 mg/dl. Lipid profiles were however more significantly abnormal in controls, compared to diabetics with respectively; total cholesterol 220 vs 194 mg/dl, LDL-cholesterol 131 vs 107 mg/dl and triglycerides 206 vs 157 mg/dl. There were no significant differences in HDL-cholesterol; respectively 55 vs 51 mg/dl. In the diabetics, calorific intakes from carbohydrates, especially sugars, were significantly lower than controls i.e. 9% vs 13%. The proportional share of calories derived from dietary fats did not differ between groups, nevertheless a positive correlation was observed between dietary fat content with blood cholesterol concentrations in diabetics. Conclusions. Disorders of carbohydrate metabolism were confirmed in both overweight and diabetic (type 2) subjects. In addition, both groups demonstrated untoward lipid profiles that correlated with their improper nutrition.

PL

Wprowadzenie. Prawidłowe żywienie, którego celem jest wyrównanie glikemii oraz profilu lipidowego odgrywa zasadniczą rolę w profilaktyce cukrzycy typu 2. Cel pracy. Ocena wybranych wskaźników biochemicznych krwi (glukoza, lipidogram, białko CRP) u osób z nadmierną masą ciała oraz cukrzycą typu 2 w aspekcie ich sposobu żywienia. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w 2012 roku, wśród 86 mieszkańców Warszawy i okolic, z nadwaga i otyłością, w tym u 43 osób z cukrzycą. Do oceny sposobu żywienia wykorzystano metodę trzydniowego bieżącego notowania. Dane dotyczące wskaźników biochemicznych krwi, za zgodą badanych uzyskano z ich kart zdrowia. Wyniki. U pacjentów z cukrzycą odnotowano istotnie wyższe średnie stężenie glukozy w surowicy krwi (190 vs. 98 mg/dl), jak również wyższe stężenie białka CRP (1,4 vs. 1,1 mg/dl). Biorąc pod uwagę wskaźniki gospodarki lipidowej stwierdzono większe nieprawidłowości w grupie kontrolnej (cholesterol ogółem 220 vs. 194 mg/dl; cholesterol LDL 131 vs. 107 mg/dl; triacyloglicerole 206 vs. 157 mg/dl). Stężenie cholesterolu frakcji HDL nie różniło się istotnie w obydwu grupach (55 vs. 51 mg/dl). Spożycie energii z węglowodanów, zwłaszcza prostych u chorych na cukrzycę było istotnie statystycznie niższe niż w grupie kontrolnej (9 vs. 13%). Procentowy udział tłuszczu w dostarczeniu energii nie różnił się znacząco pomiędzy grupami, przy czym w grupie z cukrzycą odnotowano dodatnią korelację pomiędzy ilością tłuszczu w diecie, a stężeniem cholesterolu we krwi. Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdzają występowanie zaburzeń gospodarki węglowodanowej u pacjentów z nadmierną masą ciała oraz cukrzycą typu 2. Ponadto w badanych grupach zaobserwowano niekorzystny profil lipidowy korelujący z ich nieprawidłowym sposobem żywienia.

5

Some biochemical and nutritional studies on the effect of Panax ginseng powder extract on adult Japanese quails

51%

Osfor M. M. H.

Polish Journal of Food and Nutrition Sciences

|

1995

|

tom 04

|

nr 2

EN

The effect of the Panax ginseng powder extract on reproduction, growth, renal and liver functions and some blood biochemical indices of Japanese quails were investigated. Panax ginseng powder extract at 2 mg and 4 mg/bird daily increased egg number per hen, average egg weight and hatchability. It slightly improved the efficiency of feed utilization and increased the levels of serum total protein, alkaline phosphatase and aspartate amino transferase (AST). The extract decreased significantly the levels of albumin, total lipids, triacylglycerols, cholesterol and glucose, and had no effect on body weight and the levels of serum bilirubin, urea and creatinine. This suggests that long term studies should be done on many different biochemical and physiological parameters and laboratory animals.