Background. This study aims to analyse the relationship between physical activity (PA) and body mass index (BMI) in undergraduate university students of three fields of study from the four Visegrad Group countries – Slovakia, the Czech Republic, Poland, and Hungary. Material and methods. The research was conducted in 2015 on adolescent undergraduate university student populations in three fields of study – humanities, medical, and technical sciences. The sample included 2,484 students in total. The data was collected using the extended version of the standardised International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). Students completed the questionnaire via the INDARES online system. Results. The results confirmed significant differences in PA between sexes in favour of males both in its overall manifestation and in the individual levels of PA intensity (p<0.05). The comparison of the four countries revealed significant differences in PA in males and females in all PA domains (p<0.05). The evaluation of the total BMI, as well as the one measured in individual countries confirmed a significant difference between sexes in favour of males (p<0.05). The study of the relationship between PA and BMI did not reveal a statistically significant dependence in any of the tested domains. This conclusion applies both to males and females. Conclusions. Males are generally more physically active than females overall and in individual fields of study. Also, males exhibit higher BMI in all the studied categories. No significant relation between PA intensity and volume and BMI was found in either sex.
PL
Wprowadzenie. Celem badania jest analiza związku pomiędzy aktywnością fizyczną (PA) a wskaźnikiem masy ciała (BMI) u studentów studiów licencjackich z trzech kierunków z czterech krajów Grupy Wyszehradzkiej - Słowacji, Czech, Polski i W ęgier. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w 2015 r. Na studiach dla młodzieży z trzech kierunków: humanistycznym, medycznym i technicznym. Próba obejmowała ogółem 2484 studentów. Dane zebrano za pomocą długiej wersji standardowego Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ). Studenci wypełniali ankietę za pośrednictwem systemu internetowego INDARES. Wyniki. Wyniki p otwierdziły i stotne r óżnice w PA m iędzy p łciami n a korzyść mężczyzn zarówno w ich ogólnej aktywności, jak i w poszczególnych poziomach intensywności PA (p<0,05). Porównanie czterech krajów wykazało istotne różnice w PA u mężczyzn (z wyjątkiem PA w czasie wolnym), a także u kobiet we wszystkich obszarach PA (p <0,05). Najbardziej aktywni fizycznie spośród badanych grup byli polscy mężczyźni i słowackie kobiety. Ocena BMI ogółem oraz w poszczególnych krajach potwierdziła istotną różnicę między płciami na korzyść mężczyzn (p <0,05). Badanie zależności między PA i BMI nie wykazało statystycznie istotnej zależności w żadnej z kategorii. Wniosek ten dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Wnioski. Mężczyźni są fizycznie bardziej aktywni niż kobiety ogólnie i na poszczególnych kierunkach. Mężczyźni mają również wyższy BMI we wszystkich badanych kategoriach. Nie stwierdzono istotnej zależności między intensywnością i objętością PA a BMI u obu płci.
Background. The objective of the research was to present the diverse nature of physical activity, BMI indicator and indicator of self-assessment of physical activity of students from the Visegrad group countries depending on their fields of study. Material and methods. 2237 students from humanistic, medical and technical faculties were tested. The International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) was used for the analysis in its extended version. BMI indicator and indicator of self-assessment of physical activity were also characterized. Results. More than half of the students were characterized by a high level of physical activity. In most cases, they possessed the correct value of body mass index (BMI) and the average self-esteem of physical fitness. Conclusions. The field of study does not differentiate significantly the level of body mass index (BMI), which in most tested cases achieved the correct value. The statistical analysis did not reveal any significant statistically relation between fields of study and self-assessment of physical fitness.
PL
Wprowadzenie. Celem badań było ukazanie zróżnicowania aktywności fizycznej, wskaźnika BMI i samooceny sprawności fizycznej studentów z państw wyszehradzkich w zależności od kierunków kształcenia. Materiał i metody. Badaniom poddano 2237 osób studiujących kierunki humanistyczne, medyczne i techniczne. Do oceny aktywności fizycznej wykorzystano Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ) w wersji długiej, charakterystyce poddano również wskaźnik masy ciała BMI i samoocenę sprawności fizycznej. Wyniki. Ponad połowa studentów charakteryzowała się wysokim poziomem aktywności fizycznej. W większości badani dysponowali prawidłową wartością wskaźnika masy ciała (BMI) i średnią samooceną sprawności fizycznej. Wnioski. Kierunek studiów nie różnicuje istotnie statystycznie poziomu wskaźnika masy ciała (BMI), który w większości przypadków u badanych przyjął wartość prawidłową. Analiza statystyczna nie wykazała również istotnego statystycznie związku kierunku kształcenia z samooceną sprawności fizycznej.
Background. Although physiotherapy students are expected to promote and prescribe exercise, their own physical activity (PA) levels have not been fully researched using wearable devices to provide objective measurements of PA. This study aimed (1) to determine their PA level; and (2) to verify the use of wearables for physiotherapy students’ own practical benefits. Material and methods. Students (n=257) wore a pedometer (Yamax Digi-Walker SW-700) and wrist-based activity tracker (Garmin Vívofit 1) for seven consecutive days. Prior to monitoring, they completed the long form of the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ-LF). A further evaluation was completed, relating to benefits and shortcomings of PA monitoring in their own practice. Results. A significant difference emerged between PA levels recorded with activity trackers on weekdays and weekend days, but only when gender and years of study were not taken into consideration. Specifically, 61.09% of participants were active or highly active on weekdays and none were sedentary. On the weekend, however, 47.47% were active or highly active and 11.67% were sedentary. Most (~79%) subjects reported clear benefits in PA monitoring. Conclusions. The student cohort were clearly active during the week, but almost half were insufficiently active in the weekend and thus, greater focus on the promotion of PA in physiotherapists-in-training might be necessary. The self-monitoring of PA under ambulatory conditions (using two wearable devices), combined with self-evaluation of PA, were study strengths.
PL
Wprowadzenie. Chociaż oczekuje się, że studenci fizjoterapii będą promować i zalecać ćwiczenia innym, poziom ich własnej aktywności fizycznej (AF), szczególnie w odniesieniu do pomiarów dokonywanych za pomocą urządzeń, nie został dokładnie zbadany. Celem badania było (1) określenie poziomu aktywności fizycznej oraz (2) zweryfikowanie i wskazanie korzyści zastosowania narzędzi w praktyce studentów fizjoterapii. Materiał i metody. Studenci (n=257) nosili krokomierz (Yamax Digi-Walker SW-700) oraz opaskę na nadgarstku monitorującą aktywność (Garmin Vívofit 1) przez siedem kolejnych dni. Przed rozpoczęciem pomiaru wypełnili długą wersję Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ-LF). Dodatkowo dokonano oceny zalet i wad kontroli aktywności fizycznej w ich przyszłej praktyce. Wyniki. Jedynie po wykluczeniu płci i roku studiów zaobserwowano znaczącą różnicę między poziomami aktywności w dni robocze i w weekendy. Wyniki wykazały, że 61,09% uczestników badania było aktywnych bądź bardzo aktywnych, a żaden z nich nie prowadził spoczynkowego trybu w dni powszednie. W weekendy z kolei aktywnych bądź bardzo aktywnych uczestników było 47,47%, a 11,67% utrzymywało spoczynkowy poziom aktywności. Niemal 79% badanych zauważyło zalety monitorowania aktywności fizycznej. Wnioski. Badana grupa studentów była niewątpliwie aktywna w dni robocze, ale prawie połowa studentów była aktywna w stopniu niewystarczającym w weekendy, co oznacza, że należałoby przywiązywać większą wagę do promocji aktywności fizycznej wśród osób przygotowujących się do wykonywania zawodu fizjoterapeuty. Główną zaletą niniejszego badania była samodzielna kontrola i ocena poziomu aktywności fizycznej przez studentów fizjoterapii dokonana za pomocą dwóch różnych typów przenośnych urządzeń elektronicznych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.