Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Bezsenność – istotny problem w codziennej praktyce lekarskiej – doniesienia wstępne

100%

Dudzińska M. , Neć M. , Zwolak A. , Malicka J. , Kiszczak-Bochyńska E. , Smoleń A. , Tarach J. , Daniluk J.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2015

|

nr 2

90-93

2

Występowanie bezsenności wśród chorych z rozpoznaniem obturacyjnego bezdechu sennego

100%

Daniłosio M. , Wysocki J. , Prus M.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

tom 7(1)

16-23

PL

Obturacyjny bezdech senny (OBS) jest problemem medycznym o zasięgu społecznym. Podstawą jego podejrzenia i postawienia rozpoznania jest nadmierna senność dzienna oraz wynik polisomnografii (PSG). Bezsenność towarzyszy pacjentom z OBS równie często jak nadmierna senność dzienna, aczkolwiek częstość występowania bezsenności jest różnie określana w różnych badaniach. Postanowiono poddać weryfikacji te poglądy w oparciu materiał własny. Materiał stanowiło 120 pacjentów zgłaszających się do Pracowni Polisomnograficznej Katedry i Kliniki Otolaryngologii WUM z podejrzeniem obturacyjnego bezdechu sennego. Pacjenci rutynowo wypełniali kwestionariusz Ateńskiej Skali Bezsenności (Athens Insomnia Scale; AIS). Całonocna PSG była wykonywana na sprzęcie firmy Grass, z zapisem 14-kanałowym. Ocena badania była dokonywana metodą automatyczno-manualną. Ciężkość OBS klasyfikowano na podstawie AHI. Utworzono grupę badawczą liczącą 96 chorych z rozpoznanym OBS oraz grupę kontrolną, którą stanowiło 24 pacjentów, u których wykluczono OBS, a ich zaburzenia snu oraz nadmierna senność dzienna wynikały z innych przyczyn. Suma punktów z ankiety AIS we wszystkich podgrupach oraz łącznie była bliska znamiennej lub znamienna dla rozpoznania bezsenności. Średni wynik w AIS różnił się istotnie w podgrupach według ciężkości bezdechu, korelował także w sposób istotny statystycznie latencją zasypiania, latencją pełnego snu i latencją fazy N2, ale nie z AHI. Wyciągnięto wniosek, według którego u chorych z rozpoznaniem OBS nasilenie bezsenności mierzonej z zastosowaniem AIS ma istotny związek z ciężkością bezdechu, aczkolwiek nie jest to związek ścisły.

3

Zaburzenia snu u pacjentów z zespołem otępiennym oraz u ich opiekunów

75%

Hercuń-Marchwiarz E. , Marchwiarz B.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2011

|

tom 65

|

nr 5-6

23-27

EN

BACKGROUND The demand for sleep decreases with age. Changes of sleep’s structure are the result of physiological brain aging or neurodegenerative disorders. METHODS The fi rst group included patients, which were admitted to The CSK Hospital in Katowice-Ligota (Neurology Ward – The One Day Clinic). The second group constituted of carers of these patients. We assessed problems with sleep by Athens Insomnia Scale, Epworth Sleepiness Scale and Insomnia Severity Index. We diagnosed sleep problems when Athens Insomnia Scale reached more than 10 points, in Epworth Sleepiness Scale above 14 points and Insomnia Severity Index more then 14 points. RESULTS The 30% of patients with dementia and 20% of carers of patients had sleep problems. During questionnaire analysing we realized that there is a correlation between degree progress of dementia and intensity of sleep problems. Analysis of questionnaire Epworth Sleepiness Scale revealed that 30% of patients with dementia suff ered from excessive sleepiness at day and no one of carers had this problems. CONCLUSIONS Insomnia and excessive sleepiness at day are very important problems of patients with dementia. Insomnia is a problem of carers of this patients as well as.

PL

WSTĘP Dobowa potrzeba snu jest zmienna i zmniejsza się z wiekiem. Starzenie się mózgu prowadzi do zmian mechanizmów regulacji snu, wyrażonych przez okołodobowe zmiany czuwania i zmniejszoną potrzebę snu wieczorem. MATERIAŁ I METODY Do badania włączono 30 chorych, hospitalizowanych w Klinice Jednego Dnia Oddziału Neurologii CSK w Katowicach-Ligocie oraz 30 opiekunów tych pacjentów. Zaburzenia snu oceniano w badaniu ankietowym za pomocą: Ateńskiej Skali Bezsenności, Skali Senności Epworth oraz Skali Nasilenia Bezsenności. Z badania wyłączono zarówno pacjentów, jak i opiekunów, przyjmujących leki nasenne lub/i cierpiących na schorzenia wpływające na jakość snu. Wyniki uzyskane u pacjentów porównano z głębokością otępienia, ocenianą za pomocą Skali Mini Mental. WYNIKI Bezsenność istotną klinicznie według Ateńskiej Skali Bezsenności rozpoznano przy wyniku powyżej 10 punktów. Stwierdzono, że na bezsenność cierpi 30% pacjentów z zespołem otępiennym oraz 20% opiekunów. Nie zaobserwowano korelacji wskazującej, że opiekunowie konkretnych pacjentów z bezsennością borykają się z tym samym problemem. Analizując ankiety Skali Nasilenia Bezsenności i przyjmując bezsenność istotną klinicznie powyżej 14 punków, wykazano silną zależność między głębokością otępienia a nasileniem zaburzeń snu. Analiza kwestionariuszy Skali Senności Epworth (patologiczna senność > 14 punktów), przyniosła następujące wyniki: 30% pacjentów z zespołem otępiennym cierpi na senność patologiczną w ciągu dnia, a wśród opiekunów żaden nie ma takiego problemu. WNIOSKI Bezsenność oraz senność patologiczna w ciągu dnia stanowią istotny problem kliniczny pacjentów z zespołem otępiennym. Bezsenność jest również problemem osób opiekujących się chorymi, co może mieć związek z zaburzeniami snu u samych pacjentów.

4

Sen, bezsenność i jej leczenie - krótki przegląd aktualnej wiedzy ze szczególnym uwzględnieniem ziołolecznictwa

63%

Grabska-Kobyłecka I. , Nowak D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

tom 10

|

nr 3

270-277

EN

Sleep accounts for one third of human life. Its quality and duration affect our daily functioning, mood, concentration, perception and, to a large extent, the condition of our health. Approximately 10% of the world population suffer from insomnia. This can be incidental insomnia, i.e. lasting a few days, short-term insomnia, i.e. lasting up to a month, or chronic insomnia, which lasts over a month. People react to stress with insomnia. Acute and chronic stress often cause insomnia. Individuals who experience stress often have increased muscle tone, heart rate and blood pressure, which cause problems with falling asleep. In order to prevent insomnia lasting over 2 weeks from becoming a chronic condition, pharmacological treatment should be introduced and, as always in the case of sleep disturbances, the patient should be familiarised with the issue of sleep hygiene. Sleep medicines can be taken no longer than 2 weeks (benzodiazepine receptor agonists) or 4 weeks (benzodiazepines) due to the risk of dependency. In the treatment of insomnia such medicines can be taken only 2-3 times a week or 10 times a month. Preparations containing magnesium, calcium, L-tryptophan, melatonin and vitamin B6 can be used as support medication. Among herbs valerian, hop and lemon balm have confirmed therapeutic properties. Recently the soporific effect of tart cherry has been increasingly discussed. The efficacy of other plants used to treat insomnia is questionable. What seems effective, on the other hand, is cognitive-behavioural therapy, mindfulness meditation, acupressure, acupuncture and tai chi. Yoga and relaxing massage are also helpful in combating stress and therefore indirectly insomnia as well.

PL

Sen wypełnia jedną trzecią ludzkiego życia. Od jego jakości i długości zależą funkcjonowanie w ciągu dnia, nastrój, koncentracja, spostrzegawczość i w dużej mierze stan zdrowia. Na bezsenność cierpi około 10% ludności na świecie. Może to być bezsenność przygodna, czyli trwająca kilka dni, krótkotrwała, trwająca do miesiąca, lub przewlekła - utrzymująca się ponad miesiąc. Ludzie reagują zaburzeniami snu na stres. Ostry i przewlekły stres staje się często przyczyną bezsenności. U osób, które odczuwają stres, obserwuje się zwiększone napięcie mięśniowe, przyspieszoną pracę serca i podwyższone ciśnienie krwi, powodujące problemy z zaśnięciem. Aby utrzymująca się ponad 2 tygodnie bezsenność nie przekształciła się w przewlekłą, należy wdrożyć leczenie farmakologiczne i - jak zawsze w sytuacji zaburzeń snu - zapoznać pacjenta z kwestią higieny snu. Lek nasenny, ze względu na ryzyko uzależnienia, może być przyjmowany nie dłużej niż 2 (agoniści receptora benzodiazepinowego) do 4 tygodni (benzodiazepiny). W leczeniu bezsenności przewlekłej leki te można stosować nie częściej niż 2-3 razy w tygodniu lub 10 razy w miesiącu. Lekami wspomagającymi mogą być preparaty zawierające magnez, wapń, L-tryptofan, melatoninę i witaminę B6. Z ziół udowodnione efekty terapeutyczne wywołują kozłek lekarski i chmiel oraz melisa lekarska. Ostatnio coraz więcej mówi się też o nasennym działaniu wiśni pospolitej. Skuteczność innych używanych w leczeniu bezsenności roślin jest wątpliwa. Efektywne wydają się natomiast: terapia poznawczo-behawioralna, medytacja uważności, akupresura, akupunktura i tai chi. W walce ze stresem, a pośrednio więc i z bezsennością, pomocne są też joga i masaż relaksacyjny.

5

Nowe leki w leczeniu bezsenności – eszopiklon

63%

Janowska-Jaździk M.

Gabinet Prywatny

|

2021

|

tom 28 (276)

|

nr 03

5-10

EN

Insomnia is one of the most common health problems. Non-pharmacological methods are recommended in the treatment of insomnia. However, if these are unsuccessful, patients sleep disturbance is severe, and quality of life is reduced, drug treatment may be required. The drugs approved for the treatment of insomnia include non-benzodiazepine hypnotics and some benzodiazepines. A new drug used in the treatment of insomnia is eszopiclon, which has a good safety profile and good tolerance, especially among people over 65 years of age.

PL

Bezsenność należy do najczęstszych problemów zdrowotnych. W terapii bezsenności zalecane są metody niefarmakologiczne. Jednak jeśli nie przynoszą one efektów, zaburzenia snu są ciężkie i powodują pogorszenie jakości życia, może być konieczne włączenie leczenia farmakologicznego. Do leków zarejestrowanych w terapii bezsenności należą niebenzodiazepinowe leki nasenne (NBDZ, Z-leki) oraz niektóre benzodiazepiny. Nowym lekiem w grupie NBDZ stosowanym w leczeniu bezsenności jest eszopiklon, który cechuje się korzystnym profilem bezpieczeństwa oraz dobrą tolerancją, szczególnie wśród osób po 65. r.ż. Znajomość diagnostyki i leczenia zaburzeń snu wśród lekarzy różnych specjalności jest niezwykle istotna i przydatna w praktyce. Najważniejszym celem w terapii zaburzeń snu jest poprawa funkcjonowania pacjenta w ciągu dnia. W celu postawienia diagnozy bezsenności pierwotnej należy wykluczyć inne zaburzenia psychiczne, m.in. depresję, zaburzenia lękowe, uzależnienie od substancji psychoaktywnych. Istotne w diagnostyce różnicowej są również leki przyjmowane przez pacjenta. Część bowiem często stosowanych substancji w leczeniu farmakologicznym może jako działanie niepożądane dawać zaburzenia snu (m.in. statyny, leki beta-adrenolityczne, preparaty zawierające teoﬁlinę).

6

Występowanie zaburzeń snu wśród studentów

63%

Barbara Katarzyna Błońska B. K. , Joanna Gotlib J.

Medical Review

|

2012

|

nr 4

485–497

PL

W Polsce, w ciągu 10 ostatnich lat, problem zaburzeń snu i bezsenności u młodych dorosłych znacznie się nasilił i dotyka on aż 60% osób poniżej 25 roku życia. Celem pracy była analiza występowania zaburzeń snu w grupie studentów warszawskich uczelni wyższych oraz porównanie występowania zaburzeń snu w zależności od płci. Materiał i metody 600 studentów (5 warszawskich uczelni wyższych) I, II i III roku studiów I stopnia, średni wiek: 22 lata (min. 19, max. 23, SD = 0,934), kobiety: 54% (326 osób). Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe, samodzielnie skonstruowany kwestionariusz ankiety opracowany na podstawie dostępnych skal oceny zaburzeń snu i bezsenności: 46 pytań zamkniętych jednokrotnego i wielokrotnego wyboru, półotwartych i otwartych. Analiza statystyczna: nieparametryczny test U Manna-Whitneya (p<0,05). Wyniki W badanej grupie 48% deklarowało problemy z zasypianiem (63% k i 32% m), (p<0,05). 61% badanych deklarowała, że sen nie przyniósł odpoczynku (72% k i 55% m), (p < 0,001). 12% studentów bierze środki nasenne, aby móc zasnąć (16% k i 9% m) (p < 0,05). Dla 52% badanych zajęcia na uczelni do późnych godzin wieczornych stanowiły czynnik utrudniający zasypianie lub były przyczyną bezsenności (58% k i 44% m) (p < 0,05). Warunki do snu w badanej grupie kobiet i mężczyzn nie różniły się istotnie statystycznie. Wnioski 1. W badanej grupie młodych dorosłych zaburzenia snu występowały zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, jednakże, podobnie jak w światowym piśmiennictwie, jakość snu w grupie kobiet była oceniana niżej niż w grupie mężczyzn. 2. Zaburzenia snu pogłębiają się wraz z wiekiem, dlatego też ważne jest wdrożenie programów edukacyjnych mających na celu propagowanie zdrowego snu już w grupie młodych dorosłych. Jest to szczególnie istotne, w świetle wyników badań, według których zwiększa się liczba ludzi młodych sięgających po leki nasenne. 3. W badanej grupie, wpływ na zaburzenia snu miały przede wszystkim czynniki związane ze stylem życia osób badanych, dlatego też programy edukacyjne propagujące zdrowy sen powinny podkreślać, że zmiana stylu życia może wpłynąć korzystnie nie tylko na polepszenie jakości snu, ale jakości życia młodych dorosłych, bez konieczności stosowania dodatkowych środków farmakologicznych.

EN

Introduction and objective The incidence of sleep disorders and insomnia among young Polish adults has been increasing over the last 10 years, with as many as 60% of those below age 25 suffring from these problems. The aim of this study was to analyse the prevalence of sleep disorders among students of Warsaw-based universities and to compare prevalence rates between the genders. Material and methods 600 students (from 5 university-level schools based in Warsaw) in their 1st, 2nd, and 3rd year of BA programmes, mean age: 22 years (min. 19, max. 23, SD = 0.934), females: 54% (326 persons). A voluntary anonymous questionnaire designed by authors based on available scoring systems for assessing sleep disorders and insomnia: 46 single- and multiple-choice closed questions, semi-open questions and open questions. Statistical design: non-parametric MannWhitney U test (p<0.05). results 48% of the respondents reported problems falling asleep (63% F, 32% M), (p < 0.05). 61% declared that sleep was not refreshing (72% F, 55% M), (p < 0.001). 12% of the students admitted taking sleep-inducing medication to fall asleep (16% F, 9% M) (p < 0.05). For 52% of the respondents, university classes until late evening hours were a factor making sleep diffilt or a cause of insomnia (58% F, 44% M) (p < 0.05). Sleep conditions did not diffr signifiantly between male and female respondents. conclusions 1. Sleep disorders were present among both males and females in the study group; however, similar to world literature data, the quality of sleep was rated lower by females. 2. Sleep disorders become more significant with age. Therefore, it is important to carry out educational campaigns to promote healthy sleeping habits already among young adults. This is especially important as research shows that the number of young people using sleep-inducing medications has been growing. 3. In our study, sleep disorders were predominantly related to life style-related factors. Accordingly, campaigns promoting healthy sleeping habits should emphasise that life style changes may have a beneficial effect not only on sleep quality, but also on the overall quality of life among young adults without the need to use medication.

7

Stan psychiczny, zaburzenia obrazu własnego ciała oraz kompetencje społeczne młodzieży z chorobą zezową

51%

Smug C. , Pawełczyk T. , Pawełczyk A. , Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2010

|

tom 10

|

nr 2

86-95

EN

Introduction: Strabismus is a serious ophthalmological and cosmetic disorder which may cause psychological discomfort. An increased incidence of various mental disturbances in patients with squint has been described. Affected children and adolescents experience more difficulties at school and worse results in sport. Squint may cause a disadvantageous social reception and may sometimes make it difficult to get a satisfying job. It may considerably decrease the quality of life. Objective: This study addressed three questions: 1) Is strabismus linked to psychiatric and psychological disorders? 2) Can it influence social competences? 3) Is it linked to dysmorphophobia (DSM-IV)? Material and methods: Thirty persons with strabismus at the age of 13-17 years were compared with the control group of 30 persons of the same age, rozmowithout eye problems. To detect psychiatric problems GHQ-28 scale was used. To assess social competences the Social Competence Questionnaire KKS (Kwestionariusz Kompetencji Społecznych) was used. Dysmorphophobia symptoms were measured using the Body Dysmorphic Disorder Examination (BDDE). Results: There were no statistically significant differences in the incidence of symptoms of depression, anxiety, sleep disorders, functioning, social competences or dysmorphophobia in adolescents with strabismus, as compared to the control group. Significantly worse social competences were shown by those adolescents with strabismus who underwent surgical treatment, as compared to other persons with squint (p=0.006). Discussion: In literature, we have not found any studies on social competences in young people with strabismus. The prevalence of dysmorphophobia was not confirmed among them. No higher incidence of psychiatric disorders was observed in our study in adolescents with strabismus.

PL

Wprowadzenie: Choroba zezowa jest poważnym zaburzeniem okulistycznym, kosmetycznym, które może powodować dyskomfort psychiczny. Opisywane jest zwiększenie częstości występowania różnych zaburzeń psychicznych u osób z zezem. U dzieci i młodzieży powoduje trudności w szkole i gorsze wyniki w sporcie. Zez może być przyczyną niekorzystnego odbioru społecznego. Może utrudniać zdobycie satysfakcjonującej pracy oraz znacząco obniżać jakość życia. Cel pracy: Zbadanie, czy zez powoduje wystąpienie zaburzeń psychicznych, czy wpływa na kompetencje społeczne oraz czy bywa przyczyną dysmorfofobii (według DSM-IV). Materiał i metody: Losowo została wybrana grupa 30 osób z zezem w wieku 13-17 lat. Grupę kontrolną stanowiło 30 osób bez zeza dobranych odpowiednio według wieku i płci. Grupy porównano pod względem występowania zaburzeń psychicznych mierzonych skalą GHQ-28. Do oceny kompetencji społecznych zastosowano Kwestionariusz Kompetencji Społecznych (KKS). Nasilenie objawów dysmorfofobii zmierzono za pomocą Body Dysmorphic Disorder Examination (BDDE). Wyniki: Nie uzyskano istotnych statystycznie różnic w częstości występowania objawów depresji, niepokoju, zaburzeń funkcjonowania ani bezsenności u młodzieży z zezem w porównaniu z grupą kontrolną. Obu grup nie różnił poziom kompetencji społecznych ani częstość występowania dysmorfofobii. Stwierdzono, że młodzież w przeszłości poddana operacji przeciwzezowej wykazuje istotnie gorsze kompetencje społeczne niż młodzież niepoddana tej operacji (p=0,006). Omówienie: W piśmiennictwie nie znaleziono doniesień z badań nad kompetencjami społecznymi młodzieży z zezem ani oceny występowania wśród niej dysmorfofobii. Pod tym względem niniejsze badanie stanowi nowy wkład wiedzy w dziedzinie badania psychiki osób z chorobą zezową. Nie potwierdziło się częstsze występowanie zaburzeń psychicznych. Sugeruje się przeprowadzenie badań na większej grupie w celu określenia istoty wpływu operacji przeciwzezowej na kompetencje społeczne.

8

Bezsenność u pracowników zmianowych huty cynku

51%

Pasierb N. , Filipczyk K. , Kunert Ł. , Piegza M. , Pudlo R.

Medycyna Pracy

|

2019

|

tom 70

|

nr 5

611-616

EN

Background The aim of this study was to assess the prevalence of insomnia among the employees of a zinc smelter in Miasteczko Śląskie using the Athens Insomnia Scale. Material and Methods The examined group of plant employees and the control group were asked to fill in a questionnaire composed of the AIS and questions relating to the place and nature of their work, accidents over the last year, medications, diseases and conditions, sleep, naps and sleepiness during the day. Results The result leading to a diagnosis of insomnia as indicated by the AIS was found in significantly more instances in the test group than in the control group (29.5% vs. 8.4%). While comparing the test subgroup, which was not employed in shift-work, with the control group did not result in a statistically significant difference, slightly more respondents from the day-work test subgroup obtained the result of ≥ 8 pts. Conclusions The prevalence of insomnia assessed by means of the AIS in the group of employees of a zinc smelter is significantly higher than in the control group. Based on the AIS, the highest percentage of individuals with insomnia occurred in the subgroup employed in shift-work. Med Pr. 2019;70(5):611–6

PL

Wstęp Celem badania była ocena za pomocą Ateńskiej skali bezsenności (ASB) częstości występowania bezsenności u pracowników huty cynku w Miasteczku Śląskim. Materiał i metody Osoby z grupy badanej (pracownicy huty) i kontrolnej poproszono o wypełnienie kwestionariusza złożonego z ASB oraz odpowiedź na pytania dotyczące miejsca i charakteru pracy, wypadków w pracy w ciągu ostatniego roku, przyjmowanych leków, chorób i dolegliwości, snu, drzemek i senności w ciągu dnia. Wyniki Wynik pozwalający rozpoznać bezsenność w grupie badanej uzyskało istotnie więcej osób niż w grupie kontrolnej (29,5% vs 8,4%). Porównując podgrupę badaną, która nie pracowała zmianowo, z grupą kontrolną, nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy, chociaż więcej respondentów z niezmianowej podgrupy badanej uzyskało wynik ≥ 8 pkt. Wnioski U pracowników huty cynku częstość występowania bezsenności ocenianej za pomocą ASB jest istotnie wyższa niż w grupie kontrolnej. Na podstawie ASB największy odsetek osób z bezsennością wystąpił w podgrupie zmianowych pracowników grupy badanej. Med. Pr. 2019;70(5):611–616

9

The role of harmonious and obsessive work passion and mental health in profes-sionally active people during the COVID-19 pandemic in Poland: the mediating role of the cognitive coping strategies

44%

Mudło-Głagolska K. , Larionow P.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2021

|

tom 13

|

nr 3

117-133

PL

W artykule przeanalizowano związki między pasją pracy a poznawczymi strategiami radzenia sobie oraz ich rolę w występowaniu symptomów depresji, lęku i bezsenności podczas pandemii COVID-19 w populacji pracowników różnych sektorów zatrudnienia. Badanie przeprowadzono na próbie 317 pracowników. Wykorzystano Skalę pasji, Kwestionariusz poznaw-czej regulacji emocji, Kwestionariusz zdrowia pacjenta-9, Kwestionariusz lęku uogólnionego-7 oraz Ateń-ską skalę bezsenności. W badaniach potwierdzono, iż poznawcze strategie radzenia sobie mediują związki między pasją pracy a symptomami depresji, lęku i bezsenności. Pasja harmonijna pracy była związana z adaptacyjnymi po-znawczymi strategiami radzenia sobie (np. pozytywne przewartościowanie, koncentracja na planowaniu), które z kolei wiązały się z mniejszym nasileniem symptomów depresji, lęku i bezsenności. Natomiast pasja obsesyjna pracy wykazała pozytywny związek z nieadaptacyjnymi poznawczymi strategiami radzenia sobie (np. katastrofizowanie, ruminacja), co ostatecznie wiązało się z większym nasileniem symptomów depresji, lęku i bezsenności. Pasja harmonijna pracy wiązała się z niższym poziomem symptomów depresji, lęku i bezsenności poprzez stosowanie adaptacyjnych poznawczych strategii radzenia sobie, natomiast pasja obsesyjna pracy wiązała się z wyższym nasileniem uwzględnionych symptomów poprzez stosowanie nieadaptacyjnych poznaw-czych strategii radzenia sobie z pandemią COVID-19.

EN

This study examines the relationships between work passion and cognitive coping strategies, and their relevance to the occurrence of depressive, anxiety, and insomnia symptoms during the COVID-19 pan-demic in the working population. The study was conducted on a total sample of 317 employees. The Passion Scale, Cognitive Emotion Regulation Questionnaire, Patient Health Questionnaire-9, Generalized Anxiety Disorder Scale-7, and the Athens Insomnia Scale were used. Study confirmed that cognitive coping strategies are a mediator in the relationship between work passion and the symptoms of depression, anxiety, and insomnia. The harmonious work passion was associated with adaptive cognitive coping strategies (e.g., positive reappraisal, planning), which were associated with lower intensity of depressive, anxiety, and insomnia symptoms. The obsessive work passion, in turn, was associated positively with maladaptive cognitive coping strategies (e.g., catastrophizing, rumina-tion), which related to a greater intensity of depressive, anxiety and insomnia symptoms. Harmonious work passion is related to lower level of mental health symptoms through the use of adaptive cognitive coping strategies, while obsessive work passion is linked to a higher intensity of the negative symptoms through the use of maladaptive cognitive coping strategies used dealing with the COVID-19 pandemic.