Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2 2019

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Czerniak błony śluzowej jamy nosowej u 89-letniej kobiety – opis przypadku i przegląd literatury

100%

Długosz-Karbowska A. , Wąsowicz B.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2020

tom 9(1)

28-33

Czerniak błony śluzowej stanowi 1,3–1,4% wszystkich czerniaków. 25–50% z nich występuje w regionie głowy i szyi. Pierwotny czerniak błony śluzowej głowy i szyi najczęściej rozpoznawany jest w: jamie nosowej (50%), masywie szczękowo-twarzowym (20%), jamie ustnej (17%), następnie w nosogardle oraz kazuistycznie w krtani. Zazwyczaj prezentuje się następujące jego objawy: nawracające krwawienie z nosa i utrzymujące się upośledzenie drożności. W porównaniu do czerniaka skóry, czerniak błony śluzowej występuje o dekadę później; ma też inną etiologię. Zwykle rozpoznaje się go w zaawansowanym stadium, gdy obecne są przerzuty. U około 20% pacjentów w momencie rozpoznania stwierdza się przerzuty do węzłów chłonnych, a u 10% – odległe przerzuty. Rozpoznanie histopatologiczne opiera się na wykryciu markerów malanocytów: S-100, Melan- A, HMB- 45, MITF-1 i wimentyny. W ⅓ przypadków czerniak błony śluzowej występuje w formie amelanotycznej. Może być on mylony z nerwiakiem węchowym zarodkowym. Leczeniem z wyboru jest radykalna resekcja z następową radioterapią. Z uwagi na bliskość anatomiczną ważnych struktur, usunięcie guza zlokalizowanego w obrębie głowy i szyi w całości z zachowaniem funkcji czynnościowej stanowi wyzwanie dla operatora. W zaawansowanym stadium stosuje się leki immunomodulujące. Ogólne 5-letnie przeżycie kształtuje się na poziomie 12–44%. Na podstawie studium przypadku, autorki zwracają uwagę na konieczność uwzględnienia dodatkowych czynników w onkologii geriatrycznej oraz ogólnie omawiają diagnostykę i leczenie czerniaka błony śluzowej.

Mucosal melanoma of nasal cavity in 89–year-old woman – case report and review of the literature

100%

Długosz-Karbowska A. , Wąsowicz B.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2020

tom 9(1)

28-33

Mucosal melanoma constitutes 1,3–1,4% of all melanomas. 25–50% of these cases occurs in head and neck region. Primary melanoma of the head and neck mucous membranes is most often diagnosed in the nasal cavity (50%), maxillofacial region (20%), oral cavity (17%), and then nasopharynx, casuistic in the larynx. Recurrent nasal bleeding and persistent nasal obstruction are the most frequently presented symptoms. In comparison to skin melanoma, mucosal melanoma is diagnosed 1 decade later and has different etiology. It is usually diagnosed at an advanced stage when metastases are already present. Approximately 20% of patients have metastases to the lymph nodes at diagnosis and 10% distant metastases. Histopathological diagnosis is based on the detection of malanocyte markers: S-100, Melan-A, HMB-4, MITF-1 and vimentin. Mucosal melanoma can be misdiagnosed as olfactory neuroblastoma. In ⅓ of the cases, melanoma of mucous membranes occurs in the amelanotic form. Treatment of choice is radical resection and adjuvant radiotherapy. In the head and neck region radical disscection may be a challenge for operating surgeon because of closeness of anatomical structures and preservation of function. In advanced stadium immunomodulatory treatment can be applied. Overall 5-year survival is estimated for 12–44%. Based on presented case authors note the necessity of inclusion additional factors in geriatric oncology and generally discuss the diagnosis and treatment of mucosal melanoma.