Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Phasianidae
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
EN
Thirty three nests were found in 1984-1985 on the 22 km² study plot at altitudes of 500-1380 m a.s.l. Two more nests in adjacent areas were found at 120 m a.s.l., the lowest recorded in Greece. Nest cover was holly oak Quercus coccifera - 45.7%, coppice of young white oak Quercus pubescens -34,3%, abandoned fields -15.2% and common juniper Juniperus communis-6%. Nests were located in areas regularly grazed by goats and sheep, at slopes of 16-48%. An important factor was proximity to running water downhill. Egg laying started from late April to early June, depending on the altitude. Mean clutch size was 16 eggs (12-18) and hatching success 90.8% (70.6-100%). Sixty six percent of the nests were successful. The most important nest predators were Red Fox Vulpes vulpes and Beech Marten Martes foina. A male bird with brood patch was found incubating one of the nests.
PL
Badania prowadzono w latach 1984-1985 na powierzchni 21.8 km w płn. Grecji, 128 km na płn.wsch. od miasta Thessaloniki (rye. 1). Okazjonalnie poszukiwano gniazd również na sąsiednich terenach. Gniazda lokalizowano obserwując pary kuropatw, a później regularnie kontrolowano je. Badany gatunek nie porzuca gniazda jeśli nie powoduje się zakłóceń stanu zniesienia i w osłonie gniazda. Na badanej powierzchni, położonej na wysokości 500-1380 m n.p.m. wykryto 33 gniazda. Wszystkie one były usytuowane na terenach, gdzie regularnie wypasano owce i kozy. Zawsze znajdowały się w przewiewnym miejscu, miały dostęp co najmniej z dwóch kierunków i były osłonięte od góry (tab. 1). Większość gniazd (64%) miała ekspozycję wschodnią, pozostałe zaś płd.-wschodnią, z wyjątkiem jednego - eksponowanego na północ. Nachylenie stoku w miejscach gnieżdżenia się wynosiło 16-48% (średnio 33%, S.E. = 1.57). W okolicy gniazda, poniżej niego, zawsze przebiegał ciek wodny. Oddalenie od niego wynosiło 40—300 m (średnio 142 m, S.E. = 11.5). Dwa gniazda spoza powierzchni badań (A i В na ryc. 1) znajdowały się na wysokości 120 m n.p.m. - najniżej spośród stwierdzonych w Grecji, jednak ich charakterystyka nie odbiegała od parametrów podanych powyżej. Ogółem na badanej powierzchni stwierdzono 22 kompletne lęgi. Początek zniesień następował w kwietniu i trwał do czerwca, wykazując wyraźną zależność od wysokości położenia (ryc. 2). Zniesienia składały się z 12-18 jaj (średnio 16, S.E. = 0.42). Stwierdzono słabo wyrażoną, jednak istotną statystycznie, negatywną zależność wielkości zniesienia od wysokości położenia (ryc. 3). Średni sukces wylęgu wyniósł 90.8% - w poszczególnych gniazdach 70.6-100% (S.E. = 2.2). Odstęp czasu między zniesieniami jaj w poszczególnych gniazdach wynosił średnio 0.8-2.3 dnia, a dla wszystkich gniazd - 1.3 dnia (n = 6). Pisklęta opuściły pomyślnie 66% gniazd. W 6 przypadkach przyczyną strat lęgów było drapieżnictwo lisa lub kuny kamionki, w 2 przypadkach - gadów, a pozostałe gniazda zostały opuszczone. Na jednym z gniazd poza powierzchnią badań znaleziono martwego samca (oznaczony na podstawie sekcji) z plamą lęgową, a pod nim żywe jaja w stadium wylęgu. Mimo poszukiwań, nie stwierdzono drugiego ptaka w pobliżu.
EN
The tendency to roost overnight was studied in 91 juvenile "black-necked" and "ring-necked" Pheasants reared either under "semi-natural" or "commercial" pheasantry conditions. The birds were kept in cages in 4 different groups. Observations were carried out in 50 evenings. Numbers of individuals roosted per group were determined usually at four counts per evening in intervals of 10min., with the last count immediately before darkness. Data on weather parameters were recorded in each evening. All statistical tests were performed using arc-sine-transformed proportion values of roosted birds. The Pheasants started night-roosting at an age of 40-50 days. Roosting activity began approx. 40 min. before darkness and locomotory activity ceased right before darkness. Among the 4 rearing-groups considered, the tendency towards night-roosting was highest (median = 63.5%) in "black-necks" reared under "semi-natural" conditions and lowest (median = 35.0%) in "ring-necks" reared under commercial pheasantry conditions. Rainfall lowered the tendency from a median of 43% to 35%.
PL
Sposób zbiorowego nocowania u ptaków może być rozpatrywany jako taktyka zabezpieczenia sie przed drapieżnikami. Badania prowadzono na bażantach w wieku 11-19 tygodni, należących do dwóch form: obrożnej - P.c.torquatus i czarnoszyjej - P.c.colchicus oraz P.c.mongolicus wraz z mieszańcami obu tych podgatunków. Stosowano dwa sposoby hodowli: 1) Półnaturalny - przy którym ptaki od piątego tygodnia przebywały w obszernych zagrodach z krzewami, młodymi sosnami i gałęziami stwarzającymi ukrycie; 2) "Przemysłowy" - przy którym pisklęta były hodowane bez roślinności i ukryć. Ptaki były trzymane w wolierach jako 4 osobne grupy. Trzy spośród nich były w ciągu 50 wieczorów, do wieku 90 dni, przedmiotem obserwacji nad osobniczym rozwojem zwyczaju zbiorowego nocowania. Proporcję ilościową osobników danej grupy biorących udział w zbiorowym nocowaniu określano zwykle na podstawie 4 liczeń przeprowadzanych wieczorem w odstępach co 10 minut, bezpośrednio przed nastaniem ciemności. Zachowanie noclegowe badanych ptaków rozpoczynało się około 40 min. przed zmrokiem. Bezpośrednio przed nastaniem ciemności ptaki przestawały przemieszczać się. Zarówno bażanty obrożne jak czarnoszyje zaczynały zbiorowo nocować w wieku między 6 i 7 tygodniem (ryc. 1). W wieku 11-19 tygodni tendencja do zbiorowego nocowania (ryc. 2) była najsilniejsza w grupie bażantów czarnoszyich hodowanych w warunkach półnaturalnych (mediana 63.5%), a najsłabsza - u bażantów obrożnych hodowanych w warunkach przemysłowej bażantarni (mediana 35.0%). Ogólnie ptaki hodowane w warunkach przemysłowej bażantarni wykazały słabszą tendencje do zbiorowego nocowania w porównaniu do bażantów wychowywanych w warunkach półnaturalnych. Deszcz obniżał tendencję do zbiorowego nocowania z 43 do 35% (mediana dla wszystkich grup łącznie). Wyniki wskazują, że spośród czterech badanych grup najbardziej celowe jest używanie do introdukcji bażantów czarnoszyich hodowanych w warunkach półnaturalnych. Ptaki te, wykazując najsilniejszą tendencję do zbiorowego nocowania są bardziej bezpieczne przed naziemnymi drapieżnikami. Introdukcji nie powinno się dokonywać wprzed osiągnięciem przez bażanty wieku 11-12 tygodni.
Acta Ornithologica
|
1998
|
tom 33
|
nr 3-4
143-148
EN
A method estimating the spring density of Grey Partridge using male call counts was tested. Vocal activity was found to be relatively constant between mid March and mid April. In this period, the average number of males heard at randomly- selected points in an area was strongly correlated with Partridge population density. Counts of calling males may be used to determine the spring density of Partridges: indiv./km² = 3.38x¹‧¹¹ or pairs/km² = 1.45.x¹‧¹⁶, where x = mean number of males heard at selected points. The number of randomly-selected single listening points (between 1 point per km² and 1 point per 10 km²) should be chosen in accordance with the size of the area and the aim of determining the density.
PL
Badania zmierzające do opracowania metody oceny wiosennego zagęszczenia kuropatw poprzez liczenia odzywających się samców prowadzono w latach 1988- 1994 na trzech terenach położonych w różnych regionach Polski. Liczenia, wykonywane w czasie 30-45 minutowej intensywnej aktywności głosowej kuropatw o świcie lub o zmierzchu, polegały na określeniu liczby samców słyszanych w wybranych punktach terenu. Zmiany aktywności głosowej kuropatw między początkiem marca a połową maja były oceniane na jednym z terenów w ciągu 2 lat, poprzez liczenia odzywających się samców w tych samych punktach w kolejnych dekadach tego okresu. Relację między wynikami liczeń odzywających się samców a zagęszczeniem kuropatw badano na 12 powierzchniach (każda wielkości około 3 km²), położonych na trzech terenach. Na powierzchniach tych, w drugiej połowie marca lub w pierwszej połowie kwietnia, określono zagęszczenie kuropatw metodą szczegółowego przeszukiwania terenu z psem, oraz przeprowadzono jednorazowe liczenia odzywających się samców z trzech losowo wybranych punktów. Pomiędzy połową marca i połową kwietnia aktywność głosowa kuropatw była względnie stała, ale zmniejszała się w drugiej połowie kwietnia i w pierwszej połowie maja. Średnie liczby samców słyszanych w wybranych punktach były silnie skorelowane z zagęszczeniem kuropatw. Zagęszczenie kuropatw (y) może być wyliczone ze średniej liczby słyszanych samców (x) przy użyciu równań: y(osob./km²) = 3,38x¹‧¹¹lub y(pary/km²) = 1,45x¹‧¹⁶. Oceny wiosennego zagęszczenia kuropatw metodą jednorazowego liczenia odzywających się samców, słyszanych z losowo wybranych punktów terenowych, mogą być prowadzone po rozpadzie stadek zimowych i utworzeniu się par, oraz w ciągu miesiąca przed rozpoczęciem sezonu gniazdowego — w warunkach Polski zwykle od połowy marca do połowy kwietnia. Liczenia powinny być prowadzone podczas dobrych warunków pogodowych, przede wszystkim bez silnego wiatru i deszczu. Rekomendowane są liczenia wieczorne, ponieważ o świcie słyszalność kuropatw może się zmniejszać w związku z intensywnym śpiewem skowronków, rozpoczynającym się w czasie aktywności głosowej kuropatw. Liczba punktów słuchania powinna być dobrana w zależności od wielkości terenu i celu ocen zagęszczenia. W przypadku szczegółowych badań na powierzchniach rzędu kilku km², proponuje się minimum 1 punkt na km², natomiast dla oszacowania zagęszczeń tego gatunku w terenach rzędu kilkudziesięciu km², zalecanych jest co najmniej 10 losowych punktów słuchania.
EN
Xoloptes blaszaki, a new species of the feather mite family Pterolichidae (Pterolichoidea), is described from wing feathers of the Red-legged Partridge Alectoris rufa (L., 1758) (Phasianidae). Fusion of epimerites I and presence of a retrograde ventrobasal apophysis on tibia II in males of the new species differentiate it from the only other described species of Xoloptes (X. claudicans (Robin, 1877)), in which males have free epimerites I and thickened apico-ventral parts of tibiae II. The standard morphological description is supplemented by cytochrome oxidase I sequence data (DNA barcode).
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.