Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Morfometria raka pręgowatego (Orconectes limosus Raf.) z jeziora Gopło

100%

Dabrowski J. , Gackowski G. , Kubiak G.

Zeszyty Naukowe. Zootechnika. Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy

|

2006

|

tom 36

23-30

2

Folliculinids - epibiotic ciliates from Puck Bay

100%

Jaszczołt J. , Szaniawska A.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2007

|

tom Vol. 36, No.4

165-168

3

Gody rakow pregowatych [Orconectes limosus Raf.] - jesienia czy wiosna?

100%

Ulikowski D. , Borkowska I.

Komunikaty Rybackie

|

1999

|

nr 3

4-6

4

Spiny-cheek crayfish Orconectes limosus (Rafinesque, 1817) on its way to the open coastal waters of the Baltic Sea

100%

Szaniawska A. , Dobrzycka-Krahel A. , Jaszczołt J.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2017

|

tom Vol. 46, No. 4

451--463

EN

The aim of this work was to assess the adaptive capabilities of the spiny-cheek crayfish Orconectes limosus (Rafinesque, 1817) in the open coastal waters of the Baltic Sea. The results could help to predict the likely further expansion of this species and its colonization of brackish waters. The following aspects were discussed in the paper: the occurrence of the species in the Polish coastal zone of the Baltic Sea, the plasticity demonstrated in the body size of individual crayfishes, food preferences, hemolymph osmolality and reproduction in waters of different salinities, which enable the species to colonize brackish waters. In the Vistula Lagoon (salinity 2-3 PSU), where the population of O. limosus is stable, the length of individuals ranged from 77 to 118 mm. These crayfish mostly fed on fodder; the second and the third food preferences were crayfish abdominal muscle and green algae. O. limosus is a hyper-regulator in freshwaters and at low salinities (up to 13 PSU), and a hyporegulator at higher salinities (14, 21, 28, 35 PSU). Laboratory studies showed that the embryonic development of O. limosus at salinities of 3 and 7 PSU was normal and a high level of reproductive success was achieved. Salinity of 3 PSU is more favorable for the development of juveniles than 7 PSU. It seems to be just a matter of time before this crayfish starts to form populations in the brackish, coastal waters of the Baltic Sea.

5

Morfometria raka pregowatego [Orconectes limosus Raf.] z ujscia rzeki Brdy

86%

Dabrowski J. , Gackowski G. , Kowalewski B.

Ekologia i Technika

|

2008

|

tom 16

|

nr 3

120-123

6

The spiny-cheek crayfish Orconectes limosus (Rafinesque, 1817) as an inhabitant of the Baltic Sea - experimental evidences for its invasion of brackish waters

86%

Jaszczołt J. , Szaniawska A.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2011

|

tom Vol. 40, No.3

52-60

EN

The main aim of the present study was to determine the effect of low salinity conditions (3 PSU and 7 PSU) on the hatching success, growth and mortality of Orconectes limosus. The results revealed that berried females survived exposure to salinities of 3 PSU and 7 PSU whilst incubating their eggs. The reproductive success reached 100% at both salinities. The length increment of young crayfish per molt was larger at 7 PSU than at 3 PSU – but their condition was affected by higher salinity. The mortality among juveniles reached approximately 50% within 5 weeks of hatching at both salinities.

7

Energetic value of American crayfish - Orconectes limosus [Raf.] from the Vistula Lagoon

86%

Skrzecz T. , Szaniawska A.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2005

|

tom 34

|

nr 4

8

Morphometric characters of the freshwater American crayfish, Orconectes limosus Raf., from the Vistula Lagoon [Poland]

86%

Szaniawska A. , Normant M. , Michalowska M. , Kaminska A.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2005

|

tom 34

|

nr Suppl.1

9

Contamination by persistent organic pollutants of invasive species from the Baltic Sea Region

86%

Sapota G. , Szaniawska A. , Normant M.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2005

|

tom 34

|

nr Suppl.1

10

Activation of phosphofructokinase by fructose 2,6-bisphosphate in crayfish Orconectes limosus Raf. muscle

86%

Lesicki A.

Biological Bulletin of Poznań

|

1997

|

tom 34

11

Folliculinids - epibiotic ciliates from Puck Bay

72%

Jaszczolt J. , Szaniawska A.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2007

|

tom 36

|

nr 4

165-168

12

Cross-species amplification of microsatellite markers in the invasive spiny-cheek crayfish [Orconectes limosus]: assessment and application

72%

Hulak M. , Kaspar V. , Kozak P. , Buric M. , Filipova L. , Petrusek A.

Journal of Applied Genetics

|

2010

|

tom 51

|

nr 1

73-78

EN

The North American spiny-cheek crayfish, Orconectes limosus (Cambaridae), endangered in its native range, is a widespread invasive species in European waters and conservationally important carrier of crayfish plague. However, its population structure is poorly known, and no informative genetic markers for the species are available. We tested cross-species transfer of microsatellite loci to spiny-cheek crayfish from 5 other crayfish species. Variability of 10 successfully amplifying loci derived from 4 species was then tested in 60 individuals of O. limosus originating from 3 natural populations: the river Danube at Bogyiszló in Hungary, a pond in Starý Klíčov, and the brook Černovický, both in the Czech Republic. The allele number within the populations ranged from 4 to 10 alleles per locus, while heterozygosity levels varied from 0.650 to 0.900 for Ho and from 0.660 to 0.890 for He. No linkage disequilibrium and no null alleles were detected. The selected markers are useful for assessing population structure, intraspecific variation, and paternity studies in spiny-cheek crayfish.

13

Osadzanie sie racicznicy zmiennej Dreissena polymorpha [Pall.] na pancerzu raka pregowatego Orconectes limosus [Raf.] z jeziora Dabie

72%

Smietana P.

Przegląd Zoologiczny

|

1996

|

tom 40

|

nr 1-2

69-72

14

Szansa dla raka

72%

Koligot A.

Sygnały Rolnicze. Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Kościelcu

|

1996

|

nr 06

13-14

15

Rak pręgowaty rakiem przyszłości

72%

Struzynski W.

Przegląd Rybacki

|

1994

|

tom 19

|

nr 5

16

Morphometrics, fecundity, density, and feeding intensity of the spinycheek crayfish, Orconectes limosus (Raf.) in natural conditions

72%

Chybowski L.

Archives of Polish Fisheries

|

2007

|

tom 15

|

nr 3

EN

The subject of the study was three populations of spinycheek crayfish, Orconectes limosus (Raf.) from lakes Staw Płociczno, Dgał Wielki, and Hańcza. The aspects of the spinycheek crayfish studied were the morphometric characters of females and males, individual absolute fecundity, sex ratio, size structure, density, biomass, and feeding intensity in an annual cycle. It was determined that the body proportions of males in forms I and II differed significantly, while the body proportions of female spinycheek crayfish were similar to those of form II males but different from the body proportions of form I males. The crayfish investigated in the current study had a lower individual absolute fecundity than did spinycheek crayfish of the same body weights from other Polish basins. The crayfish daily food ration exhibited a very strong relationship with the stomach fullness index and water temperature. The empirical formula of this relationship (ln Rd P = 0.397 + 0.094 t + 0.614 ln If) permitted estimating the daily food ration. The crayfish fed most intensely from the May to October period, during which they consumed in excess of 80% of their annual ration. The primary dietary component of the spinycheek crayfish was plant matter. Annually, the crayfish population consumed barely 0.27% of the wet weight of the aquatic vegetation in its range of occurrence.

PL

Obiektem badań były trzy populacje raka pręgowatego Orconectes limosus (Raf.) z jezior: Staw Plociczno, Dgał Wielki i Hańcza. Materiały zbierano w latach 1999-2003. Średnia długość ciała (TL) samic i samców (w formach I i II) raków pręgowatych była najmniejsza w jeziorze Staw Płociczno (odpowiednio: 75,3, 78,3, 68,1 mm), a największa - w Dgale Wielkim (odpowiednio: 95,7, 95,8, 75,5 mm). W Dgale Wielkim złowiono również raka o rekordowej, dotychczas nierejestrowanej długości ciała - 130 mm. Analiza proporcji ciała raków pręgowatych wykazała istnienie niewielkich, istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi populacjami raków pręgowatych (tab. 6). Na ogół proporcje ciała samców w formie II są zbliżone do proporcji ciała samic, a proporcje ciała samców w formie I zdecydowanie się różnią od proporcji samic i samców w formie II. Samice i samce raków pręgowatych charakteryzują się istotnie statystycznie odmiennymi proporcjami ciała niż raki sygnałowe Pacifastacus leniusculus Dana, błotne Astacus leptodactylus Esch, i szlachetne Astacus astacus (L.) (tab. 19-20). Masa ciała raków jest skorelowana z długością całkowitą i długością głowotułowia. U badanych raków pręgowatych związek ten najlepiej opisywały równania potęgowe (tab. 7-8). Samce w formie I przy takich samych wymiarach ciała osiągają na ogół większą masę niż samice i samce w formie II (rys. 19). Natomiast masa ciała samic raków pręgowatych przy takich samych wymiarach jest niższa niż samic raków szlachetnych i sygnałowych, a zbliżona do masy samic raków błotnych (tab. 21, rys. 20). Samce raka pręgowatego w formie I przy takich samych wymiarach ciała mają niższą masę niż samce raków szlachetnych i sygnałowych i prawie identyczną z samcami raków błotnych. Natomiast samce raków pręgowatych w formie II - osiągają masę najniższą (tab. 21, rys. 21). Szczypce samców w formie I są większe niż samców w formie II i samic (tab. 10-11, rys. 22). Średni udział samic w łownej części populacji raków pręgowatych wynosił 40,9%, gdy połowy prowadzono żakiem ramowym i 45,2%, gdy połowy prowadzono włóczkiem. Średnia długość ciała raków łowionych żakiem (80,5 mm) była istotnie statystycznie wyższa niż średnia długość ciała osobników (75,2 mm) łowionych włóczkiem. Wśród raków łowionych żakiem ramowym dominowały o długości całkowitej ciała od 81 do 90 mm (rys. 9), a u raków łowionych włóczkiem - od 71 do 80 mm (rys. 10). Indywidualna płodność absolutna raków pręgowatych w jeziorze Staw Płociczno wahała się od 56 do 431 jaj, a w jeziorze Dgał Wielki - od 138 do 926 jaj. Średnia indywidualna płodność absolutna samic raka pręgowatego z jeziora Staw Płociczno wynosiła 247 jaj i była istotnie statystycznie niższa niż samic z jeziora Dgał Wielki (499 jaj). Biomasa łownej części populacji raków pręgowatych w jeziorze Staw Płociczno wynosiła 32,3 kg ha-1 powierzchni zasiedlanej przez raki. Wskaźnik napełnienia żołądków treścią pokarmową wykazywał dużą zmienność zarówno w cyklu rocznym, jak i dobowym. Najniższy średni wskaźnik napełnienia żołądków stwierdzono w najniższej temperaturze wody, w marcu, a najwyższy - w najwyższej temperaturze wody, w lipcu. Stwierdzono istotny statystycznie związek tego wskaźnika z temperaturą wody. Dobowa zmienność wskaźników napełnienia żołądków związana jest z dobową zmiennością aktywności raków. Wskaźniki napełnienia żołądków badanych raków pręgowatych, najczęściej osiągały maksimum nocą, a minimum w porze dziennej (rys. 14), co wskazuje, że odżywiały się one głównie wieczorem i nocą. Czas ewakuacji pokarmu z żołądków zmieniał się w ciągu roku i wahał od 15,7 godzin w lipcu, gdy temperatura wody wynosiła 19,8°C, do 393,6 godzin w marcu, gdy temperatura wody wynosiła 3,2°C (tab. 14). Czas ten wykazywał silny, ujemny i istotny statystycznie, związek z temperaturą wody. Związek ten miał charakter wykładniczy i był dobrze dopasowany do danych empirycznych. Dobowe racje pokarmu raków pręgowatych w jeziorze Staw Płociczno wykazywały dużą zmienność w cyklu rocznym. Racje dobowe wyliczone metodą Kogan i Thorpego, były najwyższe w maju (odpowiednio: 55,5 i 28,2%o mokrej masy ciała) i wrześniu (odpowiednio: 63,0 i 36,l%o mokrej masy ciała) (tab. 15). Natomiast wyliczone metodą Bajkova oraz Elliota i Perssona były najwyższe w czerwcu (odpowiednio: 11,4 i 39,3%o mokrej masy ciała) i lipcu (odpowiednio: 17,4 i 38,4%o mokrej masy ciała). W sierpniu, w okresie masowego linienia raków, racje dobowe ulegały obniżeniu, a we wrześniu -ponownemu wzrostowi. Takiej zmienności nie zanotowano w racji dobowej liczonej metodą Winberga (tab. 15), gdyż racja dobowa wyliczona tą metodą zależy wyłącznie od temperatury wody. Porównując dobowe racje pokarmu, obliczone zastosowanymi metodami, należy wskazać metodę Elliotta i Perssona jako najbardziej przydatną do potrzeb obliczania racji dobowej u raków pręgowatych. Metoda ta zakłada wykładniczy charakter czasu ewakuacji, czyli taki, jaki stwierdzono w niniejszej pracy dla raków pręgowatych oraz uwzględnia rzeczywistą, dobową zmienność wskaźników napełnienia. Wadą tej metody jest jej bardzo duża czaso - i pracochłonność. Racje dobowe były skorelowane zarówno ze średniodobowym wskaźnikiem napełnienia żołądków, jak i temperaturą wody. Pozwoliło to na stworzenie wzorów empirycznych umożliwiających prognozowanie racji dobowych na podstawie prostych pomiarów. Racje dobowe można dość dokładnie prognozować na podstawie samego wskaźnika napełnienia żołądków (RdP = 1,483 If 1'238; SE = 1,60, R2(%) = 74,5, P = 0,0013), dużo dokładniej - na podstawie temperatury wody (RdP = 0,567 t1'383, SE = 1,27, R2(%) = 93,2, P < 0,0001) i bardzo dokładnie - na podstawie obu tych czynników naraz (ln RdP = 0,397 + 0,094 t + 0,614 ln If, SE = 0,11, R2(%) = 98,7, P < 0,0001). Równanie pozwalające na prognozowanie racji dobowej na podstawie wskaźnika napełnienia żołądków i temperatury wody było bardzo dobrze dopasowane do danych empirycznych (rys. 15). Można więc przyjąć, że prognozowanie racji dobowej na podstawie wskaźnika napełnienia i temperatury wody jest dokładne i znacznie upraszcza obliczanie racji dobowej u raków pręgowatych. Roczna racja pokarmu raków pręgowatych wyliczona na podstawie danych uzyskanych metodą Elliotta i Perssona, wynosiła 638% mokrej masy ciała. Wyniki uzyskane za pomocą innych metod były bardzo rozbieżne i wynosiły od 173% mokrej masy ciała obliczonej metodą Bajkova do 1117% mokrej masy ciała - metodą Kogan (tab. 16). Raki pręgowate w jeziorze Staw Płociczno odżywiały się intensywnie od maja do października, zjadając w tym czasie ponad 80% racji rocznej obliczonej metodą Elliotta i Perssona. Odżywiały się przede wszystkim pokarmem roślinnym. Średni wagowy udział pokarmu roślinnego wynosił 84,8%, a zwierzęcego - 15,2%. W poszczególnych miesiącach udział pokarmu roślinnego zmieniał się, jednak nigdy nie spadał poniżej 50% (tab. 17). Rocznie populacja raków spożywała 20,6 g m2 pokarmu, w tym 17,5 g m2 pokarmu roślinnego. Stanowiło to zaledwie 0,27% mokrej masy roślinności wodnej, znajdującej się w strefie bytowania raków. Skład pokarmu i roczny rytm odżywiania się raków pręgowatych zaprzecza twierdzeniu o wyjadaniu ikry przez raki. W żołądkach badanych raków nie stwierdzono ikry ryb, chociaż próby raków pobierano w trakcie rozrodu okonia, płoci, leszcza i wzdręgi.

17

Determination of the rate of growth of spiny-cheek crayfish, in lake Woswin on the basis of exuviae using polymodal length-frequency distribution analysis

72%

Smietana P.

Advances in Agricultural Sciences

|

2008

|

tom 11

18

Water mites [Hydracarina] in the branchial cavity of crayfish Orconectes limosus [Raf. 1817]

72%

Zawal A.

Acta Hydrobiologica

|

1998

|

tom 40

|

nr 1

19

Preliminary observations of an American crayfish Pacifastacus leniusculus [Dana] population at a new site in the Mazurian Lake District

72%

Krzywosz T. , Krzywosz W.

Archives of Polish Fisheries

|

2001

|

tom 09

|

nr 2

EN

A population of Pacifastacus leniusculus was encountered in a river flowing from a Mazurian lake. It probably originated from individuals that had escaped from a farm where they were reared in 1979 - 1981. During a single night sampling (June 17 - 18), 104 crayfish individuals were caught. The sex ratio was 1:1, the males were molting, and the females were bearing offspring. The maximum male body length was 12.7 cm, and that of the females was 12.2 cm. Males over 8 cm in length participated in breeding. The lake and the river have been inhabited for years by Orconectes limosus. However, the presence of that expansive species did not disturb the fairly numerous population of Pacifastacus leniusculus in that section of the river.

PL

Badano raka sygnałowego zlokalizowanego w rzece wypływającej z jednego z jezior mazurskich. Jego populacja uformowała się z uciekinierów hodowanych w latach 1979 - 1981 w obiekcie położonym nad tą rzeką. W połowach kontrolnych, przeprowadzonych w nocy z 17 na 18 czerwca przy użyciu 17 raczników, złowiono 104 osobniki przy stosunku samic do samców jak 1:1. Największy samiec mierzył 12,7 cm, a największa samica mierzyła 12,2 cm (rys. 1). Część złowionych samców była w trakcie wylinki lub świeżo po wylince. U części samic znajdowano jaja w stadium wylęgu lub młode raczki uczepione pod odwłokiem matki. W rozrodzie uczestniczyły samice powyżej 8 cm długości. Wraz ze wzrostem długości ciała wzrastał udział samic biorących udział w rozrodzie. Złowienie tylko jednej sztuki raka pręgowatego, przy jego licznym występowaniu w sąsiednich wodach, wskazywać może, że w zastanych warunkach rak sygnałowy nie ulegał jego presji. Skład chemiczny wody oraz skład gatunkowy i liczebność fitoplanktonu wskazują na stosunkowo niską trofię wód na badanym stanowisku (rys. 2).

20

Histological analysis of the annual cycle of gonad development in the male spin-cheek crayfish Orconectes limosus Raf.

72%

Chybowski L. , Juchno D.

Archives of Polish Fisheries

|

2002

|

tom 10

|

nr 2

EN

Histological analyses were conducted of the annual cycle of male gonads of spiny-cheek crayfish Orconectes limosus Raf. Although changes in the male gonads throughout the year are clearly evident, they are not uniform in all males. Spiny-cheek crayfish mate mainly in the autumn from September to November. After mating, the gonads of male crayfish can be divided into two groups according to their histological structure. In the first group there is an abundance of sperm in the gonads, while the testicular tubules in the second group are either empty or contain a small amount of sperm. This division remains until May. In May, the histological picture of the gonads is uniform, and there are either very few or no tubules containing sperm. In June O. limosus males occur in two forms. The histological pictures of first- and second-form male gonads do not differ. However, beginning in July and also in August and September, the gonads of first- and second-form males do differ. First-form male crayfish gonads contain more sperm than those of second-form males. From October onwards, all of the males are first-form, and primarily spermatids and sperm are visible in the gonads. The possibility that the spiny-cheek crayfish mates twice annually, once in autumn and again in spring, is discussed based on changes observed in the histological picture of the gonads.

PL

Gonady samców raka O. limosus pobierano w comiesięcznych odstępach, od września 1999 do sierpnia 2000 roku. Celem pracy było zaobserwowanie zmian zachodzących w obrazie histologicznym gonad raka O. limosus w cyklu rocznym. Dojrzałe płciowo samce raka pręgowatego (Orconectes limosus Raf.) w ciągu roku występują w dwóch formach, różniących się wyglądem odnóży kopulacyjnych (I para odnóży odwłokowych). Forma I umożliwia samcowi przeniesienie nasienia do woreczka nasiennego samicy podczas parzenia się. Natomiast budowa odnóży w formie II uniemożliwia przeniesienie nasienia. Dojrzałe płciowo samce raka O. limosus występują w II formie latem, po wiosennej wylince (od maja - czerwca do sierpnia - września). We wrześniu obraz histologiczny gonad tych dwóch form samców różnił się. Gonada samców występujących w I formie wypełniona była przede wszystkim późnymi stadiami spermatogenezy: spermatydami i plemnikami (fot. 3), natomiast gonada samców występujących w II formie wypełniona była wczesnymi stadiami spermatogenezy: spermatogoniami i spermatocytami (fot. 2). W czerwcu kanaliki gonady I jak i II formy samców wypełnione były jedynie wczesnymi stadiami spermatogenezy (fot. 9). Na podstawie analizy histologicznej gonad spróbowano odpowiedzieć na pytanie czy rak pręgowaty może parzyć się także wiosną. Wiadomo, że rak O. limosus, podobnie jak inne gatunki raków występujących w Polsce parzy się jesienią. Z przeanalizowanego materiału wynika, że u części samców, wiosną, w kanalikach gonady pozostaje jeszcze sporo plemników (fot. 7). Te osobniki mogły przystąpić do wiosennego parzenia się. W drugiej grupie samców gonada zawierała jedynie wczesne stadia spermatogenezy (fot. 6), co zdecydowanie wyklucza możliwość przekazywania nasienia samicy.