Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

A simple and low-cost technique of creating a Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) machine on the example of a severe phlegmon of lower limb in lower socio-economic area.

100%

Kiszka M. , Kazubski F. , Maj M. , Banasiewicz T.

|

nr 1

EN

The Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) is an approved method of healing lower extremity ulcers of various origin, accelerating the wound closure process, thus decreasing the hospital-stay time and lowering the cost of the treatment. Although it is scarcely needed in developing countries such as Kenya, there is a lack of official supplier of the NPWT equipment. We present an improvised method of constructing a reliable and effective NPWT dressing form widely available tools in a case of treating a post-traumatic phlegmon in a HIV-positive patient.

2

Improvement of Therapy Outcomes after Negative Pressure Wound Therapy in a Patient with Acne inversa.

100%

Francuzik W. , Banasiewicz T. , Adamski Z.

|

2014

|

tom 1

|

nr 1

EN

Treatment of acne inversa (also known as hidradenitis suppurativa) is complicated and chronic. This debilitating, inflammatory disease of the follicular sacks affects mostly young adults and has a strong negative impact on their quality of life. We present a case of a 28 year old woman with a history of acneinversa of Hurley grade 2 for 6 years. Patient underwent surgical excision of the skin of the left inguinum followed by negative pressure therapy dressings for 2 and a half weeks (5 dressing changes). This allowed a full closure of the wound after 12 weeks and formation of a well accepted scar. Patient’s paindecreased from 4.5 to 1.5 according to visual assessment scale. We also noted a 28 point decrease in disease severity score according to Sartorius scale and a 19 point decrease in Dermatology Life Quality Index. Two years prior admission patient had undergone surgical treatment of her right inguinum with split thickness skin grafting, which healed for 26 weeks and yielded less satisfactory results. Comparison photographs of both treatment results are presented.

3

Negative pressure wound therapy in a chronic radiation dermatitis of the scalp.

100%

Banasiewicz T. , Francuzik W.

|

nr 1

EN

-

4

Combined therapy: rifaximin-α and arabinogalactan with lactoferrin combination effectively prevents recurrences of symptomatic uncomplicated diverticular disease

88%

Pietrzak A. M. , Banasiewicz T. , Skoczylas K. , Dziki A. , Szczepkowski M.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

tom 92(2)

22-28

EN

Background: Diverticulosis is the most common finding in the GI tract. Nearly half of the people with diverticula experience symptomatic uncomplicated diverticular disease (SUDD). Aims: The primary endpoints of our study were to assess the effectiveness of combined therapy with rifaximin-α and arabinogalactan-lactoferrin in symptom reduction and normalization of bowel movements. The secondary endpoints were an assessment of efficacy in SUDD recurrence prevention and patients’ compliance to the combined therapy. Material and methods: A retrospective observational survey study was performed in 2019 among physicians experienced in diverticular disease (DD) treatment in Poland. Patients with previous episodes of recurrences treated with combined therapy (cyclic rifaximin-α at least 400 mg b.i.d/7 days/every month and continuous arabinogalactan-lactoferrin supplementation 1 sachet daily) were assessed after 3 and 6 months regarding symptoms’ resolution in the three-point scale. The patients’ SUDD history, diagnostic methods, treatment, and results, as well as patients’ compliance were evaluated. Results: 281 patients met inclusion criteria, and were further evaluated (67.6% women, median age 65 years). After 6 months of combined treatment, there was statistically significant reduction in the total severity score (sum from 8.5 [max 15 points] to 1.28; p < 0.0001); and improvement in each symptom score (median from 1.7 [max 3 points] to 0.26; p < 0,001). Stool frequency statistically normalized in every group. As many as 31.7% had complete symptom resolution. Patients’ compliance with the therapy was very good and good in 92.9% of cases. Conclusions and discussion: Combined therapy with cyclic rifaximin-α and continuous arabinogalactan combination with lactoferrin is effective in SUDD treatment in terms of symptom resolution, bowel movement normalization, prevention of recurrences with very good patient’s compliance.

5

Ileal pouch anal anastomosis leak after restorative proctocolectomy without protective stoma successfully treated with endoscopic vacuum therapy

88%

Borejsza-Wysocki M. , Bobkiewicz A. , Kościński T. , Banasiewicz T. , Krokowicz Ł.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

tom 92(4)

58-62

EN

Aim An ileal pouch anal anastomosis (IPAA) leak is one of the most severe complication after restorative proctocoletomy (RPC). We present a rare case of a successful management of IPAA leak after RPC without defunctionig stoma with the utility of endoscopic vacuum therapy. Methods A 57-year-old male with a ileal pouch anal anastomosis leak after RPC due to ulcerative colitis with presacral abscess was qualified for endoscopic vacuum therapy (EVT). The abscess of the left buttock was drained and secured with suction drain (redon drain). Due to the lack of defunctioning stoma, a system for contain and divert fecal matter was placed within afferent limb of the J-pouch and EVT was placed directly within IPAA dehiscence. EVT was changed every third day. Results The patient underwent a total of five EVT sessions. Improvement of patient’s general condition characterized with lack of pelvic pain, fever and reduction of inflammatory markers was achieved. Locally, anastomosis dehiscence was healed with prominent reduction in the defect’s dimension, contraction and revascularization. Based on imaging studies no chronic presacral sinus or any other perianal disturbances were revealed at the time of five months follow up. Conclusions EVT is a promising method for management of IPAA leak. Although, it remains extremely difficult, EVT may serve as a method of choice in early pouch-related septic complications after RPC performed without defunctioning stoma

6

Anastomotic leaks in gastrointestinal surgery and their prevention

75%

Banasiewicz T. , Dziki A. , Lampe P. , Lorenc Z. , Szczepkowski M. , Zieliński J. , Wallner G.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

tom 89(2)

49-56

EN

Anastomotic leak in the gastrointestinal tract is one of the most important complications of resection. They are the main cause of reoperation, their occurrence worsens the prognosis of the patient, increasing the proportion of direct mortality, as well as being a significant risk factor for recurrence of cancer. The risk of leaks within the gastrointestinal tract is greatly varied, depending on the location and extent of the resection, but also on patient, disease or a surgical procedure, including surgeon. To determine the potential risk of leakage can be significant for introduction some prophylactic actions. Some of them have the character of general recommendations, as proper nutrition of the patient in the perioperative period, while another part is directly connected to the surgical procedure. The second group includes protective stoma, the use of tissue glues, insertion transrectal drain for rectal anastomosis decompression, the use of stents or the use of collagen matrix coated with fibrinogen and thrombin. Important to reduce the proportion of leaks can be more precise and targeted prophylactic recommendations, based on the individualized determination of risk factors leaks. Further research for this purpose are necessary for this purpose, the big hope can be associated with data obtained through mobile applications.

7

Skuteczność profilaktycznej terapii łączonej (rifaksymina alfa + prebiotyk arabinogalaktan z laktoferyną) na funkcje przewodu pokarmowego u pacjentów z rozpoznaną objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową

75%

Banasiewicz T. , Paszkowski J. , Borejsza-Wysocki M. , Bobkiewicz A. , Pietrzak A. , Szczepkowski M. , Francuzik W.

|

tom 91(4)

1-8

PL

Wprowadzenie: U pacjentów z objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową bardzo istotna jest profilaktyka zapaleń uchyłków i związanych z nimi powikłań. Standardowo rekomendowana profilaktyka opiera się o cykliczne stosowanie rifaksyminy alfa. Cel: Celem niniejszego badania była ocena wpływu dodatkowej suplementacji preparatem prebiotycznym, zawierającym błonnik rozpuszczalny arabinogalaktan oraz laktoferynę, u pacjentów z chorobą uchyłkową jelita grubego, stosujących standardową terapię cykliczną przy użyciu rifaksyminy alfa (Xifaxan tabl. 200 mg w dawce 2x400 mg przez 7 dni raz w miesiącu / cyklicznie co miesiąc). Materiał i metoda: Pacjenci podzieleni zostali na dwie grupy. W grupie I (58 osób) otrzymywali oni standardową profilaktykę zaostrzeń choroby uchyłkowej, tj. rifaksyminę alfa (Xifaxan tabl. 200mg), 2x dziennie 400 mg przez 7 dni; cykle powtarzano co miesiąc. W grupie II (63 osób), oprócz powyższego schematu, stosowano dodatkowo preparat prebiotyczny błonnika rozpuszczalnego arabinogalaktan (5g) z laktoferyną (50 mg) 1x dziennie 1 saszetka przez okres 3 miesięcy. Badanie ukończyło 108 pacjentów. Ocenie poddano: częstość wypróżnień, konsystencję stolca, występowanie dolegliwości bólowych, jakość życia według polskiej wersji kwestionariusza GIQLI, inne dolegliwości/objawy, mogące mieć związek ze stosowanym preparatem (zdarzenia niepożądane), liczbę wizyt ambulatoryjnych, hospitalizacji i operacji z powodu choroby uchyłkowej jelita grubego i jej powikłań. Pacjenci poddani zostali 3-miesięcznej obserwacji. Wyniki: W obydwu badanych grupach stwierdzono znamienne zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę jakości życia. W grupie II dodatkowo zaobserwowano znamienną poprawę w zakresie normalizacji częstości wypróżnień i konsystencji stolca. Wzrost jakości życia był w tej grupie znamiennie wyższy niż w grupie pacjentów poddanych standardowej profilaktyce tylko z rifaksyminą alfa (p = 0.00146). Wnioski: U pacjentów z objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową model profilaktycznej terapii kompleksowej, obejmującej łączne stosowanie rifaksyminy alfa z prebiotykiem arabinogalaktanem i laktoferyną, pozwala na uzyskanie bardzo dobrych wyników. W przypadku terapii kompleksowej minimalizowane jest ryzyko zaostrzeń czy powikłań przy jednoczesnej znaczącej poprawie w zakresie wypróżnień, zmniejszenia dolegliwości bólowych i poprawie jakości życia.

8

Stanowisko grupy ekspertów na temat aktualnej praktyki i perspektyw leczenia złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna

75%

Banasiewicz T. , Eder P. , Rydzewska G. , Reguła J. , Dobrowolska A. , Durlik M. , Wallner G.

|

tom 91(1)

38-46

PL

Przetoki okołoodbytnicze w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) stanowią istotny problem w tej grupie chorych. Obserwuje się je u zdecydowanej większości pacjentów z zajęciem przez proces zapalny odbytnicy. Przetoki okołoodbytnicze w ChLC stanowią duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne z uwagi na nasilone objawy kliniczne oraz gorsze rokowanie niż w przypadku przetok pochodzenia odkryptowego. Warunkiem wdrożenia skutecznego leczenia przetok okołoodbytniczych w przebiegu ChLC jest prawidłowa diagnostyka, która określi anatomię przetok, obecność potencjalnych zwężeń i stanu zapalnego w obrębie przewodu pokarmowego. Leczenie przetok okołoodbytniczych jest trudne i wymaga ścisłej współpracy chirurga kolorektalnego z gastroenterologiem. Połączenie leczenia operacyjnego z farmakologicznym jest skuteczniejsze niż samo leczenie chirurgiczne, a także niż sama farmakoterapia. W leczeniu zachowawczym niewielkie znaczenie mają aminosalicylany czy steroidy, znajdują natomiast zastosowanie chemioterapeutyki, antybiotyki oraz tiopuryny. Największą skuteczność wykazują przeciwciała neutralizujące TNF-alfa, jak m.in. infliksymab (IFX), adalimumab (ADA) czy certolizumab (CER). Leczenie chirurgiczne może mieć charakter doraźny – w takich sytuacjach zalecane są zabiegi drenażowe, najczęściej z pozostawieniem luźnego setonu. Zabiegi planowe polegają na wycięciu przetok (przetoki proste) lub wykonaniu procedur bardziej złożonych, takich jak przemieszczenie płatów błony śluzowej czy podwiązanie międzyzwieraczowej części kanału przetoki. Działania chirurgiczne mogą być wspomagane techniką wideo (video-asssisted anal fistula treatmnet; VAAFT) czy zastosowaniem terapii podciśnieniowej. W skrajnych przypadkach konieczne może być wyłonienie stomii. W leczeniu przetok okołoodbytniczych stosowane są również kleje oraz tzw. zatyczki. Duże nadzieje wiąże się z wprowadzeniem do praktyki klinicznej komórek macierzystych, czyli podawaniem multipotencjalnych komórek linii niehematopoetycznej w okolicę przetok w celu indukcji zjawiska immunomodulacji i gojenia tkankowego.

9

Wpływ profilaktycznego stosowania rifaksyminy na występowanie zapaleń uchyłków i jakość życia chorych z chorobą uchyłkową

51%

Banasiewicz T. , Francuzik W. , Bobkiewicz A. , Krokowicz Ł. , Borejsza-Wysocki M. , Paszkowski J. , Studniarek A. , Krokowicz P. , Grochowalski M. , Zastawna K. , Szczepkowski M. , Lorenc Z. , Drews M.

|

tom 89(1)

22-31

PL

Uchyłki jelita grubego i związane z nimi dolegliwości kliniczne oraz powikłania to jedna z najczęstszych patologii przewodu pokarmowego w krajach wysokorozwiniętych. Obecność uchyłków jelita grubego oraz związane z nimi konsekwencje kliniczne podzielić można na cztery podstawowe postacie: 1) uchyłkowatość, czyli obecność uchyłków jelita grubego nie dających objawów klinicznych i wykrywanych zazwyczaj przypadkowo, 2) objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa, 3) zapalenie uchyłków (ostre niepowikłane zapalenie uchyłków), 4)powikłania zapalenia uchyłków (obejmujące stany wymagające hospitalizacji). Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza efektywności stosowania rifaksyminy w profilaktyce występowania zapalenia uchyłków u pacjentów leczonych w poradniach proktologicznych. Kryterium rozpoznania choroby uchyłkowej stanowiło potwierdzenie występowania uchyłków jelita grubego na podstawie badania kolonoskopowego, wlewu kontrastowego lub kolografii KT (wirtualnej kolonoskopii) oraz co najmniej jednego przebytego (udokumentowanego) epizodu zapalenia uchyłków. Przebyte zapalenie uchyłków stwierdzano na podstawie dokumentacji medycznej, potwierdzającej obecność objawów klinicznych, oraz podwyższonej wartości CRP (>5,0), lub/i wyników badań obrazowych (USG, KT). Spośród 686 pacjentów leczonych w poradni, po przyjęciu restrykcyjnych kryteriów wykluczenia, do badania zakwalifikowano 248 chorych, których podzielono na dwie grupy: kontrolną (grupa I –145 chorych) i badaną (grupa II – 103 pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę). Liczba zapaleń uchyłków u pacjentów w obu grupach była zbliżona w okresie 6 miesięcy przed rozpoczęciem badania (p=0,1306) i w pierwszych 6 miesiącach terapii (p=0,3044). Między 6. a 12. miesiącem terapii, odnotowano istotnie mniejszą liczbę zapaleń uchyłków u pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę, w porównaniu do grupy kontrolnej (p<0,0001). Pacjenci, którym podawano rifaksyminę, mieli istotnie wyższą jakość życia (mierzoną wg. skali VAS) niż w ci w grupie kontrolnej po 12 miesiącach zażywania rifaksyminy. Wyniki badania potwierdziły efektywność stosowania rifaksyminy w profilaktyce zapalenia uchyłków, nawet w schemacie kuracji powtarzanej co 3 miesiące. Stosowanie rifaksyminy u pacjentów z epizodem zapalenia uchyłków nie tylko zmniejszało częstość występowania zapaleń i ich powikłań, ale również poprawiało jakość życia tych chorych. Wydaje się również, że profilaktyka zapaleń uchyłków oparta o rifaksyminę może być efektywna ekonomicznie, wymaga to jednak dalszej analizy i badań.