Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wolność a łaska. Interpretacje problemu w tradycji chrześcijańskiej

100%

Barth G.

Teologia w Polsce

|

2015

|

tom 9

|

nr 1

39-55

PL

Zbawienie (gr. σωτηρία, łac. salus), jako rzeczywistość będąca w centrum wiary chrześcijańskiej, ale i wypowiadającej jej sens teologii, oznacza spełnienie ludzkiej egzystencji, otwartej na Boga (capax Dei). Realizuje się ono w dialogu między Bogiem i człowiekiem, między bezwarunkowym darem miłości Boskiej i przyjmującej oraz odpowiadającej na ów dar wolnej natury człowieka. Relacja ta nigdy w tradycji chrześcijańskiej nie była oczywista, o czym świadczą długie spory o rozumienie statusu łaski i wolności, roli Boga i miejsca człowieka w tym procesie. Poczynając od sporu między Augustynem a Pelagiuszem, a kończąc na współczesnych interpretacjach problemu, widzimy w dużym uproszczeniu,jak jedne ujęcia przeceniały wolność kosztem roli łaski, inne zaś chciały pomniejszyć znaczenie wolności, aby ukazać bezwzględność działania Bożego. W artykule została nakreślona panorama tradycyjnych ujęć łaski, a także trzy najbardziej reprezentatywne dla określenia wspomnianej relacji stanowiska: monergizm, synergizm oraz energizm. Ostatnia z propozycji – energizm (jako ujęcie inkluzywne) – mówi o specyfi cznie rozumianej współpracy międzyBogiem i człowiekiem w dziele zbawienia, a mianowicie równoczesności Bożego i ludzkiego działania, w której łaska staje się wyzwalającą siłą ludzkiejwolności. W świetle zasady energizmu, najbardziej dowiedzionej w osobieJezusa Chrystusa, zbawienie posiada charakter osobowy i historyczny, który zakażdym razem domaga się wolnej decyzji każdej ze stron, zgody umotywowanejmiłością, realizowanej w geście perychoretycznej gościnności.

EN

Salvation as a reality that is the centre of both the Christian faith, and a theology that speaks its sense, signifi es the fulfi llment of human existence capable of receiving God (capax Dei). It is realized in a dialogue between God and man, between an unconditional gift of Divine love and man’s free nature that responds to this gift. This relation has never been obvious in the Christian tradition, which is visible in the long-lasting disputes over the understanding of grace and freedom, God’s role and the place of man in the process. Since the times of the dispute between Augustine and Pelagius till the ongoing changes in the interpretations of the problem we have seen simplifi cations which, on the one hand, overestimate freedom and, on the other, wish to undermine the meaning of freedom to show the ruthlessness of God’s actions. In the article a panorama of traditional views on grace has been outlined, as well as the three most representative approaches for the determination of the aforementioned relations: monergism, synergism and energism. The last one, energism (as an inclusive approach), speaks of a specifi cally understood cooperation between God and man in salvation, namely the simultaneousness of God’s and man’sactions, in which grace becomes a releasing force of human freedom. In light of the principle of energism, best proved in the person of Jesus Christ, salvation has a personal andhistorical character, which every time demands a free decision of both sides, an agreemen motivated by love realised in the gesture of perichoretic hospitality.

2

Miłość Boga w ujęciu J. Razingera/Benedykta XVI

100%

Barth G.

Verbum Vitae

|

2013

|

tom 23

245-265

EN

The article presents the subject of God’s love in J. Ratzinger/Benedict XVI’s interpretation. The theme of God’s love, according to Ratzinger, is not to be reduced to one of the many theological issues to be discussed. Pope puts the love of God at the center of the Christian life as a principle and interpretative key. It is no coincidence that the first encyclical Deus caritas est, inaugurating his pontificate, begins with the words which are the profession of faith in the name of God who is Love. This agapetological feature of the Papal reflection sets the frame of his theology and points at the sphere where it reaches its essence and consummation. The subject of God’s love is discussed in two parts of the article: the first one consists of the analysis of the three terms: eros, agape and caritas, which are the three aspects of love. The philosophical and biblical analysis of these expressions made by Benedict XVI allows him to extract the essence of divine love. In the second part of the present article, the three moments reflecting the whole dynamics of love in the teaching of the Pope will be discussed: the source of love in the Triune God (1), the concretization and the fullest revelation of love in the person and work of Jesus Christ (2), and the relationship between the love of God and the love of man (3). The latter ultimately becomes a human response based on the primacy of God’s love, and turns into a divine-human love.

3

The hermeneutics of the person as an educational problem

100%

Barth G.

Kwartalnik Pedagogiczny

|

2015

|

nr 2(236)

229-244

PL

W prezentowanym podejściu do zagadnienia edukacji w centrum zostaje postawiona osoba z jej hermeneutycznym potencjałem. Osoba widziana hermeneutycznie to ukonstytuowany związek znaczeń, który poddawany jest nieustannej, twórczej analizie w celu zrozumienia jej swoistego fenomenu w kontekście licznych dziedzin humanistyki. Jako modus esse personale wyznacza tropy interpretacji przeżywanej przez siebie rzeczywistości: procesów, w których uczestniczy, kontekstów i sytuacji, w które się angażuje, tego, co sobie uświadamia i próbuje zakomunikować innym. Osoba staje się świadkiem sensu samowychowania jako sztuki uczenia się życia w jego drobiazgowości. Prezentowane podejście jest hermeneutyką rozjaśniającą się w osobie – w procesie osobienia się (personalizacji) całego świata człowieka. Opozycyjnie do współczesnych epistemologicznych ideałów, podejście to wzywa do wyzwolenia się z nieprawdziwych obietnic naukowej obiektywności. Perspektywa jaką niesie, pozwala przezwyciężyć ograniczające formy poznania, obsesyjnie sztywne i wyspecjalizowane, mało adekwatne w stosunku do różnorakich sposobów istnienia indywidualnego i społecznego osoby.

4

Zbawienie – uwolnienie – uzdrowienie

100%

Barth G.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2017

|

tom 3

EN

The article concerns the interrelation between the three soteriological categories: salvation, liberation and healing, in order to better highlight their characteristics and, above all, to show their complementarity. After discussing the initial issues related to etymology and the contemporary spiritual, religious and social context, salvation is presented in the light of the three phenomena present in today’s piety: fatalism, dolorism, and demonism that distort its proper meaning. Then salvation was shown in the perspective of human aspirations for liberation: first in historical approach, bringing out the difficulties what kind of relationship he encountered, especially in the last three centuries, and in the second part – in the theological approach, which the center is the work of Christ, realized in the Holy Spirit. It was supplemented in the last part of the article, where it was proved that liberation and healing always indicate the fullness of salvation of the human being.

5

Słowo wstępne

100%

Barth G.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2017

|

tom 3

PL

ks. dr hab. Grzegorz Barth, prof. KUL - Członek Zarządu Towarzystwa Teologów Dogmatyków

6

Karl Barth’s doctrine about Menschlichkeit Gottes. Theological and hermeneutical implications

100%

Barth G.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2015

|

tom 14

|

nr 1

PL

Nauka Karla Bartha na temat Menschlichkeit Gottes („Człowieczeństwo Boga”) uchodzi za wizytówkę twórczości wielkiego bazylejczyka, która implikuje ważne treści i aspekty teologiczne oraz hermeneutyczne. Koncepcję tę szwajcarski teolog opiera na regule metodologicznej, determinującej specyficzne rozumienie Boskiego samoobjawienia się, które ma rozjaśnić i zinterpretować każdą postać chrześcijańskiej doktryny w świetle tego, co zostało poznane w Jezusie Chrystusie. Zgodnie z regułą, potwierdzającą kierunkowość i powszechność chrystologicznego myślenia, Barth podejmuje wysiłek opisania za pomocą tzw. „doktryny łaskawego wyboru” (doctrine of gracious election) preegzystencję Jezusa Chrystusa, aby pokazać, że Bóg „od początku” jest ukierunkowany na człowieka; jest jego odwiecznym „Miłośnikiem”. Z nauki o Menschlichkeit Gottes, której sedno stanowi relacja Boga wobec ludzi, wyrażająca Jego łaskawość, wynikają liczne implikacje teologiczne i hermeneutyczne.

7

Sakramentalność małżeństwa w relacji do Eucharystii

100%

Barth G.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2016

|

tom 2

EN

This text discusses the relationship between the sacrament of marriage and the Eucharist. The motive undertake this relationship was the last Synod of Bishops on the role of marriage and family in the world. The biggest controversy has raised the issue of “irregular” situation and therefore granting of the Holy Communion to persons who are in the second unity. In the first part, the author of the text presents the arguments of supporters and opponents granting of Holy Communion for such persons. Without going into comment regarding direct to each of the reasons, the author considers as essential the question of how one and the second option understands the current state of reflection as “impasse” and how much of a “impetus”. In one and the other can to hide the real danger of the ideological thinking, leading to an impasse, and the chance to view something further and wider, and so the impetus for deeper and more responsible reflections. These are the issues of mercy, sin, the law of growth and analysis of specific experiences. In the second part of the text, the author draws a theological horizon to link theology of creation with science of salvation (sacramentology) and, consequently, more theological than ever juridically-legalistic way to justify the sacramentality. It’s about deeper showing into symbolism of the sacrament of marriage as a medium of the saving content. Also presents the four dimensions of the correlation between the marriage and the Eucharist: spousal, spiritual, communial and covenant. They are crucial to the renewal of the theology of the sacrament of marriage.

8

Fenomenologia i metafizyka wiary chrześcijańskiej

100%

Barth G.

Teologia w Polsce

|

2014

|

tom 8

|

nr 1

53-67

PL

Artykuł prezentuje osobowy wymiar wiary. W Starym Testamencie wiara to bezpieczne zaufanie w Bożą obietnicę i kierownictwo w stosunku do ludu Izraela. Ufna wiara jest demonstrowana w formie osobowej odpowiedzi (Abraham, Mojżesz, Prorocy). W Nowym Testamencie wiara jest pojęciem obejmującym relację Boga z człowiekiem na podstawie zbawczego działania Boga w i przez Jezusa Chrystusa. Wiara jest podstawową decyzją osobową, w której człowiek przez łaskę oraz zaufanie w Bożą moc, a konkretnie w Jezusa Chrystusa, udziela odpowiedzi w łączności z Kościołem i jego wyznaniem zbawczego wydarzenia Objawienia. W kontraście do potocznego znaczenia (mniemanie, dobrze uzasadnione przekonanie, zgoda na autorytet, zaufanie w coś na podstawie prawdopodobieństwa) wiara w sensie osobowym jest absolutnym przyświadczeniem opierającym się na wewnętrznej pewności. Autor odwołuje się do badań fenomenologicznych M. Schelera, który rozróżnia wiarę (der Glaube, faith, fides qua) i wierzenie (das Glauber, belif, fides quae). Wiara (faith) jest orientacją, nastawieniem na realne istnienie w sferze absolutu – istnienie obarczone wartością, sensem. Na wartość absolutną, jaką jest Bóg, może być udzielona odpowiedź w postaci aktu wiary absolutnej, całoosobowej. W ujęciu metafizycznym wiara jest ukazana jako obejmująca sferę „widzenia” i „słyszenia” – takie integralne ujęcie chroni ją przed izolacją wobec rozumu czyniąc rozumiejącą.

EN

This article presents the personal dimension of faith. In the Old Testament, faith is the secure trust in God's promise and leadership with relation to the people of Israel. True faith is demonstrated in the form of personal responses (Abraham, Moses, the Prophets). In the New Testament, faith is a concept for the relationship between God and human beings on the basis of God’s saving activity for, in and through Jesus Christ. Faith is the personal, fundamental option in which a human being, through grace and trusting in God's power, specifically in Jesus Christ, responds in consensus with the Church with his confession of the saving event of revelation. In contrast to its the colloquial meanings (belief as suppose, be of the well-founded conviction, agree with an authority, trust in something based on probability) faith in its personal meaning is an absolute assent based on the inner certainty. The author refers to the phenomenological studies of M. Scheler , who distinguishes between faith (der Glaube, fides qua) and belief (das Glauber, fides quae). Faith is the orientation, attitude on the real existence in the sphere of the absolute – there is burdened with a value sense. In absolute value, which is God, can be answered in the form of faith absolute (full-person). In metaphysical approach faith is shown as comprising the sphere of “seeing” and “hearing” – this integral approach protects it from making insulation to reason, to make it understands.