Endometrial cancer became recently the most frequently diagnosed female genital malignancy in highly developed countries. In 2003 in Poland, 3953 new cases were diagnosed (standardized coefficient: 13.00) and 783 women died thereof (standardized coefficient: 2.2). In the treatment of malignant tumors, heat has been used since Antiquity. Beneficial effect of hyperthermia relies on direct cytotoxic effect, manifesting after elevation of tissue temperature to 41-43°C. Studies performed hitherto combined hyperthermia with standard therapeutic modalities – radiotherapy and chemotherapy. The aim of this paper was to assess the effectiveness of treatment, based on determination of degree of destruction of tumor cells as assessed by histological studies, evaluation of toxicity of the treatment, assessment of quality of life one year after completion of treatment protocol and determination of 3-years’ survival rate. To date, the study encompassed 18 patients with the diagnosis of clinical stage I endometrial cancer, based on histological study of scrapings from uterine cavity and cervical canal. In 14 patients, study of material obtained at fractionated curettage of cervical canal and uterine cavity revealed endometrial cancer of the endometrioid type, in 1 – papillary type and in 3 – no histological tumor type could be determined. Surgery was performed 15-85 days (mean: 34.88 days) after completion of brachytherapy combined with hyperthermia. Based on histological study of surgical specimens, in 6 out of 18 patients (33.3%) no tumor tissue could be detected. In 2 cases (11.1%) after surgery a FIGO stage IIIC cancer was diagnosed in view of presence of metastases to inguinal lymph nodes. These patients were referred for adjuvant teleradiotherapy. In the remaining 10 cases (55.5%), FIGO stage I endometrial cancer was diagnosed. Based on the results obtained, the following conclusions were reached: 1) No complications directly associated with neoadjuvant brachytherapy with hyperthermia were noticed in any of our patients. 2) Alterations detected at surgery, purportedly associated with the treatment performed, did not compromise course or scope of surgery. 3) In 1/3 of our patients, examination of surgical specimens failed to reveal malignant tissue.
PL
W ostatnich latach w krajach o wysokim poziomie rozwoju cywilizacyjnego rak trzonu macicy stał się najczęściej rozpoznawanym nowotworem narządów płciowych kobiety. W Polsce w 2003 roku odnotowano 3953 zachorowania na ten nowotwór (współczynnik standaryzowany – 13,00) oraz 783 zgony (współczynnik standaryzowany – 2,2). W terapii nowotworów złośliwych ciepło wykorzystuje się od dawna. Podstawą działania hipertermii jest bezpośredni efekt cytotoksyczny, ujawniający się przy podwyższeniu temperatury do 41-43°C. W przeprowadzanych dotąd badaniach hipertermię łączono ze standardowo stosowanymi metodami leczenia – radioterapią i chemioterapią. Celem pracy była ocena efektywności leczenia, dokonana na podstawie określenia stopnia uszkodzenia nowotworu w oparciu o badanie histologiczne, ocena toksyczności leczenia, ocena jakości życia po roku od zakończenia leczenia oraz ocena 3-letniego przeżycia. Dotychczas do badania włączono 18 chorych, u których rozpoznano raka trzonu macicy w I stopniu klinicznego zaawansowania na podstawie badania histologicznego wyskrobin z jamy macicy i kanału szyjki. U 14 badanych kobiet w materiale uzyskanym po frakcjonowanym wyłyżeczkowaniu kanału szyjki i jamy macicy rozpoznano raka endometrium o typie endometrioidalnym, u jednej typ brodawkowaty, zaś u 3 chorych nie określono postaci histologicznej nowotworu. Zabieg operacyjny wykonywano w odstępie od 15 do 85 dni (średnio 34,88 dnia) od zakończenia brachyterapii skojarzonej z hipertermią. Na podstawie przeprowadzonego badania histologicznego materiału pooperacyjnego u 6 z 18 pacjentek (33,3%) nie stwierdzono utkania nowotworu. W 2 przypadkach (11,1%) pooperacyjnie rozpoznano IIIC stopień klinicznego zaawansowania według FIGO, gdyż wykryto przerzuty raka do węzłów chłonnych biodrowych. Pacjentki te zostały zakwalifikowane do uzupełniającej teleradioterapii. U pozostałych 10 kobiet (55,5%) rozpoznano I stopień zaawansowania według klasyfikacji chirurgiczno-patologicznej FIGO. Na podstawie przeprowadzonych badań wysunięto następujące wstępne wnioski: 1) Bezpośrednio po przedoperacyjnej brachyterapii z hipertermią nie odnotowano u pacjentek powikłań. 2) Śródoperacyjnie obserwowane zmiany, związane z przebytym leczeniem, nie miały wpływu na przebieg zabiegu operacyjnego i jego zakres. 3) U 33,3% chorych w materiale pooperacyjnym nie stwierdzono rozrostu złośliwego.
Ovarian cancer is the main cause of mortality among women suffering from malignant genital system cancer in Poland. Early detection of possible cancer recurrence after combined first-line therapy is necessary to launch adequate additional treatment with the best result for patient. Elevated concentration of CA-125 may precede clinical symptoms of reoccurrence even by a few months. A fusion of a functional study such as the positron emission tomography with a morphological study of computer tomography (PET-CT) allows for obtaining precise data about metabolic activity as well as anatomical evaluation of how advanced the cancer process is. Aim of the study: To compare the value of scintigraphy in which Tc-99m sestaMIBI is used and the value of PET-CT in early detection of cancer recurrence among women diagnosed with ovarian cancer. Material and methods: Fourteen patients diagnosed with ovarian cancer in clinical stages from IC to IIIC underwent scintigraphy (using Tc-99m sestaMIBI) of pelvis minor and abdomen as well as PET-CT of the whole body. Diagnostic value of the Tc-99m sestaMIBI scintigraphy and PET-CT was evaluated on the basis of sensitivity, specificity, and positive and negative predictive value of these tests. Results: Functional studies such as the Tc-99m sestaMIBI scintigraphy and the positron emission tomography linked with computer tomography, can be especially useful in a oncological gynecology in cases that cannot be equivocally decided using other available diagnostic methods. However, our results will require further investigation in which a greater number of patients in a study group should be used.
PL
Rak jajnika stanowi w Polsce główną przyczynę zgonów wśród kobiet chorujących na nowotwory złośliwe narządu płciowego. Po leczeniu pierwszego rzutu wczesne wykrycie potencjalnej wznowy procesu nowotworowego jest niezbędne w celu szybkiego wdrożenia leczenia następowego najlepszego dla pacjentki. Podwyższone stężenie CA-125 może występować nawet na kilka miesięcy przed pierwszymi klinicznymi objawami nawrotu choroby. Fuzja badania czynnościowego, jakim jest pozytronowa emisyjna tomografia, z badaniem morfologicznym tomografii komputerowej (PET-CT) pozwala na uzyskanie dokładnych danych na temat aktywności metabolicznej i anatomicznej oceny zaawansowania procesu nowotworowego. Cel pracy: Próba oceny wartości badania scyntygraficznego z wykorzystaniem Tc-99m sestaMIBI w porównaniu z badaniem PET-CT we wczesnym wykrywaniu wznowy procesu nowotworowego u kobiet chorych na raka jajnika. Materiał i metody: U 14 pacjentek z rozpoznanym rakiem jajnika w stopniach klinicznego zaawansowania od IC do IIIC wykonano badanie scyntygraficzne z użyciem Tc-99m sestaMIBI jamy brzusznej i miednicy mniejszej oraz badanie PET-CT całego ciała. Celem oceny wartości diagnostycznej tych badań obliczono ich czułość, swoistość, dodatnią i ujemną wartość predykcyjną. Wyniki: Zastosowanie badań czynnościowych – scyntygraficznych z wykorzystaniem Tc-99m sestaMIBI oraz pozytronowej emisyjnej tomografii sprzężonej z tomografią komputerową – w klinice ginekologii onkologicznej może być przydatne szczególnie w tych przypadkach, w których inne dostępne metody rozpoznawcze nie są do końca jednoznaczne. Uzyskane przez nas wyniki wymagają jednakże dalszych badań na większej grupie pacjentek.
Hyperthermia may be defined as a way of controlled elevation of temperature, targeted on neoplasm or adjacent tissues, organs, body part(s) or entire body. The first medical application of hyperthermia in modern medicine was described by Westermark in 1898: he used containers with continuous flow of water at temperature of 42-44°C to treat inoperable cervical cancer. In studies performed to date, hyperthermia was combined with standard therapeutic modalities – radiotherapy and chemotherapy, both intravenous and intraperitoneal. Studies revealed that effects of hyperthermia include induction of apoptosis, both mediated by suppressor protein p53 and by an independent mechanism. Depending on the range of temperatures used, hyperthermia may be classified as mild (about 39°C), moderate (40-41°C) and intense (over 42°C). Chemotherapeutic agents whose effect is enhanced by concomitant hyperthermia include alkylating drugs (ifosfamide, cyclophosphamide), antineoplastic antibiotics (bleomycin, adriamycin, mitomycin C and actinomycin), platinum derivatives, antimetabolites (5-fluorouracil) and gemcitabine (administered a day before or a day after heating). Hyperthermia combined with radiotherapy has a synergistic effect. This effect depends on degree of temperature elevation in target tissue (the higher the temperature, the greater the effect), duration of heating and chronologic order of implementation of both modalities. It appears that hyperthermia may contribute to improvement of still unsatisfactory treatment outcomes in gynecologic oncology, particularly in patients with ovarian cancer, cervical cancer and endometrial cancer.
PL
Hipertermia może być definiowana jako metoda kontrolowanego podwyższenia temperatury, której celem jest guz nowotworowy, jak również otaczające tkanki, narządy, część lub nawet całe ciało. Pierwsze zastosowanie hipertermii w czasach nowożytnych zostało opisane przez Westermarka w 1898 roku; użył on pojemników z ciągłym przepływem wody o temperaturze 42-44°C w leczeniu nieoperacyjnych przypadków raka szyjki macicy. W dotychczas przeprowadzonych badaniach hipertermię łączy się ze standardowo stosowanymi terapiami – radioterapią oraz chemioterapią dożylną i dootrzewnową. W badaniach stwierdzono również, że jednym z działań hipertermii jest indukowanie apoptozy zarówno zawiązanej z białkiem supresorowym p53, jak i w mechanizmie niezależnym. W zależności od zakresu stosowanych temperatur możemy podzielić hipertermię na: łagodną (około 39°C), o średnim nasileniu (od 40 do 41°C) oraz bardzo nasiloną (powyżej 42°C). Do chemioterapeutyków, których efekt działania zostaje zwiększony w wyniku łącznego stosowania z hipertermią, należą: leki alkilujące (ifosfamid, cyklofosfamid), antybiotyki przeciwnowotworowe (bleomycyna, adriamycyna, mitomycyna C i aktynomycyna), pochodne platyny, antymetabolity (5-fluorouracyl) oraz gemcytabina (podana dobę przed lub dobę po nagrzewaniu). Hipertermia w połączeniu z radioterapią wykazuje działanie synergistyczne. Działanie to zależne jest od uzyskanego wzrostu temperatury w tkance docelowej (im wyższa temperatura, tym większy efekt), czasu nagrzewania oraz kolejności łączenia obu tych metod. Wydaje się, iż hipertermia jest metodą, która może mieć wpływ na poprawę ciągle niezadowalających wyników leczenia w ginekologii onkologicznej, szczególnie u chorych na raka jajnika, szyjki macicy i endometrium.
Over 95% of ovarian malignancies arise from the epithelium. The major risk factors for ovarian cancer include: • hereditary mutation of BRCA1 and BRCA2 genes (16–20% of all ovarian cancers); • hereditary breast and ovarian cancer syndrome; • familial history of hereditary nonpolyposis colorectal cancer (HNPCC) (Lynch syndrome – nonpolyposis colorectal cancer, endometrial cancer, cancer of the upper gastrointestinal tract, ureteral cancer); • infertility, long-term stimulation of ovulation, unsuccessful IVF (in vitro fertilisation) attempts; • hormone replacement therapy. Factors that decrease the risk for ovarian cancer include oral contraceptive use, tubal ligation, salpingo-oophorectomy, hysterectomy and breastfeeding(1).
PL
Ponad 95% nowotworów złośliwych jajnika ma pochodzenie nabłonkowe. Do najważniejszych czynników ryzyka występowania raka jajnika należą: • nosicielstwo mutacji genów BRCA1 i BRCA2 (dotyczy do 16–20% wszystkich przypadków raka jajnika); • zespoły dziedzicznego raka piersi i jajnika; • rodzinne występowanie dziedzicznego niepolipowatego raka jelita grubego (zespół Lyncha – niepolipowaty rak jelita grubego, rak endometrium, rak górnego odcinka układu pokarmowego, rak urotelialny moczowodu); • bezdzietność, długotrwała stymulacja owulacji, nieskuteczne próby IVF (in vitro fertilisation – zapłodnienie pozaustrojowe, zapłodnienie in vitro); • hormonalna terapia zastępcza. Ryzyko wystąpienia raka jajnika zmniejszają: stosowanie antykoncepcji hormonalnej, okluzja jajowodów, wycięcie jajników i jajowodów, wycięcie macicy i karmienie piersią(1).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.