Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

A revision of the genus Ceratophyllum Gurich, 1896 (Tetracoralla)

100%

Fedorowski J.

|

tom 12

|

nr 2

EN

The present paper is a revision of the genus Ceratophyllum Gürich, 1896. It is based on the five specimens from Gürich's original collection and on the specimens assigned to this genus from the Lower Givetian of Skały and the Eifelian of Grzegorzowice, Holy Cross Mountains (Góry Świętokrzyskie). The present author designates here the neotype for the species Ceratophyllum typus Gürich, 1896 and chooses it as the type species. A new species Ceratophyllum eifeliensis n.sp. is here established and the subspecies Ceratophyllum typus skalense Gürich, 1896 described.

PL

Przeprowadzono rewizję rodzaju Ceratophyllum Gürich, 1896, na podstawie 5 ocalałych po wojnie okazów G. Güricha, uzupełnionych materiałami, zebranymi przez autora z dolnego żywetu Skał. Ustalono neotyp (okaz No. Tc 1/1) oraz gatunek typowy - Ceratophyllum typus Gürich. Przedyskutowano przynależność opisanych dotychczas gatunków tego rodzaju i ustalono jego diagnozę. Diagnoza. - Korale osobnicze lub słabo pączkujące, o septach I i II rzędu, przeważnie zaopatrzonych w kariny; dissepimentarium złożone z wypukłych dissepimentów, ułożonych w przekroju podłużnym półkoliście; epiteka dochodzi do wywiniętego brzegu kielicha; asymetryczne wachlarze lub półwachlarze trabekul; w ontogenezie bardzo wyraźna symetria biletaralna, z dominującym septum przeciwległym, zanikająca w stadium efebicznym. Ponadto opracowano ponownie podgatunki C. typus typus Gürich i C. typus skalense Gürich i wprowadzono nowy gatunek C. eifeliensis n.sp., opisany uprzednio przez Różkowską (1954) jako C. typus Gürich. Opracowano ontogenezę u C. typus typus Gürich, charakterystyczną dla rodzaju, oraz blastogenezę u C. eifeliensis n.sp.

RU

Проведено ревизию рода Ceratophyllum Gürich, 1896 на основании уцелевших после войны 5 образцов Гюриха, дополненных материалами, которые автор собрал в нижнеживетском яруса в местности Скалы (Свентокржиские Горы). Автор установил неотип (образец № Тс 1/1) и типичный вид Ceratophyllum typus Gürich. Обсуждено принадлежность до сих пор описанных видов этого рода и установлено его диагноз. Диагноз. - Кораллы одиночные или слабо почкующие с септами I и II ряда, по большей части снабженными каринами; диссегшментариум сложено с выпуклых диссепиментов, расположенных в продольном разрезе в виде полукруга; эпитека доходит к вывернутому краю чашечки; асимметрические вееры или же полувееры трабекул; в онтогенезе очень четкая билатеральная симметрия, с доминирующей противоположной септой; асимметрия эта исчезает в эфебической стадии. Кроме этого, изучено вновь подвиды С. typus typus Gürich и С. typus skalense Gürich и установлено новый вид С. eifeliensis n. sp., описанный раньше Ружковской (Różkowska, 1954) как С. typus Gürich. Изучено онтогенез у С. typus typus Gürich свойственный для рода, а также бластогенез у С. eifeliensis n. sp.

2

Mirka, a new generic name for Mira Fedorowski, 1971

100%

Fedorowski J.

|

nr 4

3

Redescription of the original collection of Zaphrentis calyculus Miller, 1881, Rugosa

100%

Fedorowski J.

|

nr 4

EN

The type material of the Tournaisian Zaphrentis calyculus from the Miller’s (1891) collection, redescribed by Easton (1944) has been re-investigated. The better preserved specimens are assigned to 5 species and 5 genera (among them Rotiphyllum diutinum sp. n., Petraia (?) milleri sp. n. and Patularima gen. n.). Some forms are described in open nomenclature. The taxa are discussed in terms of morphology, ontogeny, intraspecific variability and relationships. Environmental and/or genetic control of straight, widely-flaring and horn shapes and of stereoplasmic infilling is discussed.

PL

Rewizja Zaphrentis calyculus Miller, 1891 z Kinderhookian (dolny turnej) basenu Mississipi dokonana przez Eastona (1944) pozostawiła tak liczne wątpliwości, iż zastosowanie niektórych zaproponowanych przez niego taksonów okazało się niemożliwe. Ponowna rewizja oryginałów Millera (1891) zaliczanych przez Eastona (1944) do rodzaju Rotiphyllum Hudson, 1942 wykazała, iż w obrębie tego „rodzaju” można wyróżnić przedstawicieli Lophophyllum Milne-Edwards et Haime, 1850, Meniscophyllum Simpson, 1900, Petraia Münster, 1839, Rotiphyllum Hudson, 1942 i nowego rodzaju Patularima. Cztery dalsze rodzaje wyróżnione w zrewidowanym materiale, pozostawiono w nomenklaturze otwartej z powodu niedostatecznej reprezentatywności bądź złego stanu zachowania okazów. Opisano morfologię i ontogenezę wszystkich gatunków w takim stopniu, jaki był możliwy przy złym stanie zachowania okazów (figs. 1—10, pls. 1—8). W niektórych przypadkach opisano również mikrostrukturę septów. Przedyskutowano pokrewieństwa i podobieństwa opisanej fauny. W części ogólnej zwrócono uwagę na zależność kształtu koralitów od przypuszczalnych warunków życia (fig. 11). Wyrażono niektóre wątpliwości nasuwające się w związku z nową interpretacją przyczyn wytwarzania złogów wapiennych przez organizmy morskie.

4

Some aspects of coloniality in corals

100%

Fedorowski J.

|

nr 3-4

EN

Blastogeny in Anthozoa was compared to the parallel process in Hydrozoa with a brief discussion on the cells reorganization and genetic control of the process. Discussion on astogeny was restricted to fusion of corallites and colonies with some attention being paid to the regeneration within colonies. Four types of fusion were discussed: 1. fusion within coenenchymal colonies, regarded as a self-regulation. 2, 3. fusion within fasciculate colonies and fusion of solitary corals, interpreted as being connected with a reproductive cells exchange; 4. fusion of coenenchymal colonies, thought to be a sample of interspecific aggression. Formation of gregaria was briefly discussed as a phenomenon similar to coloniality.

5

Upper Viséan tetracoralla from some borings in the Lublin Coal Measures (Poland)

100%

Fedorowski J.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1968

|

tom 13

|

nr 2

EN

Ten species of tetracorals are described from the Lublin Coal Measures Basin, Poland, including 3 new species and 1 species determined only to the genus level. The known species indicate Upper Viséan age.

PL

W pracy niniejszej opracowano 10 gatunków tetrakorali z górnego wizenu Zagłębia Lubelskiego, pochodzących z czterech wierceń: Husynne, Kosmów, Teptiuków i Krasnystaw. W tej liczbie było 6 gatunków znanych: Cyathaxonia cornu Michelin, 1847, Tachylasma tenue Kabakovitsh, 1952, Caninia inostrancevi (Stuckenberg, 1904), Dibunophyllum bipartitum (McCoy, 1849), Lithostrotion junceum (Fleming, 1828) i L. caespitosum (Martin, 1793). Jeden gatunek-Hapsiphyllum sp. - został oznaczony tylko rodzajowo. Pozostałe trzy - to gatunki nowe; diagnozy ich są następujące: Bradyphyllum bojkowskii n. sp. (Pl. I, Fig. 1 a-l) Bradyphyllum o średnicy pod kielichem 11,5X12,5 mm i 28 septach I rzędu, zatracające strukturę zafrentoidalną dopiero w stadium efebicznym; septum główne tylko nieznacznie krótsze od pozostałych septów I rzędu. Claviphyllum kosmovense n. sp. (Pl. II, Fig. 1 a-j) Claviphyllum o 21 septach, przy średnicy pod kielichem 4,5X5,0 mm; septum przeciwległe nieznacznie dłuższe od counter-laterals (Cl); metasepta 2,3 kwadrantów przeciwległych mogą być im równe w młodszych stadiach ontogenezy dominuje septum główne. Antiphyllum husynnense n. sp. (Pl. I, Fig. 2 a,b) Antiphyllum o 16 septach I rzędu, przy średnicy 4X5 mm; brak septów II rzędu.

RU

В настоящей работе приводятся результаты изучения 10 видов верхне-визейских четырехлучевых кораллов Люблинского бассейна, происходящих из четырех скважин: Гусыннэ, Космув, Тептюкув и Красныстав. Среди изученных форм было 6 видов уже известных: Cyathaxonia cornu Michelin, 1847, Tachylasma tenue Kabakovitsh, 1952, Caninia inostrancewi (Stuckenberg, 1904), Dibunophyllum bipartitum (McCoy, 1849), Lithostrotion junceum (Fleming, 1828), и L. caespitosum (Martin, 1793), и 3 новых. Один вид - Hapsiphyllum sp.- определено только как род. Диагнозы новых видов следующие: Bradyphyllum bojkowskii n. sp. (Пл. I, фиг. 1 a-l) Bradyphyllum диаметром 11,5X12,5 мм под чашечкой, с 28 септами I порядка, теряющими зафрентоидную структуру лишь в эфебической стадии; главная септа только немного короче от остальных септ I ряда. Claviphyllum kosmovense n. sp. (Пл. II, фиг. 1 а-j) Claviphyllum диаметром 4,5X5,0 мм под чашечкой, с 21 септами; септа противоположная немного длиннее от контралятеральных (Сl); метасепты 2, 3 противоположных квадрантов могут быть с ними равны; в более юных стадиях онтогенеза доминирует главная септа. Antiphyllum husynnense n. sp. (Пл. I, фиг. 2 а, b) Antiphyllum диаметром 4X5 мм, с 16 септами I порядка. Септы II порядка отсутствуют.

6

Serpukhovian (Early Carboniferous) Rugosa (Anthozoa) from the Lublin Basin, eastern PolandSerpukhovian (Early Carboniferous) Rugosa (Anthozoa) from the Lublin Basin, eastern Poland

100%

Fedorowski J.

|

tom Vol. 85, No. 1

221--270

EN

Sixteen rugose coral species, two known previously, nine new, three left in open nomenclature, and two identified as affinis, are described from the early Serpukhovian strata of the Lublin area, eastern Poland. Rugose corals of that age here are described for the first time from Poland. New genera include Birkenmajerites, Chelmia and Occulogermen. New species include: Axisvacuus tenerus, Birkenmajerites primus, Chelmia radiata, Nervophyllum lukoviensis, Occulogermen luciae, Rotiphyllum plumeum, Sochkineophyllum symmetricum, Zaphrentites rotiphylloides and, Zaphrufimia anceps. A brief analysis of the taphonomy, possible relationships and geographical connections of the corals described here to rugose coral faunas from adjacent areas also is included.

7

Early Bashkirian Rugosa (Anthozoa) from the Donets Basin, Ukraine. Part 1, Introductory considerations and the genus Rotiphyllum Hudson, 1942

100%

Fedorowski J.

Acta Geologica Polonica

|

2009

|

tom Vol. 59, no. 1

1-37

EN

The present paper is the first in a series devoted to the Early Bashkirian Rugosa (Anthozoa) from the Donets Basin. The history of investigation and current status of Early Bashkirian stratigraphy is discussed in the context of the Donets Basin strata. Corals of that time interval are extremely rare worldwide and those from the Donets Basin have never been described in detail. Four of the five species described are new: Rotiphyllum asymmetricum sp. nov., R. latithecatum sp. nov., R. simulatum sp. nov., and R. voznesenkae sp. nov. Two species are left in open nomenclature. The synonymy, species content and critical review of species potentially belonging to the genus Rotiphyllum are reviewed.

8

Kreatywność szkół wyższych. W 75. rocznicę powołania do istnienia Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

100%

Fedorowski J.

|

nr 3-4

9

On the genus Bothrophyllum Trautschold, 1879 (Anthozoa, Rugosa)

100%

Fedorowski J.

|

tom Vol. 66, no. 1

1--41

EN

The rugose coral genus Bothrophyllum Trautschold, 1879 is revised on the basis of data from the literature and the author’s personal investigation of both topotypes of its type species B. conicum and related and/or similar taxa from other areas. The intraspecific variability of the type species, its neotype, the intra-generic framework and a new generic diagnosis are established. Many more than 100 taxa related and/or similar to Bothrophyllum were analyzed and the most important of them are discussed. Detailed analysis of the type species based on the neotype and supported by additional topotype specimens illustrated here, allows restriction of both the type species and the genus, and leads to the proposition that Bothrophyllum-like taxa with a shortened cardinal septum should be considered of subgeneric (not named) status. Detailed analysis of the specimens and species described and illustrated from the type site (Myachkovo Quarry, Moscow Basin) form the basis for further considerations. On the basis of that analysis and characters established for the type species, taxa from all other European, African, Asiatic and North American areas either named Bothrophyllum or bearing characters of that genus were analyzed. The supposed origin and discussion of the relationships conclude the paper. A list of synonyms and exclusions from Bothrophyllum and lists of species included, excluded, or possibly belonging to Bothrophyllum and Bothrophyllum-like corals with a shortened cardinal septum are presented.

10

Early Bashkirian Rugosa (Anthozoa) from the Donets Basin (Ukraine). Part 5. The Family Bothrophyllidae Fomichev, 1953

100%

Fedorowski J.

|

2017

|

tom Vol. 67, no. 2

249--298

EN

Four genera (one new, one questionable), seven named species (five new) and five taxa left in open nomenclature are described from uppermost Serpukhovian (Limestone D53) to middle Bashkirian (Limestone G11) strata. A new genus: Nina and the new species: Bothrophyllum kalmyussi, B. gorbachevensis, Nina donetsiana, N. dibimitaria and N. magna are introduced. The genus Cystilophophyllum Fomichev, 1953 is redefined and transferred to the Family Bothrophyllidae. Three general topics discussed in the Considerations are: 1. The taxonomic value of the microstructure of the septa and the necessity for a distinction between that character and diagenetic alterations; 2. Depositional conditions, under which the rugose coral skeletons were deposited; 3. The similarity of skeletal constructions vs. relationships in some taxa of the Subfamily Dibunophyllinae Wang, 1950 and the Family Bothrophyllidae Fomichev, 1953. The lack of final conclusions in the matter of the relationships is due to the incompleteness and restricted number of specimens studied herein and the incomplete investigations of a great majority of the earlier described bothrophyllid taxa.

11

Rugosa and Scleractinia - a commentary on some methods of phylogenetic reconstructions

100%

Fedorowski J.

|

tom 42

|

nr 3

EN

The origin of the Rugosa and relationships between the Rugosa and Scleractinia are debated. In the present account I comment on some recently published phylogenetic reconstructions, which in my opinion, are based on inadequate data.

12

Genus Disphyllum de Fromentel (Rugosa) in the Devonian of Poland and its distribution

63%

Rozkowska M. , Fedorowski J.

|

nr 3

EN

11 species and subspecies of the genus Disphyllum de Fromentel are described from the Devonian of Poland, two of them, D. wirbelauense bonae and D. w. reaulare, are new. The geological structure of the Disphyllum-bearing localities from the Holy Cross Mts and Sudetes is discussed. The profiles of deep boreholes from Silesian-Cracow anticlinorium and Pomerania are presented. The coral's blastogeny and intraspecific variability are characterized. The septal index and pattern of internal structure are regarded as taxonomical criteria for specific identifications. It was noted that the microstructure is characterized by coarse monacanths distributed horizontally or in the form of half fans. Distribution of Disphyllum in Poland and in the world, the moment of its appearance and its biostratigraphical value are discussed.

PL

Opisano z Polski 6 gatunków i 4 podgatunki rodzaju Disphyllum, w tym dwa podgatunki jako nowe: D. wirbelauense regulare n. subsp. z górnego żywetu i D. w. bonae n. sp. z górnego żywetu i najniższego tranu. Ustalono nowe diagnozy podgatunków i gatunków i wyodrębniono cechy istotnie ważne diagnostycznie od drugorzędnych, biorąc pod uwagę nadzwyczaj szeroką zmienność wewnątrzgatunkową i zależność pokroju kolonii od środowiska. Opisano mikrostrukturę i pączkowanie. Przedyskutowano znaczenie stratygraficzne gatunków tego rodzaju, rozprzestrzenienie geograficzne, przypuszczalne kierunki migracji, a na załączonych tabelach podano krytyczny przegląd gatunków Disphyllum występujących na świecie oraz gatunków opisanych jako Disphyllum, a w rzeczywistości nie należących do tego rodzaju. Cechy istotne diagnostycznie. - Stwierdzono dużą zmienność wewnątrzgatunkową w pokroju kolonii, w grubości i długości septów oraz w budowie dissepimentarium i tabularium. Cechami ważnymi diagnostycznie są: dla gatunku - średnia wartość n/d¹ oraz architektura wnętrza koralita; dla podgatunku-drugorzędne cechy strukturalne przy identycznym n/d¹ i podobnej budowie wewnętrznej. Mikrostruktura. - Przedstawiciele rodzaju Disphyllum cechują się trabekularną budową septów. Trabekule są monakantami szerokości 0,2-0,3 mm, ułożonymi horyzontalnie lub półwachlarzowato. (Pl. XI, Fig. 10). Sekrecja bazalna jest lamellarna (Pl. XI, Figs. 5, 6, 9). Ściana jest dwustrefowa, złożona z cienkiej, ciemnej epiteki (0,06-0,1 mm) i grubszej ściany zewnętrznej o budowie lamellarno-włóknistej. Trójkątne podstawy septów wnikają głęboko w tę ścianę. Powierzchnie boczne septów są gładkie, bez karin, tylko miejscami, sporadycznie, występują drobne guzki. Pączkowanie. - Stwierdzono, że pączkowanie jest wyłącznie lateralne, w dissepimentarium. Nie jest ono w tym wypadku cechą diagnostyczną dla rodzaju, może jednak być nią dla niektórych gatunków. Znaczenie stratygraficzne. - Rodzaj Disphyllum pojawił się w Polsce w najwyższym żywecie, najbujniej rozwinął się w dolnym franie i wymarł całkowicie przed końcem franu. Stwierdzono, że D. geinitzi i D. wirbelauense regulare n. subsp. charakteryzują wyższą część górnego żywetu, D. kweihsiense występuje tylko w najniższym franie, a D. wirbelauense wirbelauense tylko w górnym franie. Pozostałe gatunki i podgatunki (z wyjątkiem D. wirbelauense bonae n. subsp.) najczęściej występują w dolnym, rzadziej w środkowym franie. Tylko D. caespitosum pashiense i być może D. c. caespitosum wchodzą w Sudetach i na Pomorzu do górnego franu. Rozprzestrzenienie geograficzne i migracja. - Najstarsze disfylla opisano z zigenu Australii. Ich pozycja stratygraficzna jest dyskusyjna. Dobrze datowane są natomiast disfylla w kuwinie Australii (Kockeliana Zone), Uralu i Tiań-Szania, Północnej Afryki i Belgii, W żywecie Disphyllum ma już szerokie rozprzestrzenienie: od Australii i Chin do Ameryki Północnej. Najbujniejszy rozwój rodzaju przypada na fran. Szczególnie pospolite są gatunki, o tzw. „charaterze zachodnio-europejskim”. Granice prowincji zoogeograficznych ulegają zupełnemu zatarciu. Centrum migracji były prawdopodobnie Chiny. Stąd gatunki Disphyllum wędrowały na zachód, do Europy na E do Ameryki oraz krótszymi szlakami: na S do Australii i na NW do Syberii.

RU

Описано из территории Польши 6 видов и 4 подвида рода Disphyllum, в том числе два новых подвида: D. wirbelauense regulare n. subsp. из верхнего живета и D.w.bonae n. subsp. из верхнего живета и низов франа. Установлены новые диагнозы подвидов и видов, а также определены существенно важные диагностические признаки в отличие от второстепенных, учитывая чрезвычайно богатое внутривидовое разнообразие и зависимость форм колоний от окружающей среды. Дано описание микроструктуры и почкования. Рассмотрено стратиграфическое значение видов этого рода, их географическое распространение, предполагаемые пути миграции, а в приложенных списках представлен критический обзор видов Disphyllum, распространенных на земном шаре, а также видов, относимых к Disphyllum, но в действительности не относящихся к этому роду. Важные диагностические признаки. Констатируется большая внутривидовая изменчивость форм колоний, толщины и длины септ и строения диссепимен-тариума и табуляриума. К важным диагностическим признакам относятся: для вида - средняя величина n/d¹ и внутренняя архитектура кораллита, для подвида- второстепенные структурные признаки при одинаковых n/d¹ и сходном внутреннем строении. Микроструктура. Представители рода Disphyllum характеризуются трабекулярным строением септ. Трабекулы представлены монакантами шириной 0,2-0,3 мм, расположенными горизонтально или полувеерообразно (табп. XI, фиг. 10). Базальная секреция ламеллярная (табл. XI, фиг. 5, 6, 9). Стенка двухзональная, состоит из тонкой, темной эпитеки (0,06-0,1 мм) и более толстой внешней стенки с ламеллярно-волокнистым строением. Треугольные основания септ на большую глубину входят в эту стенку. Боковые поверхности септ гладкие, без карин, лишь местами наблюдаются мелкие бугорки. Почкование. Наблюдалось единственно латеральное почкование в диссепи-ментариум. В данном случае оно не является диагностическим признаком рода, однако может играть такую роль по отношению к некоторым видам. Некоторое упрощение колонии и специфическое отделение молодого кораллита, которые наблюдались в местонахождении Полянув на Поморье, обусловлены экологическими условиями. Почкование у описанных видов происходит по двум, несколько отличающимся схемам (1 - D.geinitzi, 2 - остальные виды), что свидетельствует о филогенетическом отличии D. geinitzi. Стратиграфическое значение. Род Disphyllum появился на территории Польши в конце живетского века, наиболее обильно развивался в раннефранское время и полностью исчез перед концом франского века. Констатировано, что D.geinitzi и D.wirbelauense regulate n. subsp. характеризуют верхний интервал верхнего живета, D. kweihsiense распространен единственно в низах франского яруса, a D.wirbelauense wirbelauense только в верхнем фране. Остальные виды и подвиды (за исключением D.wirbelauense Ъопае n. subsp.) приурочены, как правило, к нижнему, реже к среднему франу. Только лишь D.caespitosu mpashiense и, возможно, D.c.caespitosum в Судетах и на Поморье проходят в верхний фран. Географическое распространение и миграция. Наиболее древние представители рода Disphyllum известны с зигенского яруса Австралии, однако их стратиграфическая позиция спорная. Достоверной датировкой характеризуются представители Disphyllum кювина Австралии (Kockeliana Zone), Урала и Тянь-Шаня, Северной Африки и Бельгии. В живетском ярусе этот род пользуется уже широким распространением: с Австралии и Китая по Северную Америку. Самое бурное развитие этого рода приходится на франский ярус. В то время наибольшее распространенние получили так называемые „западноевропейские виды”. Границы зоогеографических провинций подверглись полному затушеванию. Центр миграции находился, по-вероятности, в Китае. Из этого центра виды Disphyllum мигрировали на запад в Европу и на северо-восток в Америку и более коротким путем: на юг - в Австралию и на северо-запад - в Сибирь.

13

Vojnovskytesidae – a new family of Mississippian Rugosa (Anthozoa)

63%

Fedorowski J. , Kullmann J.

Acta Geologica Polonica

|

2013

|

tom Vol. 63, no. 4

657--679

EN

Two new species of the genus Vojnovskytes Fedorowski, 2009, namely V. marcinowskii and V. arcuatus, and a new genus, Vojnimitor, based on the new species V. proiectus, all from Mississippian strata of northern Spain, are described. Vojnovskytes variabilis (Vojnovsky-Krieger, 1934), the type species for the genus from the lowermost Viséan strata of southern Urals, also is discussed and illustrated. Characters displayed by the taxa mentioned permit introduction of a new family Vojnovskytesidae.

14

Early Bashkirian Rugosa (Anthozoa) from the Donets Basin, Ukraine. Part 3. On the genera Cyathaxonia Michelin, 1847 and Barytichisma Moore and Jeffords, 1945

63%

Fedorowski J. , Vassilyuk N.

Acta Geologica Polonica

|

2011

|

tom Vol. 61, no. 2

133-152

EN

The genus Cyathaxonia Michelin, 1847 is determined to be one of only two possible genera belonging in the family Cyathaxonidae Milne Edwards and Haime, 1850. This detailed study of a new species, Cyathaxonia nodosa, proves the origin of the columella independent of major septa, as demonstrated in crossed nicols. The inner margins of the major septa retreat from the corallite axis in the late neanic growth stage. The presence of a circulotheca is considered to be an important feature of this genus. Barytichisma represented by Barytichisma sp, is placed in the family Stereophrentidae Fomichev, 1953.

15

Early Bashkirian Rugosa (Anthozoa) from the Donets Basin, Ukraine. Part 4. Cordibia, a new protocolonial genus

63%

Fedorowski J. , Ogar V. V.

Acta Geologica Polonica

|

2013

|

tom Vol. 63, no. 3

297--341

EN

Cordibia pumila gen. et sp. nov. (Aulophyllidae, Dibunophyllinae) from the Lower Bashkirian E1 Limestone of the Donets Basin, Ukraine is described. The term "protocolony" is formally defined as a growth form intermediate between the solitary and colonial. Protocolonies consist of protocorallites and verticils of non-reproductive offsets [i.e., the lost structures]. The early ontogeny of a protocorallite is compared to the blastogeny in the same species in order to establish characters in common during both processes and to document the usefulness of blastogeny for phylogenetic reconstructions. The short duration and abundance of the occurrence (Limestones E1up acme, E11) of that species also makes it a good marker for the lowest Feninian (= Krasnopolyanian) strata in the Donets Basin.

16

Mississippian colonial tabulate and rugose corals from the Flett Formation, Liard Basin, northwest Canada

51%

Fedorowski J. , Bamber E. W. , Richards B. C.

|

nr 3

17

Korale na Svalbardzie

16%

Fedorowski J.

|

1967

|

nr 09