Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Obrzęki kończyn dolnych wśród studentów kierunku lekarskiego

100%

Załęcka M. , Lipiński K. , Królikowska A.

|

tom 8

|

nr 3

1-5

EN

Cel pracy: Przewlekła niewydolność żylna (PNŻ) jest chorobą, na którą składa się zespół objawów występujących w kończynach dolnych, a obrzęk jest jedną z pierwszych i zarazem najczęstszych dolegliwości. Celem pracy było określenie wpływu trybu zajęć na częstotliwość powstawania obrzęków kończyn dolnych u studentów kierunku lekarskiego. Materiał i metody: Analiza danych z kwestionariusza przeprowadzonego wśród 482 studentów kierunku lekarskiego z 12 polskich uczelni medycznych w roku akademickim 2018/2019. W ankiecie zawarto pytania dotyczące znanych i prawdopodobnych czynników ryzyka obrzęku kończyn dolnych oraz zastosowano skalę CEAP w celu oceny zaawansowania PNŻ. Wyniki: Obrzęki kończyn dolnych wystąpiły u 30% ankietowanych, spośród których 55% stwierdza nasilenie objawów w dniach, w które uczęszczali na zajęcia. Wnioski: Obrzęki kończyn dolnych występują u studentów kierunku lekarskiego, częściej wśród kobiet. Tryb zajęć ma wpływ na ich powstawanie. Czynnikami mającymi największy wpływ na nasilenie obrzęków u studentów są: długotrwałe przebywanie w pozycji stojącej i siedzącej oraz wysoka temperatura otoczenia.

2

Poziom świadomości studentek wybranych uczelni na temat wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet

88%

Zyznawska J. , Buksa M. , Załęcka M. , Królikowska A. , Lipiński K.

|

tom 8

|

nr 3

29-37

EN

Introduction: Stress urinary incontinence is one of the most common chronic pathologies of women. It has a significant impact on all spheres of life, at the same time degrading its quality. It is not only a huge medical problem but also a social and psychological problem. The aim of the study was to examine the level of awareness and knowledge of medical and non-medical students about stress urinary incontinence. Material and methods: The study was conducted electronically using a proprietary questionnaire consisting of 24 questions. The study was attended by 107 women, including 71 female medical students and 36 non-medical students, aged 20 to 26 years. Results analysis was evaluated using the Statistica 13 program. In all tests carried out (Pearson's Chi-2 test), a significance level of 0.05 (p = 0.05) was adopted. Results: The students have an average level of knowledge about stress urinary incontinence. There were statistically significant differences in the level of knowledge between students of different faculties. A group of female medical students had more complete knowledge. Conclusions: There is a need for continuous education of women of all ages in the field of prophylaxis, risk factors and treatment of stress urinary incontinence.

PL

Wstęp: Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest jednym z najczęstszych przewlekłych schorzeń kobiecych. Ma znaczny wpływ na wszystkie sfery życia, jednocześnie pogarszając jego jakość. Stanowi nie tylko ogromny problem medyczny, ale również społeczny i psychologiczny. Celem pracy było zbadanie poziomu świadomości i wiedzy studentek kierunków medycznych i niemedycznych na temat wysiłkowego nietrzymania moczu. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono drogą elektroniczną za pomocą autorskiego kwestionariusza ankiety składającego się z 24 pytań. W badaniu wzięło udział 107 kobiet, w tym 71 studentek kierunków medycznych i 36 niemedycznych, w wieku od 20 do 26 lat. Oceny analizy wyników dokonano przy użyciu programu Statistica 13. We wszystkich przeprowadzonych testach (test Chi-2 niezależności Pearsona) przyjęto poziom istotności równy 0,05.

3

Diagnostyka i leczenie zerwania dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia – aktualny stan wiedzy

88%

Witkowski J. , Wnukiewicz W. , Królikowska A. , Czamara A. , Reichert P.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2017

|

tom 33(4)

229-237

EN

Damage to distal biceps tendon attachment is an exceptionally rare type of injury and therefore it can delay diagnostics and the choice of appropriate treatment. In the case of complete tendon rupture, diagnostics is mainly based on clinical examination and ultrasonography (USG). Magnetic resonance imaging (MRI), in turn, is applied in patients with suspected partial tendon damage. Standard treatment involves surgical anatomic reinsertion of the ruptured tendon to the radial tuberosity. Non-surgical treatment is usually applied in older patients with low levels of physical activity and in patients with contraindications to surgical treatment. Nevertheless, the choice of surgical technique as well as the choice of a proper approach of fixation are still controversial. Surgical techniques include single or double port access surgery. Most often the tendon is fixed using suture anchors or a cortical button. The access surgeries and each of the applied tendon fixation technique entail the risk of postoperative complications which increases when surgical treatment is delayed. Since damage to distal biceps tendon are extremely rare and improper diagnostics of damage and delayed surgical treatment can significantly impair the function of the involved upper limb, increasing the risk of postoperative complications, it seems reasonable to treat this type of damage in reference centers.

PL

Uszkodzenie przyczepu dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia jest urazem występującym wyjątkowo rzadko, co może negatywnie wpływać na szybkość jego diagnostyki oraz wybór odpowiedniego leczenia. W przypadku całkowitego zerwania ścięgna, diagnostyka opiera się przede wszystkim na badaniu klinicznym, uzupełnionym o badanie ultrasonograficzne. Badanie rezonansem magnetycznym jest z kolei wykorzystywane u pacjentów z podejrzeniem częściowego uszkodzenia ścięgna. Standardową metodą leczenia uszkodzeń jest operacyjna anatomiczna reinsercja uszkodzonego ścięgna do guzowatości kości promieniowej. Leczenie nieoperacyjne stosowane jest zazwyczaj u pacjentów w starszym wieku, o niskim poziomie aktywności fizycznej, a także u pacjentów z przeciwwskazaniami do leczenia operacyjnego. Niemniej jednak, wybór techniki operacyjnej, a także wybór odpowiedniej metody mocowania pozostaje tematem kontrowersyjnym. Wśród technik operacyjnych wyróżnia się pojedynczy lub podwójny dostęp operacyjny. Najczęściej do mocowania ścięgna wykorzystywane są kotwice lub guzik korowy (ang. cotical button). Stosowane dostępy operacyjne oraz każda z wykorzystywanych metod mocowania ścięgna jest obarczona ryzykiem powikłań pooperacyjnych, które dodatkowo zwiększa się w przypadku opóźnionego leczenia operacyjnego. W związku z tym, że uszkodzenia dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia występują bardzo rzadko, a nieprawidłowa diagnostyka uszkodzenia i opóźnienie wdrożenia odpowiedniego leczenia operacyjnego może poważnie zaburzyć funkcję kończyny górnej, a także zwiększa ryzyko wystąpienia pooperacyjnych powikłań, właściwe byłoby zalecanie leczenia tego typu uszkodzeń w ośrodkach referencyjnych.