Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Wprowadzenie: Śluzowiaki (mucocele) zatok przynosowych z różnych przyczyn częściej niż w pozostałych zatokach występują w zatokach czołowych. Ich lokalizacja w bliskim sąsiedztwie oczodołów może prowadzić do powikłań, takich jak: diplopia, ciężka proptoza, a nawet osłabienie wzroku. Tomografia komputerowa, jako preferowana metoda obrazowania, pozwala na uwidocznienie kostnych ścian zatok przynosowych i zasięgu śluzowiaka w obrębie otaczających go struktur. Śluzowiaki można wycinać endoskopowo lub z podejścia zewnętrznego. Opis przypadku: W artykule opisujemy nasze doświadczenie obejmujące trzy przypadki śluzowiaków charakteryzujących się zaawansowanym stopniem zajęcia oczodołu i poddanych skutecznemu leczeniu bez następstw w postaci powikłań lub nawrotów. We wszystkich doszło do znacznej poprawy w zakresie wszystkich objawów, w tym diplopii i proptozy. W świetle powyższego, ponownie podkreślamy preferencyjny charakter endoskopowego podejścia do leczenia śluzowiaków zatok przynosowych jako modalności charakteryzującej się: krótszym czasem rekonwalescencji, łatwością dostępu, niższą śmiertelnością i niższym odsetkiem potencjalnych powikłań.
EN
Introduction: Mucoceles of the paranasal sinuses are more common in the frontal sinus than other sinuses due to multifactorial causes. Their close proximity to the orbit can lead to complications like diplopia, severe proptosis or even vision diminution. CT being the modality of choice, clearly demonstrates bony walls of paranasal sinuses and the extension of a mucocele into the surrounding structures. Mucoceles can either be excised endoscopically or by external approach. Case report: We describe our experience of three frontal mucocele cases all of which showed advanced orbital involvement and were managed successfully by endoscopic approach with no complications or recurrence. All symptoms including diplopia and proptosis significantly improved in every case. Hence, we reiterate the management of paranasal sinus mucocele via endoscopic approach as the preferred surgical modality having advantage of shorter recovery time, easy access, lower morbidity and incidence of potential complications.
PL
Cel: Niniejsze badanie ma na celu określenie występowania przypadków niedoczynności tarczycy wywołanej promieniowaniem po leczeniu radioterapią wyłączną lub w skojarzeniu z zabiegiem chirurgicznym/chemioterapią u pacjentów z nowotworem regionu głowy i szyi. Metody: Przeprowadziliśmy nierandomizowane retrospektywne badanie, w którym wzięło udział 100 pacjentów z nowotworem regionu głowy i szyi, u których zastosowano radioterapię wyłączną, radioterapię pooperacyjną lub radioterapię w połączeniu z chemioterapią. W okresie wyjściowym, a także w trakcie dalszej 6-miesięcznej obserwacji, zbadano wartości: TSH, T3 oraz T4. Określono, że subkliniczna niedoczynność tarczycy charakteryzuje się wartością TSH > 4 mU/l, zaś wartość klinicznej niedoczynności tarczycy wynosi TSH > 10 mU/l ze zmniejszoną ilością T3 i T4. Wyniki: Pod koniec 2-letniej obserwacji, spośród 100 pacjentów, 73 osoby znajdowały się w stanie eutyreozy, u 21% rozpoznano subkliniczną niedoczynność tarczycy, zaś u 6% zdiagnozowano kliniczną niedoczynność tarczycy. Częstość występowania subklinicznej postaci niedoczynności tarczycy w grupie, w której wdrożono leczenie oparte na zabiegu chirurgicznym połączonym z radioterapią, oraz w grupie, w której zastosowano wyłączną radioterapię, wynosiła odpowiednio: 22,3% i 50%. Częstość występowania klinicznej postaci niedoczynności tarczycy w grupie, w której wdrożono leczenie oparte na zabiegu chirurgicznym połączone z radioterapią, oraz w grupie, w której zastosowano wyłączną radioterapię, wynosiła odpowiednio: 6,5% i zero. Wnioski: Częstotliwość występowania niedoczynności tarczycy jest wysoka u pacjentów cierpiących na nowotwory regionu głowy i szyi otrzymujących radioterapię. Ryzyko jest wyższe u osób, u których wykonuje się zabieg chirurgiczny w połączeniu z radioterapią. W świetle powyższych faktów zaleca się regularne badanie czynności tarczycy.
EN
Introduction: The purpose of this study was to determine the incidence of radiation induced hypothyroidism after treatment with radiotherapy alone or in combination with surgery/chemotherapy in head & neck cancer patients. Methods: This study was a retrospective non-randomized trial performed on 100 patients of head & neck cancer in whom definitive radiotherapy, postoperative radiotherapy or radiotherapy in combination with chemotherapy was given. Values of TSH, T3 & T4 were analyzed at baseline and at 6 monthly follow-up. Subclinical hypothyroidism was defined as TSH value of > 4 mU/L and Clinical hypothyroidism was taken as TSH > 10 mU/L with decreased T3 & T4. Results: Out of 100 patients, 73 individuals were euthyroid at the end of 2-year follow-up, 21% had subclinical hypothyroidism and 6% had clinical hypothyroidism. The incidence of subclinical hypothyroidism in the surgery plus radiotherapy group and the radiotherapy group was 22.3% & 50%, respectively. The incidence of clinical hypothyroidism in the surgery plus radio therapy group and the radiotherapy group was 6.5% & nil, respectively. Conclusion: The incidence of hypothyroidism is high in head & neck cancer patients receiving radiotherapy. The risk is higher in patients who undergo surgery in combination with radiotherapy. Regular thyroid function test is, therefore, recommended.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.