Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
Background The study aimed at evaluating effectiveness of the web-based intervention, “The Helpers’ Stress,” in reducing job burnout and enhancing work engagement among professionals working with trauma survivors. Material and Methods Participants were randomly allocated to 1 of the 3 intervention modules: 1 – the self-efficacy enhancement (N = 87), 2 – the social support enhancement (N = 85), or to 3 – the educational module (comparison group, N = 81). Participants completed the online questionnaires before the intervention (T1), immediately after (T2), and 4 weeks after the intervention (T3). Results Due to high drop-out rate at T2 and T3 in social support enhancement module, we excluded from analysis participants assigned to this condition. Participants assigned to the self-efficacy enhancement module presented higher levels of self-efficacy (at T2 and T3), compared to those assigned to the educational module. Job burnout decreased significantly between T1 and T2, and between T2 and T3, and work engagement increased significantly between T1 and T2, and between T1 and T3, among participants assigned to both modules mentioned above. Self-efficacy (T2) mediated the relationship between the group assignment (educational module vs. self-efficacy enhancement module) and respectively job burnout (T3) or work engagement (T3). Conclusions The results of our study highlight the role of self-efficacy in reducing job burnout and increasing work engagement. Med Pr 2016;67(2):223–237
PL
Wstęp Celem badania było sprawdzenie efektywności interwencji internetowej „Stres Pomagających” w obniżaniu wypalenia zawodowego i wzmacnianiu zaangażowania w pracę u osób pracujących zawodowo z ofiarami traumy. Materiał i metody Osoby badane były losowo przypisywane do jednego z 3 modułów interwencji: 1 – wzmacniającego przekonania o własnej skuteczności (N = 87), 2 – wzmacniającego spostrzegane wsparcie społeczne (N = 85) i 3 – edukacyjnego (grupa porównawcza, N = 81). Badani wypełniali internetowe kwestionariusze – przed interwencją (T1), tuż po interwencji (T2) i 4 tygodnie po zakończeniu interwencji (T3). Wyniki Z uwagi na wysoki odsetek osób, które nie wypełniły kwestionariuszy w T2 i T3 (tzw. drop-out) w module wzmacniającym spostrzegane wsparcie społeczne, z analiz wykluczono pochodzące od nich dane. U osób przypisanych do modułu wzmacniającego przekonania o własnej skuteczności stwierdzono wyższy poziom przekonań o własnej skuteczności w porównaniu z osobami przypisanymi do modułu edukacyjnego zaraz po zakończeniu interwencji (T2) i 4 tygodnie później (T3). Wśród uczestników obu wspomnianych modułów wypalenie zawodowe zmalało istotnie między T1 a T2 oraz między T2 a T3, a zaangażowanie w pracę wzrosło istotnie między T1 a T2 oraz między T1 a T3. Przekonania o własnej skuteczności (T2) pełniły funkcję mediatora między rodzajem modułu interwencyjnego (edukacyjny vs wzmacniający przekonania o własnej skuteczności) a odpowiednio: wypaleniem zawodowym (T3) i zaangażowaniem w pracę (T3). Wnioski Wyniki badania wskazują na mediacyjną rolę przekonań o własnej skuteczności w zmniejszaniu wypalenia zawodowego i wzmacnianiu zaangażowania w pracę. Med. Pr. 2016;67(2):223–237
EN
The aim of the study is to analyze the relationship between 1) perceived organizational support from the university, and 2) student involvement in the study process described from the perspective of the concept of knowledge-sharing culture. In addition, we analyze the impact of these factors on the student's average grade obtained in the last academic year. The study presented here focuses on the interaction of the following factors: 1) perceived organizational support from the university, and 2) student involvement in the study process. The concept of the culture of knowledge-sharing is a theoretical basis for the analysis. As a result, the research explores the impact of the factors (1 and 2) mentioned above on the effectiveness of the student's academic development. Based on the literature review, it is being assumed that the culture of knowledge-sharing is built in a two-way process: on the one hand, the university is to support the students in their development, and on the other hand, students themselves are to show commitment to this process. However, the available literature does not clearly indicate the strength of the relationship or the directions of influence between the elements of the model. The study conducted to create this analysis consisted of two stages: the first was carried out in June 2019, the second in May 2020, after the outbreak of the COVID-19 pandemic. This allowed for more complete conclusions regarding the interaction of factors responsible for building the academic culture of sharing knowledge. Regardless of whether students work in a classroom or in an e-classroom (remotely), the results show that the basis for their involvement is the support they perceive from universities, setting ambitious tasks for them, and accompanying them in overcoming emerging challenges. The factor modifying the relationship between university support and the effectiveness of academic development turned out to be the student's involvement in the study process.
PL
Celem niniejszego opracowania jest analiza relacji pomiędzy 1) postrzeganym wsparciem organizacyjnym ze strony uczelni oraz 2) zaangażowaniem studenta w proces studiowania opisywanym z perspektywy koncepcji kultury dzielenia się wiedzą. Analizie poddano także wpływ owych czynników na 3) średnią ocen uzyskaną przez studenta/tkę w ostatnim roku. Na podstawie przeglądu literatury wskazuje się, iż kultura dzielenia się wiedzą budowana jest w procesie dwustronnym: z jednej strony uczelnia ma wspierać studenta w rozwoju, z drugiej strony to sam student ma wykazywać zaangażowanie w ów proces. Stąd istotnym elementem prezentowanej analizy jest zastosowanie pojęcia kultury dzielenia się wiedzą (KDsW) dla opisu mechanizmów działających w ramach edukacji wyższej tradycyjnie kojarzonej raczej z kulturą asymetrii wiedzy niż z definicji z raczej partnerskim pojęciem KDsW. Autorzy podążają w niniejszym opracowaniu za koncepcją Von Krogha (2011) akcentującą zmianę w obszarze dzielenia się wiedzą z podejścia informacyjnego na podejście społeczne. Dostępna literatura nie wskazuje jednak w sposób jednoznaczny siły związku ani kierunków wpływu pomiędzy dwoma wymienionymi wyżej zmiennymi (wspieranie studenta przez uczelnię oraz postawa zaangażowania samego studenta), które w ujęciu opisywanym stały się zmiennymi badawczymi. Badanie przeprowadzone dla stworzenia niniejszej analizy obejmowało dwa etapy: pierwszy zrealizowany został w czerwcu 2019 roku, drugi w maju 2020 roku, po wybuchu pandemii COVID-19. Porównanie wyników dla dwóch grup badawczych (studenci w salach vs. studenci pracujący zdalnie) pozwoliło na wyciągnięcie pełniejszych wniosków dotyczących interakcji czynników odpowiedzialnych za budowanie kultury akademickiej dzielenia się wiedzą. Otóż niezależnie od tego, czy studenci pracują w sali zajęciowej, czy w elektronicznym class roomie (zdalnie), wyniki wskazują na to, iż podstawą ich zaangażowania pozostaje dostrzegane przez nich wsparcie ze strony uczelni, stawianie przed nimi ambitnych zadań, towarzyszenie im w pokonywaniu pojawiających się wyzwań. Czynnikiem modyfikującym związek pomiędzy wsparciem ze strony uczelni a średnią ocen okazało się zaangażowanie studenta w proces studiowania.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.