Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The effect of hymenoptera venom immunotherapy on neutrophils, interleukin 8 (IL-8) and interleukin 17 (IL-17)

100%

Pałgan K. , Żbikowska-Gotz M. , Zacniewski R. , Bartuzi Z.

International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health

|

2020

|

tom 33

|

nr 6

811-817

EN

ObjectivesVenom immunotherapy (VIT) is an effective treatment method and is addressed to patients with a history of an anaphylactic reaction to Hymenoptera stings. However, the immunological mechanisms of protection have not been explained yet. The objective of this study was to analyze neutrophils, interleukin 8 (IL-8) and interleukin 17 (IL-17) before and after the initial phase of the immunotherapy.Material and MethodsOverall, 40 individuals, including 20 wasp venom sensitized and 20 bee venom sensitized patients, were included in the study. The patients had had a history of severe allergic reactions type III and IV according to Mueller’s classification. An ultra-rush VIT protocol was used in this study. The concentration of serum IL-8 and IL-17A was determined using the ELISA enzymatic method.ResultsThe authors demonstrated a significant rise in the IL-8 level after the immunotherapy, compared to baseline (14.9 vs. 24.7, p < 0.05). The rise in the neutrophils level was also noticeable but proved to be barely out of the range of statistical significance (4.3 vs. 5.0, p = 0.06). The shift in IL-17A was negligent and not statistically significant in the paired samples t-test (1.6 vs. 1.5, p = 0.34)ConclusionsVenom immunotherapy induces neutrophils and IL-8 activity after 2 days. After the desensitization, the level of IL-17A did not change.

2

Zespół aktywacji makrofagów (macrophage activation syndrome, MAS) w przebiegu układowych chorób tkanki łącznej

88%

Zalewska J. , Napiórkowska-Baran K. , Pałgan K. , Jeka S. , Bartuzi Z.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2018

|

tom 23

|

nr 1

7-13

EN

Macrophage activation syndrome (MAS) is a reactive form of haemophagocytic lymphohistiocytosis (HLH). The mechanisms causing the disease include activation and proliferation of macrophages, which is associated with symptoms of systemic inflammatory reaction, enlargement of organs and cytopenia due to hemophagocytosis of hematopoietic cells. MAS may develop in the course of systemic connective tissue diseases, most commonly in juvenile idiopathic arthritis, Still’s disease and systemic lupus erythematosus. In clinical image is characterized by persistent fever despite the use of antibiotics, hepatosplenomegaly, lymph node enlargement, rash, neurological symptoms, hepatic and myocardial insufficiency are observed. It is a serious, life-threatening and potentially fatal complication. Therefore, proper diagnostic process and providing optimal treatment is crucial. In the diagnostic process the HScore scale can be used to assess the probability of MAS occurrence in a patient. In the case of MAS secondary to systemic connective tissue diseases, the treatment should be considered individually depending on the underlying disease, triggering factor and the severity of symptoms. The first line of treatment are intravenous glucocorticosteroids. In case of ineffective treatment, cyclosporin A, intravenous immunoglobulin, etoposide, plasmapheresis, anti-thymocyte globulin, granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) as well as biological treatment are used.

PL

Zespół aktywacji makrofagów (macrophage activation syndrome, MAS) jest reaktywną postacią limfohistiocytozy hemofagocytarnej (haemophagocytic lymphohistiocytosis, HLH). U podłoża choroby znajduje się nadmierne pobudzenie i proliferacja makrofagów, co łączy się z objawami uogólnionej reakcji zapalnej, powiększeniem narządów wewnętrznych oraz cytopenią związaną z hemofagocytozą komórek krwiotwórczych w szpiku. Zespół może występować w przebiegu układowych chorób tkanki łącznej, najczęściej w młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów, chorobie Stilla i toczniu rumieniowatym układowym. W obrazie klinicznym dominują długo trwające stany gorączkowe utrzymujące się pomimo stosowania antybiotykoterapii, hepatosplenomegalia, powiększenie węzłów chłonnych, zmiany skórne, objawy neurologiczne, niewydolność wątroby i mięśnia sercowego. Jest to ciężkie, zagrażające życiu i potencjalnie śmiertelne powikłanie, dlatego bardzo istotne jest szybkie rozpoznanie oraz zastosowanie optymalnego leczenia. W procesie diagnostycznym MAS można wykorzystać skalę HScore oceniającą prawdopodobieństwo MAS u pacjenta. W przypadku MAS wtórnego do chorób układowych tkanki łącznej, leczenie powinno być rozpatrywane indywidualnie zależnie od choroby podstawowej, czynnika indukującego oraz nasilenia objawów. Pierwszą linię leczenia stanowią glikokortykosteroidy podawane dożylnie w dużych dawkach. W przypadku braku efektów leczenia stosuje się cyklosporynę A, immunoglobuliny dożylnie, etopozyd, plazmaferezę, globulinę antytymocytarną, czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów (granulocyte-macrophage colonystimulating factor, GM-CSF) a także leki biologiczne.

3

Wstrząs anafilaktyczny u pacjentki w okresie przedmiesiączkowym w trakcie immunoterapii jadem pszczoły

75%

Leśny M. , Zielińska J. , Ukleja-Sokołowska N. , Pałgan K. , Lis K. , Żbikowska-Gotz M. , Bartuzi Z.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2019

|

tom 24

|

nr 4

173-181

EN

Introduction. Allergy to hymenoptera venom is a significant clinical problem. Allergen-specific immunotherapy is an effective method of treatment of bee venom allergy. Unfortunately, in course of immunotherapy some adverse anaphylactic reactions with a broad range of symptoms may appear. Case report. A 31-year old woman in June 2016 underwent anaphylactic shock after being stung by a bee. Intradermal tests with bee venom turned out positive. Total IgE concentration was 79,08 kU/l; allergen specific IgE to bee venom (sIgE) <0,35 kU/l (class 0); allergen--specific IgE to bee venom (sIgE) 11,81 kU/l (class 3). The patient was qualified to allergen-specific immunotherapy. In the period between July and December 2017, the patient received a maintenance dose of bee venom six times. No topical nor general complications were reported. In January 2018 the patient reported for a follow-up to receive the 7th maintenance dose. Symptoms of anaphylactic shock appeared around 10 minutes after administration of 100 µg Venomenhal bee. Successful shock management treatment was applied, with adrenaline being administered twice. The woman was in premenstrual period, she stopped taking contraceptive pills while in menstrual cycle preceding the vaccine. No other factors possibly aggravating the course of allergic reactions were reported. Summary. Anaphylactic shock in the patient during administration of maintenance immunotherapy appeared despite the lack of complications in course of initiating immunotherapy and first 6 maintenance doses. Anaphylactic shock was most likely influenced by premenstrual period and withdrawal of oral contraceptives.

PL

Wprowadzenie. Alergia na jad owadów błonkoskrzydłych jest istotnym problemem klinicznym. Skuteczną metoda terapii alergii na jad tych owadów jest swoista immunoterapia alergenowa. Niestety podczas stosowania immunoterapii mogą wystąpić niepożądane reakcje anafilaktyczne, o szerokim spektrum objawów. Opis przypadku. Chora lat 31 w czerwcu 2016 roku przebyła wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę. Testy śródskórne z jadem pszczoły były dodatnie, a stężenie IgE całkowitego wynosiło 79,08 kU/l; IgE alergenowo swoiste na jad osy (sIgE) <0,35 kU/l (klasa 0); IgE alergenowo swoiste na jad pszczoły (sIgE) 11,81 kU/l (klasa 3). Chora została zakwalifikowana do swoistej immunoterapii alergenowej. W okresie od lipca do grudnia 2017 roku pacjentka sześciokrotnie otrzymała podtrzymującą dawkę jadu pszczoły, bez powikłań miejscowych i uogólnionych. W styczniu 2018 roku pacjentka zgłosiła się celem podania 7 dawki podtrzymującej. Po około 10 minutach od podania 100 µg preparatu Venomenhal pszczoła, wystąpiły u pacjentki objawy wstrząsu anafilaktycznego. Zastosowano leczenie przeciwwstrząsowe, w tym dwukrotnie podano adrenalinę, uzyskując poprawę stanu chorej. Pacjentka była w okresie przedmiesiączkowym, a w cyklu miesiączkowym poprzedzającym podanie szczepionki odstawiła tabletki antykoncepcyjne. Nie było innych czynników nasilających przebieg reakcji alergicznych. Podsumowanie. Wstrząs anafilaktyczny u pacjentki wystąpił podczas stosowania immunoterapii podtrzymującej, pomimo braku powikłań w trakcie immunoterapii inicjującej oraz 6 pierwszych dawek podtrzymujących. Na wystąpienie anafilaksji prawdopodobnie miał wpływ okres przedmiesiączkowy oraz odstawienia doustnych leków antykoncepcyjnych.