Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Learning curve for laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass based on the experience of a newly created bariatric center

100%

Dworak J. , Wysocki M. , Rzepa A. , Pędziwiatr M. , Radkowiak D. , Budzyński A. , Major P.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

tom 92(4)

23-30

EN

Introduction: Laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass (LRYGB) is one of the most common treatments for morbid obesity. The learning curve for this procedure is 50–75 cases for an independent surgeon, and it is considered the most important factor in decreasing complications and mortality. We present our experience and learning curve with LRYGB for a newly established bariatric center in Poland. Material and methods: A prospectively collected database containing 285 LRYGB procedures performed in the II Department of General Surgery of the Jagiellonian University MC in Krakow between 06.2010 and 03.2019 was retrospectively reviewed. Patients were divided into groups of 30 (G1–G10) in the order of the procedures performed by each surgeon. The study analyzed the course of the operation and patient hospitalization, comparing those groups. Learning curve for the newly created bariatric center was established. Results: Operative time in G1–G3 differed significantly from G4–G10 (P < 0.0001). The stabilization point was the 90th procedure. Perioperative complications were observed in 36 (12.63%) patients. Perioperative complications, intraoperative difficulties and adverse events did not differ importantly among groups. Liberal use of “conversions of the operator” from a surgeon to a senior surgeon provides reasonable safety and prevents complications. Conclusions: The institutional learning process stabilization point for LRYGB in a newly established bariatric center is around the 90th operation. LRYGB can be a safe procedure from the very beginning in newly established bariatric centers. Specific bariatric training with active proctoring by an experienced surgeon in a bariatric centre can improve the laparoscopic gastric bypass outcome during the learning curve.

2

Krzywa uczenia się laparoskopowego wyłączenia żołądkowo-jelitowego na podstawie doświadczenia nowo powstałego ośrodka bariatrycznego

100%

Dworak J. , Wysocki M. , Rzepa A. , Pędziwiatr M. , Radkowiak D. , Budzyński A. , Major P.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

tom 92(4)

23-30

PL

Wstęp: Laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe (LRYGB) jest jednym z najczęstszych sposobów leczenia chorobliwej otyłości. Krzywa uczenia się tej procedury dla pojedynczego chirurga wynosi około 50–75 przypadków i jest uważana za najważniejszy czynnik zarówno w zmniejszaniu liczby powikłań, jak i śmiertelności. Prezentujemy nasze doświadczenie i krzywą uczenia się LRYGB dla nowo powstałego ośrodka bariatrycznego w Polsce. Materiały i metody: Badanie prowadzono w II Katedrze Chirurgii Ogólnej UJCM w oparciu o prospektywnie gromadzone dane chorych, u których w okresie od 06.2010 do 03.2019 wykonano LRYGB z powodu otyłości olbrzymiej. Pacjentów podzielono na grupy po 30 osób (G1-G10) w kolejności wykonanych zabiegów. W badaniu: (1) analizowano przebieg operacji i hospitalizacji pacjentów oraz (2) ustalono krzywą uczenia dla nowo utworzonego ośrodka bariatrycznego. Wyniki: Czas operacyjny w G1-G3 różnił się istotnie od tego w G4-G10. Punktem stabilizacji była 90. procedura. Powikłania okołooperacyjne zaobserwowano u 36 (12,63%) pacjentów. Zarówno trudności śródoperacyjne i zdarzenia niepożądane, jak i powikłania okołooperacyjne, nie różniły się istotnie pomiędzy grupami. Liberalne wykorzystanie „konwersji operatora” od chirurga do bardziej doświadczonego chirurga zapewnia bezpieczeństwo i zapobiega komplikacjom. Wnioski: Instytucjonalny punkt stabilizacji procesu uczenia się LRYGB w nowo powstałym ośrodku bariatrycznym to około 90 operacji. LRYGB jest bezpiecznym zabiegiem w takcie osiągania krzywej uczenia się. Specjalistyczny trening bariatryczny pod nadzorem doświadczonego chirurga bariatry w bariatrycznym centrum doskonałości może poprawić wyniki i bezpieczeństwo w czasie krzywej uczenia się LRYGB.

3

A periampullary duodenal diverticula in patient with choledocholithiasis – single endoscopic center experience

84%

Major P. , Dembiński M. , Winiarski M. , Pędziwiatr M. , Rubinkiewicz M. , Stanek M. , Dworak J. , Pisarska M. , Rembiasz K. , Budzyński A.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(6)

576-586

EN

The reported prevalence of periampullary duodenal diverticula varies between 9 and 32.8%. The aim of the study was to evaluate the prevalence of periampullary diverticula in the studied population and establish whether their presence influence the risk of choledocholithiasis and the risk of Endoscopic Retrograde Cholangio Pancreatography (ERCP) related complications. Material and methods. The study group of 3788 patients who underwent ERCP between 1996 and 2016at the 2nd Department of General Surgery Jagiellonian University Medical College in Kraków were analyzed. The group comprised of 2464 women (mean age 61.7 years) and 1324 men (mean age 61.8 years). The patients were divided into two groups. Group A included patients in whom there were no periampullary diverticula detected. Group B included patients in whom the opening of the bile duct was in the vicinity of a duodenal diverticulum. Results. There were 3332 patients included in group A (2154 women and 1178 men) and 456 patients in group B (310 women and 146 men). The prevalence of periampullary duodenal diverticula in the analyzed group was 12.8%. The presence of stones or biliary sludge was diagnosed in 1542 patients (47.6%) in group A and 290 patients (68.1%) in group B. Recurrence of choledocholithiasis occurred in 4.5% of patients (70/1542) in group A and 10.3% of patients (30/290) in group B. Complications occurred in a total of 76 patients in group A (2.3%) and 22 patients in group B (4.8%). Conclusions. The presence of choledocholithiasis and the risk of ERCP related complications are significantly higher in the group with duodenal diverticula.

4

Uchyłki okołobrodawkowe dwunastnicy u pacjentów z kamicą przewodową – doświadczenia własne

84%

Major P. , Dembiński M. , Winiarski M. , Pędziwiatr M. , Rubinkiewicz M. , Stanek M. , Dworak J. , Pisarska M. , Rembiasz K. , Budzyński A.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(6)

576-586

PL

Uchyłki okołobrodawkowe dwunastnicy występują w 9 do 32,8% populacji dorosłych. Celem pracy była ocena częstości występowania uchyłków okołobrodawkowych dwunastnicy w badanej grupie oraz określenie czy ich obecność wpływa na ryzyko wystąpienia kamicy przewodowej oraz liczba komplikacji okołozabiegowych w przebiegu endoskopowej wstecznej cholangiopankreatografii (EWCP). Materiał i metodyka. Do badania włączono 3788 pacjentów, u których wykonano EWCP w latach 1996 – 2016 w II Katedrze Chirurgii Ogólnej UJ CM w Krakowie. Badaną grupę stanowiły 2464 kobiety (średni wiek 61,7 lat) oraz 1324 mężczyzn (średni wiek 61,8 lat). Pacjenci zostali przydzieleni odpowiednio do jednej z dwóch grup. Grupę A stanowili chorzy, u których nie zdiagnozowano uchyłków okołobrodawkowych dwunastnicy. W grupie B znaleźli się chorzy, u których stwierdzono uchyłki dwunastnicy umiejscowione w pobliżu brodawki Vatera. Wyniki. Grupę A stanowiło 3332 pacjentów (w tym 2154 kobiety oraz 1178 mężczyzn), a grupę B 456 chorych (w tym 310 kobiet i 146 mężczyzn). Częstość występowania okołobrodawkowych uchyłków dwunastnicy w analizowanej grupie wynosiła 12,8%. Obecność złogów żółciowych wykazano u 1542 pacjentów (47,6%) w grupie A oraz u 290 chorych (68,1%) w grupie B. Nawrót kamicy przewodowej obserwowano w 4,5% (70/1542) przypadków z grupy A oraz w 10,3% (30/290) z grupy B. Komplikacje okołozabiegowe wystąpiły u 76 chorych z grupy A (2,3%) i 22 pacjentów z grupy B (4,8%). Wnioski. Częstość występowania kamicy przewodowej i ryzyko wystąpienia komplikacji po EWCP są znamiennie wyższe w grupie chorych, u których stwierdzono obecność uchyłku w pobliżu brodawki Vatera w porównaniu z pacjentami bez takiej diagnozy.