Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Poturała W.

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

„Prace Polonistyczne” (1937–1939) – pismo i środowisko łódzkich polonistów w latach trzydziestych XX wieku

100%

Poturała W.

Polish Biographical Studies

2019

nr 7

115-129

W okresie międzywojennym Łódź była miastem edukacyjnie i kulturalnie zaniedbanym. Świadczyły o tym niski poziom oświaty wśród mieszkańców, brak wyższej uczelni i bardzo późna zainicjowana działalność towarzystw naukowych. Środowiska nauczycielskie podejmowały próby stworzenia naukowego ośrodka polonistycznych badań, mającego pierwotnie służyć wsparciu dydaktycznemu. Pierwsza seria „Prac Polonistycznych” ukazała się w 1937 r. w Łodzi z inicjatywy grupy osób skupionych wokół miejscowego Koła Polonistów i zawierała prace jego członków. Po sukcesie serii I opublikowano kolejne roczniki. Szczególnie aktywnymi twórcami i autorami „Prac” byli: Stefania Skwarczyńska, Tadeusz Czapczyński, Wilhelm Fallek, Jan Zygmunt Jakubowski. Środowisko polonistów skupionych wokół omawianego czasopisma łączyły doświadczenia pedagogiczne, doskonała znajomość problemów szkoły i nauczycieli. Prawie wszyscy poza pracą w szkole realizowali się na polu działalności naukowej, dziennikarskiej lub społecznikowskiej. Tekst omawia okoliczności powstania „Prac Polonistycznych” – pisma poświęconego literaturoznawstwu oraz dydaktyce literatury i języka polskiego. Przedstawiono historię rocznika w latach 1937–39 oraz formy działalności redakcji. Zasadniczą część artykułu stanowi omówienie sylwetek redaktorów oraz współpracowników „Prac Polonistycznych”: Stefanii Skwarczyńskiej, Wilhelma Falleka, Tadeusza Czapczyńskiego, Zygmunta Hajkowskiego, Jana Zygmunta Jakubowskiego. Wszyscy rozpoczynali swoją drogę zawodową od pracy w szkolnictwie i nauczania języka polskiego. Dzięki temu znali szkołę i jej problemy z codziennego, nauczycielskiego doświadczenia, co znajdowało odzwierciedlenie w treści „Prac Polonistycznych” .

T he article presents the circumstances of creation the magazine titled “Prace Polonistyczne” which focuses on the study of literature and didactics of literature and Polish language. The history of the magazine in 1937–39 was described as well as the forms of editorial activity. The main focus is put on bringing closer profiles of editors and contributors of the magazine: Stefania Skwarczyńska, Wilhelm Falleka, Tadeusz Czapczyński, Zygmunt Hajkowski, Jan Zygmunt Jakubowski. All of them started their professional career by working in education as Polish teachers. It allowed them to become familiar with school and its everyday difficulties which was reflected in the content of the magazine.

Janina Perathoner-Weneda (1926-2014) – życie i twórczość konińskiej nauczycielki i pisarki

100%

Poturała W.

Polonia Maior Orientalis

2023

tom X

419-426

Janina Perathoner – Weneda was born in Konin in 1926 and tied her whole life to this town. Aftercompleting her studies, she worked in schools in Konin, Kleczew and Poznań. In 1956, she moved to Innsbruck and married Wiktor Perathoner, but returned to Poland alone. In 1959, she started working at the departmental Mining School (now the Mining and Energy School Complex). From 1961 to 1973 she was deputy director. She retired in 1981, but continued working until 1994. She wrote a series of parahistorical (or historical) novels about the history of Konin and surrounding areas. She was also the author of poems, poems for children and journalistic texts. In 2012, she donated her home and family belongings to the city. She died in 2014.

Janina Perathoner-Weneda urodziła się w 1926 r. w Koninie i z tym miastem związała całe swoje życie. Po ukończeniu studiów pracowała w szkołach w Koninie, Kleczewie i Poznaniu. W 1956 r. wyjechała do Innsbrucka i poślubiła Wiktora Perathonera, jednak powróciła samotnie do Polski. W 1959 r. podjęła pracę w resortowej Szkole Górniczej (obecnie Zespół Szkół Górniczo-Energetycznych). W latach 1961-1973 była zastępcą dyrektora. W 1981 r. przeszła na emeryturę, ale pracowała jeszcze do 1994 r. Stworzyła cykl powieści parahistorycznych (ew. historycznych) poświęconych dziejom Konina i regionu. Była także autorką wierszy, utworów dla dzieci i tekstów publicystycznych. W 2012 r. przekazała miastu swój dom i rodzinne pamiątki. Zmarła w 2014 r.