Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Acta Ornithologica

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Seasonal variation in the body size-body mass relationship in the Southern Grey Shrike Lanius meridionalis

100%

Campos F. , Gutierrez-Corchero F. , Hernandez M. A. , Lopez-Fidalgo J.

Acta Ornithologica

2008

tom 43

nr 2

139-143

The variation of male (n = 105) and female (n = 107) Southern Grey Shrike body mass has been analyzed in northern Spain during 2000-2002. The annual cycle was divided into autumn (October and November), winter (December to February) and breeding season (March to July), the latter subdivided into egg incubation, small nestlings and large nestlings periods. In order to analyze body mass, the residual index (RI) was used because it corrects body mass related to body size. The mean RI value for males was negative during the whole breeding season and positive during autumn and winter and it did not vary greatly between the periods. In females, the mean RI was definitely greater during egg incubation compared to other periods. The RI value of females was higher than that of males during the egg incubation and large nestlings periods, showing no significant differences in other periods. Female Southern Grey Shrikes (but not males) fitted to the programmed anorexia hypothesis during the breeding season whereas in winter they did not increase their body mass, in clear contrast to what has been put forward in some theoretical models.

Przyczyny zmian masy ciała u ptaków mogą być różnorodne — podczas sezonu lęgowego spadek masy może być związany z nakładami rodzicielskimi (hipoteza „stresu”). Mniejsza masa w okresie karmienia piskląt, może także być adaptacją ułatwiającą poruszanie się w tym okresie (hipoteza „planowej anoreksji”). Znacznie mniej danych zebrano dla innych okresów życia ptaków. Jesienią i zimą masa ciała może się zwiększać, co interpretuje się jako strategię magazynowania energii na okres niedostatków pożywienia. Badania prowadzono w północnej Hiszpanii w latach 2000-2002. Ptaki łapano przez cały rok, określano ich płeć, mierzono i ważono. Łącznie złapano 212 dzierzb. Przy analizie wyników cykl roczny podzielono na: jesień (październik- listopad), zimę (grudzień-luty), oraz sezon lęgowy (od marca do lipca), podczas którego wyróżniono jeszcze okresy: inkubacji, ogrzewania piskląt (do 8 dnia ich życia) i starszych piskląt karmienia przez rodziców. Aby ocenić zmienność masy ciała obliczano indeks RI będący wartością resztową regresji ciężaru na wielkość ciała wyrażaną długością skoku. Dodatni indeks RI wskazuje, że masa, jak na ptaka danej wielkości jest większa. Wartość wskaźnika RI była dla samców negatywna przez cały sezon lęgowy, zaś pozytywna w okresie jesieni i zimy, ale jego wahania były niewielkie (Tab. 1). Indeks RI samic był istotnie większy niż samców podczas inkubacji i w okresie starszych piskląt, w pozostałych okresach — nie różnił się on istotnie pomiędzy płciami (Tab. 1). Wyniki dla samic, ale nie samców sugerują adaptacje do hipotezy „planowej anoreksji” podczas sezonu lęgowego, natomiast badane dzierzby zimą nie zwiększają masy ciała, co jest w sprzeczności do dotychczasowych modeli teoretycznych.

Breeding success of Southern Grey Shrikes Lanius meridionalis in agricultural areas: the influence of nest site characteristics

88%

Campos F. , Santamaria T. , Gutierrez-Corchero F. , Hernandez M. A. , Mas P.

Acta Ornithologica

2011

tom 46

nr 1

Three hundred and thirty nests of Southern Grey Shrike Lanius meridionalis were located during 1998-2010 in two highly fragmented Mediterranean agricultural areas of Spain (Olite in Northern and Toro in Western part of the country). Most nests (ca. 85%) were built in thorny shrubs (mainly Dog Rose Rosa sp. and Blackberry Rubus ulmifolius) and thornless shrubs (mainly Holm Oak Quercus rotundifolia and Kermes Oak Quercus coccifera). Based on a logistic regression, three factors had an influence on breeding success: study area, breeding phenology, and plant cover type. Location of the nest inside the shrub, as well as luminosity inside a shrub varied between studied shrub species, but did not significantly affect breeding success. The percentage of successful nests was significantly higher in Olite than in Toro (64.5% and 37.9% respectively). In Olite, but not in Toro, clutches laid early (first egg laid prior to 1st May) were more successful than clutches laid late. The highest breeding success was recorded in nests located in thorny shrubs and, especially, in those found in Blackberry bushes. Conservation of Blackberry shrubs appears to be an appropriate measure to increase breeding success of the Southern Grey Shrike.

Drapieżnictwo jest jednym z ważniejszych czynników kształtujących wybór miejsc na gniazdo u ptaków. Umieszczenie gniazda w miejscach trudno dostępnych dla potencjalnych drapieżników lub takich, w których trudno je odnaleźć, zwiększa sukces lęgowy. Badania prowadzono na dwóch, silnie pofragmentowanych powierzchniach w krajobrazie rolniczym Hiszpanii (Olite na północy oraz Toro na zachodzie tego kraju). W latach 1998-2010 łącznie znaleziono 330 gniazd. Za lęgi zakończone sukcesem uznano te, w których przynajmniej jedno pisklę opuściło gniazdo. Analizując czynniki wpływające na sukces lęgowy wzięto pod uwagę: fenologię lęgu (z podziałem na lęgi wczesne i późne), gatunek krzewu/drzewa, na którym umieszczone było gniazdo, lokalizację gniazda i jego ukrycie oraz rok i powierzchnię badań. Krzewy i drzewa, na których stwierdzano gniazda podzielono na dwie kategorie — cierniste, tj. takie, które mają ciernie lub kolce, utrudniające drapieżnikom dostanie się do gniazda, oraz bez kolców. Do pierwszej grupy zaliczono gniazda zbudowane m. in. w jałowcach, dzikich różach, jeżynach i głogach, do drugiej — gniazda na dębach (ostrolistnym i skalnym), szakłakach czy drzewach oliwnych. Do drugiej grupy zaliczono także gniazda zbudowane w stosach ściętych gałęzi winorośli. Opis lokalizacji gniazda obejmował jego wysokość nad ziemią, oraz głębokość jego posadowienia w roślinie — odległość między gniazdem a skrajem rośliny. Ukrycie gniazda mierzono w sposób pośredni. Zakładając, że większa ilość liści powoduje, że mniej światła dociera do wnętrza rośliny, a przez to możliwość dostrzeżenia gniazda jest mniejsza, mierzono intensywność światła docierającego do wnętrza rośliny (przy pomocy radiometru). Pomiary takie przeprowadzono tylko dla trzech najczęściej wybieranych na gniazda krzewów: dębu skalnego, jeżyny i dzikiej róży, a intensywność dochodzącego światła mierzono na wysokości 25, 50, 75 i 100 cm nad powierzchnią ziemi, i głębokości 80 cm w głębi krzewu (średnia głębokość zlokalizowania badanych gniazd dzierzby śródziemnomorskiej). Uzyskane wyniki odnoszono do intensywności światła mierzonego na zewnątrz rośliny. Większość gniazd została znaleziona w krzewach — dębach skalnych, jeżynie i dzikiej róży. Nie stwierdzono, aby krzewy cierniste były wybierane częściej, czy też wcześniej niż rośliny bez kolców (Tab. 1). Sukces lęgowy różnił się pomiędzy powierzchniami Toro i Olite (odpowiednio 37,9% i 64,5%), był wyższy dla gniazd usytuowanych w roślinach ciernistych (tab. 2), a także dla lęgów wczesnych (ale tylko na powierzchni Olite). Stwierdzono, że gatunek rośliny, w której umieszczone było gniazdo wpływał na prawdopodobieństwo wyprowadzenia piskląt. Wśród gniazd zbudowanych w krzewach najwyższy sukces lęgowy (78,9%) odnotowano dla gniazd zbudowanych w jeżynach, najniższy (38,7%) — w dębie skalnym. Najrzadziej sukcesem kończyły się lęgi w gniazdach zbudowanych w stosach ściętych gałęzi winorośli (23,8%). Usytuowanie gniazd (ich wysokość nad ziemią i głębokość posadowienia) w poszczególnych roślinach różniło się istotnie (Tab. 3), jednak czynnik ten nie wpływał istotnie na sukces lęgowy. Intensywność światła dochodzącego do wnętrza roślin różniła się w zależności od gatunku i była największa dla krzewów dzikiej róży (Tab. 4). Autorzy wskazują, że ochrona krzewów jeżyn jest najlepszym sposobem na zwiększanie sukcesu lęgowego dzierzby śródziemnomorskiej na badanych terenach rolniczych.