Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Pośrednictwo Najświętszej Maryi Panny według kardynała Stefana Wyszyńskiego. Próba syntezy

100%

Bartosik G.

|

nr 27

185-206

PL

Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób kardynał Stefan Wyszyński nauczał o pośrednictwie Najświętszej Maryi Panny. Przedłożenie ma charakter chronologiczny. Obejmuje trzy okresy w życiu i nauczaniu Prymasa Tysiąclecia: przed Soborem Watykańskim II, podczas udziału w pracach soboru oraz w okresie posoborowym. Analiza tekstów pozwala zauważyć bogactwo ujęć oraz pewną ewolucję w nauczaniu. O ile przed soborem dominowało ukazywanie Maryi jako Pośredniczki wszystkich łask, o tyle w czasie soboru i po soborze na pierwszym miejscu znajduje się nauka o macierzyństwie duchowym Maryi (Matka Kościoła), a kwestia pośrednictwa Maryi stanowi pewien aspekt tego macierzyństwa. Ponadto uzasadniona wydaje się teza, że dla kardynała Wyszyńskiego soborowa nauka o uczestnictwie Maryi w jedynym pośrednictwie Chrystusa stanowi fundament teologiczny dla ukazywania roli wstawienniczej Maryi i Jej szafarstwa łask. Kardynał Wyszyński, którego zawołaniem biskupim było: Soli Deo per Mariam, potrafił pogodzić w roztropny sposób ujęcie teologiczne soboru z praktyką duszpasterską. Dzięki temu jego mariologia kerygmatyczna przyniosła błogosławione owoce dla życia Kościoła w Polsce.

EN

The purpose of the article is to show how Cardinal Stefan Wyszyński taught on the mediation of the Blessed Virgin Mary. The presentation is chronological. It covers three periods in the life and teaching of the Primate of the Millennium: before the Second Vatican Council, participation in the work of the Council and the post-conciliar period. The analysis of the texts shows the richness of approaches and some evolution in teaching. While before the Council it was dominated by showing Mary as the Mediatrix of all graces, during the Council and after the Council the teaching on the spiritual motherhood of Mary (Mother of the Church) comes first, and the issue of Mary’s mediation is an aspect of this motherhood. In addition, the thesis that the conciliar teaching on Mary’s participation in Christ’s only mediation is for Cardinal Wyszyński a theological foundation for showing Mary’s intercessory role and her distribution of graces seems justified. Cardinal Wyszyński, whose Episcopal motto was: Soli Deo per Mariam, was able to reconcile wisely the theological approach of the Council with pastoral practice. Thanks to this, his kerygmatic Mariology brought blessed fruits for the life of the Church in Poland.

2

Duch Święty a Maryja – ku „antropologii spełnionej”

100%

Bartosik G.

|

tom 12

|

nr 1

55-73

PL

Relacja Duch Święty – Maryja jest drogowskazem do osiągnięcia dojrzałej osobowości chrześcijańskiej. Celem formacji i rozwoju człowieka jest odtworzenie w sobie Bożego podobieństwa, utraconego przez grzech pierworodny i osobisty. Misją Ducha Świętego wewnątrz Trójcy Świętej i w ekonomii zbawienia są więzi międzyosobowe. Działając w duszy, przywraca On Boże podobieństwo przez uzdolnienie człowieka do właściwych relacji z Bogiem i bliźnimi oraz realizacji zadań wyznaczonych przez Stwórcę. Najdoskonalej Boże podobieństwo jaśnieje w Maryi, zjednoczonej od niepokalanego poczęcia z Boskim Parakletem, pomagającym w budowaniu Jej relacji z Bogiem i ludźmi oraz realizacji potrójnej misji Chrystusa. Maryja wskazuje drogę do tego zjednoczenia, gdyż uosabia szczyt stworzenia powracającego do Boga. W Jej Osobie antropologiczny ideał osiąga najwyższy wyraz i swoje spełnienie. Aby pojąć określenie „antropologia spełniona” i poznać wpływ Ducha Świętego na kształtowanie członków Kościoła, trzeba zrozumieć, jak zjednoczenie z Duchem Świętym owocuje w Maryi, dążącej do pełni Bożego człowieczeństwa

EN

The relationship the Holy Spirit – Mary is a signpost to reach a mature Christian personality. The aim of human development is to recreate in himself God’s similarity, lost by sin. The Holy Spirit restores God’s image by the aptitude of man to a right relationship with God and neighbor, and the tasks assigned by the Creator. Most perfectly God’s image shines forth in Mary of the Immaculate Conception united with the divine Paraclete, supportive relationships with God and people, and the implementation of the threefold mission of Christ. In the person of Mary anthropological ideal reaches its highest expression and fulfillment. To understand the term ‘anthropology fulfilled’ and get to know the influence of the Holy Spirit on the formation of members of the Church, it is needed to understand how union with the Holy Spirit bears fruit in Mary, aiming to fully divine humanity.

3

LA INMACULADA, OBRA MAESTRA DE LA CREACIÓN SEGÚN SAN MAXIMILIANO MARÍA KOLBE

100%

Bartosik G.

Forum Teologiczne

|

2020

|

tom 21

33-48

ES

de la creación, especialmente cuando trataba de la persona de María Inmaculada, a la que consideraba una obra maestra de la obra creadora y salvadora de Dios. En la primera parte, se presenta la admiración que sentía San Maximiliano por la creación. Su visión de la creación de Dios se sitúa dentro de la tradición franciscana, arraigada en el amor y el respeto de San Francisco de Asís a todas las criaturas. En la segunda parte, la Virgen Inmaculada es presentada como la creación más perfecta de Dios. San Maximiliano enseña que esta singularidad de María se basa en tres pilares: a) el hecho de haber sido creada (como todo hombre) a imagen y semejanza de Dios; b) otorgándole favores únicos, es decir, el don de la maternidad divina y el privilegio relacionado con la Inmaculada Concepción; c) la respuesta perfecta que María dio al amor de Dios que se expresó en la conformidad de su voluntad con la voluntad de Dios. Es por eso que la Virgen Inmaculada en su belleza sobrenatural es un modelo a seguir para cada ser racional. La última parte ofrece un modelo original de la economía salvadora de Dios. San Maximiliano presenta la obra creadora y salvadora de Dios como la „acción” de la Santísima Trinidad que debe ser acompañada por la „reacción” de las criaturas. El punto de contacto de la „tierra con el cielo” es la Virgen Inmaculada unida al Espíritu Santo. El Padre Kolbe pone de manifiesto la importancia de esta unificación tanto en el misterio de la Encarnación del Hijo de Dios como en el compromiso constante del Divino Paráclito y de la Inmaculada con la vida espiritual diaria de los hombres. El propósito de este compromiso es devolver criaturas racionales a la casa del Padre, es decir, a su Creador.