Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Andrzej Antoszewski, Współczesne teorie demokracji, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2016 (2017), pp. 248

100%

Bäcker R.

|

tom 59

257-258

2

Pogranicze jako kategoria politologiczna

100%

Bäcker R.

|

nr 1

65

3

Cuba and Poland: an Outline of Comparative Analysis of Totalitarian Regimes

100%

Bäcker R.

|

nr 15

333-350

PL

Celem artykułu jest poprzez porównanie reżimów totalitarnych Polski i Kuby znalezienie podobieństw i różnic między tymi dwoma państwami. Dzięki temu możliwe jest rozwiązanie problemu badawczego polegającego na określeniu znaczenia egzogennych i endogennych czynników sprzyjających tworzeniu i rozpadowi tego typu reżimów. Zastosowano w tym przypadku metodę analizy źródeł zastanych. Porównanie zostało dokonane przy pomocy jednolitych i zoperacjonalizowanych kryteriów (hegemonia lub dominacja aparatu partyjno-państwowego, intensywność gnozy politycznej oraz zasięg i zakres mobilizacji politycznej) opartych na zmodyfikowanej koncepcji totalitaryzmu Juana Linza. Na początku lat 60-tych XX wieku społeczeństwo nieobywatelskie i tym samym aparat partyjno-państwowy na Kubie miały pozycję hegemoniczną. W XXI wieku jest to dominacja. Kubański reżim polityczny powoli ewoluował od silnego do słabego totalitaryzmu. W powojennej Polsce reżim polityczny ewoluował od silnego do słabego totalitaryzmu, po 1980 r. stał się autorytarny za fasadą niesprawnego aparatu partyjno-państwowego, a w 1989 r. upadł. W obu przypadkach czynniki egzogenne miały o wiele mniejsze znaczenie niż endogenne.

EN

The aim of the article is to find the similarities and differences between Poland and Cuba by comparing them totalitarian regimes. The research problem consisting in determining the importance of exogenous and endogenous factors favoring the regime or disintegrate it. In this case, the method of desk research is appropriate. The comparison was made using the same and operationalized criteria (hegemony or domination of the party-state apparatus, the intensity of political gnosis, and the scope and extent political mobilization) based on Juan Linz’s modified concept of totalitarianism. At the beginning of the 1960s, in Cuba, the uncivil society had a hegemonic position. In the 21st century, its status changed from hegemonic to dominant, closely linked with the totalitarian party-state apparatus. The political regime slowly evolved from strong to weak totalitarianism. In post-war Poland, the political regime evolved from strong to weak totalitarianism, to become authoritarian after 1980 behind the façade of an inoperable party-state apparatus, and in 1989 it collapsed. In both cases, exogenous factors were of much less importance than endogenous ones.

4

Sacralisation and Purification of the Nation in the Polish and Russian Nationalist Thought?

100%

Bäcker R.

Polish Political Science Yearbook

|

2009

|

tom 38

123-129

EN

Both in the Polish and Russian language the term ‘nation’ is understood in a slightly different way than the English word ‘nation’. It is understood not only in cultural but also political terms, and in numerous contexts it is used to denote ‘the people’ or an ‘ethnic nation/ethnos’. Thus, when we use words ‘nation, nationality, narodnost’, sometimes only the context makes it possible to decide whether we mean the nation, nation or ethnos. However, this lack of clear distinction in the colloquial discourse should not make one conclude that there are not fully shaped nations in Poland and Russia. It is just that the colloquial discourse fails to notice these vague distinctions. In the scientific discourse in both countries, these differentiations have been precisely defined and used for a long time.

5

Kategorie teoretyczne do analizowania struktur myślenia talibów

51%

Rak J. , Bäcker R. , Rezmer K. , Skrzypek M.

|

nr 1

77-89

EN

This article aims to propose a set of theoretical categories for analyzing political thinking structures distributed by the Taliban after the war in Afghanistan. It includes three groups of ideal types that enable researchers to identify and classify different aspects of these structures used to formulate legitimacy claims. They are religious and political; tribal and post-tribal thinking; nativism, contra-acculturation, vitalism, and autonegativism. Although the scope of their application significantly exceeds the exploration of the indicated research field, they are useful to understand the changes in the contemporary political scene in Asia and carefully forecast the direction of changes in the Afghan political system. These structures are used by the Taliban to generate social legitimacy for their rule and the shaped political system, i.e., to gain support for the current government from the ruled population and to model the acceptance of its policies, institutions, and values. They constitute specific legitimacy claims that, apart from the use of repression and cohesion of the ruling elite, form one of the stability pillars of a political regime. They can be treated as legitimizing structures underlying the constructed political order.

PL

Celem niniejszego artykułu jest zaproponowanie zestawu kategorii teoretycznych do analizowania struktur myślenia politycznego dystrybuowanych przez talibów po wojnie w Afganistanie. Obejmuje on trzy grupy typów idealnych umożliwiających identyfikację i klasyfikację odmiennych aspektów tych struktur wykorzystywanych do formułowania roszczeń legitymizacyjnych. Są to po pierwsze: myślenie religijne i polityczne; po drugie: trybalne i posttrybalne; i po trzecie: natywizm, kontrakulturacja, witalizm oraz autonegatywizm. Choć zakres ich zastosowania znacznie wykracza poza eksplorację wskazanego pola badawczego, są one szczególnie użyteczne, aby zrozumieć zmiany zachodzące na współczesnej scenie politycznej w Azji i móc ostrożnie prognozować kierunek przemian w afgańskim systemie politycznym. Struktury te są bowiem stosowane przez talibów do generowania legitymizacji społecznej ich rządów oraz kształtowanego systemu politycznego, czyli pozyskiwania poparcia dla aktualnego rządu ze strony rządzonej populacji, modelowania akceptacji jego polityki, instytucji i wartości. Stanowią swoiste roszczenia legitymizacyjne będące obok stosowania represji i spójności elit rządzących jednym z filarów stabilności reżimu politycznego. Można je traktować jako struktury legitymizacyjne leżące u podstaw konstruowanego porządku politycznego.